Ik besloot te gaan wandelen over de dijk om optimaal van de zon te genieten. Bij de kerk ben ik de dijk opgegaan die richting Babberich gaat en daar kon ik makkelijk op lopen omdat de dijkweg schoon was. Toch was het op sommige plaatsen glad omdat er op de privé-landwegen geen zout gestrooid was door de Gemeentelijke strooiwagens.
Tegenover de kerk zag ik in een weiland enkele paarden buiten staan; een deel van hun wei was sneeuwvrij dus ze konden gras eten. Een eindje verderop, in een ander weiland zag ik een grote groep schapen; de ruimte die ze met zijn allen hadden was niet al te groot. Het viel me op dat de witte schapen met hun lichte vacht niet mooi kleurden in de witte sneeuw, de bruine en bruin / zwarte schapen kleurden mooier in de witte sneeuw.
Nadat ik van de doorgaande dijkweg af was, ging mijn wandelroute over een bevroren sneeuwlaag van een privé weg. Ik had besloten om de bordjes van de rondwandeling van de Gelderse Poort te volgen. De weg eindigt bij een paar woonhuizen en het wandelpad gaat hier naar links. Ik kwam terecht op een pad waar diepe sporen in zaten, veroorzaakt door tractorbanden. Het was erg lastig om goed op het pad te blijven lopen omdat er veel waterplassen lagen die waren bedekt met een dunne en besneeuwde ijslaag. Precies op de uiterste rand gaan lopen, was de beste methode om mijn snowboots enigszins schoon te houden.
Het pad ging langs een een vrij groot meer dat voor een deel bevroren was. Ik zag een kapotte roeiboot erin liggen en er zwommen enkele meerkoeten en 1 gans in het open watergedeelte. In de verte zag ik een zeer grote groep ganzen vanaf een weiland omhoog komen; zoiets kun je niet missen omdat het altijd met veel herrie gepaard gaat.
Mijn wandelpad kwam uit op een andere dijk en ik zag weer een routebordje staan die naar rechts wees. Ik moest verder door weilanden heen en regelmatig over prikkeldraad heen om uit te komen op de provinciale weg tussen Babberich en Herwen. Bij het prikkeldraad staan wel houten op - en afstapjes om er makkelijk overheen te stappen; dat scheelt dan weer een hoop moeilijk doen.
Ik ben boven op de dijk blijven staan en heb wat om me heen gekeken en staan te genieten van de stilte en de zon die mooi over de waterplas heen scheen.
Na een aantal minuten te hebben stilgestaan besloot ik dat ik geen zin had om door de weilanden heen te lopen. Want het wandelpad zou uitkomen op de weg en daarna zou ik verder moeten lopen over het fietspad met al het autoverkeer wat voorbij raast. Ik had geen zin in zoveel herrie. Dus ik moest weer over hetzelfde besneeuwde modderpad terug. De wandeling tot dit punt had 30 minuten geduurd en omdat het toch wel erg koud was, vond ik 1 uur wandelen lang genoeg.
Nadat ik weer terug was onderaan de dijkweg tussen Oud Zevenaar en Babberich, passeerde ik een kleine waterplas en vanaf dit punt heb ik enkele foto`s gemaakt van het sneeuwlandschap.
Ik was blij dat ik ervoor gekozen had om terug te lopen omdat ik in de verte zag dat de lucht helemaal dicht getrokken was met grijze bewolking, die steeds dichter bij de zon kwam. Even wachten en ik zou een paar foto`s kunnen maken van de zon die half achter de wolken zit. Het duurde inderdaad niet lang meer; toen ik boven op de dijk liep, ging de zon voor een deel achter de wolken en het leverde mij een mooie foto op.
Toen ik bijna thuis was, heb ik nog een kleine groep mensen geholpen om een kunstwerk te vinden. Ze waren bezig met een GPS-speurtocht, ze hadden alleen maar coördinaten en moesten naar een kunstwerk dat hier vlakbij moest zijn. Ik noemde een aantal kunstwerken op en ja hoor....... een ervan was de goede. Zij konden weer verder lopen en ik kon terug naar mijn woning.
Al met al ben ik bijna 5 kwartier buiten geweest.
Enkele sneeuwfoto`s
Geen opmerkingen:
Een reactie posten