Op zondag 24 september was het lekker wandelweer: zonnig, een temperatuur van 19-20 graden en er waaide een zwakke wind uit het oosten.
Ik kwam vrij laat in Driebergen-Zeist aan omdat ik in de verkeerde Intercity zat; deze stopte niet in Driebergen-Zeist. Dit hield in dat ik in Utrecht weer terug moest gaan met de Sprinter die wel stopt in Driebergen-Zeist.
Om 14.10 uur zat ik op de fiets naar Doorn, waar ik tegen 15.00 uur aankwam na ongeveer 8 km fietsen. Ik fietste het grootste deel op een fietspad dat naast de Arnhemse Bovenweg ligt en het was druk met voorbij rijdende auto`s. Onderweg zag ik meerdere keren mooie paddenstoelen staan maar ik ben gewoon door blijven fietsen. De bedoeling was dat ik in de Kaapse bossen de paddenstoelen zou gaan bewonderen en fotograferen. Het startpunt was het Doornse Gat, gelegen in de Kaapse Bossen waar ik een wandeling van 5 km wilde gaan maken.
Na aankomst op de P-plaats, begon ik meteen aan de wandeling en ik dacht dat het Doornse gat een waterplas zou zijn maar het blijkt een zandvlakte te zijn. Deze ligt erg laag ten opzichte van de rest van het gebied. Het was er druk vanwege het mooie weer en ik zag veel campers en dagjesmensen die er een tent hadden opgezet, gezinnen met kinderen. Een aantal mensen hadden dingen zoals tafels, stoelen en een barbecue meegenomen.
Mijn wandelpad lag op een plateau hoger om het zandgat heen en even later zou ik via een houten trap nog weer een eind omhoog gaan. Toen ik na een moeizame beklimming boven was, zag ik geen routebord meer en ik besloot om rechtdoor te blijven lopen. Het was een smal pad dat nog verder omhoog ging; de bodem zat vol met opstekende boomwortels en ik moest uitkijken om mijn enkels niet te verzwikken. Ondertussen zag ik zowel links als rechts van mij veel paddenstoelen staan.
Bij een T-splitsing aangekomen, zag ik nog steeds geen routebord en ik besloot om terug te lopen naar de trap. Daar aangekomen heb ik aan 3 verschillende mensen gevraagd of zij iets wisten van een groene wandelroute, maar niemand wist het. Dat schoot natuurlijk niet op en ik besloot om eerst een pauze te nemen, op een van de banken die naast de trap staan. Ik zat er goed, heerlijk in de zon en een mooi uitzicht op de recreanten beneden in het Doornse Gat. Nadat ik een versnapering op had en weer enigszins tot rust gekomen was, kon ik weer helder denken. Ik besloot om via de trap weer naar beneden te lopen en terug te gaan naar het routebord dat daar staat. Het bleek dat ik gewoon beneden had moeten blijven, op het verharde wandelpad.
Aan het eind van dit pad ging mijn wandelroute weer naar boven, maar nu was het minder vermoeiend. In 1e instantie ging ik nog wel omhoog het bosgebied in maar daarna bleef het gebied overwegend vlak.
In het begin zag ik veel Berken en Sparren staan en ik hoopte dat ik de Vliegenzwam zou zien; deze staan vaak bij de Berkenbomen. Verderop zag ik andere loofbomen staan en op de bodem zag ik op sommige plekken al veel tamme kastanjes en eikels liggen en ik zag heel veel paddenstoelen. Ik kwam wel een rode paddenstoel tegen maar het was niet de Vliegenzwam.
Nadat ik de drukte uit was, liep ik alleen op een bospad en ik hoorde rechts van mij iets in de struiken, daardoor bleef ik stilstaan. En wat komt er uit de struiken gerend? Een vos.
De vos hield even zijn snelheid in en keek mij aan en omdat ik stil stond durfde de vos het wel aan om het pad over te steken en verder te rennen. Het ging allemaal zo snel ging en ik dacht: ik kan nu niet mijn fototoestel pakken want dan zou de vos schrikken van mijn bewegingen.
Thuis had een beschrijving uitgeprint van een aantal 'weetjes' waar ik tijdens de rondwandeling langs zou komen, maar helaas heb ik er weinig van gezien. De route gaat over Landgoed De Ruitenberg en ik zou langs het markante poortgebouw en het landhuis dat gebouwd is in de Delftse Schoolstijl komen. Jammer genoeg heb ik het Poortgebouw niet gezien en het landhuis ben ik 2 keer op grote afstand gepasseerd; ik zag wel een mooi toegangshek en een mooie oprijlaan. Ik had graag dat Poortgebouw terug willen zien; vorig jaar tijdens een fietstocht rond Austerlitz kwamen Ibo en ik er langs. Het is een zeer mooi gebouw en ik had het graag nog een keer willen zien.
Ik vraag me af of ik wel de goede 'groene wandelroute' had genomen. Gelukkig maakte het grote bosgebied (De Kaapse Bossen) veel goed en ik genoot natuurlijk ook van de vele paddenstoelen die ik tegenkwam. Af en toe liep ik door open gebied heen en ik zag een paar keer bloeiende heideplanten.
Na de 2e rustpauze die ik had moeten nemen omdat ik last had van pijnlijke spieren in mijn bovenbenen, zag ik 3 verschillende soorten paddenstoelen die ik nog niet eerder in de natuur had gezien. Deze heb ik uiteraard gefotografeerd. De vermoeide en zere benen waren ontstaan door de vele keren dat ik gehurkt zat om paddenstoelen te fotograferen en van de stevige klimpartij op de houten trap.
Het laatste stuk van de wandelroute liep ik over een breed en verhard zandpad en ik zag vele opgestapelde boomstammen liggen. Het viel me op dat er op iedere stapel een A4-tje hing met de tekst: 'niet op klimmen'. Het papier was opgehangen in het midden van de stapel terwijl kinderen of jongeren via de zijkant beginnen met het erop klimmen en er vervolgens overheen lopen. Deze mededeling zien zij dus niet!
Om 17.45 uur was ik weer terug bij de fiets en moest ik vervolgens weer 8 km terug fietsen naar het NS station van Driebergen-Zeist. Ik besloot om de gehele terugweg op het fietspad naast de Arnhemse Bovenweg te blijven fietsen; dit was de kortste en dus de snelste route. Op dit tijdstip reden er inmiddels niet meer zo veel auto`s, dus dat was wel prettig.
Na 35 minuten fietsen arriveerde ik bij het treinstation en 25 minuten later kon ik met de trein mee naar Arnhem.
Foto`s komen nog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten