Groningen - Onlanden

Omdat het zaterdag 27 mei een zeer warme dag zou worden, besloot ik om naar het noorden van Nederland te gaan. Het zou in het zuiden 32 graden worden. Het was de hele dag wolkenloos en er waaide een matige tot stevige wind uit het zuidoosten. In Groningen zou het in ieder geval iets minder warm worden.
Eigenlijk had ik weer naar Texel willen gaan maar er werd gewerkt aan het spoor tussen Ede en Utrecht; er werden op dat traject bussen ingezet en dan kan de fiets niet mee.
Na een lange reis van 3 uur kwam ik om 11.45 uur aan in Groningen; door de korte overstaptijd (4 minuten) redde ik het niet om tijdig op het andere perron te komen. Er zijn meer mensen die van de lift gebruik maken en ik had pech dat ik 1 beurt moest wachten.
Buiten bij het NS gebouw vond ik meteen de routeborden van het fietsfietsknooppuntennetwerk. Het was in ieder geval al een prettig begin en het viel me op dat de hele route een uitstekende bewegwijzering had. Dat wil niet zeggen dat het voor mij dan helemaal goed verlopen is. Op het eind miste ik een fietsknooppunt omdat ik niet goed oplette. Zie verderop in dit verslag.

Vanaf het treinstation fietste ik eerst een stukje parallel langs het spoor en hierna kwam ik gelukkig in park met veel schaduw terecht. In dit park heb ik op een rustige plek wat kleding verwisseld; in de trein had ik nog een lange broek en een hemdje onder mijn blouse aan vanwege de friskoude lucht in de trein.
Via een groot, langgerekt chalet / bungalowpark kwam ik terecht in het grote Stadspark, hier zag ik behoorlijk veel Rododendronstruiken in bloei staan. Nadat ik Groningen-stad had verlaten ging ik naar Peize en daarna naar Roderwolde. Ik fietste door vlak en open landschap; dit gebied heeft de naam: 'Polder de Peize' en Eeldermaden. Soms werd het fietsknooppuntnummerbord tijdelijk overgenomen door een andere fietsroute; het gebeurde meerdere keren dat ik de bordjes met de naam 'Meren en Maden' moest volgen.

Ik passeerde vele kleine en middelgrote waterplassen en ik zag veel rietplanten en veel drassige weidegronden. Later zou ik op een informatiebord lezen hoe dit gebied is ontstaan en dat het een langdurende strijd is om dit gebied te beheren. De boeren willen een lager grondwaterpeil voor hun landbouwgrond en de natuurbeheerders willen het grondwaterpeil juist hoger hebben om dit nieuwe natuurgebied in stand te houden. Ik kwam erachter dat het hele gebied 'De Onlanden' heet en nu weet ik ook waarom het De Onlanden genoemd word. Vanwege het hoge grondwaterpeil kunnen boeren niets met deze grond en in vroegere tijden noemde men het 'onland'. (je kunt er niets mee)

Na drie kwartier fietsen ben ik bij een vrij grote waterplas op een bankje gaan zitten om te gaan lunchen. In de verte zag ik de hoogbouw van Groningen-stad. Ik had een koude maaltijd meegenomen: rijst, kip en wortelen met doperwten; hoefde ik aan het eind van de dag tenminste niet meer op zoek naar een eetgelegenheid. Tijdens het eten zag ik veel bedrijvigheid van vogels en een stel waterhoentjes en ik herkende de Sterns. Deze vlogen heen en weer en ze vlogen ook over mij heen om naar de waterplas achter mij te gaan. Verderop zag ik een aantal ooievaars en ook een buizerd vliegen, allen op zoek naar 'eten'.

Mijn uitzicht tijdens de lunchpauze

Na het eten ging mijn fietsroute door de buurtschappen Sandebuur en Matsloot en ik zag dat ik in de provincie Drenthe was gekomen. Ook hier heb ik een tijdje de borden 'Meren en Maden' gevolgd. Op een gegeven moment zag ik in de verte de zeilen van de zeilboten; het leek alsof ze door het weiland aan het zeilen waren. Bij Matsloot ligt het Leekstermeer en dit is de enige plek waar ik er vlak langs fietste; de rest van de route ging ik op grote afstand het Leekstermeer rond. Er rondom heen liggen vele waterwegen die naar het Leekstermeer toe gaan en onderweg had ik al gezien dat er veel kleine bootjes en kano`s actief waren.

Hierna kwam ik de borden met 'De Onlanden' voor het eerst tegen en ik zag dat er her en der wandelroutes waren uitgezet. Ik fietste er lange tijd door / langs en mijn route ging naar Lettelbert. (dit is weer de provincie Groningen) Leuk dorp om door heen te gaan en ik fietste langs een kanaal met vele kleine aanlegsteigers waar veel bedrijvigheid was. Omdat de aanlegsteigers in de schaduw van de bomen lagen, ben ik hier even van de fiets afgegaan om een drinkpauze te nemen. Terwijl ik hier zat, zag ik meerdere kleine boten voorbij gaan en ook één zeer opvallende boot.

De bijzondere boot

Na de korte stop fietste ik richting Midwolde en Leek en daarna sloeg ik af naar Nietap. (provincie Drenthe) Voordat ik in Nietap aankwam, fietste ik over landgoed Nienoord. Tegenover het gele gebouw was een groot grasveld met in het midden een vijver met een spuitende waterfontein. Omdat ik door de warmte erg moe was geworden besloot ik om hier op het gras een pauze te gaan houden. Ik ben op mijn badhanddoek gaan liggen met uitzicht op de fontein en als ik naar rechts keek, zag ik het imposante gele gebouw.
Na enige tijd hoorde en zag ik een stoomlocomotief aankomen; deze kwam van achter het gele gebouw vandaan en bleef voor de vijver stilstaan. Even later kwam er nog een aantal mini stoomlocomotieven aangereden; er werden foto`s gemaakt en ze reden weer weg. Ik heb opgezocht wat Landgoed Nienoord is en het blijkt een familiepark te zijn: met een zwemkasteel, er worden expeditie speurtochten op het landgoed georganiseerd. Van 25 - 28 mei was er de Internationale stoom- en modelbouwdagen. Al liggend kon ik alles goed bekijken van een afstand en foto`s maken.
Al met al heb ik bijna 1 uur pauze gehad en dat deed me goed. Mijn fietsroute ging nog een klein stuk over het landgoed heen en toen ik het landgoed wilde verlaten, zag ik nog een bijzondere zitbank, in de stijl van Gaudi betegeld, met een familiewapen erop.

De mooie zitbank

Het landgoed Nienoord

Nadat ik het dorp Nietap achter mij had gelaten, ontdekte ik dat mijn uitgestippelde route niet helemaal klopte. Er ontbraken een paar fietsknooppuntnummers, maar bij een overzichtsbord van de knooppunten kon ik dit gelukkig weer corrigeren. Totdat ik een eind verderop niet goed oplette en wéér een fietsknooppuntnummer miste. Ik wist dat ik een stuk over dezelfde weg als op de heenweg zou fietsen, door het natuurgebied De Onlanden.
Maar het werd ongemerkt een erg lang stuk wat hetzelfde bleef. Toen ik uiteindelijk bij knooppunt 17 uitkwam, vertrouwde ik het niet meer en ik zag op het knooppuntenbord dat mijn route niet meer klopte en moest ik wéér mijn fietsroute wijzigen. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik richting Eelderwolde zou gaan, naar de noordkant van het Paterswoldsemeer en daarna terug naar Groningen-stad.
Wat hier extra bijkwam aan kilometers: te beginnen met éérst de 2 x 4 km terug die ik te veel had gereden door de verkeerde kant op te gaan en daarna nog de 10 km om naar het Paterswoldsemeer te gaan. Daar had ik aan het eind van de middag geen zin meer in; dit was te veel van het goede op een tropische zondag. Ik zag dat mijn fietsdagteller al op 45 km stond en ik had maar op 41 km gerekend.

Na de 2e routewijziging fietste ik grotendeels dezelfde weg terug van de heenweg. De Onlanden heb ik op deze manier van 2 kanten goed kunnen bekijken en ik heb ervan genoten; heb veel verschillende (water)vogels gezien. Een greep uit de vogels die ik onderweg gezien heb: sterns, een vogeltje dat vaak op rietstengels zit, meerdere ooievaars, scholeksters, een buizerd, reigers, een paar Bergeenden, een paar futen, kraaien, meerkoeten, zwanen, nog een bruine roofvogel en een paar verschillende zeer kleine en mooi gekleurde vogels en ik hoorde ook het geluid van de koekoek.

Landschap onderweg

Uiteindelijk kwam ik weer in het Groningse Stadspark terecht en omdat het al bijna 18.30 uur was, besloot ik een plekje te zoeken waar ik mijn brood kon opeten. Bij een grote vijver vond ik een lege bank en ik was blij dat ik kon rusten. Aan de waterkant liep een groep witte ganzen op het grasveld te grazen en ik zag aan de overkant van de vijver een buitenterras van een restaurant. De bank waarop ik zat, stond naast een grote in bloei staande Rododendronstruik. In het hele park zag ik er vrij veel en ze bloeiden in verschillende kleuren.
Na een half uur was ik weer voldoende uitgerust en fietste ik het laatste stuk naar het treinstation. Hier zag ik dat ik bijna 50 km gefietst had.
Ik was nog op tijd om de trein van 19.20 uur te halen.

Texel

Op zondag 14 mei om 11.30 uur ging ik met de veerboot van Den Helder naar Texel en een half uur later begon mijn fietstocht. Ik had een fietsroute gemaakt die voornamelijk langs de westkant van het eiland ging. De afstand zou ongeveer 42 km zijn.
Het was zonnig weer met een matige wind uit het zuidwesten, de kans bestond dat er `s middags een regenbui zou vallen en het zou in Noord Nederland ongeveer 17 graden worden.
Mijn fietsknooppunt vond ik al direct bij het verlaten van de boot; goed zichtbaar. In het begin fietste ik achter de grote groep fietsers aan, die allemaal van de boot afkwamen. Het fietsen ging sneller dan de auto`s die van de boot afkwamen. De auto`s stonden al vrij snel stil in een lange rij richting het 1e dorp, Den Hoorn. Op het 1e kruispunt viel de fietsersgroep grotendeels uit elkaar en ik volgde een kleinere groep die het kruispunt overstaken. Al vrij snel zag ik aan de linkerkant het water van de Waddenzee en de veerboot waar ik net afkwam.

Op een T-splitsing ging ik links af en ik merkte dat de rest van de fietsers de andere kant op waren gegaan. Ik fietste nu naar een natuurgebied en ik zag aan mijn linkerkant 2 middelgrote waterplassen (Geulplas en de Mokbaai) met vrij veel (water)vogels. Het viel me op dat ik erg veel mensen met een verrekijker en grote fotocamera`s zag lopen en zitten. Later kwam ik erachter dat er in dit weekend het 'Wadden vogelfestival' was georganiseerd; vandaar de grote groep vogelspotters bij het water van de Mokbaai. Er waren inderdaad veel vogels alsook watervogels te zien, in de lucht, in het water en vlak boven het water.
Ergens naast het fietspad kon ik via een zandpad naar een uitkijkpunt lopen en hier keek ik uit over een duinengebied. Op een infobord las ik wanneer welke (water)vogels er in iedere maand op Texel arriveren en er een tijd blijven. Tijdens de gehele fietstocht zag ik regelmatig vogels die druk bezig waren om hun jongen te voeden; ze doken steeds ergens de duinbegroeiing in.

Mijn fietspad stopte bij een hek van de Marinekazerne Joost Dourlein, ik snapte er niets van en ben op dit stuk fietspad wel 2 keer heen en terug gereden. Omdat ik er niet uitkwam ben ik eerst gaan lunchen; ik zat aan een picknicktafel met een wijds uitzicht over de grote waterplas van de Mokbaai en in de verte zag ik de veerboot liggen. Na de lunch ben ik nog een keer gaan kijken bij het eind van het fietspad, maar ik kon toch echt niet verder fietsen over het terrein van de kazerne. Halverwege op de terugweg ben ik nog ergens links af gegaan, over een verhard zandpad om te kijken of ik misschien hier verder kon. Dit pad eindigde bij een beschermd duingebied vanwege broedende vogels. Op dit pad kwam ik langs een verscholen waterplas met in bloei staande gele waterbloemen; bij het eindpunt dat naast de waterplas lag, heb ik nog even wat rondgelopen.
Omdat ik er niet uitkwam, besloot ik helemaal terug te fietsen naar het fietsknooppunt dat ik het laatst had gezien. Hier aangekomen zag ik dat ik i.p.v. links af naar rechts had moeten gaan. Ik kon dus weer verder en ik was blij dat ik deze vergissing gemaakt had anders had ik deze prachtige Mokbaai niet gezien.

Mijn fietsroute ging noordwaarts naar De Koog en ik fietste door het Nationaal Park Duinen van Texel. Afwisselend fietste ik door bosrijk gebied, duinen, natte duinvalleien, een gevarieerd dennen- en loofbos, kwelders en heidevelden. Op sommige plekken zag ik in de groene bermrand en het aangrenzende bosgebied zeer veel paarse bloemen; het was één groot paars tapijt. Het kleurde erg mooi i.c.m. de frisgroene kleur van de boombladeren.

De paarse bodem

Op een gegeven moment zag ik aan de linkerkant een zanderige verhoging en een bord met de tekst 'uitkijkpunt' staan en omdat ik mijn benen even rust wilde geven, liep ik daar naar toe om er te gaan kijken. Er stond een man met een verrekijker bovenop de zandverhoging en ik besloot toen op de bank te gaan zitten die voor de bult stond. Toen ik daar even zat, merkte ik dat het steeds harder ging waaien en dat de lucht helemaal dicht trok. Na amper 10 minuten stil zitten, liep ik weer terug naar mijn fiets want het werd behoorlijk fris. Toen ik net op de fiets zat, voelde ik een paar regendruppels op mijn gezicht. Gelukkig bleef het bij die paar druppels en mede omdat ik onder bomen reed, had ik er weinig last van en de wind kwam nog steeds van de achterkant.

Voordat ik in de badplaats De Koog aankwam, passeerde ik het Bezoekerscentrum Ecomare en op de terugweg heb ik hier een theepauze genomen.
Mijn fietsroute liep tot en met de badplaats De Koog; ik fietste er doorheen en zag voornamelijk veel toeristenwinkeltjes, vakantiewoningen en bungalowparken. Hierna ging mijn route weer zuidwaarts en niet veel later fietste ik weer door het Park Nationale Duinen van Texel. Al vrij snel kwam ik weer terug bij Ecomare. Het was 15.15 uur toen ik naar binnen ging om mezelf te trakteren op een kop thee om weer warmer te worden en ik kon hier meteen gebruik maken van de wc. Ik had geen idee wat Ecomare te bieden heeft en dat heb ik thuis opgezocht: het heeft een Natuurmuseum, het is een zeehondenopvang en het heeft een zeeaquarium, het is een vogelopvang, er is een duinpark en een bezoekerscentrum.
Het viel mij op dat er om 15.30 uur behoorlijk veel mensen de entreeprijs (€12,50) betaalden voor de 1½ uur dat het centrum nog open was. Ik zat in de koffie / theecorner en hoefde dus geen entree te betalen; ik kon de Wifi gratis gebruiken en ik zag op de Buienradar dat er net een bui over Texel heen was gekomen, met neerslag aan de oostkant van het eiland. Ik had geluk gehad dat het bij mij aan de westkant droog was gebleven.

Drie kwartier later verliet ik Ecomare weer en ik zag dat de zon inmiddels terug was. Na ongeveer 4 km fietsen sloeg ik linksaf en ging naar het midden van Texel, richting de plaats Den Burg. Ik kreeg vanaf hier te maken met harde tegenwind die schuin voor stond en weer een paar km verderop kreeg ik de harde wind recht van voren. Ik fietste over een kale landweg met weinig beschutting en mijn benen hadden het zwaar. Zeker 5 km hard trappen en dat terwijl mijn beenspieren al lange tijd behoorlijk moe waren. Onderweg zag ik aan de zijkant van een boerderij een kleine appelboomgaard; hier zat de bloesem er nog vol in.

En toen gebeurde het wéér: ik mis een paal met een fietsknooppuntnummer. Ik bleef rechtdoor fietsen waar ik linksaf had moeten slaan. Ik kwam erachter toen ik aankwam op een P-plaats bij strandpaal 8 en daar een restaurant zag en daarna het strand en de zee. Had ik kilometers lang gefietst door een heuvelachtig duinengebied met een stevige tegenwind en dat voor niets; nou ja....... nu kon ik nog even naar het zeewater kijken waar de zon schitterde op het water.
Na een kwartier vertrok ik om verder te gaan en ik had de stille hoop dat ik via de P-plaats mijn route kon vervolgen, maar dat bleek niet te kunnen; ik moest omkeren. Op de terugweg ben ik bij het grote meer, waar ik een kwartier eerder ook al langs was gekomen, weer van de fiets afgestapt om te kijken naar de vele vogels / eenden. (o.a. Bergeenden en Aalscholvers)
Toen ik weer terug was op het kruispunt waar ik moest afslaan, zag ik het paaltje met de fietsknooppuntnummers wèl. Het was een lage paal terwijl ik eigenlijk alleen maar hoge palen met fietsknooppuntborden verwachtte. Ik fietste vervolgens via de buitenkant om Den Burg heen en mijn aandacht werd getrokken door een slanke witte kerktoren met een smalle en zwarte spits en een eind verderop passeerde ik nog een bloembollenveld met tulpen.

De kerktoren en de bloembollenveld bij Den Burg

Den Hoorn was de volgende plaats waar ik naar toe zou gaan en via het centrum ging ik terug naar de veerboot richting Den Helder. Ik zou oversteken met de boot van 18.00 uur en de wachttijd was slechts 15 minuten.
De geplande route van 42 km bleek niet meer te kloppen; ik had er 50 km van gemaakt.

Zicht vanaf de veerboot

Culemborg - Betuwe fietstocht

Op zondag 7 mei was het goed fietsweer: droog, een matige tot stevige wind bij een temperatuur van ongeveer 16 graden. Jammer was het wel dat de zon alleen maar in de 1e helft van de ochtend scheen; later overheerste de bewolking.
Ik had een fietsroute gevonden die vanaf Culemborg vertrok richting de Betuwe en voornamelijk zeer mooi is als de Betuwe in bloei staat.
Deze route had een afstand van 51½ km en dat vond ik bij voorbaat al te veel. Via de website van Route.nl had ik de route wat korter gemaakt door na het passeren van Buren mijn route omhoog te laten gaan naar Asch en Zoelmond en daarna links af, terug naar Culemborg.
Helaas viel de bloei tegen in deze 1e week van mei: zelfs de meeste appelbomen waren al uitgebloeid. Enkele jonge appelbomen stonden nog wel in bloei en ook de Kastanjebomen.

De start vanaf het treinstation was omslachtig omdat ik vrijwel meteen met het vinden van knooppunt 33 overging naar knooppuntnr. 87 en weer terugging naar het NS station. Jammer dat er bij het NS station geen knooppuntbord staat. Nu reed ik een aantal km voor niets door een woonwijk dat vlak naast het station ligt. Tijdens het rondrijden in die wijk zag ik o.a. een recent afgebrande bedrijfspand.
Een eind verder, nog steeds parallel aan de spoorbaan, raakte ik van de route af doordat er geen fietsknooppuntbord geplaatst was bij een kruising. En weer fietste ik door dezelfde woonwijk heen en kwam ik uit op een kruispunt waar ik al eerder geweest was. Gelukkig zag ik een man die met zijn hond aan het wandelen was en heb ik aan hem gevraagd of hij bekend was met het fietsknooppuntnetwerk. Doordat ik kon aangeven naar welke plaats ik wilde gaan fietsen, kon hij mij de goede weg wijzen. Hij vertelde mij dat korte tijd geleden ook al een fietser tegen dit probleem aan gelopen was. Ik moest nog een eind langs de spoorbaan blijven doorrijden en dan zou het goed komen. Uiteindelijk zag ik het bord met knoopuntnr. 87 weer terug en kon ik met een rustig gevoel verder fietsen.

Ik fietste door landbouwgebied heen en in een aantal weilanden waren de boeren op het land aan het werk. (gras maaien) Na 1 uur fietsen ben ik onderweg gaan lunchen en omdat ik nog maar weinig banken had gezien, ben ik op een afgezaagde boomstronk langs de kant van de weg gaan zitten. Gelukkig reed hier nauwelijks verkeer: slechts een enkele auto, een paar motorrijders en meerdere fietsers. Voor en achter mij zag ik weilanden, waarvan achter mij een tractor heen en weer reed om gras te maaien. Voor mij zag ik achter de weilanden een spoorbaan en in de tijd dat ik aan het eten was, zag ik 2 x een Arriva trein voorbij rijden.

Na de lunchpauze kwam ik vrij snel in Beesd en ik passeerde meer en meer fruitboomgaarden, helaas zonder bloesem. Bij landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt ontbrak weer een knooppuntbord (nummer 55). Aan de rechterkant zag ik de inrit naar de P-plaats en het restaurant en nog wat dingen, maar nergens zag ik een aanwijzing dat ik hier naar rechts zou moeten. Dus ik bleef rechtdoor fietsen maar weldra liep de weg dood en moest ik weer terug. Tegenover de P-plaats ben ik vervolgens links af gegaan en ik kwam al vrij snel bij een toegangspoort met daar op de tekst Landgoed Mariënwaerdt en ik fietste door een boomrijke laan heen met bijzonder mooie bomen. Aan het eind van de lange bomenlaan zag ik fietsknooppunt 55 staan en ik kon mijn route verder volgen. Ik kwam al snel op een dijk en hier stond de hele weg vol met appelbomen; veelal laagstam appelbomen. Op de achtergrond zag ik een riviertje lopen, ik vermoed dat het de Linge is. Een paar keer zag ik tussen de oude appelbomen ook jonge appelbomen staan en deze stonden nog wel in bloei. Kon ik er toch nog van genieten; ik had hier zeker 1½ tot 2 weken eerder moeten komen.

Enkele foto`s genomen bij Landgoed Mariënwaerdt

Hierna fietste ik door naar Tricht, een mooi dorp om te zien. Op de ANWB-fietsborden zag ik Geldermalsen - 2 km staan maar mijn route ging daar niet naar toe. Ik ging naar Buurmalsen en vervolgens  kwam ik na een paar km in Buren terecht. Buren is een stad dat een geschiedenis kent met de koninklijke familie - 'De Oranjes'. Ik fietste door het centrum heen en zag een mooie bouwstijl van de gebouwen en ik zag er behoorlijk veel toeristen lopen. Ik had geen zin om naar het plaatselijke Oranjemuseum te gaan omdat ik het te druk vond en ik inmiddels behoorlijk moe was geworden.
Net buiten Buren fietste ik een tijdje langs een provinciale weg maar gelukkig niet al te lang, mijn fietspad ging er geleidelijk aan vanaf en ik fietste tussen de weilanden door richting Asch en daarna naar Zoelmond.

Inmiddels moest ik harder trappen vanwege de stevige wind die ik nu tegen had en ik zag dat de lucht dicht trok met donkere bewolking. In Zoelmond aangekomen, zag ik in een klein plantsoen een picknicktafel met bankjes staan en ik besloot daar even te gaan rusten. In dit parkje was ook een vijver en er lagen op het gras 3 zwart / wit kleurige eenden in groot formaat die meteen naar mij toe kwamen lopen. Ze dachten iets te eten te krijgen maar ze hadden pech: ik had niets voor ze.

De meest brutale eend

Van het harde fietsen was ik behoorlijk moe in mijn benen en ik ben zelfs gaan liggen op de bank. Na een half uur pauze verliet ik Zoelmond weer en  de volgende plaats was Beusichem. Hierna ging ik een dijk op en moest ik zeker 5 km met harde tegenwind fietsen. Her en der zag ik weer fruitboomgaarden maar allemaal zonder bloesem.

Op enige afstand zag ik een rivier liggen en ik vroeg me af welke dat zou zijn? Op mijn plattegrond zag ik wel dat dit gebied de grens is tussen de provincie Gelderland en Utrecht; de andere kant van de rivier is de provincie Utrecht. Welke rivier loopt hier dan? Heb het opgezocht op Google Maps: de naam van de dijk is: Lekdijk West en de rivier is: de Lek.
Na 5 km kwam ik uit bij Culemborg en ik verliet de dijk weer. Ik kwam vrij snel in het centrum en via de bruine wegbewijzeringsborden vond ik heel makkelijk het NS station.
Om 17.30 uur kwam ik daar aan en 15 minuten later kon ik al in de trein stappen, richting Arnhem.
Op mijn fietsteller stond de afstand van 43 km.

Bij de dijk zag ik deze klaproos; de 1e van dit jaar

Bollenstreek - Schagen

Op zondag 30 april was het eindelijk weer eens aangenaam lenteweer en ik besloot om te gaan fietsen in de bollenstreek rondom Schagen. Het doel was om een bezoek te brengen aan Tulpenland in St. Maartensvlotbrug.
Vanaf NS station Schagen is het ongeveer 11 km fietsen en ik had op de website van de fietsknooppuntennetwerk (www.route.nl) een mooie rondrit van gemaakt ongeveer 28 km.
Het was zonnig, de temperatuur zou ongeveer 18 graden worden. Er was wel een minpuntje: er waaide een stevige oostenwind, met een kracht van 4 tot 6. Dit hield in dat ik op de terugweg de harde wind grotendeels tegen zou hebben.

Om 11.45 uur vertrok ik vanaf het treinstation in Schagen en ik kwam al snel in het centrum van Schagen. Het 1e fietsknooppuntnummerbord had ik al snel gevonden maar ik was het ook snel weer kwijt. De reden: in het centrum was een rommelmarkt georganiseerd en door de hoeveelheid kramen en bezoekers, miste ik hier een knooppuntbordje. Nadat ik het centrum al een tijd had verlaten en ik nog steeds geen knooppuntbordje zag, vertrouwde ik het niet meer en ik besloot terug te fietsen naar het drukke centrum. Weer door de drukte heen en goed om mij heen kijken; ik zag dat waar ik op de splitsing naar rechts was gegaan, ik naar links had moeten gaan. Opgelucht kon ik weer verder en de drukte achter mij laten. Net buiten het centrum zag ik dat de huizen in Schagen gebouwd waren in de typische stijl die ik al vaker gezien heb in Noord- en Zuid Holland.

Al snel kwam ik in de volgende plaats, Schagerbrug, en ik zag hier een aantal ouderwetse cabrio`s uit de jaren `50 en `60 rijden. Het is maar een klein dorp en ik was er zo door; hierna ging mijn fietsroute 'weg' van de provinciale weg en kwam ik terecht op een rustige landweg. Tussen de weilanden en de weg lag een sloot en in het water zag een eendenpaartje met jongen zwemmen. Gedurende de hele fietstocht zag ik op verschillende plekken watervogels met jongen, o.a. waterhoentjes, ganzen en futen. Ik zag zelfs een broedende zwaan; deze had het nest precies aan de slootkant gemaakt.
Nadat ik de autosnelweg (N9) was overgestoken, ging mijn fietsroute naar links in de richting van St. Maartensvlotbrug. Ik fietste nu parallel aan de autoweg, maar gelukkig had ik geen last van voorbij zoevende autogeluiden omdat er een grote afstand tussen zat. En ik voelde dat de stevige oostenwind nu vanaf de zijkant kwam. Af en toe kreeg ik te maken een flinke windvlaag en merkte ik dat ik met de fiets begon te slingeren. Wel lastig met passerende auto`s als er net zo`n harde windvlaag komt want zo breed was de weg niet. Links van mij zag ik in de verte het duinengebied liggen; het gebied tussen Petten en Callantsoog.

Vanaf fietsknooppuntnummer 32 zag ik de bollenvelden liggen, de tulpen waren in de meerderheid. Ik zag nog wel enkele velden met uitgebloeide hyacinten en enkele velden met laat bloeiende narcissen. Het was een kleurrijk geheel en ontzettend mooi om naar te kijken. Het viel me op dat er erg veel wandelaars door de tulpenvelden heen gingen; het bleek een georganiseerde wandeltocht te zijn.
Toen ik iets meer dan 1 uur gefietst had, besloot ik een lunchpauze te gaan nemen. Bij een van de tulpenvelden ben ik achter een woning / bedrijf gaan zitten, uit de wind. Ik had een mooi uitzicht over een tulpenveld en nadat ik mijn boterhammen opgegeten had, ontdekte ik in de tuin van de woning een geparkeerde vliegtuig. Het ding was half afgebroken en behoorlijk verroest maar toch......... nog duidelijk een vliegtuig. Apart om zoiets aan te treffen, dit zie je niet zo vaak.

Het halve vliegtuig

Na de lunch hoefde ik niet meer zo heel ver te fietsen om bij Tulpenland te komen en om 13.30 uur was ik er. Het buitenterras zat vol met mensen en ik kwam er achter dat de start van de wandeltocht vanaf Tulpenland begon.
Gelukkig lag de wandelroute van het park Tulpenland aan de achterkant en hier was het een stuk rustiger. Het 1e deel van het park was ingericht om het voor de kinderen zo aantrekkelijk mogelijk te laten zijn. Via een speurtocht kregen ze allerlei opdrachten m.b.t. de geschiedenis van de tulp; en voor de ouders waren er veel informatieborden. In dit deel miste ik voornamelijk de bloeiende tulpen maar dat werd in het 2e deel van het park ruimschoots goed gemaakt. Waar er voor de kinderen een doolhof en een soort van racebaan was aangelegd, kon ik mij vermaken in een grote glazen kast en iets verderop, weer buiten, lag een 'Inspiratietuin'.

In de glazen kas zag ik veel verschillende Tulpensoorten op foto tegen een wand hangen en buiten in de Inspiratietuin liep ik door verschillende aangelegde tuintjes die omringd waren door een hoge haag. In deze Inspiratietuin zag ik veel verschillende soorten tulpen en ik trof het qua bloei; de meeste stonden er in volle glorie bij. Net naast de Inspiratietuin zag ik een oude auto staan die zeer kleurrijk beschilderd was en op het nummerbord stond te lezen: 'Tulpenland'.

De beschilderde auto

Toen ik weer bij de ingang / uitgang kwam, was er nog een mogelijkheid om naar een Kunstexpositie te gaan. Na een theepauze ben ik hier nog naar binnen gegaan en ik zag veel kunstwerken gebaseerd op het thema 'tulpen'. Op de bovenverdieping waren een aantal kamertjes die helemaal vol hingen met foto`s van verschillende bloemsoorten, o.a. narcissen, lelies, anemonen en amaryllis. Het kamertje met de foto`s van de tulpen kreeg de meeste aandacht van mij. Na bijna 2 uur in Tulpenland geweest te zijn, ging ik weer verder op de fiets.

De tulpenwand

Eerst fietste ik nog verder over de lange Belkmerweg en na een paar km sloeg ik af naar links. Toen kreeg ik te maken met de harde en vlagerige wind die ik recht voor had. Ik wist dat dit zou gebeuren en was er op voorbereid; af en toe was het toch wel erg moeizaam om vooruit te komen.
Bij het kleine dorp Burgerbrug  moest ik wachten omdat de brug geopend was om een kleine plezierjacht te laten passeren. Al vrij snel kwam ik terecht bij een hoge dijk die ik met harde tegenwind op moest. Hierna sloeg ik weer links af en doordat de dijk al slingerend richting St. Maarten ging, had ik soms de wind een beetje schuin achter maar het meest had ik de wind van opzij. Het was een lange dijk en ik moest hier ongeveer 10 km overheen. Regelmatig reden er auto`s of motorrijders langs mij heen en dat vond ik soms wel eng omdat ik door de harde zijwind regelmatig naar het midden van de weg werd geblazen. Tegen een groep motorrijders die mij tegemoet kwamen rijden, gebaarde ik dat ze mij rustig moesten passeren i.v.m. mijn slingerende fietsstijl. Of ze snapten wat ik bedoelde met die gebaren is de vraag; maar goed..... het is goed gegaan.
Op de dijk tussen St. Maarten en Schagen passeerde ik nog een paar mooie natuurgebieden, in de vorm van 'Wielen'. (natuurlijke waterplassen) Deze wielen waren allemaal mooi omzoomd door rietplanten en ik zag o.a. futen, ganzen en eidereenden en vlak bij Schagen een natuurlijk buitenzwembad.

Tegen 16.30 uur fietste ik de plaats Schagen weer in en na ongeveer 1 km bereikte ik het treinstation. De wachttijd viel mee: ik hoefde maar 15 minuten te wachten.
Mijn planning van 28 km was wel iets meer geworden, namelijk 32 km.

meer foto`s van de echte tulpen komen nog.