Doorn - De Kaapse bossen

Op zondag 24 september was het lekker wandelweer: zonnig, een temperatuur van 19-20 graden en er waaide een zwakke wind uit het oosten.
Ik kwam vrij laat in Driebergen-Zeist aan omdat ik in de verkeerde Intercity zat; deze stopte niet in Driebergen-Zeist. Dit hield in dat ik in Utrecht weer terug moest gaan met de Sprinter die wel stopt in Driebergen-Zeist.
Om 14.10 uur zat ik op de fiets naar Doorn, waar ik tegen 15.00 uur aankwam na ongeveer 8 km fietsen. Ik fietste het grootste deel op een fietspad dat naast de Arnhemse Bovenweg ligt en het was druk met voorbij rijdende auto`s. Onderweg zag ik meerdere keren mooie paddenstoelen staan maar ik ben gewoon door blijven fietsen. De bedoeling was dat ik in de Kaapse bossen de paddenstoelen zou gaan bewonderen en fotograferen. Het startpunt was het Doornse Gat, gelegen in de Kaapse Bossen waar ik een wandeling van 5 km wilde gaan maken.

Na aankomst op de P-plaats, begon ik meteen aan de wandeling en ik dacht dat het Doornse gat een waterplas zou zijn maar het blijkt een zandvlakte te zijn. Deze ligt erg laag ten opzichte van de rest van het gebied. Het was er druk vanwege het mooie weer en ik zag veel campers en dagjesmensen die er een tent hadden opgezet, gezinnen met kinderen. Een aantal mensen hadden dingen zoals tafels, stoelen en een barbecue meegenomen.
Mijn wandelpad lag op een plateau hoger om het zandgat heen en even later zou ik via een houten trap nog weer een eind omhoog gaan. Toen ik na een moeizame beklimming boven was, zag ik geen routebord meer en ik besloot om rechtdoor te blijven lopen. Het was een smal pad dat nog verder omhoog ging; de bodem zat vol met opstekende boomwortels en ik moest uitkijken om mijn enkels niet te verzwikken. Ondertussen zag ik zowel links als rechts van mij veel paddenstoelen staan.
Bij een T-splitsing aangekomen, zag ik nog steeds geen routebord en ik besloot om terug te lopen naar de trap. Daar aangekomen heb ik aan 3 verschillende mensen gevraagd of zij iets wisten van een groene wandelroute, maar niemand wist het. Dat schoot natuurlijk niet op en ik besloot om eerst een pauze te nemen, op een van de banken die naast de trap staan. Ik zat er goed, heerlijk in de zon en een mooi uitzicht op de recreanten beneden in het Doornse Gat. Nadat ik een versnapering op had en weer enigszins tot rust gekomen was, kon ik weer helder denken. Ik besloot om via de trap weer naar beneden te lopen en terug te gaan naar het routebord dat daar staat. Het bleek dat ik gewoon beneden had moeten blijven, op het verharde wandelpad.

Aan het eind van dit pad ging mijn wandelroute weer naar boven, maar nu was het minder vermoeiend. In 1e instantie ging ik nog wel omhoog het bosgebied in maar daarna bleef het gebied overwegend vlak.
In het begin zag ik veel Berken en Sparren staan en ik hoopte dat ik de Vliegenzwam zou zien; deze staan vaak bij de Berkenbomen. Verderop zag ik andere loofbomen staan en op de bodem zag ik op sommige plekken al veel tamme kastanjes en eikels liggen en ik zag heel veel paddenstoelen. Ik kwam wel een rode paddenstoel tegen maar het was niet de Vliegenzwam.

Nadat ik de drukte uit was, liep ik alleen op een bospad en ik hoorde rechts van mij iets in de struiken, daardoor bleef ik stilstaan. En wat komt er uit de struiken gerend? Een vos.
De vos hield even zijn snelheid in en keek mij aan en omdat ik stil stond durfde de vos het wel aan om het pad over te steken en verder te rennen. Het ging allemaal zo snel ging en ik dacht: ik kan nu niet mijn fototoestel pakken want dan zou de vos schrikken van mijn bewegingen.

Thuis had een beschrijving uitgeprint van een aantal 'weetjes' waar ik tijdens de rondwandeling langs zou komen, maar helaas heb ik er weinig van gezien. De route gaat over Landgoed De Ruitenberg en ik zou langs het markante poortgebouw en het landhuis dat gebouwd is in de Delftse Schoolstijl komen. Jammer genoeg heb ik het Poortgebouw niet gezien en het landhuis ben ik 2 keer op grote afstand gepasseerd; ik zag wel een mooi toegangshek en een mooie oprijlaan. Ik had graag dat Poortgebouw terug willen zien; vorig jaar tijdens een fietstocht rond Austerlitz kwamen Ibo en ik er langs. Het is een zeer mooi gebouw en ik had het graag nog een keer willen zien.

Ik vraag me af of ik wel de goede 'groene wandelroute' had genomen. Gelukkig maakte het grote bosgebied (De Kaapse Bossen) veel goed en ik genoot natuurlijk ook van de vele paddenstoelen die ik tegenkwam. Af en toe liep ik door open gebied heen en ik zag een paar keer bloeiende heideplanten.
Na de 2e rustpauze die ik had moeten nemen omdat ik last had van pijnlijke spieren in mijn bovenbenen, zag ik 3 verschillende soorten paddenstoelen die ik nog niet eerder in de natuur had gezien. Deze heb ik uiteraard gefotografeerd. De vermoeide en zere benen waren ontstaan door de vele keren dat ik gehurkt zat om paddenstoelen te fotograferen en van de stevige klimpartij op de houten trap.

Het laatste stuk van de wandelroute liep ik over een breed en verhard zandpad en ik zag vele opgestapelde boomstammen liggen. Het viel me op dat er op iedere stapel een A4-tje hing met de tekst: 'niet op klimmen'. Het papier was opgehangen in het midden van de stapel terwijl kinderen of jongeren via de zijkant beginnen met het erop klimmen en er vervolgens overheen lopen. Deze mededeling zien zij dus niet!

Om 17.45 uur was ik weer terug bij de fiets en moest ik vervolgens weer 8 km terug fietsen naar het NS station van Driebergen-Zeist. Ik besloot om de gehele terugweg op het fietspad naast de Arnhemse Bovenweg te blijven fietsen; dit was de kortste en dus de snelste route. Op dit tijdstip reden er inmiddels niet meer zo veel auto`s, dus dat was wel prettig.
Na 35 minuten fietsen arriveerde ik bij het treinstation en 25 minuten later kon ik met de trein mee naar Arnhem.

Foto`s komen nog

Landgoed De Bijvanck

Op zondag 3 september was het lekker weer om buiten iets te gaan doen; ik besloot om naar een klein natuurgebied tussen Babberich en Beek te gaan fietsen en dan te gaan wandelen. De fietsafstand is slechts 7 km. Ik was er een aantal weken geleden al geweest en heb er toen een klein stuk doorheen gelopen; deze keer wilde ik het landgoed helemaal zien.
Het was zonnig met af en toe bewolking bij een temperatuur van 19-20 graden.
Landgoed De Bijvanck ligt naast de autosnelweg A12 en deels gaat het over op Duits grondgebied.
De natuur hier wordt onderhouden door Natuurmonumenten en op een infobord kon ik lezen dat de natuurmedewerkers in de maand augustus bezig geweest waren om bomen op te ruimen die de doorgang van het water in de sloten hinderden. Dit had als gevolg dat er op meerdere brede wandelpaden enorme diepe bandensporen te zien waren en die deels vol met water en modder zaten.

In het begin moest ik een aantal keren maar zien hoe ik er langs moest lopen; de oplossing was: van het wandelpad afgaan en tussen de struiken en bomen door lopen. Ik zag veel omgezaagde bomen en af en toe zag ik op verrotte boomstammen enkele paddenstoelen staan. Aan het eind van het rechte pad waar ik overheen liep kwam ik bij T-splitsing en recht voor mij zag ik een groot landhuis staan. Een groot hek met een bord erbij gaf aan dat dit gebied niet toegankelijk is; ik kon kiezen rechts of links afslaan. Ik besloot rechts af te gaan omdat ik een bord zag staan met de verwijzing naar een Maria kapelletje. Via een kleine houten brug liep ik over een droog gevallen greppel heen en iets verder op zag ik dat aan beide kanten er iets te bekijken was. Op een infobord kan men lezen over het landgoed.

Mijn wandelpad ging hierna met een bocht naar links en ik zag wederom paddenstoelen staan. Na enige tijd zag ik de bomensoort veranderen en ik liep door een gebied waar overwegend dennenbomen staan en een eind verderop stond de bodem vol met varens. Vervolgens liep ik langs een open vlakte waar alle bomen bewust weggehaald waren; volgens mij om meer daglicht te creëren voor nieuwe aanplant. Nadat ik hier voorbij gewandeld was, ging ik door een bomenlaan met middelgrote eiken. Aan de linkerkant zag ik een grasweide en ik herkende het van de 1e wandeling door dit gebied. Ik zag hier toen een jonge ree die ik tot heel dichtbij kon benaderen omdat ik het heel rustig aan deed en het lukte me toen ook om die ree op de foto te zetten.

De eenzame ree

De bomenlaan

Na de bomenlaan ging ik weer het bosgedeelte in en mijn wandelpad kwam uit bij een andere in- en uitgang van dit landgoed. Op goed geluk liep ik dit pad over om te zien waar ik zou uitkomen en ik kwam langs een woonhuis en een kleine parkeerplaats.
Omdat ik geen zin had om terug te lopen, liep ik verder over de straat totdat ik weer rechtsaf het bos kon inlopen. Helaas werd het pad doorkruist door een afzetting die 2 weilanden met elkaar verbond en waar ik in de verte een aantal paarden zag staan. Achter de afzetting liep het wandelpad gewoon verder en ik besloot om over de draadafzetting te klimmen en het stuk weiland door te gaan en dan door de spijlen van het ijzeren hek door te gaan om verder te kunnen wandelen. Tijdens deze onderneming zag ik een bord staan met de tekst: 'verboden toegang - camera toezicht'. Oeps.....
Gelukkig stonden de paarden een eind verderop in de wei want anders had ik niet door de wei durven te lopen. De camera zag ik nergens; het was vast een loze kreet of waarschuwing.

Nadat ik het 2e hek was gepasseerd, herkende ik het pad waar ik verder ging. Het einde van dit pad eindigt in een cirkel met in het midden een bank rondom een boom. Hier had ik een kwartier eerder al een rustpauze genomen. Toen ik weer bij de T-splitsing was ben ik rechtdoor gelopen i.p.v. links of rechts af te slaan. Er was een smal pad te zien waar ik over heen kon. Aan de linker kant zag ik in de verte het huis De Bijvanck staan en daar wilde ik nog niet naar toe en ik wilde ook niet over dit nieuw aangelegde wandelpad lopen omdat het vrij kaal oogde met nieuw aangeplante jonge boompjes. Het dicht begroeide bos vind ik interessanter: oude boomstammen en op de grond veel half vergane boomstronken en boomstammen die half afgebroken of deels verbrand zijn door blikseminslag. En hier is een grotere kans om paddenstoelen te zien.

Kapotte stinkzwam met slak

Bij de rand van het landgoed liep ik vast en ik moest een stukje terug om in het bosgebied te blijven. En weer kwam ik uit bij een net nieuw aangelegd wandelpad met aan beide zijden jonge boompjes. Het viel me op dat er dit jaar meerdere nieuwe wandelpaden aangelegd zijn. Via dit nieuwe zandpad liep ik terug richting het woonhuis De Bijvanck en vervolgens vond ik het modderpad terug waar ik op de heenweg ook al overheen had gelopen. Aan het eind van dit pad stond mijn fiets geparkeerd.
Al met al ben ik bijna 2 uur in het bos van dit landgoed geweest.