Daarom wilde ik gaan wandelen in een open gebied zodat ik tenminste nog kon genieten van de zon. Omdat ik al lange tijd niet meer op het Rozendaalse veld ben geweest, leek het mij leuk om dit gebied weer eens op te zoeken.
Het was een zonnige zondag en het was herfstvakantie dus er waren veel mensen. Ik was er tegen 15.00 uur en de 3 parkeerplaatsen stonden vol met auto`s; gelukkig vond ik meteen een lege plek. Ik zag veel gezinnen met kinderen en bijna allemaal hadden ze een hond bij zich.
Het 1e stuk van de wandeling liep ik nog door een klein bosgebied en al snel zag ik al 4 verschillende soorten paddenstoelen staan. De afgelopen paar dagen had het veel geregend en ik had er al rekening mee gehouden dat er nu wel meer paddenstoelen zouden zijn. Uiteraard had ik mijn fototoestel bij me, dus ik kon meteen op de knieën om te fotograferen.
Nadat het kleine bosgebied ophoudt kom je als wandelaar in een gebied met rul zand en hier staan ook nog stukken met bomen en struiken erom heen. Doordat ik in de bomenrijke gebieden bleef hangen, werd het al snel wat rustiger qua mensen, schreeuwende kinderen en blaffende honden.
Om in de rust te blijven besloot ik niet achter de mensenmeute aan te lopen maar te kiezen om meer richting de bosrand te gaan. Afwisselend liep ik in de zon en dan weer in de schaduw.
Na bijna 45 minuten kwam ik bij de T-splitsing waar een houten bank staat. Helaas stond deze in de schaduw en ik zag dat er erg veel grond rondom de bank was weggegraven. Als je op de bank wil zitten dan kun je niet eens meer met de voeten op de grond komen; mensen met lange benen waarschijnlijk wel.
In de loop der jaren hebben veel honden zich op het zandgraven kunnen uitleven terwijl de baasjes op de bank zaten, met als gevolg dat het nu niet erg prettig meer is om er op te zitten. In de periode van 2008 - 2013 toen ik geregeld hier kwam met mijn Jack Russell, gebeurde dit graven door de honden ook al. En de baasjes laten de honden maar graven; ze zeggen er niets van.
Ik besloot om verder te lopen en links af te slaan. Op deze T-splitsing staan meerdere dennenbomen en lage struiken maar ik zag jammer genoeg geen paddenstoelen staan. Het wandelpad wordt hierna een stuk breder en egaler om over heen te lopen. Het ligt parallel aan de grote zandvlakte die hier is ontstaan nadat men in de periode van 2010-2011 heel veel dennenbomen hebben gekapt om het gebied weer terug te brengen tot een open zandvlakte.
Op dit brede wandelpad kwam ik een vrouw tegen die 2 zeer grote honden bij zich had, Deense / Duitse doggen, een was donker grijs en de ander wit met zwarte vlekken. Ik heb even met haar staan praten en de wit / zwarte Dog kwam naar me toe lopen en liet zich uitgebreid door mij aaien. Dit vond ik heerlijk om te doen en de hond genoot er ook van.
Deze foto is van een Deense / Duitse Dog gefotografeerd in mijn vorige woonwijk in Arnhem
Ik zag dat aan mijn rechterkant de rand van de zandvlakte weer behoorlijk aan het dicht groeien is: met heidestruiken en jong boompjes. Achter deze begroeiing liggen nog steeds de boomstronken die men tijdens de 'grote kap' heeft laten liggen. Ik ben de zandvlakte op gegaan en tussen de boomstronken gaan lopen. Op een ervan, die een goede en vlakke bovenkant had, ben ik gaan zitten. Lekker in de zon en genieten van de stilte, die niet al te lang duurde omdat er regelmatig wandelaars langs kwamen. Na mijn pauze vond ik bij een van de boomstronken een mooie oranje paddenstoel die de moeite waard was om te fotograferen. Daarna nog wat verder tussen de boomstronken door gelopen, vervolgens nog een stuk over het rulle zand gelopen en toen weer teruggegaan naar het verharde brede zandpad.
Vrij snel ben ik links afgeslagen, een smal pad dat door hoog opgeschoten heidegras liep. Toen ik bijna vooraan was (bij het rulle zand dat voor het kleine bosgebied ligt), zag ik een beschadigde paddenstoel in het heidegras liggen. Jammer genoeg lag de steel ernaast en de bovenkant lag ondersteboven en was gehalveerd. Ik liep er naar toe en zag ik dat-ie rood was en het was nauwelijks te zien maar er zaten een paar minuscule witte stippen op; een Vliegenzwam. Ik zocht de omgeving af naar andere maar dit was de enige die hier stond / lag.
Hierna liep ik weer verder naar het kleine bosgebied en al snel kwam ik bij mijn auto aan. Op mijn horloge zag ik dat ik bijna 2 uur op het Rozendaalse veld was geweest. Ik had een tevreden gevoel want ik had 8 verschillende paddenstoelen gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten