Amsterdam-noord

De fietsroute die Ibo en ik gisteren gevolgd hebben vertrok via Amsterdam-noord richting Landsmeer en Oostzaan. De lengte was ongeveer 36 km en omdat we naar het noorden fietsten begonnen we met tegenwind; deze kwam uit het noorden. De bedoeling was om naar het waterrijke natuurgebied te gaan dat tussen deze plaatsen in ligt. Lees hier de info van Wikipedia: Het Twiske 
Het was een zonnige zondag, een zwakke wind uit het noorden en het zou ongeveer 17 graden worden.

Nadat we met de pont Het IJ waren overgestoken, zijn Ibo en ik eerst in Amsterdam-noord rond gefietst. Ik wilde de nieuwe woonomgeving van mijn zusje zien. Zij is een paar weken geleden verhuisd van Amsterdam-west naar Amsterdam-noord.
Vervolgens zijn we weer terug gegaan naar onze fietsknooppuntenroute. Vanaf hier fietsten wij langs een kanaal en langs een park. Aan het eind van dit fietspad stond een groep mensen muziek te maken op Afrikaanse trommels.
Aan de rand van Amsterdam-noord zagen we bij sommige huizen al de typische bouwstijl van de Zaanstreek. Hoe verder we richting Oostzaan kwamen des te meer we van die huizenstijl tegenkwamen.

Het kwam Ibo en ik zeer bekend voor omdat in het Openlucht Museum in Arnhem een deel van de Zaanstreek is nagebouwd; compleet met een molen erbij.
We zijn ook over veel ophaalbruggen gekomen en veel huizen hadden ook een bruggetje.

De route ging nadat we van het kanaal weggingen, over naar een smal fietspad dat tussen de rietlanden en weilanden door liep. We zagen op dit stuk veel reigers aan de waterkant zitten. Halverwege het fietspad kwamen we langs een oorlogsmonument ter nagedachtenis aan een neergestort vliegtuig op 29 september 1944.
Nadat we Oostzaan waren gepasseerd kwamen we aan bij het gebied Het Twiske en de bijbehorende Stootersplas. We zijn hier helemaal omheen gefietst. en via het plaatsje Den Ilp zijn we weer afgezakt naar Landsmeer.

Onderweg hebben we op een terras aan het water van de Stootersplas een theepauze gehouden; het was heerlijk om in de zon te zitten. Omdat we onze fietsroute vrij laat in de middag begonnen, hebben we vrij constant door gefietst. Ondanks dat ik onderweg wel een aantal keren paddenstoelen zag staan, ben ik niet afgestapt om ze te fotograferen. Het waren dezelfde als die ik al eerder had gezien.
Op de terugweg zagen we voorbij Landsmeer 3 pubermeisjes waarvan er 2 op een Shetlandpony zaten. De meisjes waren eigenlijk te groot voor deze pony`s en 1 van die pony`s zakte op een gegeven ogenblik ook nog door de voorbenen heen. Vond ik toch wel zielig om te zien.

Toen we weer op het fietspad langs het kanaal in Amsterdam-noord terug waren, hoorden we muziek vanuit het park dat langs het kanaal ligt. Ik zag door de struiken heen een groep mensen op het gras zitten maar voor de rest zag ik weinig.
Tegen 18.00 uur waren we weer terug bij het Centraal NS-station van Amsterdam en zijn we eerst ergens gaan eten voordat we met de trein naar huis terug zouden gaan.
De terugreis verliep voorspoedig en ik was iets voor 21.00 uur thuis.

Boswandeling

Gisterenmiddag heb ik gewandeld in het bosgebied in Beek. Het startpunt was bij `t Peeske en ik koos voor de rode route van 7 km.
Het 1e deel is altijd druk omdat de route vertrekt vanaf het restaurant `t Peeske; hier is tevens  een speelgelegenheid voor kinderen. Ook in de beginfase van de wandelroute is er nog een speelgedeelte te vinden. De kortere routes lopen in het begin gezamenlijk op en op een zondag is het hier vaak druk. 
Het weer was goed, prima wandelweer en niet koud. De zon kwam af en toe door de vrij dichte bewolking heen. Voor de zekerheid had ik mijn regenjas aan en tijdens het laatste deel van de wandeling had ik hem toch nodig.

Ik had mijn fotocamera bij me omdat ik paddenstoelen wilde fotograferen. En ik heb er heel veel gezien! Door de vele regen van de afgelopen paar weken stond het bos vol met veel verschillende paddenstoelen.
In het begin van de route rook ik al de stank van de Grote stinkzwam maar ik zag hem niet. Bij de 3e keer dat ik de lucht rook, zag ik inderdaad de Grote stinkzwam.
Onderweg zag ik heel veel bruine paddenstoelen, zoals de Berkenzwammen, Berkenboleten, Melkbekerzwammen, enkele Knolparasolzwammen, Kastanjeboleten en Aardappelbovisten. Gelukkig zag ik ook andere kleuren, zoals de Geelwitte russula, de gele Heksenboter en platte Tonderzwammen, Parelstuifzwammen, oranje Koraalzwammetjes en Eikenbladzwammetjes. Jammer genoeg geen Vliegenzwammen gezien.

Op een gegeven moment werd ik toch wel moe van het vele knielen en bukken om paddenstoelen te fotograferen. Ik besloot om te pauzeren en aan de rand van het bos vond ik een bank. Op dat moment kwam de zon net even beter achter de bewolking vandaan. De bank waarop ik zat, stond uit de wind; dat was ook wel prettig. Ik keek uit over een weiland met 12 grazende koeien en een maisveld. In de verte telde ik 10 windmolens en 1 gewone molen; ze draaiden allemaal.
Inmiddels zag ik op mijn smartphone dat ik al 2 uur onderweg was. Oeps, dacht ik, en ik krijg zo meteen nog een bosgebied waar ik veel mooie paddenstoelen verwachtte te zien.

Na 20 minuten ben ik verder gelopen en even later sloeg het weer om. Ik zag het steeds donkerder worden en niet veel later vielen de eerste regendruppels. Gelukkig zit er nog genoeg blad aan de bomen dus ik zou kunnen schuilen. Maar dit bleek niet nodig te zijn, er viel niet zo heel veel regen.
Mijn verwachting kwam uit wat betreft de mooie paddenstoelen: ik zag de ene mooie na de andere en ze hadden o.a gele en oranje kleuren.
De accu van mijn camera knipperde al een tijdje op oranje/ rood en ik besefte dat het zo gedaan kon zijn met het maken van foto`s. Gelukkig heb ik alle mooie paddenstoelen kunnen fotograferen.
Al met al deed ik er nog 45 minuten over om weer bij de P.plaats te komen. 

Bijna aan het eind van de wandeling raakte ik aan de praat met een vrouw en zij vertelde mij dat er nog een bruine wandelroute is. Deze kom je tegen als je op het stuk loopt waar alleen nog de rode route is. Je kan dan overstappen op een bruine pijl en dan loop je een extra lus van 1½ km.
Ze zei dat het een erg mooi bosgebied is en dat daar ook veel paddenstoelen te vinden zijn. Dit ga ik een volgende keer zeker doen.
Na 3 uur wandelen was ik weer terug bij mijn auto; met een paar pijnlijke bovenbenen van het vele bukken / knielen.

Er komen nog een aantal foto`s hieronder. 

De Alde Feanen

Afgelopen zaterdag gingen Ibo en ik naar Grou om te fietsen. (provincie Friesland) De rondrit naar het Nationaal Park De Alde Feanen is ongeveer 27½ km lang en heeft 4 keer een oversteek met een pontje.
De weersvoorspelling gaf voor zaterdag aan dat het nog redelijk zonnig zou worden en dat de regenbuien pas aan het eind van de middag vanuit het zuidoosten van Nederland zouden binnentrekken. De temperatuur zou oplopen naar 20 tot 24 graden. Helaas viel het in Friesland tegen, er was lange tijd veel bewolking en er stond een stevige en frisse wind. De zon scheen af en toe wazig en bleef grotendeels net achter de wolken zitten. Gelukkig bleef het wel de hele dag droog.

Het natuurgebied De Alde Feanen is een Nationaal Park en daarom een beschermd gebied. Voordat we in dit park aankwamen, fietsten wij door een open gebied met veel weilanden en tussendoor veel stukken 'natte' natuurgebieden met riet. Op de achtergrond zagen we regelmatig, in de verte, de masten van zeilschepen. Door de afstand leek het net alsof ze door het weiland voeren.
In deze 'rietgebieden' zagen we een aantal keren een bord staan met de tekst dat je in dit gebied wel mocht wandelen, als je maar op de paden bleef lopen.
Ibo en ik wilden op een gegeven moment zo`n rietgebied in en we stonden nog voor het toegangshek toen we een aantal geiten zagen. Ze kwamen net naar het hek toe lopen en wij bleven staan om naar die beesten te kijken. Niet veel later kwamen er 2 mannen aanlopen die 1 van de geiten uit dat gebied meenamen. Een man deed de geit een wandelriem aan en de beide mannen gingen naar de overkant van de weg om daar een andere kleine groep geiten op te halen. Deze geiten liepen allemaal achter de aangelijnde geit aan en de mannen brachten de geiten naar een boerderij. Deze lag iets verderop aan dezelfde weg.
Omdat ik niet de juiste schoenen aanhad om te gaan wandelen in vochtig gebied, zijn Ibo en ik weer op de fiets verder gegaan.

Hierna merkten we dat we steeds meer in het gebied van De Alde Fearnen kwamen. Om in het Nationaal Park te komen, moesten we nog wel eerst met een pontje overvaren.
Tot onze verbazing ging onze fietsroute het terrein op van een Jachthaven voor de kleinere pleziervaartuigen. Aan het einde van het pad moesten we op een bel drukken om het pontje voor fietsers en voetgangers te laten komen. Via een spreekverbinding kregen we te horen dat de pont er zó aan zou komen.
Na een paar minuten verscheen er een kleine boot waar de fietsen makkelijk op konden staan. Een paar vriendelijke mensen brachten ons met de pont óver het prinses Margrietkanaal heen. Na nog een eindje rechtdoor varen, kwamen we aan bij de aanlegplaats van het Nationaal Park De Alde Feanen. Een aparte ervaring om met een pont zover over te varen; ik ben gewend aan een korte oversteek van de ene kant naar de andere kant te gaan.
Het viel me op tijdens het varen dat het water een erg vieze kleur had.
Toen we van de pont af waren gestapt, ging de fietsroute door het 'veengebied' heen. Hier zagen we heel veel rietplanten staan op de veengronden.

In het bezoekerscentrum De Alde Feanen is van alles te zien over De Alde Feanen; alleen was het jammer dat we hiervoor moesten betalen. In hetzelfde gebouw zit ook een museum van de Friese Landbouw en omdat wij in het bezit zijn van een museumkaart was de entree gratis. We zijn hier dit museum ingegaan.
Kijk hier voor info over het Fries Landbouwmuseum
We zagen hier een film over het ontstaan van de Friese landbouw; de geschiedenis begon vanaf de jaren 1800 tot heden, we zagen veel oude werkmaterialen en landbouwvoertuigen, foto`s van koeien, mooie wit / blauwe tegels met koeien erop en een verzameling van metalen medaillons met een afbeelding van een koe erop, een beeldscherm met verhalen over eigenaars van bepaalde koeien. We zagen een computer waar je een quiz kon doen m.b.t. de koe en er was nog een andere computer die een quiz had die gelinkt was aan een winkelwagen met levensmiddelen.
Verder zagen we een opgezet zwart paard dat vast stond voor een rijtuig en ook nog een opgezette koeienkop die aan de muur hing. En we zagen een expositie over de vogel 'de kievit'. Het was interessant om hier rond te lopen.

Nadat we weer verder fietsten, zagen we vrij snel een wandelgebied en we zijn daar even gaan wandelen. Het pad liep naar een uitkijktoren en we zijn naar boven gegaan. Aan de ene kant keken we over De Alde Feanen en aan de andere kant keken we uit over een waterweg. Regelmatig zagen we hier boten varen, zelfs een grote ouderwetse Mississippiboot met een groot waterrad aan de achterkant.
Nadat we weer op de fiets zaten, merkten we dat onze fietsroute precies langs de uitkijktoren kwam. Er was zelfs een bruggetje om er naar toe te gaan.

Vanaf het Nationaal Park De Alde Feanen zijn we nog 3 keer met een pont het water overgestoken om in Grou terug te komen. Bij de 3e oversteek moesten we de bel luiden zodat aan de overkant de schipper ons kon ophalen met de pont.
Deze schipper verraste ons door met zijn pont/ bootje het meer op te varen en na zo`n 100 meter (lukrake gok) zette hij de motor uit. We bleven een tijdje stil liggen op het water; even genieten van de rust op het water. We raakten aan de praat met deze schipper en hij vertelde ons o.a. waar die vieze bruine kleur in het water vandaan kwam. (ontstaat door de veenbodem)
Na ongeveer 5 minuten keerde hij weer terug en werden wij aan de overkant afgezet.

We hoefden nu niet meer zo heel ver te fietsen. We wilden proberen om de trein van 17.12 uur in Grou te halen; er stopt maar 1 trein per uur. Door de onverwachtse oponthoud moesten we ons tempo wat verhogen en het bleek dat we nog een keer met een pont over moesten steken. Gelukkig was dit een snelle oversteek. Net nadat we voor de 4e keer waren overgezet met een pont, zagen we de grote Mississippiboot weer. De boot kwam onze richting opvaren en Ibo en ik keken elkaar vragend aan: wat doen we? Wachten en een foto van de boot maken of doorfietsen zodat we de trein nog halen.
We besloten om verder te fietsen zodat we de trein van 17.12 uur konden halen.
Na stevig doorfietsen kwamen we om 17.05 uur aan bij het treinstation van Grou.

Boris

De afgelopen 6 dagen had ik Boris te logeren. Boris is een kortharige Schotse collie van 10 jaar oud.
Omdat het een grote hond is, betekende dit lange wandelingen maken. Ik vond het erg leuk om samen met hem te gaan wandelen.
Boris paste zich goed aan en hij was druk met het snuffelen van de vele onbekende geuren in een voor hem vreemde omgeving. Hij ging rustig de kennismakingen aan met de honden die we tegen kwamen. De ene hond benaderde hem vriendelijker dan de andere hond; gelukkig reageerde Boris op de meeste honden goed. Bij een tweetal honden moest hij even van zich af grommen.

Dit is Boris

De 1e dag heb ik Boris steeds aan de riem uitgelaten; zowel met de korte riem als de lange rolriem bleef hij rustig met me mee lopen zonder te trekken. Een keer ondervond ik dat àls hij wel aan de riem trekt, dat ik hem nauwelijks kan houden. Die keer hoorde Boris 2 katten tegen elkaar tekeer gaan en hij wilde ernaar toe rennen. Ik was blij dat hij nog aan de riem vast zat en hij niet de tuin inging waar hij de katten hoorde. Op de 2e dag durfde ik Boris op bepaalde stukken wel los te laten lopen.

Voor mij was het een goede ochtendstart om de dag te beginnen met een lange wandeling van ongeveer 45 minuten. Ik heb inmiddels wel gemerkt dat ik de dag niet zo actief begin als ik geen hond heb. Een aantal keren ben ik naar het Breulymeer gelopen, er om heen gelopen en via de dijk weer terug gewandeld. Een keer heb ik aan de onderkant van de dijk gelopen met Boris aan de riem maar het liep niet zo prettig. Dit kwam mede doordat het gras vrij hoog was.
Op zaterdagmiddag ben ik weer eens naar de andere kant op de dijk gaan lopen, richting het Bettestraatje en vervolgens achter de molen langs gelopen. Dat was een behoorlijke tijd geleden dat ik deze ronde gemaakt had.

De afgelopen dagen kon ik ook de paddenstoelen in de gaten houden. Een bepaalde paddenstoel stond ook op het grasveld, vlak naast mijn huis maar deze wordt steeds omver gemaaid door de medewerker van de plantsoendienst. Iedere week wordt het gras gemaaid en het is niet leuk dat hij geen respect heeft voor bijzonder grote paddenstoelen. (zie foto)
Gelukkig vond ik dezelfde paddenstoelen op een andere plek, in de Poelwijkerlaan. Deze staan veilig, naast de rand van een akker en achter een bomenrij. Op dit stuk wordt geen gras gemaaid.
Doordat ik er regelmatig met Boris langs ben gelopen, ontdekte ik op welke manier de paddenstoel zijn beschadigingen oploopt. (zie foto)

De paddenstoel hieronder was al de 2e van deze soort die omver werd gemaaid

Deze is van hetzelfde soort en zie hoe de beschadigingen worden veroorzaakt

Afgelopen vrijdag ben ik voor de middagwandeling in de auto gestapt om met Boris te gaan wandelen in het Horsterpark in Duiven.
Het waaide stevig en de wind voelde koud aan en ondanks de regelmatige donkere lucht bleef het lange tijd droog.
Het Horsterpark is nog een vrij jong park en de bomen zijn nog niet zo heel oud en hoog. Ik had hier nog nooit door het bosgedeelte gelopen en dit wilde ik nu samen met Boris gaan doen. Hij mocht hier weer loslopen.
Ik liep over een zandpad dat tevens een hardlooproute is, maar blijkbaar mag je hier wel met een hond wandelen. Ik zag meerdere mensen lopen met hun hond.
Nadat ik het bosgebied had verlaten, ben ik de toegangsweg naar dit park overgestoken en richting de grote waterplas gelopen. Hier is een stranddeel waar de honden makkelijk het water in kunnen. Boris heeft hier nog even gespeeld met een jongere hond die hem uitdaagde.
Daarna ben ik nog een klein stuk verder langs het meer gewandeld en vervolgens verder gelopen naar de andere kant van het park. Hier bevinden zich kort gemaaide grasvelden, je loopt langs een speelweide en vervolgens langs de kinderboerderij.
Bij de speelweide kan je over een houten hangbrug naar de andere kant van een smal stuk water gaan. Boris liep er enthousiast naar toe en stapte op dat bruggetje en wilde er over heen lopen. Dat ging niet zoals hij verwachtte: het 1e stuk van het bruggetje gaat stijl naar beneden, het wiebelt en de planken hebben spleten; hierdoor durfde Boris niet verder te lopen. Voor een oudere hond was het te veel van het goede. Hij stond erop en besloot toen om toch maar om te keren. Dit ging nog niet zo heel makkelijk omdat het een smalle brug was. Ik heb hem erbij geholpen en Boris is er weer veilig afgekomen.
Toen we de kinderboerderij naderden, heb ik Boris voor de zekerheid aan de riem gedaan en we zijn er goed langs gekomen. Boris reageerde niet op de vele dieren in de weide en hij liep er rustig langs.

Inmiddels was het al een tijdje steeds harder aan het waaien, de lucht zag er steeds dreigender uit  en het begon te regenen. Ik was blij dat we bijna bij mijn auto waren en we zijn niet al te nat geworden.
Al met al hadden we toch bijna 45 minuten in dit park gewandeld.
Later, in het begin van de avond en zeker later in de avond ontkwam ik er niet aan om in de regen te moeten wandelen met Boris. Gelukkig heb ik een goed regenpak en werd er gewoon gewandeld.

Hieronder nog een foto van het bruggetje in het Horsterpark waar Boris overheen wilde lopen.
Een aantal maanden geleden heeft iemand heeft mij hierop gefotografeerd terwijl ik aan het fotograferen was.

Strabrechtse heide

Vanaf half augustus staat de heide in bloei, vandaar dat ik een fietstocht had uitgezocht in een heidegebied. Deze keer niet in het noorden van Nederland maar in het zuiden, namelijk de Strabrechtse heide bij Geldrop.
Het zou zondag 30 augustus een zonnige en broeierige dag worden met een oplopende temperatuur tot 28 -30 graden. Pas laat in de avond zou er onweer komen.
Verrassend genoeg begon de ochtend met regen, gevolgd door enorme hoosbuien met onweer. Er trok in de ochtend een buienlijn vanuit de provincie Zeeland naar N.Brabant richting de Achterhoek, De Liemers en vervolgens naar de Betuwe.

Om 10.30 uur kwamen Ibo en ik met de trein aan in Geldrop en hier scheen de zon voluit en was het al behoorlijk broeierig warm.
De start van onze fietstocht middels de fietsknooppunten verliep vlot. Nadat we in het begin ergens verkeerd reden omdat we het juiste knooppuntnummer niet zagen, zagen we het knooppuntnummer wel staan toen we in dezelfde straat waren omgedraaid.

In Geldrop fietsten we door een parkachtige omgeving en die kwam uit bij een landgoed dat er heel goed verzorgd bij lag. Er was hier ook een theetuin en we besloten om hier onze 1e koffiepauze te houden. Het bleek dat we waren terecht gekomen in Landgoed Kasteel Geldrop.
In de tuin was een mooi terras aangelegd en er was een zeer mooie bloementuin aangelegd. Ibo en ik zijn hier nog even door heen gewandeld nadat we ons drinken op hadden.
Op het landgoed bevinden zich o.a. een sprookjesachtige kasteel, de Engelse landschapstuin die nu vol staat met felgekleurde bloemen en er is ook een sfeervolle Kasteelhoeve.
De tuin was afgesloten door een kasteelmuur die mooi gerestaureerd was, verder hoorde bij het terrein een wandelgebied en een kinderboerderij. Onze fietsroute ging door een deel van dit landgoed. Hierna kwamen we vrij snel in het buitengebied terecht, richting Mierlo. Vervolgens gingen we richting het plaatsje Moorsel en ik zag de plaatsnaam Lierop voorbij komen. Dit vond ik wel grappig omdat ik een kennis heb die de achternaam v. Lierop heeft.
Toen we het heidegebied weer verlieten, zagen we de plaatsnaam Strabrecht staan. Daarna kwamen we in Heeze uit en in deze plaats zijn we in de trein gestapt.

De Strabrechtse heide is behoorlijk groot en wij begonnen in het mooiste stuk. Onderweg zagen we een informatiebord waarop stond dat er in 2010 in dit gebied een grote brand geweest was. Toevallig stopte er een groepje fietsers waarvan een man ons wist te vertellen over deze brand. Hij zei dat verderop de hei nog niet zo goed was hersteld als in dit deel. Dus wij waren er op voorbereid dat we een groot verschil zouden zien. Het klopte wat de man had gezegd: verderop was de bloei minder uitbundig, minder kleurrijk en de heideplanten hadden een doffere kleur en kleinere blaadjes.

Door de warmte werd het fietsen in de open heidevlakte steeds zwaarder en we stopten steeds vaker. Nadat we waren gestopt om naar een watervogelkijkhut te wandelen, dat aan een grote waterplas lag kreeg ik op een gegeven moment een behoorlijke inzinking. We hadden hier toch een tijdje in de schaduw gezeten, maar het werd me even te veel. Ik ben in de schaduw op de grond gaan liggen en heb ongeveer 15 minuten een dutje gedaan. Hierna kon ik er weer tegen en zijn we verder gefietst.
Het viel me toen op dat er, in dit deel van de hei, veel wandelaars actief waren. Ondanks de hitte toch gaan wandelen, midden op de middag. Met het fietsen krijg je toch net iets meer wind, lijkt mij.

Vanwege de warmte zijn we wat vaker van de fiets afgestapt om ergens in de schaduw te gaan zitten. Even bijkomen, iets drinken, met andere fietsers een praatje maken en uiteraard genieten van de omgeving.
We hoorden van een echtpaar dat er in het plaatsje Heeze een festiviteit bezig was: 'de Brabantse dag'. Eigenlijk waren Ibo en ik van plan om in Heeze iets te gaan drinken maar door de drukte hebben we dit toch maar niet gedaan.
Toen we in Heeze waren, besloten we om onze rondrit niet af te maken en we zijn in de trein gestapt. Dit kwam doordat ik door de warmte erg vermoeid was en wat ook meespeelde was dat ik gisteren mijn fiets al naar Arnhem had gebracht. Dit en nog een onverwachtse gebeurtenis in Zevenaar, bij het treinstation, maakte dat ik al moe was.
In de periode van 15 augustus tot en met 30 augustus reden er geen treinen tussen Arnhem en Doetinchem. Er werden bussen ingezet en daar kon mijn fiets niet in, Daarom had ik op de zaterdag de fiets al naar Arnhem gereden.

In Eindhoven moesten we overstappen en Ibo en ik besloten om in het centrum een eetgelegenheid te gaan zoeken. Nadat we bij een Indonesisch restaurant heerlijk gegeten hadden, zijn we met de trein van 18.20 uur terug gegaan naar Arnhem.
Omdat het om 20.15 uur nog steeds droog was en het niet meer zo heel erg warm was, besloot ik om naar Zevenaar te gaan fietsen. Ik kon nog net voor het donker thuis zijn; het is een rit van 16 km waar ik bijna 1 uur over doe.
Het laatste stuk was erg zwaar voor mijn benen maar ik heb het gered. Om 21.10 uur was ik thuis en inmiddels was het behoorlijk schemerig geworden.
Vanaf 21.30 uur begon het behoorlijk te weerlichten en om 23.00 uur begon het hard te regenen met zwaar onweer erbij.

Er komen nog een paar foto`s hieronder.