Het was lekker weer: de zon scheen regelmatig, er stond niet al te veel wind en het was ongeveer 15 graden.
Heleen vertelde dat we ongeveer 1½ uur zouden lopen om er helemaal omheen te komen. Jammer voor mij maar we deden er 2 uur over en het laatste stuk was behoorlijk zwaar omdat we geen rustmoment hadden ingelast. We hadden wel een aantal keren even stil gestaan of enkele stukken zeer langzaam gelopen. (met name bij het strandgedeelte en toen we even van de route afweken door naar een andere waterplas te lopen)
De Bijland-recreatieplas kende ik al wel, ik ben een aantal keren met de fiets erom heen gefietst. Zie hier voor een overzicht van onze wandeling:
wandelroute-rondje-bijland-tolkamer
Er ligt een mooi aangelegd fietspad, waar de wandelaars ook gebruik van maken. Op sommige stukken kan je als wandelaar vlak langs het water lopen; er zijn een aantal strandjes. Bij mooi weer wordt er goed gebruik van gemaakt en ook door mensen die hier hun hond mee naar toe nemen.
Heleen en ik zagen dat het waterpeil behoorlijk laag was. Toen wij langs de waterkant over het strand liepen, kwam er net een grote groep ganzen aan. In verspreide groepjes landden ze allemaal in het water, hierbij maakten ze een hoop kabaal. Wij hebben hier naar staan kijken.
Een eindje verderop, we liepen inmiddels weer op het fietspad, zagen we aan de andere kant van het fietspad nog een watergebied liggen. Het lag verscholen achter struiken en bomen en ik zag dat er nauwelijks water in zat. We zijn er naar toe gelopen om het wat beter te bekijken en ook omdat ik hoopte daar nog paddenstoelen te zien.
De bodem van dit meer was helemaal opgedroogd en vol met scheuren en barsten. We zijn even een stukje over de bodem gelopen. Maar we voelden dat de bodem nog wel zacht was en dat de modderlaag er vlak onder zat. We zijn er snel weer afgegaan omdat we geen zin hadden in natte en / of modderige schoenen. Jammer genoeg heb ik bij deze bijna opgedroogde waterplas geen paddenstoelen gezien; wel een paar zeer kleine die in het gras stonden waar wij door heen liepen om weer terug te gaan naar het fietspad.
Toen we bij de zijkant van het Bijlandmeer aankwamen, liepen we langs een uitgestorven camping. Hier gaat het fietspad voor een kort stuk over in een fietspad dat langs een weg loopt en er ligt nog een oude ijzeren brug. Hier moesten wij overheen en hierna konden we over de weg heen kijken en zagen we de Rijn liggen. Er voeren een aantal vrachtschepen voorbij en we zagen dat het water in de Rijn ook vrij laag was.
In de weilanden die er naast liggen, zagen we een reiger staan, enkele kraaien en een paar roofvogels vliegend van boom naar boom.
Toen we een eind verder waren, zagen we op een open stuk gras dat tussen de struiken te zien was, een fazant lopen.
Vervolgens liepen we langs het deel van de jachthaven, iets verderop het terrein waar de boten van dagjesmensen te water gelaten worden en nog een grondgebied waar mensen met hun camper mogen staan. Hier aansluitend begint er een voetpad dat onderlangs de fietsdijk loopt.
Toen wij hier liepen, merkte ik dat de zon inmiddels zover gezakt was dat hij niet meer boven de bomen uitkwam. Het voelde kil aan omdat het gras hier nat was en de bodem werd steeds vochtiger; onze schoenen dus ook.
We besloten om door het hoge gras dat tegen de dijk aangroeit, omhoog te klimmen en op het fietspad te gaan lopen. Toen we boven op de dijk liepen, zagen we dat de zon meer en meer schuil ging achter de wolken. Er omheen ontstond een mooie verkleuring; hier heb ik nog een foto van gemaakt.
Het laatste stuk op de dijk vond ik behoorlijk zwaar omdat ik inmiddels pijnlijke bovenbenen had. We hebben nog wat draai en zwaai-oefeningen gedaan om de schouders wat losser te krijgen. Maar goed.... dat verloste mij niet van de pijnlijke benen. Ik had onderweg nog wel een appel gegeten maar die energieboost was inmiddels uitgewerkt.
Toen we eindelijk bij de auto terug waren, zag ik dat we 2 uur aan één stuk door hadden gelopen. Dit was voor mij te veel van het goede; aangezien ik fybromyalgie heb.
Door de hoge temperatuur zagen we deze bloeiende distel
Zicht op de terugweg toen we alweer boven op de dijk liepen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten