Rondje Soesterberg

Het was gisteren een fietstocht met hindernissen. Ibo en ik waren met de trein naar Driebergen-Zeist gegaan; onze fietsen waren ook weer mee.
Het was een zonnige zondag, de temperatuur zou oplopen richting de 27 graden en er stond niet veel wind.
Bij aankomst in Driebergen-Zeist was het, zoals wel vaker bij treinstations, lastig om het juiste fietsknooppunt te vinden. Later zou blijken dat het deze zondag nog vaker mis zou gaan om de juiste fietsknooppuntnummers te volgen. Het zat ons niet mee, deze zondag.
Ik had een rondrit uitgestippeld van ongeveer 25 km en we zouden in ieder geval naar de voormalige vliegbasis Soesterberg gaan. Met onze museumjaarkaart konden we gratis naar binnen.

Voordat we bij het museum Soesterberg aankwamen, hadden we al verschillende keren verkeerd gereden. De 1e keer hadden we niet goed opgelet en moesten we weer een aantal kilometers terug fietsen om nogmaals bij het treinstation Driebergen-Zeist te beginnen. Verderop in onze fietsroute bleek een aantal keren dat de borden met de knooppuntnummers onduidelijk waren.
De 1e keer was de pijl 'links af' onduidelijk, want toen hadden we 'meteen' moeten afslaan. Dit hadden we niet gedaan. De 2e keer toonde het bord weer een pijl met 'links af', terwijl de straat een eind verderop was en het bleek te gaan om een flauwe bocht op een soort van een kruispunt / rotonde. Terwijl we éérst nog een straat passeerden die duidelijk 'links af' was in onze beleving. Toen hebben we aan een paar mensen de weg gevraagd. Gelukkig bleken zij de omgeving te kennen en tevens bekend te zijn met de fietsknooppuntnetwerk konden ze ons verder op weg helpen.
Vervolgens bleek het tussen knooppunt 80 naar 82 niet te kloppen; er zat nog een knooppuntnummer 11 tussen. Dit zagen wij toen we op een routebord van het fietsknooppuntnetwerk (tsjonge..... wat een lang woord is dit toch) keken. Op de website van 'planjeroute' werd nummer 11 niet aangegeven toen ik bezig was om de route samen te stellen.
Het bleek dat wij toch op de goede weg hadden gereden want we moesten eerst nummer 11 volgen om daarna met nummer 82 verder te kunnen. We hebben dit stuk weg dus 2 keer heen en weer gereden.
Een eind verderop, ergens tussen Zeist en Soesterberg, werden we weer onzeker over de juistheid van onze fietsrichting. We misten borden met een pijl die aangaven dat we nog steeds rechtdoor moesten gaan. Bij een goede bewegwijzering staat er voor iedere splitsing en zeker de grote kruispunten, een nieuw bord met daarop het fietsknooppunt dat je aan het volgen bent.
Kortom, we waren blij dat we eindelijk bij de vliegbasis Soesterberg aankwamen.

De aankomst op de vliegbasis is zeer bijzonder: je fietst over de voormalige start- en landingsbanen. Het is één grote, lege vlakte met brede, nieuw en strak geasfalteerde wegen. In de verte zagen we enkele hangars en op de voorgrond een zeer groot en hoog gebouw met veel glazen wanden. Verder zagen we aan de zijkant een aangelegde 'stormbaan'  en een speelplaats voor kinderen  Een eindje daarachter staat een bijzonder houten gebouw met de naam 'Gebouw 1945'. Later zijn we hier nog even ingegaan. Het is aan de onderkant helemaal open gelaten en we konden met een trap naar de bovenverdieping lopen. Hier hadden we een mooi overzicht over het terrein.
In de grote museumhal bevindt zich ook nog een uitkijktoren. In de hal zagen we veel oude vliegtuigen, een behoorlijk aantal hingen aan het plafond met stalen kabels. Op de grond zagen we ook veel legervoertuigen, zoals tanks en jeeps. Zelfs nog enkele vehicles uit de 1e wereldoorlog. Verder zagen we een overzicht van de vele munitiesoorten, gebruikte uniformen en ook enkele raketten. Een hoek was ingericht met hoe een vliegtuigmotor in elkaar zit en buiten zagen we een restant betonnen muur van de bekende Berlijnse muur.
Ibo en ik hebben nog een kleine rondwandeling gemaakt rondom het museum, buiten de museumhal staan ook nog een aantal vliegtuigen. We hebben een kijkje genomen op het Herdenkingsplein en in de Herdenkingstuin van de Koninklijke Luchtmacht en zijn langs Commandobunker 43 gelopen.
In de verte zagen we dat er steeds zweefvliegtuigjes de lucht ingingen; er cirkelden er steeds 2 tot 4 boven de vliegbasis.
Dit museum is echt de moeite waard om er een bezoek te brengen; Ibo en ik zijn er bijna 3½ uur geweest. Dit komt doordat we een tijd hebben gezeten in de filmruimte en in het restaurant nog soep en een broodje hebben gegeten.

Toen we weer terug wilden fietsen, besloten we om onze rondrit niet verder af te maken. Het zou te laat worden. We zouden de rood-witte bewegwijzeringsborden van de ANWB gaan volgen om wat eerder in Driebergen-Zeist terug te zijn.
Grappig genoeg fietsten we over precies dezelfde fietspaden als op de heenweg. Gelukkig ging het sneller dan eerder op de dag.
Voordat we in de trein terug naar Arnhem zouden stappen, wilden we eerst nog een pannenkoek gaan eten. Het pannenkoekrestaurant Princenhof, vlakbij het NS station, hadden we op de heenweg al gezien.

Opmerkelijk was dat we vandaag veel last hadden van bijen die steeds op de huid gingen zitten. Dit gebeurde toen we op een bank bij het museum in Soesterberg waren en op het terras van Princenhof waren ook erg veel bijen. Blijkbaar is de hoeveelheid bijen weer sterk vermeerderd na een aantal jaren van afname en bijna uitsterven.