zondag 29 januari 2017

Babberich

Op woensdag 18 januari was het een zeer koude dag, tenminste qua gevoelstemperatuur. Er stond een ijskoude wind die vanuit het noordoosten waaide. Gelukkig scheen de zon wel en dat maakte dat ik die dag toch ben gaan fietsen.
In de vroege ochtend ging ik op de fiets naar mijn vrijwilligerswerk in de bibliotheek in Pannerden. Ik was warm ingepakt en ik had tegen de snerpende wind ook mijn regenbroek maar aangetrokken. De zon scheen nog niet; het was heiig en door de koude wind was het moeilijk ademen en dat maakte de fietstocht zwaar.
Een paar uur later, rond de klok van 12 uur fietste ik weer terug en toen scheen de zon volop. Helaas had ik de koude wind schuin voor.

Later in de middag ben ik weer op de fiets gestapt met het doel om een paar ansichtkaarten naar een Duitse brievenbus te gaan brengen. Ik doe al een aantal jaren mee aan Postcrossing (  klik hier om naar de website van Postcrossing te gaan ) en ik heb ontdekt dat de internationale postzegels in Duitsland een stuk goedkoper zijn dan de Nederlandse internationale postzegels.
Omdat ik werk met Duitse postzegels fiets ik iedere week naar een brievenbus in Duitsland; de ene keer fiets ik naar Feldhausen en een andere keer ga ik naar Elten. Deze keer maakte ik een rondje om Babberich heen; gelukkig kan ik wel kiezen uit verschillende routes.
Op de heenweg fietste ik richting de Buitenmolen van Oud Zevenaar, deze ligt dicht bij de spoorbaan die naar Duitsland gaat. Vervolgens rijd ik door een buurtschap heen die tussen Oud Zevenaar en Babberich ligt. Dit is een weg met vrijstaande huizen  / boerderijen en veel weilanden en aan de rechterzijde ligt, achter een hoge muur, de spoorbaan. Ik kom tenslotte uit op de provinciale weg die naar Beek en Didam gaat en bijna op het eind van deze weg ligt ook de op - en afrit van de snelweg A12. Ik fiets dan een stukje langs een weg waar redelijk wat vrachtverkeer rijdt. Omdat ze vanaf de snelweg niet door Elten heen mogen rijden, gaan ze allemaal via Babberich.
Na een paar honderd meter sla ik rechts af om het kleine gehucht Feldhausen in te gaan en de ansichtkaarten in de brievenbus te doen.

Op de terugweg koos ik ervoor om eerder van de provinciale weg af te gaan; ik ging links af en kwam op een zandpad terecht. Hier loopt tevens een knooppunt van een fietsroute. Via deze zandweg kom ik langs een zwemvijver en een camping en vervolgens ga ik via een tunnel onder de spoorbaan heen,
Aan de andere kant kom ik op een verharde weg en weer zie ik een camping; deze ligt bij een grote vijver en ernaast ligt een stuk bos. Mijn fietsroute komt uit op de weg dat vroeger een lange en smalle vrijliggende weg was tussen de grensovergangen van Duitsland en Nederland.
De weg is nu nog steeds erg smal, met aan beide kanten een fietspad ernaast. Als je hier fietst zie je aan de ene kant weilanden en akkers liggen en aan de andere kant ligt het bos dat uiteindelijk weer in het centrum van Babberich uitkomt. ( bij landgoed Halsaf)
Op dit punt kan ik achterlangs fietsen, via een braakliggend terrein en via een woonwijk. Dan steek ik een drukke rondweg over en kan ik weer een vrijliggende fietspad op dat achterlangs een paar vrijstaande woningen loopt; o.a. langs een paarden manege, een voormalig kasteel en verderop langs een grote kippenschuur. Aan de ene kant zie ik weilanden waar vaak veel paarden in lopen en ik passeer een aantal keren middelgrote waterplassen, omringd met veel rietplanten.
Dan kom ik op het punt waar ik stevig moet trappen om boven op de dijk te komen. Eenmaal op de dijk zie ik de kleine kerk van mijn woonplaats al en ik weet dat ik bijna thuis ben.

Omdat ik pas om 15.45 uur van huis vertrokken was, had ik op de terugweg het geluk dat ik de zon steeds verder zag ondergaan. Deze woensdagmiddag zag ik tegen 16.50 uur een steeds roder wordende zon ondergaan nadat ik in Babberich op het achterlangs fietspad reed.
Ik had er niet bewust rekening mee gehouden om pas later in de middag weg te gaan om een mooie zonsondergang te zien. Nu heb ik er in ieder geval mooie foto`s van kunnen maken.
De fietsronde was ongeveer 13 km en ik was blij dat ik weer thuis was; ik was behoorlijk verkleumd.

de ondergaande zon









Geen opmerkingen: