Op zondag 11 september ben ik met Olivia, mijn oppashond, gaan wandelen in het bos. Het weer was er geschikt voor, het was een zonloze dag en toch aangenaam warm. Omdat Olivia bijna 15 jaar oud is, kan ik niet meer zo heel ver met haar lopen.
Vrijdagavond was op het GLD-journaal te zien geweest dat er op dit moment in Wolfheze een bijzondere paddenstoel te bewonderen is; namelijk de Pruikzwam. Aangezien ik al een aantal jaren veel paddenstoelen fotografeer, wilde ik deze heel graag in het echt zien.
`S middags na mijn lunch, ben ik in de auto gestapt zonder precies te weten waar ik in Wolfheze moest zijn; dat was er niet bij verteld. Ik had thuis nog enig zoekwerk gedaan, op de website van Omroep Gelderland, maar daar vond ik jammer genoeg geen benoeming van de plek. Ik had op de TV wel een herkenningspunt gezien en ik gokte erop dat de paddenstoel te vinden zou zijn bij Hotel Wolfheze.
Toen ik mijn auto had geparkeerd en Olivia uit de auto had getild, gingen we de P-plaats af en toen kwam ik de bewuste boom al tegen. Wat een geluk, ik kon meteen al foto`s ervan maken.
Hierna kon ik tenminste rustig wandelen zonder nog te moeten zoeken naar de Pruikzwam.
Vervolgens ben ik naar de Duizendjarige den gelopen; deze bevindt zich ook vlak bij de P-plaats. Ik was er vrij snel en tot mijn verbazing zag ik dat hij niet meer staat maar ligt. De vorige keer dat ik in dit gebied gewandeld heb, stond de boom nog. Nou ja, zoveel boom was het toen ook al niet meer.
Toen stond er ook al een hek omheen met een infobord erbij en nu nog steeds.
zie artikel in De Gelderlander - 30 mei 2006
Ik ben een bospad ingeslagen en kwam al vrij snel parallel te lopen langs een droog gevallen beek. Onderweg zag ik her en der gekleurde pijlen van wandelroutes staan, maar ik wist niet welke afstanden de wandelroutes hadden. Dus ik ben op mijn gevoel gaan lopen: eind rechtdoor, ergens rechtsaf, weer rechts af en nog een keer rechts af, dan zou ik weer terug moeten zijn op ongeveer dezelfde plek. Dit ging goed, bij terugkomst zag ik de dakpannen van het hotel door de bladeren heen.
Omdat ik nog wel energie over had, besloot ik nog een kleine rondwandeling te maken maar dan linksom. Tot mijn verbazing ging het pad op een gegeven moment over in een verharde weg dat onder een tunnel van de A12 doorging. Nadat ik eronder doorgelopen was, herkende ik de omgeving aan de andere kant wel weer. In het verleden was ik ook wel eens vanaf deze kant gaan wandelen; hier is ook een P-plaats te vinden. Dit was in de periode 2007- 2008; toen ik net mijn hondje Benni, een Jack Russel, had gekregen.
Onderweg zag ik een behoorlijk aantal verschillende paddenstoelen en doordat ik regelmatig stil stond om ze te bewonderen en te fotograferen, kon Olivia steeds uitrusten.
Regelmatig verliet ik het gewone wandelpad en struinde ik door of langs struiken en omgevallen boomstammen heen. Olivia liep steeds braaf achter mij aan; dit kon ook niet anders, want ze zat aan de riem vast. Ik zorgde er wel voor dat het 'struinpad' goed te belopen was voor de hond, want ze heeft erg korte pootjes en door haar hoge leeftijd kan ze niet meer over allerlei laaghangende takken van struiken of over platliggende boomstammetjes springen.
Na 1 ½ uur was ik weer terug bij mijn auto en kon Olivia uitrusten op de achterbank van de auto.
Ik was tevreden: ik had mooie paddenstoelen gezien waarvan enkele soorten die ik niet zo vaak gezien heb.
Hieronder een aantal foto`s
Pruikzam
Pruikzwam
?
Aardappelbovist en ?
Reuzenzwam
Biefstukzwam
Olivia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten