Texel

Op zondag 14 mei om 11.30 uur ging ik met de veerboot van Den Helder naar Texel en een half uur later begon mijn fietstocht. Ik had een fietsroute gemaakt die voornamelijk langs de westkant van het eiland ging. De afstand zou ongeveer 42 km zijn.
Het was zonnig weer met een matige wind uit het zuidwesten, de kans bestond dat er `s middags een regenbui zou vallen en het zou in Noord Nederland ongeveer 17 graden worden.
Mijn fietsknooppunt vond ik al direct bij het verlaten van de boot; goed zichtbaar. In het begin fietste ik achter de grote groep fietsers aan, die allemaal van de boot afkwamen. Het fietsen ging sneller dan de auto`s die van de boot afkwamen. De auto`s stonden al vrij snel stil in een lange rij richting het 1e dorp, Den Hoorn. Op het 1e kruispunt viel de fietsersgroep grotendeels uit elkaar en ik volgde een kleinere groep die het kruispunt overstaken. Al vrij snel zag ik aan de linkerkant het water van de Waddenzee en de veerboot waar ik net afkwam.

Op een T-splitsing ging ik links af en ik merkte dat de rest van de fietsers de andere kant op waren gegaan. Ik fietste nu naar een natuurgebied en ik zag aan mijn linkerkant 2 middelgrote waterplassen (Geulplas en de Mokbaai) met vrij veel (water)vogels. Het viel me op dat ik erg veel mensen met een verrekijker en grote fotocamera`s zag lopen en zitten. Later kwam ik erachter dat er in dit weekend het 'Wadden vogelfestival' was georganiseerd; vandaar de grote groep vogelspotters bij het water van de Mokbaai. Er waren inderdaad veel vogels alsook watervogels te zien, in de lucht, in het water en vlak boven het water.
Ergens naast het fietspad kon ik via een zandpad naar een uitkijkpunt lopen en hier keek ik uit over een duinengebied. Op een infobord las ik wanneer welke (water)vogels er in iedere maand op Texel arriveren en er een tijd blijven. Tijdens de gehele fietstocht zag ik regelmatig vogels die druk bezig waren om hun jongen te voeden; ze doken steeds ergens de duinbegroeiing in.

Mijn fietspad stopte bij een hek van de Marinekazerne Joost Dourlein, ik snapte er niets van en ben op dit stuk fietspad wel 2 keer heen en terug gereden. Omdat ik er niet uitkwam ben ik eerst gaan lunchen; ik zat aan een picknicktafel met een wijds uitzicht over de grote waterplas van de Mokbaai en in de verte zag ik de veerboot liggen. Na de lunch ben ik nog een keer gaan kijken bij het eind van het fietspad, maar ik kon toch echt niet verder fietsen over het terrein van de kazerne. Halverwege op de terugweg ben ik nog ergens links af gegaan, over een verhard zandpad om te kijken of ik misschien hier verder kon. Dit pad eindigde bij een beschermd duingebied vanwege broedende vogels. Op dit pad kwam ik langs een verscholen waterplas met in bloei staande gele waterbloemen; bij het eindpunt dat naast de waterplas lag, heb ik nog even wat rondgelopen.
Omdat ik er niet uitkwam, besloot ik helemaal terug te fietsen naar het fietsknooppunt dat ik het laatst had gezien. Hier aangekomen zag ik dat ik i.p.v. links af naar rechts had moeten gaan. Ik kon dus weer verder en ik was blij dat ik deze vergissing gemaakt had anders had ik deze prachtige Mokbaai niet gezien.

Mijn fietsroute ging noordwaarts naar De Koog en ik fietste door het Nationaal Park Duinen van Texel. Afwisselend fietste ik door bosrijk gebied, duinen, natte duinvalleien, een gevarieerd dennen- en loofbos, kwelders en heidevelden. Op sommige plekken zag ik in de groene bermrand en het aangrenzende bosgebied zeer veel paarse bloemen; het was één groot paars tapijt. Het kleurde erg mooi i.c.m. de frisgroene kleur van de boombladeren.

De paarse bodem

Op een gegeven moment zag ik aan de linkerkant een zanderige verhoging en een bord met de tekst 'uitkijkpunt' staan en omdat ik mijn benen even rust wilde geven, liep ik daar naar toe om er te gaan kijken. Er stond een man met een verrekijker bovenop de zandverhoging en ik besloot toen op de bank te gaan zitten die voor de bult stond. Toen ik daar even zat, merkte ik dat het steeds harder ging waaien en dat de lucht helemaal dicht trok. Na amper 10 minuten stil zitten, liep ik weer terug naar mijn fiets want het werd behoorlijk fris. Toen ik net op de fiets zat, voelde ik een paar regendruppels op mijn gezicht. Gelukkig bleef het bij die paar druppels en mede omdat ik onder bomen reed, had ik er weinig last van en de wind kwam nog steeds van de achterkant.

Voordat ik in de badplaats De Koog aankwam, passeerde ik het Bezoekerscentrum Ecomare en op de terugweg heb ik hier een theepauze genomen.
Mijn fietsroute liep tot en met de badplaats De Koog; ik fietste er doorheen en zag voornamelijk veel toeristenwinkeltjes, vakantiewoningen en bungalowparken. Hierna ging mijn route weer zuidwaarts en niet veel later fietste ik weer door het Park Nationale Duinen van Texel. Al vrij snel kwam ik weer terug bij Ecomare. Het was 15.15 uur toen ik naar binnen ging om mezelf te trakteren op een kop thee om weer warmer te worden en ik kon hier meteen gebruik maken van de wc. Ik had geen idee wat Ecomare te bieden heeft en dat heb ik thuis opgezocht: het heeft een Natuurmuseum, het is een zeehondenopvang en het heeft een zeeaquarium, het is een vogelopvang, er is een duinpark en een bezoekerscentrum.
Het viel mij op dat er om 15.30 uur behoorlijk veel mensen de entreeprijs (€12,50) betaalden voor de 1½ uur dat het centrum nog open was. Ik zat in de koffie / theecorner en hoefde dus geen entree te betalen; ik kon de Wifi gratis gebruiken en ik zag op de Buienradar dat er net een bui over Texel heen was gekomen, met neerslag aan de oostkant van het eiland. Ik had geluk gehad dat het bij mij aan de westkant droog was gebleven.

Drie kwartier later verliet ik Ecomare weer en ik zag dat de zon inmiddels terug was. Na ongeveer 4 km fietsen sloeg ik linksaf en ging naar het midden van Texel, richting de plaats Den Burg. Ik kreeg vanaf hier te maken met harde tegenwind die schuin voor stond en weer een paar km verderop kreeg ik de harde wind recht van voren. Ik fietste over een kale landweg met weinig beschutting en mijn benen hadden het zwaar. Zeker 5 km hard trappen en dat terwijl mijn beenspieren al lange tijd behoorlijk moe waren. Onderweg zag ik aan de zijkant van een boerderij een kleine appelboomgaard; hier zat de bloesem er nog vol in.

En toen gebeurde het wéér: ik mis een paal met een fietsknooppuntnummer. Ik bleef rechtdoor fietsen waar ik linksaf had moeten slaan. Ik kwam erachter toen ik aankwam op een P-plaats bij strandpaal 8 en daar een restaurant zag en daarna het strand en de zee. Had ik kilometers lang gefietst door een heuvelachtig duinengebied met een stevige tegenwind en dat voor niets; nou ja....... nu kon ik nog even naar het zeewater kijken waar de zon schitterde op het water.
Na een kwartier vertrok ik om verder te gaan en ik had de stille hoop dat ik via de P-plaats mijn route kon vervolgen, maar dat bleek niet te kunnen; ik moest omkeren. Op de terugweg ben ik bij het grote meer, waar ik een kwartier eerder ook al langs was gekomen, weer van de fiets afgestapt om te kijken naar de vele vogels / eenden. (o.a. Bergeenden en Aalscholvers)
Toen ik weer terug was op het kruispunt waar ik moest afslaan, zag ik het paaltje met de fietsknooppuntnummers wèl. Het was een lage paal terwijl ik eigenlijk alleen maar hoge palen met fietsknooppuntborden verwachtte. Ik fietste vervolgens via de buitenkant om Den Burg heen en mijn aandacht werd getrokken door een slanke witte kerktoren met een smalle en zwarte spits en een eind verderop passeerde ik nog een bloembollenveld met tulpen.

De kerktoren en de bloembollenveld bij Den Burg

Den Hoorn was de volgende plaats waar ik naar toe zou gaan en via het centrum ging ik terug naar de veerboot richting Den Helder. Ik zou oversteken met de boot van 18.00 uur en de wachttijd was slechts 15 minuten.
De geplande route van 42 km bleek niet meer te kloppen; ik had er 50 km van gemaakt.

Zicht vanaf de veerboot