Sneeuw

Op zaterdag was er sneeuw gevallen en dat lag er de volgende dag, zondag 28 december nog. In de ochtend ben ik gaan wandelen en `s middags ben ik gaan fietsen.
Er stond gisteren een matige noordoosten wind en de gevoelstemperatuur was zeer koud, de lucht was strakblauw en de zon scheen de hele dag. De ontdooide sneeuw van de dag ervoor was hard aangevroren. Dit maakte het wandelen in het plantsoen en fietsen op de dijk lastig. 

`S middags ben ik over de dijk naar de Jezuieten Waay gefietst en op de dijk ben ik een paar keer van de fiets gestapt om een klein stukje te lopen. Onderweg zag ik in de verte een heteluchtballon en ik kreeg medelijden met de mensen die daar op grote hoogte inzaten. Volgens mij hadden die het nog kouder als dat ik het had. Mijn kleding was dik genoeg maar mijn voeten en vingers hadden wel last van de kou.
Het was voor mij de 1e keer sinds ik in De Liemers woon dat ik de omgeving in een sneeuwlaag zag. Het was slechts een bescheiden sneeuwdek maar het was wel een mooi gezicht en ik genoot ervan.

Op de terugweg, aan de rand van Pannerden zag ik een overwegend zwarte koe in een besneeuwd weiland en dit vond ik een mooi contrast om er een foto van te maken. Ik liep over het gras langs de dijk naar het prikkeldraad van de wei om er dichterbij te komen; helaas bleef de koe niet staan. Toch heb ik er wel een foto van; dan maar van de achterkant.
In een ander weiland dat vlak bij de provinciale weg ligt, zag ik een grote buizerd laag over het gras vliegen. Iets verderop zat er nog een in een boom. Omdat de zon een mooi licht gaf over de rij bomen, heb ik geprobeerd om de buizerd in de boom te fotograferen. De 1e foto heb ik ver ingezoomd en bij de 2e foto was ik dichter naar die vogel toe gelopen. Echter hier ook weer hetzelfde als bij de koe: de vogel bleef niet op mij wachten en ging een eindje verderop boven op een lantaarnpaal zitten.

Het laatste stuk over de dijk naar huis was zwaar omdat ik inmiddels zeer koude voeten en vingers had. Ik had er al een tijdje last van en het werd langzamerhand steeds pijnlijker.
Ik had 16 km gefietst, was 1½ uur buiten geweest en tegen 16.00 uur was ik weer thuis.
Het was nog net iets te vroeg om de zon onder te zien gaan en ik had geen zin meer om er op te wachten. Ik verlangde naar een warme huiskamer en een kop hete thee.

Het besneeuwde landschap

Hoog in de boom: de buizerd

Kerstwandelingen

We hebben met de Kerstdagen 2 dagen de zon gezien, het was droog, de temperatuur was ongeveer 5-7 graden en er stond niet al te veel wind. Op beide Kerstdagen ben ik buiten geweest; het zijn 2 heerlijke zonnige wandelingen geworden.

Op 1e Kerstdag ben ik in Doesburg, samen met mijn moeder en zusje aan de wandel geweest. In de middag gingen we door het park heen. De ingang ligt aan de Meipoort en aan de andere kant, waar we weer het park uitgelopen zijn, heet de straat Lindewal. We zijn vervolgens naar de IJsselkade gelopen en langs het water gelopen. Dit hebben we in een rustig tempo gedaan en halverwege hebben we een theepauze genomen, bij de Brasserie aan de IJsselkade. Mijn moeder loopt door haar ouderdom niet al te snel meer en mijn zusje loopt sinds de afgelopen week weer zonder krukken. In september 2014 had zij haar rechter enkel gebroken. 
Na de theepauze zijn we door het centrum van Doesburg terug gelopen naar moeders huis. Al met al zijn we 1½ uur buitenshuis geweest.

De IJsselkade in Doesburg

Op 2e Kerstdag ben ik rond de klok van 13.00 uur al naar buiten gegaan om te wandelen. Dit omdat ik zag dat de zon steeds zwakker ging schijnen. Het had sinds gisteravond behoorlijk gevroren en de temperatuur was lager dan gisteren. 
Mijn wandeling begon erg rustig qua geluiden maar langzamerhand kreeg ik steeds meer geluiden te horen. Het begon met een langdurige luide sirene van een ambulance en het geluid stopte pas toen het vlak bij was. Ik liep toen ter hoogte van de toegangsweg naar het Breulymeer. 
Voor de verandering liep ik over het pad dat direct aan het water ligt. Vervolgens werd ik geconfronteerd met tal van andere geluiden zoals: kinderstemmen, mensen die met hun honden bezig waren, fluitende vogels, geluiden van eenden en waterhoentjes die in het Breulymeer zwommen en toen ik later boven op de dijk liep, hoorde ik de ganzengeluiden en enkele passerende auto`s.
Er waren behoorlijk veel mensen buiten om te wandelen of te fietsen. Na 40 minuten was ik weer thuis.

Tegenwind op de dijk

Vanmiddag even naar buiten gegaan om een frisse neus te gaan halen. Het waait de hele dag al erg hard en er zitten regelmatig stevige rukwinden bij en af en toe wat regendruppels.
Ik besloot om naar de molen te lopen om daar in de bijbehorende winkel eens rond te kijken. Helaas was ik te laat omdat de winkel om 16.00 uur de deuren al sluit. Daarom besloot ik een stukje langs de drukke provinciale herrieweg te lopen om vervolgens het Bettestraatje in te gaan en naar de dijk te gaan.
Eenmaal op de dijk voelde ik dat ik moest uitkijken om niet omver geblazen te worden. Toen er een auto aankwam, ben ik bewust even stil blijven staan. Aangezien ik vrij snel door de wind omver geblazen kan worden, zou het zomaar kunnen gebeuren dat ik voor de auto terecht kom. Zekerheid voor alles, bedacht ik mij ter plekke.
Op de dijk had ik het zwaar want ik had de wind van voren en ik moest me behoorlijk schrap zetten om vooruit te komen. Ik had nog niet eerder met zo`n harde wind op de dijk gelopen. Toch wel een bijzondere ervaring.
Na een wandeling van bijna 45 minuten kwam ik weer thuis en dan smaakt een kop warme chocomelk toch wel erg lekker.

Donker

Dit is het 2e deel van de zondagwandeling omdat het vorige verhaal van Emmerich anders te lang zou worden.
Nadat we bij `t Peeske in Beek thee hadden gedronken, gingen Ibo en ik nog een korte wandelroute lopen. Het werd de paarse route van 4 km. We hadden niet al te veel tijd meer want het was al eind van de middag. Om 15.40 uur vertrokken we en jammer genoeg liepen we net van de zon af, we gingen het bos in. Jammer dat we de zon niet meer zagen ondergaan. 

Volgens de planning zouden we met 4 km lopen toch zeker vóór 17.00 uur terug moeten zijn omdat het dan zo goed als donker is. Ik wist dat het laatste stuk van de route over een kaal verhard zandpad zou lopen. We zouden dan in ieder geval nog in het schemerlicht lopen als we al aan de late kant zouden terugkomen. 
Ibo en ik hebben vlot doorgelopen en je zou denken dat we er niet langer dan 1 uur over zouden doen. (bij een normaal tempo van 5 km per uur)
Ik heb wel een aantal keren stil gestaan om paddenstoelen te fotograferen maar dit is, alles bij elkaar geteld, niet langer dan 15 minuten geweest. 
Helaas gebeurde het dat we het laatste stuk in het donker moesten lopen. Want na het onverharde zandpad kwam er toch nog een laatste stuk waarbij we wéér in het bos liepen. Het was weliswaar aan de rand maar het was lastig lopen in het donker.

We kwamen tot de conclusie dat de aangegeven kilometerstand van 4 km niet klopt. We zijn 1 uur en 25 minuten onderweg geweest en als ik er dan 15 minuten afhaal vanwege het fotograferen, blijft er toch nog 1 uur en 10 minuten over. Normaal gesproken loop ik in deze tijd een afstand van ongeveer 5½ km. 

In het afgelopen voorjaar had ik deze wandelroute al een keer gelopen en toen was het mij niet opgevallen dat het niet klopte. Ik had toen geen haast en had 1 of 2 keer rust genomen. Nu hadden Ibo en ik de route aan een stuk door gelopen.
Ik was blij dat we weer bij het beginpunt terug waren.

Hieronder het laatste licht na de zonsondergang  

                                   enkele paddenstoelen

Stadswandeling in Emmerich am Rhein

Gisteren was het een koude dag, gelukkig brak na half 11 de zon door en de mist verdween hierdoor. Ibo en ik waren van plan om naar Emmerich te fietsen. Op het laatst besloten we hiervan af te zien vanwege de afstand die we in de kou zouden moeten fietsen. Het is heen en terug toch 36 km en ik fiets mijn spieren niet warm genoeg.

Om 11.15 uur liepen Ibo en ik al op de Rheinpromenade in Emmerich. We begonnen bij de St.Martinikerk en we zijn helemaal tot het einde gelopen. De St.Martinikerk staat wel heel erg dicht bij het water. Naast de kerk konden we op een toeristenzuil informatie lezen en foto`s zien van de geschiedenis van vroeger. O.a. foto`s van een grote overstroming van vroeger en de bouw van de Rijnbrug. We lazen op deze zuil dat de rode Rijnbrug, die we vanaf dit punt goed konden bewonderen, is gebouwd tussen 1962 en 1965. Deze brug is qua stijl hetzelfde als de Golden Gatebridge in San Francisco. Verder zagen we op de wandelpromenade her en der standbeelden en mooi aangelegde natuurterrassen. Op het laatste stuk van de Rheinpromenade lag een park en we zagen dat een grote boom was ingepakt met een breiwerk. Later zagen we in het centrum nog een keer dat er een aantal palen waren ingepakt met een mooi breiwerk. Vervolgens zijn we het centrum van Emmerich ingegaan en over een kleine Kerstmarkt heen gelopen.

Na een lunchpauze in een café waar we heerlijke erwtensoep hebben gegeten, zijn we met de auto de Rijnbrug overgereden. Aan de andere kant zijn we, net buiten het plaatsje Griethausen, aan de waterkant van de Rijn gaan wandelen.
We gingen al vrij snel van het zandpad af om naar de waterkant te gaan. Door het struikgewas heen liepen we naar een soort strandje waar zowel grint als schelpen lagen. Langs de rand hiervan stonden lage bomen met grillige stammen en hiertussen zag ik toch weer paddenstoelen staan. Zelfs halverwege de maand december zie ik ze nog steeds en ik heb ze gefotografeerd omdat ze in goede staat verkeerden. Op een gegeven moment zagen we aan de overkant van de Rijn het Nederlandse plaatsje Spijk liggen. Ibo herkende het aan de steenfabriek waar hij in de vorige eeuw een periode heeft gewerkt.
We besloten om niet al te ver door te lopen omdat we dan ter hoogte van Tolkamer zouden uitkomen. Maar dan moesten we dat hele eind ook weer over dezelfde weg teruglopen. Ik vind dat saai en ik had daar niet zo`n zin in.

We liepen terug over een zandpad toen we een zwarte hond in de verte naar ons toe zagen komen. Hij rende in een behoorlijk tempo en toen hij ons passeerde, begon ik tegen hem te praten. Hierdoor stopte de hond even om in een plas water te gaan drinken. Er was nergens een eigenaar te zien. Al gauw rende de hond weer verder en we zagen dat er in de verte een tweetal mensen aankwamen. Ik riep van een afstand of het misschien hun hond was; dit was echter niet zo. De vrouw pakte de hond bij de halsband om te kijken wat er op de hondenpenning stond; toevallig bleef de hond bij hun ook stilstaan om weer te drinken in een plas water. De vrouw besloot te bellen naar het telefoonnummer wat op die hondenpenning stond. Net op dat moment zagen we in de verte een man met een aangelijnde hond onze kant opkomen. Het bleek dat de hond van hem was en toen hij bij ons was aangekomen, deed hij de hond meteen aan de riem. Daarna liep hij weer terug in de richting waar hij vandaan was gekomen.Wij waren in ieder geval blij dat de hond weer terug was bij de eigenaar.

Wij zijn, nadat we weer terug bij de auto waren, terug gereden naar Beek in Nederland. We wilden bij `t Peeske in Beek een kop thee drinken en daarna nog een korte wandelroute gaan maken. (zie bij het volgende verhaal met de titel: 'Donker')

Hieronder al vast een paar foto`s van Emmerich (bron: wikipedia)

Een van de standbeelden op de Rheinpromenade: Poortekerl

Hieronder 2 van mijn eigen foto`s:

 Emmerich-Rheinpromenade (Rijnbrug nog gedeeltelijk in de ochtendmist)

 Langs de Rijn tegenover het Nederlandse dorp Spijk

Ierse wolfshond

Vandaag was de teckel Olivia weer bij mij en dat betekende dat ik naar buiten moest met het slechte weer. In de ochtend was het stormachtig en nat, gelukkig was het in de middag droog.
Vanochtend hadden we geluk om net op tijd weer binnen te zijn voordat de regenbui goed doorzette. Vanmiddag kwam de zon er weer bij maar het bleef wel erg hard waaien. 
Olivia en ik zijn een half uur aan de wandel geweest en ik liep het laatste stuk over een zandpad dat langs weilanden ligt. Dit deed ik om niet over de dijk te hoeven lopen en ook omdat ik niet dezelfde weg terug wilde lopen. In het begin van dat zandpad was er een klein deel erg modderig omdat de boer op dat stuk zijn tractor het erf oprijdt. Ik kon nog net op een iets hogere grasrand lopen en ik verwachtte dat Olivia mij precies achterna zou lopen. Dit deed ze niet, zij besloot om gewoon door het natte modderspoor te lopen. Tsja......dan thuis de hond maar goed afdrogen. De rest van het pad was redelijk goed begaanbaar maar een aantal keren liep Olivia toch net door het modderige deel heen terwijl ze ook op het gras naast de karrensporen kon lopen.
Bijna thuis gekomen, zag ik de vrouw weer lopen met haar zeer grote hond. Een goed moment dus om haar te vragen wat voor ras haar hond is en hoe hij heet. Hij behoort tot de wolfshonden: Ierse wolfshond en hij heet Hendrik en hij is 6 jaar oud. Zeer grote honden worden vaak niet ouder dan 6 of 7 jaar, hij is dus al vrij oud.
Terwijl ik met de vrouw sprak, ging Olivia een eind van ons af zitten. Ze zat met de rug naar ons toe en bijna 5 meter verderop, precies op het eind van de lengte van de rolriem. Ze moest niets hebben van Hendrik. 

Hieronder nog een paar foto`s van grote honden die ik in mijn vorige woonplaats Arnhem heb gefotografeerd. Ik heb in 2012 een fotoproject gemaakt van alle honden die ik regelmatig tegen kwam bij mij in de wijk en ook van honden rondom mijn woonwijk.

Als laatste nog een keer Olivia met Hendrik
(eigenaresse van de hond is wegens privacy zwart gemaakt)

Late middagwandeling

Vanmiddag ben ik op tijd vertrokken om nog een wandeling te maken. Na een natte ochtend was rond de klok van 11 uur de zon te voorschijn gekomen. Wel bleef de harde zuidwestenwind aanwezig en gelukkig voor mij bleef de rest van de middag de zon aanwezig. 
Tegen 16.15 uur vertrok ik naar de dijk om daar de zon te zien ondergaan. Ik was nog net op tijd en ik heb een aantal foto`s kunnen maken.
Ik ben boven op de dijk blijven lopen om mijn schoenen schoon te houden. Toen ik bijna bij het Breulymeer was, zag en hoorde ik een grote groep ganzen. Het blijft een mooie gebeurtenis om dit te aanschouwen.
Het leek me wel leuk om zo`n grote groep ganzen te fotograferen met de gekleurde achtergrond van de inmiddels verdwenen zon. Helaas stond er net een rij bomen voor me, dus dat ging niet door.
Ik ben bij het Breulymeer de dijk afgegaan en toen voelde ik de koude en harde wind niet meer zo sterk.Wel bleef ik last houden van koude handen en ook koude voeten.
Ik ben het pad langs de visvijver ingegaan en bijna op het eind trof ik nog een groep grote inktzwammen aan. En nog iets verderop lag een kleine tak op het pad en hierop zag ik behoorlijk veel oorzwammetjes zitten. Beide paddenstoelsoorten heb ik toch weer op de foto gezet. Ik blijf ze steeds weer zien en ik kan het nog steeds niet laten om er een foto van te maken.
Intussen werd het steeds donkerder en dat dwong mij om de rest van de terugweg in één keer door te lopen. Al met al ben ik bijna 1 uur buiten geweest; in ieder geval weer genoeg beweging in de buitenlucht gehad.

IJzige koude wind

Het was afzien deze hele week met de temperatuur. Sinds zaterdag 29 november is het grijs en koud weer met een ijzige wind uit het oosten en / of noordoosten.
Afgelopen woensdag fietste ik over de dijk naar Pannerden en achteraf gezien constateerde ik, dat de fietstocht om 12.00 uur op de terugweg een heel stuk kouder was dan de heenrit tussen 8.30 uur en 9.00 uur. Op de heenweg had ik het geluk dat ik de koude wind schuin van achteren had en de wind was toen nog niet al te hard.
Toen ik om 12.00 uur klaar was met mijn vrijwilligerswerk, ben ik al vrij snel afgestapt om een regenbroek aan te trekken. Dit om mezelf te beschermen tegen de snerpende koude wind. Ik had dikke handschoenen aan en een muts op, maar dit voorkwam niet dat mijn voorhoofd steeds pijnlijker aanvoelde. Het was een zware fietstocht en ik was blij dat ik thuis was, na 25 minuten fietsen.

Gisteren, op donderdag, had ik de oppashond Olivia weer en moest ik wel naar buiten om te wandelen in de kou. Dit zou ik anders niet zo vroeg gedaan hebben in de ochtend, om 9.45 uur liep ik voor de 1e keer buiten. In het plantsoen liep ik nog redelijk beschut tegen de koude wind en de ronde was niet al te lang, maar 20 minuten. Alleen bij het begin van dit plantsoen is het helaas een kaalslag geworden. Aan de rand van dit plantsoen zijn dit jaar al 2 keer vele bomen gekapt en de 2e keer betrof het een grote blunder van de gemeente Zevenaar. ( lees hier het artikel )
In het begin van de middag ging ik voor de 2e keer wandelen en vanwege de kou ben ik niet langer dan 30 minuten aan de wandel geweest. 

Hieronder een indruk van de bomenkap in begin 2014

Koud

Ik was van plan om op de laatste zondag van november een fietstocht te maken, samen met Ibo, vanaf Winterswijk. We zouden onze fietsen meenemen in de trein en dan vanaf het treinstation een fietsroute van ongeveer 31 km gaan doen.
Jammer genoeg kwam de weersvoorspelling voor een zonnig weekend niet uit. Op de zaterdag bleef het al de hele dag bewolkt en op zaterdagavond gaf het weerpraatje op RTL4 aan dat de zondag wederom een dag met laaghangende bewolking en een koude oostenwind zou worden. 
Dan is het niet echt lekker om 31 km te gaan fietsen. Dus we besloten om iets anders te gaan doen. 
Toch heb ik op zondagmiddag wel een zeer korte rondwandeling, in mijn badjas, gemaakt. We waren naar Sanadome in Nijmegen gegaan en nadat we uit de Mintkamer (een sauna met een temperatuur tot 65 graden) waren gekomen, zijn we ter afkoeling een rondje buiten gaan lopen.

Vandaag was het weer een koude en grijze dag, toch ben ik aan het eind van de middag wel een wandeling van ruim 30 minuten gaan maken. Effe een frisse neus halen en de spiertjes in beweging zetten. Ik had mijn dunne winterjas aangetrokken, dikke handschoenen aan, een haarband op en de hoge wandelschoenen aangetrokken.
Het was 16.45 uur toen ik van huis vertrok en eigenlijk was dat aan de late kant want het werd steeds donkerder. Terwijl ik bovenop de dijk liep, bedacht ik mij dat ik eigenlijk zo`n reflecterend hesje aan had moeten doen. Lijkt me iets veiliger lopen.
Nadat ik bij het Breulymeer van de dijk afgegaan was, zag ik daar in het schemerdonker een auto staan. Ik liep er langs en keek naar de auto en op dat moment zag ik een paar witte voeten tegen de zijkant van de ramen ophoog komen. Oeps, daar schrok ik toch wel even van. Het waren witte sokken en de autoruiten waren nogal beslagen, dus dat zette me wel aan het denken. Gelukkig stond de auto aan de andere kant van de weg en was ik er niet zo heel dicht langs gelopen.
Na een half uur was ik weer thuis en ik heb me voorgenomen om niet meer later dan 16.15 uur van huis te gaan als ik over de dijk ga wandelen.

Wandeling met Olivia

Gisteren had ik Olivia weer de hele dag bij mij, ze werd al om 7.45 uur gebracht. Dus op deze zonnige maandagochtend ging ik om 9.45 uur al met Olivia een kleine wandeling maken.
Tegen 13.30 uur ging ik weer naar buiten voor een langere wandeling.
Ik besloot dezelfde rondwandeling te maken als vorige week omdat dit voor Olivia een bekende route is. Net als vorige week kwam ik de vrouw tegen die met haar zeer grote hond aan het wandelen is; ik heb deze vrouw al vaker gezien. Het verschil tussen haar grote hond en de kleine teckel is enorm.
Omdat de eigenaresse van Olivia mij had verteld dat Olivia bang is voor grote honden, kon ik het niet laten om dit te controleren.
Deze grote hond is zeer rustig en daarom durfde ik de confrontatie wel aan. Ik sprak de vrouw aan en vroeg of ik een foto mocht maken van de 2 honden samen. Dit vond ze goed en de bangigheid van Olivia viel reuze mee. Haar staart verdween niet tussen de achterpoten. Ze was weliswaar niet erg gecharmeerd van die grote hond boven zich maar toen die grote hond van haar wegdraaide, deed Olivia wel een poging om die grote te willen besnuffelen. Dit lukte niet omdat de hond al weg liep. Ik heb in ieder geval 2 mooie foto`s gemaakt. Helaas ben ik vergeten de vrouw te vragen vat voor ras haar hond is en wat zijn roepnaam is. Dit zal ik binnenkort nog wel doen als ik haar weer tegen kom.

Olivia en ik gingen via het natuurgebied van de voormalige steenfabriek Panoven richting het Breulymeer. 
Naast het Breulymeer liggen nog een aantal waterplassen die eigenlijk zijn ontstaan door het uitgraven van de klei voor de steenfabriek. Nu lopen er door dit gebied wandelpaden en hier zie ik ook vaak vissers zitten.
Ik ben de dijk weer opgegaan en aan de andere kant meteen weer naar beneden gelopen. Hier staat een bankje waar ik even in de zon wilde gaan zitten en ook om Olivia te laten rusten. Ze liep al enige tijd te hijgen. De hond was volgens mij wel blij met de pauze want ze ging meteen op het gras liggen.
Ik had zicht op een 8-tal zwarte pony`s, die precies aan de rand van het weiland aan het grazen waren. En de pony`s keken over het prikkeldraad heen naar mij. 
De zon gaf toch nog enigszins wat warmte af en ik heb zo`n 20 minuten zitten genieten. maar goed....... te lang stil zitten geeft toch te veel afkoeling en ik kreeg het koud.
We gingen verder over het natuurpad en ik merkte dat de grond her en der erg drassig was. Olivia liep met haar korte pootjes door het natte gras en soms door de modder heen.
Thuis gekomen heb ik de hond wel even met een oude doek droog en schoon gemaakt. 
Al met al ben ik toch 1 uur buiten geweest.

Hieronder de 2 honden gezamenlijk op de foto: 

Loowaard

Vandaag was het wéér een zonnige zondag, er stond niet al te veel wind, dus lekker fietsweer. Het was iets warmer dan gisteren: het werd 14 graden.
Ik wilde via Zevenaar-west, door de wijk Roodwilligen heen, naar Duiven fietsen. In deze wijk wonen de baas en bazin van mijn oppashond Olivia. Heel toevallig zag ik Olivia met haar baas lopen. Aangezien ik de man niet persoonlijk ken, ben ik van de fiets gestapt en heb me voorgesteld. We maakten een praatje en op een gegeven ogenblik vroeg ik hem of Olivia gewend was om mee te fietsen in een hondenmand. Ik vroeg me namelijk af of Olivia wel in de fietsmand past die ik achterop mijn fiets heb. Hij tilde Olivia op en zette haar in de fietsmand. De hond bleef rustig, dus ik denk wel dat ik het aandurf om een keer met haar te gaan fietsen.

Vervolgens fietste ik verder door die woonwijk en ik kwam uit bij een fietspad dat langs weilanden richting Duiven gaat. In de verte zag ik de snelweg A12 liggen. In een tweetal weilanden naast elkaar zag ik bij elkaar opgeteld 5 witte reigers staan.
Eenmaal in Duiven ben ik aan de rand van de bebouwde kom blijven fietsen en ik besloot om naar Loo te fietsen. Vanaf Loo wilde ik via de dijk weer terug fietsen naar huis.
Tijdens de route door het oudere deel van Duiven naar Loo herkende ik de weg die ik in mijn jeugd ook een aantal keren heb gefietst. (in de leeftijdsperiode van 16-19 jaar) Dit was toen wij vanuit Doesburg op de fiets naar Nijmegen gingen om in Nijmegen mee te doen aan de Internationale Fiets 4 Daagse. Wij gingen toen bepakt en bezakt, compleet met tent, op de fiets naar Nijmegen om te kamperen op een camping in Nijmegen.

Goed om weer terug te komen op de fietstocht van vandaag: 
op de Loodijk aangekomen, ben ik bij de eerste bank die ik zag op de dijk, een drinkpauze gaan houden. Ik keek uit over de weilanden waar een aantal Konikpaarden stonden te grazen en op de achtergrond zag ik een vrachtschip voorbij varen. Het was een raar gezicht: als je goed kijkt is het net alsof die boot in de verte over het gras schuift omdat het water van de Rijn niet zichtbaar is. (heb hier een foto van gemaakt) Tevens keek ik weer recht tegen de laagstaande zon in. 
Na bijna 1 kwartier rust ben ik weer op de fiets gestapt en ik passeerde iets verderop de dijk een groepje Galloway runderen. Deze runderen waren bijna allemaal hout aan het eten dat op de grond lag en van de geknotte wilgen afkomstig was. Schijnbaar heeft dat een goede voedingswaarde??

Nog weer iets verderop, nog steeds op de Loodijk, ben ik rechtsaf geslagen. Het heet hier de Loowaard en het is een natuurgebied geworden voor de Gallowayrunderen en de Konikpaarden. De weg hiernaar toe werd al gauw een zandweg die om een grote waterplas heen loopt. 
Toen ik net bij deze waterplas aankwam zag ik iets bijzonders in de lucht: een soort regenboog maar dan anders. 
Vanavond op TV, bij het weerpraatje op RTL, hoorde ik Helga van Leur hierover vertellen. Zij legde uit dat dit een 'halo' is; een soort bijzon. Hier heb ik ook een foto van gemaakt.
Aan het eind hiervan kwam ik uit bij een kleine jachthaven waar ik niet meer verder mocht fietsen. Dus ik ben weer teruggegaan naar de Loodijk.

Tussen 16.15 en 16.20 uur verdween de zon en ik merkte dat het vandaag niet zo hard afkoelde als gistermiddag. De hoofdband hoefde ik nu niet op te doen.
Het laatste stuk van mijn fietsroute wilde ik langs de Jezuietenwaay gaan en toen merkte ik dat ik de wind tegen had. Ook al waaide het niet hard, ik moest de laatste 5 km wel zwaarder trappen met mijn vermoeide beenspieren. Doordat ik even niet oplette, fietste ik te ver door op de Rijndijk en ik zag dat ik in de richting van Pannerden fietste. Hier zag ik in de weiland weer een aantal witte reigers en een paar grijze reigers staan. In totaal heb ik 8 witte reigers gezien en 3 grijze reigers.
Aangezien ik niet via Pannerden naar huis wilde fietsen besloot ik een eindje terug te fietsen en naar de goede dijk te gaan. Omdat ik het vrij snel ontdekte, hoefde ik maar een paar honderd meter terug te fietsen.
Tegen 16.45 uur arriveerde ik bij mijn huis, na een rondrit van 26 km.

De Galloway runderen bij de wilgentakken

Hieronder is de 'halo' te zien

 Net alsof de boot over land vaart

Vroege zonsondergang

Vanmiddag ben ik richting Herwen gefietst; het was zonnig weer en ongeveer 12 graden. Ik wilde naar de Kringloopwinkel in Herwen gaan en ik dacht dat ik via de dijk daar naar toe kon fietsen. Helaas viel dit tegen want ik kon nergens de dijk af en zodoende was ik al bijna in Lobith voordat ik eindelijk rechts af de dijk af kon gaan. Dit betekende dat ik een eind terug moest fietsen.
Na enige tijd kwam ik weer uit de Kringloopwinkel en besloot ik een andere dijk op te gaan, namelijk de dijk die langs het Bylandtmeer loopt. Ik ben naar een bank toe gefietst dat aan het meer ligt en ben daar op gaan zitten om een appel op te eten. Het was inmiddels 16.00 uur en ik zag dat de zon al een heel eind gezakt was; sterker nog de zon was al bezig om onder te gaan. Gelukkig had ik mijn fototoestel bij me en ik besloot om op de bank te blijven zitten en de zonsondergang af te wachten. Iets voor 16.30 uur was de zon onder. Best wel vroeg.......maar goed, het is geen zomer meer maar het 3e weekend van november.
Op de terugweg naar huis koelde het vrij snel af en gelukkig had ik een hoofdband en handschoenen bij me, die ik aan kon doen.

Hieronder een ondergaande zon genomen door een kunstwerk van metaal / gaas

 Het Bylandtmeer

Na regen komt zonneschijn

Vanochtend begon de maandag zonnig en een groot deel van de dag bleef de zon aanwezig. Alhoewel dit in de middag werd afgewisseld met bewolking. Er was niet veel wind en het was rond de 12 graden. Een hele verbetering vergeleken met gisteren.
Vanmiddag ben ik met de oppashond gaan wandelen, langs het Breulymeer en vanaf daar over de dijk weer terug. Ondanks dat Olivia een teckel van 13 jaar aan de stevige kant is, lukt het haar nog goed om een langere wandeling te maken. Ze loopt afwisselend langzaam en dan weer iets sneller. We hebben 3 kwartier gelopen. Onderweg heb ik een aantal foto`s gemaakt en dan bleef Olivia netjes op mij wachten. Ze had geen andere keus omdat ik haar riem vastlegde. Uiteraard heb ik van haar ook een foto gemaakt. 
Tijdens deze wandeling met Olivia gebeurde er iets raars: ik noemde Olivia op een bepaald moment Benni. Het is deze dag namelijk precies 1 jaar geleden is dat ik mijn hondje Benni heb laten inslapen. Vorig jaar viel 18 november op een maandag en dat is vandaag. Waarschijnlijk heeft het hier mee te maken.

Toen ik langs de waterplas liep die vlakbij de kerk ligt, zag ik dat er een zwanenpaartje rond zwom met nog 1 jonge zwaan. Deze jonge zwaan had nog niet eens de witte kleur; dus dit jong is misschien wel in de late zomer uit het ei gekomen. (2e broedsel?)

Regenachtige zondag

Vandaag is het geen mooi weer, het is de hele dag al zwaar bewolkt en het regent. Na een aantal weekenden met uitzonderlijk zacht en zonnig weer, is het wel wennen aan deze troosteloze nattigheid.
Ik ben de afgelopen week iedere dag wel aan het wandelen geweest, veelal wandelingen van 20 tot 40 minuten. Op dinsdag 11 november was de oppashond Olivia weer bij mij en juist op die middag regende het ook een aantal keren. Dit gebeurde `s middag 2 keer terwijl ik buiten liep en de zon scheen op dat moment ook. De 2e keer, dit was aan het eind van de middag, zag ik een zeer mooie regenboog verschijnen, het was zelfs een dubbele regenboog.
Vorige week zaterdag zag ik, toen ik bovenop de dijk liep, dat de mensen van de Natuurvrienden alweer waren begonnen met het knotwilgen. De wilgenbomen bij het wandelpad onderaan de dijk waren nu helemaal gekortwiekt. Gedurende de zomer kon je hier vrij lopen zonder dat men je vanaf de dijkweg zag. Nu is er een vrije kijk op het wandelpad.

Zie hieronder de geknotte wilgenbomen; hierachter loopt een wandelpad.

Bergherbos

Zondagmiddag zijn Ibo en ik gaan wandelen in Beek, in het Bergherbos. Omdat het nogal stevig waaide had ik geen zin om te gaan fietsen; in het bos loop je tenminste grotendeels uit de wind.
Het was weer een mooie zondag, de zon scheen en vergeleken met de 2 afgelopen zondagen was het weer een stuk koeler. (12 graden)
We kozen de rode wandelroute die 7 km is en we hebben er bijna 2½ uur over gedaan, met een kwartier pauze. Het eerste stuk was erg druk maar gelukkig lieten we de meeste wandelaars met kleine kinderen al gauw achter ons en werd het qua geluiden wat rustiger. 
In een rustig tempo liepen we door afwisselend landschap. Toch werden we regelmatig ingehaald door wandelaars. (zonder kinderen) 
Het eerste deel van de route gaat langs een glooiend akkerbouwgrond en daarna liepen we het bos in.
Deze keer deed Ibo fanatiek mee om naar paddenstoelen te kijken. Meerdere malen wees hij mij op een paddenstoel. Ik heb er toch weer een behoorlijk aantal gefotografeerd. En we hebben 3x een vliegenzwam gezien; hier waren we extra alert op geweest.

Een aantal keren werden we aangesproken door mensen die mij op de grond gehurkt zagen zitten. Een oudere man liet zelfs zijn gemaakte paddenstoelenfoto`s zien die hij op zijn smartphone had staan. Hij was er behoorlijk trots op en het waren inderdaad zeer duidelijke foto`s.
Toen we bijna terug waren bij het beginpunt, sprak een vrouw mij aan die zelf ook 'paddenstoelengek' was en de vliegenzwam kwam ter sprake. Zij had er maar 1 gezien, terwijl ik er 3 gezien had. Dit kan natuurlijk te maken hebben op welk wandelpad je loopt.

Na afloop zijn we nog iets warms gaan drinken op het buitenterras van `t Peeske. Uit de wind kon je nog wel prettig buiten zitten.

Dijkwandeling

Vandaag was het prachtig wandelweer: fris, zonnig en winderig, ongeveer 12 graden. Ik besloot om over de dijk richting Babberich te wandelen. In de weilanden zag ik veel ganzen en daar stonden een aantal witte reigers tussen in, het waren er een stuk of 6. In een weiland ernaast zag ik 2 ooievaars rondstappen; vorige week had ik al geschreven dat ik 1 ooievaar zag. Blijkbaar vonden deze ooievaars het niet nodig om naar het warme zuiden te vliegen. 
Toen ik een eind verder op de dijk liep, kwam er van de tegenovergestelde richting een hardloopster aan en werd ik verrast door dezelfde ooievaars. Ik zag aan de reactie van de vrouw dat ze ergens naar keek en daarom keek ik ook omhoog en zag de 2 ooievaars vlak over me heen vliegen. Schijnbaar konden ze door de stevige wind niet snel genoeg omhoog komen. Het was een rare gewaarwording om dit mee te maken.

Bij de T-splitsing ben ik rechtsaf gegaan en besloot ik om een deel van de route De Gelderse Poort te volgen en ik liep weer langs het 'stiltegebied' De Twickel. Men mag hier niet in, alleen maar erlangs lopen.
Deze weg brokkelt aan de zijkanten steeds verder af; het wordt alleen nog maar gebruikt door aanwonenden van 2 huizen en er rijden landbouwvoertuigen overheen. Het is hier erg rustig lopen en opeens hoorde ik een enorme herrie van ganzen. In de verte zag ik een grote groep ganzen richting mij vliegen en ze streken in het weiland neer waar ik langs liep. Erg mooi om dit te zien gebeuren.

Nog weer een eind verderop, buigt het pad naar links en ging ik door 2 weilanden heen richting een dijk. 
Ik had hier in het begin van dit jaar ook al eens gelopen; toen was het pad door deze weilanden heen erg nat en modderig. Aangezien het de afgelopen paar weken regelmatig veel geregend heeft, was dit pad nu dus weer erg nat en modderig. Ik ben nog wel zo goed als het ging langs de moddersporen heen gelopen en naar het einde gelopen. Intussen zagen mijn schoenen er niet meer uit en besloot ik om toch maar niet meer verder te lopen. Bovenop de dijk stond ik vlak bij een waterplas en zag in de verte een aantal paarden grazen.

Op de terugweg ben ik bij de T-splitsing op de dijk nog even op een bank gaan zitten. Nog even van de zon genieten, maar het werd al snel te fris. Al met al was ik 5 kwartier actief geweest.


Hieronder 2 foto`s met de ganzen die gaan landen in het weiland.

Duitse vliegenzwam

Het was lekker weer, uitzonderlijk zacht voor het begin van november. De zon scheen volop en er stond een matige wind met een temperatuur van rond de 17 graden.
De fietstocht van vandaag, samen met Ibo, ging richting Duitsland. Het was de bedoeling om via Hoch Elten richting Beek te gaan.Het is ons gelukt om in één keer naar boven te fietsen; toen wij dit op 29 april j.l. deden kwamen we niet zo ver en moesten wij het laatste stuk naar boven lopen.Toch knap van ons; onze conditie is duidelijk verbeterd. 
Na Hoch Elten zouden we door het gebied van Montferland naar het Bergherbos in Beek te gaan. Onverwachts kwamen we in `s Heerenberg langs het kasteel waar vroeger het museum Gouden Handen in zat. We zijn er rond omheen gefietst en het was leuk om dit weer terug te zien. (jeugdherinnering)

We fietsten door afwisselende landschappen, zowel door open landbouwgebieden als door bossen. Het kon natuurlijk niet uitblijven dat ik weer paddenstoelen zou zien. Opvallend is wel dat er dit jaar nauwelijks vliegenzwammen te zien zijn. (de bekende paddenstoel - rood met witte stippen) Dus toen ik er een zag staan, heb ik die wel op de foto gezet. Deze vliegenzwam troffen we aan op Duits grondgebied.
Toen we later in de middag al weer op de terugweg waren, in de buurt van Babberich, zag ik nog een paddenstoel die ik nog niet eerder had gezien. (een witte kluifzwam) Het gebeurd me regelmatig dat ik nog steeds paddenstoelen zie die ik nog niet eerder had gezien.

Onderweg hebben we in `s Heerenberg op een terrasje gezeten en een eind verderop weer, namelijk bij `t Peeske in Beek waar we onze theepauze hebben gehouden. Toen we daar op het buitenterras zaten, besloten we om nog een korte boswandeling te maken. Er waren behoorlijk veel mensen in het bos, veel gezinnen met kleine kinderen.
Tegen 16.30 uur zijn Ibo en ik weer op de fiets gestapt en tegen 17.15 uur waren we weer bij mijn huis. We hebben 38 km gefietst.

Hieronder een aantal foto`s: de 1e paddenstoelfoto (vliegenzwam) is op Duits grondgebied gefotografeerd.

Hieronder staat een Kluifzwam

Park Presikhaaf

Vanmiddag ben ik in Arnhem gaan wandelen; in Presikhaaf. Dit is een van de vele stadsparken die Arnhem rijk is. Ik had met José afgesproken om iets te gaan drinken in het T-huis en daarna door het park heen te lopen. Dit gebouw was de voormalige entree van het treinstation Arnhem. Men heeft het gebouwtje verplaatst en nu wordt het gebruikt als een werkgelegenheidsplek voor mensen van de Siza. (mensen met een beperking werken hier) 
Nadat we een tijd binnen hadden gezeten, zijn we door het park heen gelopen. De hond van José was er ook bij en toen hij een stuk los mocht lopen, ging hij meteen het water in. 
Tijdens het lopen, zag ik weer paddenstoelen staan en een paar daarvan heb ik op de foto gezet.

Hieronder een plaatje van het T-huis

Een mooie doorzichtige paddenstoel

Ik heb dit jaar nog niet veel rode met witte stippen gezien, wel deze bruine met witte stippen.