Het doel was naar het natuurgebied op de grens met Duitsland te gaan; hier waren we vorig jaar ook al geweest. De reden waarom ik er naar terug wilde is dat ik nu door het vennengebied heen wilde wandelen en ik hoopte tevens om hier de Vliegenzwammen te zien. De bodem bij de vennen is vochtig en vorig jaar zag ik hier ook de eerste Vliegenzwammen staan.
Het weer was weer geweldig: zonnig en aangenaam warm, er stond een zwakke noordoosten wind en het zou ongeveer 18-20 graden worden.
We verlieten Winterswijk aan de oostkant, via de rondweg om het centrum heen en gingen in de richting van Ratum. In het buitengebied van Winterswijk ging de route al snel over naar verharde zandpaden die langs de landbouwgronden liepen. Het geheel werd afgewisseld door stukken bos. In de ochtend was het zand nog vochtig en makkelijk te berijden; later in de middag werd het soms lastig om erover heen te fietsen. Het zand was erg droog en we moesten opletten om niet omver te vallen omdat het zand door de droogte van de afgelopen maanden erg droog is.
Na iets meer dan 10 km fietsen kwamen we in Duitsland aan en we gingen naar de plaats Oeding. Net voordat we Oeding in fietsten, reden we nog door een bosgebied heen en ik zag toen op de bovenkant van een afgezaagde boomstam een gele zwam in wording zitten.
Ik reed er eerst voorbij maar besloot een eindje verderop om toch terug te gaan en het te fotograferen. Ibo fietste intussen zachtjes door en hij ontdekte iets verderop een picknicktafel die nog net voor een deel in de zon stond. We besloten om hier onze lunchpauze te gaan houden; het was toen bijna half 1.
Een half uur later vertrokken we weer en de route ging aan de andere kant van Oeding weer door landbouwgebied heen. We moesten wel omschakelen naar andere bewegwijzering; we volgden nu de witte borden met een rode fiets erop. Bij een fietswijzerbord zag ik dat aan de onderkant ook een aantal routebordjes hingen; ons knooppuntnummer hing er ook bij. Dat was een prettige gedachte, we konden in ieder geval die fietsborden op de verharde wegen volgen en op de afgelegen fietspaden door bos of landbouwgebied konden we de witte borden met de rode fiets volgen. Dat gaf ons al heel wat meer zekerheid nu we wisten dat de fietsknooppunten toch ook op Duits grondgebied te volgen waren.
Vlak voor fietsknooppunt 37 herkende ik het fietspad dat zo ontzettend smal is; het loopt tussen een smalle bomenrij door. We waren aangekomen bij het natuurgebied Burlo Vardingholtervenn. We stopten bij een infobord, vlakbij een uitkijkpost. We hoefden niet ver te lopen om een kijkje te nemen bij de vogelkijkhut, helaas waren er geen watervogels te zien in het meer. Wij wilden een rondwandeling maken maar het pad dat direct langs het water loopt, bleek overwoekerd te zijn met doornstruiken. We hebben het geprobeerd maar het was niet te doen en we besloten om terug te gaan.
Hierna zijn we een eindje verder gaan fietsen en bij het 2e infobord weer van de fiets gestapt. Vorig jaar waren we hier ook geweest maar doordat wij toen al vrij laat in de middag aankwamen zijn we er toen maar een klein stuk ingelopen.
Wij waren er deze keer om 14.15 uur en we hadden de tijd om een rondwandeling van ongeveer 4 km te maken. Nadat we een eindje over het pad langs een smalle ven liepen, zagen we een paar Vliegenzwammen. Ibo zag ze staan want hij keek meer naar de rechterkant van het pad terwijl ik meer naar links keek. Yes, ze stonden er, een beetje verscholen onder struiken. Ik werd helemaal blij en uiteraard heb ik ze op de foto gezet. In totaal kwamen we 3 keer Vliegenzwammen tegen, waarvan er 1 helemaal gaaf was en mooie witte stippen had.
Het wandelpad maakte op een gegeven moment een afslag naar rechts en we liepen nu langs de rand van het bos en langs weilanden heen. In een van die weilanden liepen behoorlijk wat jonge stieren rond; ze varieerden van erg jong tot jong volwassen en ze waren zwart / bruin van kleur en ze hadden mooie hoorns. Alleen de oudere hadden grotere hoorns dan de hele jonge stieren.
Het wandelpad ging vervolgens naar links en aan de rechterkant bevond zich een veld met bloeiende koolzaadplanten en in de verte zag ik de weg. Omdat de wandelroute niet voorzien was van richtingbordjes had ik geen zin om vervolgens naar die straat te lopen en vervolgens over een fietspad te lopen. Dit zag ik omdat er een paar mensen voor ons liepen en die sloegen rechtsaf, iets voorbij het koolzaadveld. Aan de andere kant van het koolzaadveld zag ik door de bomen heen een paar huizen staan. Ik voelde er meer voor om terug te lopen en dat hebben we dan ook maar gedaan; konden we tenminste de Vliegenzwammen nog een keer zien. Jammer dat we niet meer van het vennengebied gezien hebben.
Weer op de fiets gezeten gingen we nog een stuk over het super smalle fietspad heen en bij fietsknooppuntnummer 31 kwamen we weer op Nederlands grondgebied uit. Al snel kwamen we langs een Kaasboerderij uit dat tevens een restaurant en een kaaswinkel heeft. We hebben hier onze theepauze gehouden buiten op het terras, helaas zaten we in de schaduw omdat de zon niet meer op het terras scheen.
Een half uur later vertrokken we weer en de fietsroute bracht ons via een groengebied naar het gehucht Kotten. Hier was knooppuntnummer 29 en thuis had ik op dit punt de route gewijzigd. De bedoeling was om via een binnendoorweg bij fietsknooppunt 20 uit te komen.
Jammer genoeg ging dat niet helemaal goed; het duurde erg lang voordat we eindelijk de Sieverdinkweg vonden. Op mijn beschrijving stond dat we links af moesten slaan maar achteraf bleek dat fout te zijn; we hadden rechtsaf moeten slaan. Doordat wij linksaf gingen maakten we een extra ommetje van ongeveer 4 km. Het voelde al vrij snel niet goed toen we na de Sieverdinkweg weer linksaf gingen. Uiteindelijk kwamen we weer uit bij fietsknooppuntnummer 39, waar we 45 minuten eerder ook al waren geweest. Toen moesten we weer opnieuw naar knooppuntnummer 29 fietsen; nu ging het een stuk sneller en we kwamen weer door het kleine buurtschap Kotten. Een eind buiten de bebouwde kom vonden we de Sieverdinkweg weer en nu gingen we rechtsaf. De extra omweg ging wel door een mooi landelijk gebied heen en we zagen verschillende Achterhoekse boerderijen; Kotten worden ze genoemd. Ik had voor de binnendoorweg gekozen omdat we dan meer op stille landwegen of zandpaden reden i.p.v. de plaatselijke doorgaande wegen.
Fietsknooppuntnummer 20 zagen we vrij snel verschijnen en vanaf hier was het nog ongeveer 1½ km fietsen voordat we bij het NS station van Winterswijk aankwamen. We waren ruim op tijd voor de trein die maar 1 keer in het uur naar Arnhem gaat; deze zou om 17.48 uur vertrekken, dus we hadden nog een wachttijd van 25 minuten.
Ik zag op mijn fiets-dagteller dat we 42 km gefietst hadden.
De Vliegenzwammen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten