Ik ben gisteren, zaterdag 23 november verhuisd van Arnhem naar Zevenaar.
Vandaag ben ik rond het middaguur naar buiten gegaan om een eindje te gaan wandelen. Het weer was vergeleken met gisteren heel anders: gisteren zonnig en koud met een lichte koude wind, vandaag was het bewolkt en vochtig met ook een koude wind. Het had zelfs al wat gemiezerd aan het eind van de ochtend, terwijl de zon nog lekker aanwezig was toen ik aan mijn ontbijt zat.(10.30 uur)
De wandeling ging over een dijk bij Oud Zevenaar, waar ik op een gegeven moment een heel smal voetpad het weiland in zag gaan. (met een bord erbij: Breitner voetpad) Ik bleef even staan kijken hoe dat pad verder ging maar ik kreeg de indruk dat het nergens naar toe ging, dat het ophield na het 2e weiland.
De dijk ging op een bepaald moment naar beneden en ik kwam uit op de provinciale weg buiten de bebouwde kom tussen Oud Zevenaar en Babberich.
Dus ik ging richting Oud Zevenaar en toen liep ik weer tegen het naambord van 'Breitner voetpad'. Een smal pad liep tussen de weiland in. Ik ben hier ingegaan om van de autogeluiden verlost te zijn. Omdat het eerder vandaag wat geregend had, was de bodem nat en erg modderig.
Ik passeerde een paar woningen en op een bepaald moment werd ik geconfronteerd met een paar blaffende honden. (Friese stabbij`s) Ik bleef staan en ik zag dat de honden over een laag hek van hun tuin sprongen. Tsja.... ze bleven blaffen en toen ben ik maar tegen ze gaan praten en tegen de stoerste van de 2 gaan roepen dat-ie naar mij toe moest komen. Anders was ik bang dat ik niet langs hun woning zou kunnen lopen. Ik zei tegen 1 hond: 'kom maar'. Hij kwam wel zodat ik hem kon laten snuffelen aan mijn handen. Hij deed nogal enthousiast en begon tegen me aan te springen, dus ik durfde al pratend tegen hem wel verder te lopen en toen kwam de 2e hond ook naar me toe. Deze was wat banger maar sprong toch wel tegen me aan maar ging daarna zijn tuin weer in. Toen kon ik verder lopen en was mijn schone broek en jas enigzins onder de kwijl en modderpoten komen te zitten.
Net iets verder op ging ik de bocht om en liep ik tussen 2 stukken wei door waar aan iedere kant 1 paard stond te grazen. Beide paarden waren blij een mens te zien en kwamen naar me toe lopen, het pad was er erg smal dus best wel eng om zo dicht langs een paard te moeten lopen. Aan een kant was de weide alleen maar voorzien van een enkel stuk draad en dat paard kon wel heel makkelijk met zijn hoofd bij mij komen. Dit vond ik toch wel eng en ik ben weer gaan praten tegen die dieren om mijn angst te onderdrukken.
Een eind verderop kwam ik bij weer een ander weiland die daarna overging naar een stuk akkergrond en toen herkende ik een stuk dat ik vanaf de dijk op de heenweg had gezien. Dit waren de eerste 2 stukken wei die naast elkaar lagen.
Eenmaal op de dijkweg terug had ik verschrikkelijk smerige schoenen en mijn broekspijpen en sokken waren enigzins nat. Gelukkig lag er op de dijkweg een aantal kleine waterplassen waar ik mijn schoenzolen een beetje kon schoonmaken.
Na 50 minuten wandelen was ik weer thuis.
Het voelde vreemd en onwennig tijdens deze wandeling omdat ik zonder hond liep.
Benni heb ik jammer genoeg 6 dagen geleden laten inslapen wegens ouderdomsklachten, pijn, urinelekkage, verwardheid, raar gedrag en erg angstig geworden vanwege dementie.
Vandaag ben ik rond het middaguur naar buiten gegaan om een eindje te gaan wandelen. Het weer was vergeleken met gisteren heel anders: gisteren zonnig en koud met een lichte koude wind, vandaag was het bewolkt en vochtig met ook een koude wind. Het had zelfs al wat gemiezerd aan het eind van de ochtend, terwijl de zon nog lekker aanwezig was toen ik aan mijn ontbijt zat.(10.30 uur)
De wandeling ging over een dijk bij Oud Zevenaar, waar ik op een gegeven moment een heel smal voetpad het weiland in zag gaan. (met een bord erbij: Breitner voetpad) Ik bleef even staan kijken hoe dat pad verder ging maar ik kreeg de indruk dat het nergens naar toe ging, dat het ophield na het 2e weiland.
De dijk ging op een bepaald moment naar beneden en ik kwam uit op de provinciale weg buiten de bebouwde kom tussen Oud Zevenaar en Babberich.
Dus ik ging richting Oud Zevenaar en toen liep ik weer tegen het naambord van 'Breitner voetpad'. Een smal pad liep tussen de weiland in. Ik ben hier ingegaan om van de autogeluiden verlost te zijn. Omdat het eerder vandaag wat geregend had, was de bodem nat en erg modderig.
Ik passeerde een paar woningen en op een bepaald moment werd ik geconfronteerd met een paar blaffende honden. (Friese stabbij`s) Ik bleef staan en ik zag dat de honden over een laag hek van hun tuin sprongen. Tsja.... ze bleven blaffen en toen ben ik maar tegen ze gaan praten en tegen de stoerste van de 2 gaan roepen dat-ie naar mij toe moest komen. Anders was ik bang dat ik niet langs hun woning zou kunnen lopen. Ik zei tegen 1 hond: 'kom maar'. Hij kwam wel zodat ik hem kon laten snuffelen aan mijn handen. Hij deed nogal enthousiast en begon tegen me aan te springen, dus ik durfde al pratend tegen hem wel verder te lopen en toen kwam de 2e hond ook naar me toe. Deze was wat banger maar sprong toch wel tegen me aan maar ging daarna zijn tuin weer in. Toen kon ik verder lopen en was mijn schone broek en jas enigzins onder de kwijl en modderpoten komen te zitten.
Net iets verder op ging ik de bocht om en liep ik tussen 2 stukken wei door waar aan iedere kant 1 paard stond te grazen. Beide paarden waren blij een mens te zien en kwamen naar me toe lopen, het pad was er erg smal dus best wel eng om zo dicht langs een paard te moeten lopen. Aan een kant was de weide alleen maar voorzien van een enkel stuk draad en dat paard kon wel heel makkelijk met zijn hoofd bij mij komen. Dit vond ik toch wel eng en ik ben weer gaan praten tegen die dieren om mijn angst te onderdrukken.
Een eind verderop kwam ik bij weer een ander weiland die daarna overging naar een stuk akkergrond en toen herkende ik een stuk dat ik vanaf de dijk op de heenweg had gezien. Dit waren de eerste 2 stukken wei die naast elkaar lagen.
Eenmaal op de dijkweg terug had ik verschrikkelijk smerige schoenen en mijn broekspijpen en sokken waren enigzins nat. Gelukkig lag er op de dijkweg een aantal kleine waterplassen waar ik mijn schoenzolen een beetje kon schoonmaken.
Na 50 minuten wandelen was ik weer thuis.
Het voelde vreemd en onwennig tijdens deze wandeling omdat ik zonder hond liep.
Benni heb ik jammer genoeg 6 dagen geleden laten inslapen wegens ouderdomsklachten, pijn, urinelekkage, verwardheid, raar gedrag en erg angstig geworden vanwege dementie.
