Frisse buitenlucht

Nadat ik de hele ochtend binnen was gebleven, ben ik vanmiddag gaan wandelen. Sinds gisteren is de vrij hoge temperatuur verdreven door een koude noordwestenwind. De overgang van de gevoelstemperatuur is enorm.
Ik besloot om na de lunch een boswandeling te gaan maken in Beek. Nadat ik er met de auto naar toe was gereden, koos ik bij de bosingang `t Peeske voor de blauwe wandelroute van 4 km.
Ik nam deze korte route omdat de lucht er vrij dreigend uitzag. Op de buienradar had ik gezien dat er een kans bestond dat het in de loop van de middag zou gaan regenen.

Het 1e stuk van de route loopt langs de bosrand en het was hier behoorlijk koud. Mijn spieren waren nog niet warm gelopen en ik besloot om de wandeling in ieder geval te beginnen in een hoog tempo. Dan zou ik mezelf snel genoeg warm lopen.
Er waren weinig wandelaars, in het begin zag ik 2 hardloopsters en een drietal mensen die hun wandeling er bijna op hadden zitten. Hoe ik dit weet? Ik hoorde de vrouw van het gezelschap zeggen: 'nog even en dan zijn we bij de auto'.
Doordat ik de afgelopen maanden geregeld met Nordic walkstokken heb gelopen, lukte het mij nu goed om in een hoog tempo te lopen.

Onderweg zag ik een aantal keren paddenstoelen die hun mooiste tijd al achter de rug hadden. Het was moeilijk om de paddenstoelen goed te zien, de meesten waren al vergaan of ze waren bruin / beige zoals de vele bladeren die op de grond lagen.
Nadat ik een half uur stevig had doorgewandeld, ben ik op een gegeven moment tóch een paar keer gestopt om ergens het struikgewas in te gaan en richting een omgevallen boom te lopen. Ik zag een aantal keren vrij gave verouderde paddenstoelen. Mijn fototoestel had ik meegenomen en toen ik eenmaal de 1e had gefotografeerd....... volgden er meer.
Ik heb dit niet al te lang gedaan en het lukte mij om weer in het stevige wandeltempo verder te gaan.

Toen ik al weer een eind over de helft van de 4 km route was, kwam ik weer meer wandelaars tegen. In de verte zag ik zelfs een vrij grote groep hardlopers gaan en ook een aantal mensen die met hun hond aan het wandelen waren.
Na bijna 1 uur te hebben gelopen was ik weer terug bij mij auto. Het voelde goed om in de frisse buitenlucht te hebben gewandeld. En....... het is de hele middag droog gebleven.

Hieronder een paar paddenstoelen die hun mooiste tijd al achter de rug hebben

Oisterwijkse vennen

Afgelopen zondag zijn Ibo en ik in de omgeving van Boxtel en Oisterwijk gaan fietsen. We zijn met de trein naar Boxtel gegaan en hier begon onze fietsroute middels het fietsknooppuntnetwerk.
De buitenlucht was weer aangenaam: regelmatig zon, weinig wind die warm aanvoelde en het zou ongeveer 15 graden worden.
We begonnen in Boxtel eerst met een theepauze in een restaurant tegenover het treinstation. We vroegen aan de eigenaar waar we de Noordelijke parallelweg konden vinden. De Zuidelijke parallelweg zagen we namelijk al toen we het treinstation uitkwamen. Wat we niet hadden verwacht, bleek dat de Noordelijke parallelweg precies in het verlengde lag van de Zuidelijke parallelweg. De eigenaar van het restaurant kon ons ook nog de weg uitleggen waar wij fietsknooppuntnummer 71 konden vinden. Dus wij begonnen onze route zonder eerst fout te rijden.
De route die ik had uitgestippeld had een 8-vorm, waarbij een klein stuk 2 keer werd gereden en was 31 km lang.
Zie hier onze fietsroute: Boxtel-Oisterwijkse bossen en vennen

Het 1e stuk van de fietsroute begon naast het spoor en vervolgens kwamen we al vrij snel in het bosgebied van Boxtel, namelijk de Kampinase heide. We zagen veel wandelpaden met borden van Natuurmonumenten die allemaal naar de Kampinase heide gingen. Wij fietsten er in de beginfase omheen en zouden pas op de terugweg over de heide fietsen.
Er waren veel wandelaars en later in de middag toen we bij de Oisterwijkse vennen reden, werd het nog veel drukker. Vooral toen wij in de buurt reden van een Natuurbezoekerscentrum, alsmede bij enkele restaurants met grotere speeltuinen om vooral de gezinnen met kleine kinderen te lokken.
Veel mensen gingen met hun auto hier naar toe en helaas voor ons lang het fietspad precies langs de aanrijdroute naar de P-plaatsen.
Gelukkig was het merendeel van de fietsroute betrekkelijk rustig qua autoverkeer. We fietsten veel over verharde zandpaden met een smal fietspad ernaast; dit was in het buitengebied waar veel boerderijen zijn.
In de bossen zagen we meerdere keren een nieuwe houten bank staan met een ingebrande tekst in de rugleuning. (een Brabantse spreuk) Bij iedere bank die we zagen, stond een andere tekst.

Omdat de temperatuur hoog genoeg was en er weinig wind was, konden Ibo en ik in de buitenlucht onze lunch nuttigen. Dit hebben we op zo`n houten bank gedaan; deze stond in het bos op een T-splitsing. Vanaf de bank zagen we regelmatig wandelaars en fietsers voorbij komen.
Later in de middag zouden we hier weer voorbij komen; vanwege onze 8 vormige route.

Toen we in de omgeving van Oisterwijk kwamen en we al enkele vennen waren gepasseerd, zijn we op een gegeven moment gestopt om te gaan kijken bij een toegangspad naar een wandelgebied.
Vanaf de weg konden we niet goed zien wat ons te wachten stond. Na een eindje het pad in te lopen, bleek er een vrij grote ven achter de bomen en struiken te liggen.
Het was nog vroeg genoeg in de middag en we hadden dus nog genoeg tijd over om een wandeling te maken.
Naast de ven liggen lag een smal wandelpad en nadat we onze fiets hadden vastgezet, zijn we aan een rondwandeling begonnen.
Veel bomen en struiken rondom de ven waren inmiddels geel gekleurd en de zon scheen er mooi overheen. In de grote ven zagen we in het midden 2 kleine eilandjes met een boom en enkele struiken erop.
Onderweg zagen ik een paar keer enkele paddenstoelen; het waren er niet zo veel en de meeste waren al in een vergane staat.
We hebben erg genoten van de rust en de schoonheid in en rondom deze ven. Ondanks dat er meerdere wandelaars waren, was het er toch heerlijk rustig.
Na bijna 3 kwartier waren we weer bij onze fietsen terug. We besloten om op de boomstam te gaan zitten die voor het water lag en iets te gaan drinken en nog van het uitzicht genieten.

Toen we weer verder wilden gaan, spraken Ibo en ik af om in ieder geval 10 km aan één stuk door te fietsen. Dit omdat we nog maar op 2/3 deel van onze route waren. Even later gingen we in de drukte van veel auto`s de verkeerde kant op. Het gebeurde bij een bord waar de pijl schuin naar rechts stond en ik sloeg rechts af. Op de weg waar we toen op kwamen, reden heel veel auto`s die allemaal naar de P-plaats gingen van een Natuurbezoekerscentrum. Nadat we merkten dat onze route niet meer klopte, moesten we dat drukke stuk dus ook weer terug fietsen.
Vervolgens gingen we bij het bord met het fietsknooppuntnummer met de pijl schuin naar rechts weer de goede kant op. Het was een misleidend pad dat vol met bladeren lag en het ging over het terrein dat leidde naar een restaurant met een speeltuin. (of het was misschien een onderdeel van dat Natuurbezoekerscentrum)

Gelukkig lieten we de drukte weer snel achter ons en ging de route nog enige tijd langs vele mooie vennen. Ook zagen we in de buurt van Oisterwijk een aantal grote en luxe landhuizen die zich helemaal hadden afgesloten van de buitenwereld, middels hoge dichte schuttingen of hekken.
We passeerden meerdere campings en bungalowparken en een soort jeugdherberg met een groot speelterrein erom heen.

Toen we weer op de T-splitsing terug waren, waar we eerder in de middag onze lunch hadden gegeten, ging de route terug naar de Kampinase heide.
Nu gingen we over het heidegebied heen en we zagen de uitgebloeide heidestruiken, grote open heidevelden met geel verdorde hoge grassen. Sommige stukken grond waren afgeplagd en sommige stukken grond waren zwart, kaal en drassig. Her en der zagen we ook vennen, de een wat groter dan de andere. Bij een grote ven zijn Ibo en ik weer van de fiets gestapt om wat dichter bij het water te gaan kijken. We hadden inmiddels weer 10 km gefietst. We hebben hier een klein eindje rond gelopen en toen zagen we dat er een fietspad langs liep. Dit bleek ons fietspad te zijn en we besloten weer op de fiets verder te gaan. Inmiddels was de zon al aan het zakken en verdween deels achter een wolk.
Het liep al tegen de klok van 16.00 uur  en we moesten nog bijna 10 km fietsen. Het was wel de bedoeling om vóór de invallende schemering het bosgebied uit te zijn.
Dit is gelukt en we waren precies op tijd om de trein van 17.05 uur te halen.

Enkele foto`s van onze fietstocht:

 bij de T-splitsing waar we 2 x geweest zijn

 De Oisterwijkse ven waar we omheen gewandeld hebben.

 De ondergaande zon bij de Kampinase heide

Wandelen rondom Bijland

Afgelopen dinsdagmiddag, 3 november, ging ik weer met Heleen wandelen. We gingen met de auto naar het plaatsje Herwen en vanaf daar gingen we om de recreatieplas Bijland wandelen.
Het was lekker weer: de zon scheen regelmatig, er stond niet al te veel wind en het was ongeveer 15 graden.
Heleen vertelde dat we ongeveer 1½ uur zouden lopen om er helemaal omheen te komen. Jammer voor mij maar we deden er 2 uur over en het laatste stuk was behoorlijk zwaar omdat we geen rustmoment hadden ingelast. We hadden wel een aantal keren even stil gestaan of enkele stukken zeer langzaam gelopen. (met name bij het strandgedeelte en toen we even van de route afweken door naar een andere waterplas te lopen)

De Bijland-recreatieplas kende ik al wel, ik ben een aantal keren met de fiets erom heen gefietst. Zie hier voor een overzicht van onze wandeling:
 wandelroute-rondje-bijland-tolkamer

Er ligt een mooi aangelegd fietspad, waar de wandelaars ook gebruik van maken. Op sommige stukken kan je als wandelaar vlak langs het water lopen; er zijn een aantal strandjes. Bij mooi weer wordt er goed gebruik van gemaakt en ook door mensen die hier hun hond mee naar toe nemen.
Heleen en ik zagen dat het waterpeil behoorlijk laag was. Toen wij langs de waterkant over het strand liepen, kwam er net een grote groep ganzen aan. In verspreide groepjes landden ze allemaal in het water, hierbij maakten ze een hoop kabaal. Wij hebben hier naar staan kijken.

Een eindje verderop, we liepen inmiddels weer op het fietspad, zagen we aan de andere kant van het fietspad nog een watergebied liggen. Het lag verscholen achter struiken en bomen en ik zag dat er nauwelijks water in zat. We zijn er naar toe gelopen om het wat beter te bekijken en ook omdat ik hoopte daar nog paddenstoelen te zien.
De bodem van dit meer was helemaal opgedroogd en vol met scheuren en barsten. We zijn even een stukje over de bodem gelopen. Maar we voelden dat de bodem nog wel zacht was en dat de modderlaag er vlak onder zat. We zijn er snel weer afgegaan omdat we geen zin hadden in natte en / of modderige schoenen. Jammer genoeg heb ik bij deze bijna opgedroogde waterplas geen paddenstoelen gezien; wel een paar zeer kleine die in het gras stonden waar wij door heen liepen om weer terug te gaan naar het fietspad.

Toen we bij de zijkant van het Bijlandmeer aankwamen, liepen we langs een uitgestorven camping. Hier gaat het fietspad voor een kort stuk over in een fietspad dat langs een weg loopt en er ligt nog een oude ijzeren brug. Hier moesten wij overheen en hierna konden we over de weg heen kijken en zagen we de Rijn liggen. Er voeren een aantal vrachtschepen voorbij en we zagen dat het water in de Rijn ook vrij laag was.
In de weilanden die er naast liggen, zagen we een reiger staan, enkele kraaien en een paar roofvogels vliegend van boom naar boom.
Toen we een eind verder waren, zagen we op een open stuk gras dat tussen de struiken te zien was, een fazant lopen.

Vervolgens liepen we langs het deel van de jachthaven, iets verderop het terrein waar de boten van dagjesmensen te water gelaten worden en nog een grondgebied waar mensen met hun camper mogen staan. Hier aansluitend begint er een voetpad dat onderlangs de fietsdijk loopt.
Toen wij hier liepen, merkte ik dat de zon inmiddels zover gezakt was dat hij niet meer boven de bomen uitkwam. Het voelde kil aan omdat het gras hier nat was en de bodem werd steeds vochtiger; onze schoenen dus ook.
We besloten om door het hoge gras dat tegen de dijk aangroeit, omhoog te klimmen en op het fietspad te gaan lopen. Toen we boven op de dijk liepen, zagen we dat de zon meer en meer schuil ging achter de wolken. Er omheen ontstond een mooie verkleuring; hier heb ik nog een foto van gemaakt.

Het laatste stuk op de dijk vond ik behoorlijk zwaar omdat ik inmiddels pijnlijke bovenbenen had. We hebben nog wat draai en zwaai-oefeningen gedaan om de schouders wat losser te krijgen. Maar goed.... dat verloste mij niet van de pijnlijke benen. Ik had onderweg nog wel een appel gegeten maar die energieboost was inmiddels uitgewerkt.
Toen we eindelijk bij de auto terug waren, zag ik dat we 2 uur aan één stuk door hadden gelopen. Dit was voor mij te veel van het goede; aangezien ik fybromyalgie heb.

Door de hoge temperatuur zagen we deze bloeiende distel

Zicht op de terugweg toen we alweer boven op de dijk liepen

Winterswijk

Zondag 1 november zou een zonnige dag worden met weinig wind. Tenminste in het oosten van het land; voor de rest van Nederland was de kans groot dat het een groot deel van de dag mistig zou blijven. Daarom besloten Ibo en ik om weer naar Winterswijk te gaan. Dit keer de andere kant van Winterswijk richting Huppel en naar de Steengroeve. De route die ik had uitgezocht was 31 km lang.
Vanuit Zevenaar vertrokken we om 11.48 uur met de trein en om 12.50 uur waren we in Winterswijk. 
We kenden de omgeving nog van de vorige keer en we wisten waar we fiets-knooppuntnummer 14 konden vinden.

Nadat we het centrum van Winterswijk achter ons hadden gelaten, ging de route over op landweggetjes. Sommigen waren geasfalteerd en andere hadden een harde zandgrond. Gelukkig was het de afgelopen weken droog weer geweest en waren de zandwegen niet modderig. En weer waren enkele fietspaden langs de zandwegen erg smal.
Op een gegeven moment zag ik op een ANWB- fietsbord  dat de Steengroeve nog 4 km fietsen was. Ik wilde daar graag naar toe; zien hoe de natuur daar is.
Jammer genoeg zijn we er niet geweest omdat onze fietsroute ruim van te voren van richting veranderde. Ik kwam er pas een behoorlijke tijd later achter dat we de Steengroeven hadden gemist. 
De route was al geruime tijd voor het plaatsje Huppel links af gegaan. Wel kwamen we langs een recreatieplas, midden in de natuur `t Hilgelo. 
Onze route ging richting Meddo en vervolgens gingen we weer zuidwaarts richting Corle.

Tussen deze 2 plaatsjes ligt het mooie natuurgebied Korenburgerveen. 
Het is een uitgestrekte moerasgebied dat bestaat uit hoogveen, moerasbos, heide en voedselarme graslanden.
Men kan hier wandelen; er is een gebied dat voorzien is van een aantal gemarkeerde wandelroutes. Ibo en ik hadden wel zin in een wandeling en bekeken het bord waar de wandelingen op stonden.(`t Schaddenpad)
Helaas stond er geen afstanden op vermeldt, wel verschillende routes in diverse kleuren. Er stond alleen bij de langste route, met een rode markering, een afstand gemeld en deze bedroeg 11 km. De kortere moesten we gokken hoe lang die zouden zijn. 
Aangezien het al 15.00 uur was en we nog ongeveer 8 - 10 km moesten fietsen, was het niet verstandig om een eind te gaan lopen. We moesten rekening houden met het feit dat het nu vroeg donker begint te worden; zeker in het bos. 

Nadat we weer verder waren gegaan met de fiets, zagen we dat de rode wandelroute voor een deel over ons fietspad ging. We fietsten precies langs het mooie veengebied en we konden er gelukkig genoeg van zien. In dit gebied heb ik in ieder geval een aantal keren paddenstoelen kunnen fotograferen.
De laatste 10 km fietsten we door afwisselend landschappen: dan weer door bosgebied en dan weer door open gebieden met weilanden. Een enkele keer over het erf van een boerderij heen. We zagen regelmatig de typische Achterhoekse bouwstijl van de vroegere boerderijen en hun schuren. Uiteraard zagen we ook moderne landhuizen. 

Rond de klok van 16.00 uur besloten Ibo en ik om het laatste stuk stevig door te fietsen en de route iets in te korten zodat we op tijd bij het treinstation zouden aankomen. In ieder geval vóór het vertrek van de trein; aangezien er maar 1 trein in het uur gaat.
De zon scheen nog steeds maar we konden wel merken dat het begon af te koelen. De zon zakte al weg achter de bomen en we reden veelal in de schaduw.
We waren in ieder geval op tijd terug bij het treinstation zodat we geen uur hoefden te wachten.

Al met al is de omgeving in en rond Winterswijk erg mooi en het is er prettig fietsen. Er komt zeker nog een volgende keer want ik wil nog steeds de omgeving van de steengroeve zien en ook de Nederlandse kant van het natuurgebied bij Burlo-Vardingholter.