Ik
zou met Heleen naar de Hoge Veluwe gaan om weer terug te gaan naar de
beeldentuin van het Kröller Mullermuseum. En dat hebben we op dinsdagmiddag 6
oktober gedaan.
Na
een vrij lange periode met veel zon en droog herfstweer, sloeg juist op deze
dag het weer om. De temperatuur was wel hoog (19 graden) maar er was regen
voorspeld in de loop van de middag.
We besloten het er maar op te wagen omdat wij naar het noorden gingen en de
regen pas na 15.00 uur in het zuiden van de provincie Gelderland zou arriveren.
(volgens de buienradar)
We
kwamen via een andere ingang van het park aan, bij Schaarsbergen en we kregen
bij de kassa te horen dat het nog 10 km fietsen was om bij het Kröller
Mullermuseum te komen. Hier hadden we geen zin in omdat we dan ook weer
terug moesten fietsen en er zou regen komen. Dit leek ons niet verstandig.
Daarom
besloten we om in dit deel van het park te gaan wandelen. Bij de beeldentuin
was het toch al de bedoeling geweest om te gaan wandelen; juist vanwege de
paddenstoelen in het bos. We kozen voor de route van 5½ km.
Het
1e stuk van het wandelpad begon al met een drassige grond en grote
modderpoelen. Op dat moment was het nog steeds droog en de lucht klaarde zelfs op. Het leek alsof de zon er ook nog bij zou komen. Mijn schoenen werden al vrij snel behoorlijk nat.
We merkten dat
we langs een militair oefenterrein liepen; we zagen wel dat we langs een gaashekwerk liepen. We hoorden vlak bij ons het
zware geluid van een helikopter.
We
hadden amper 100 meter gelopen toen we de eerste mooie paddenstoelen al te zien
kregen. Mijn aandacht werd getrokken door een gaashek met op de grond een mooie
rand van opgehoogde bladeren. Ik liep erheen omdat ik een zwam zag die door het
gaas heen was gegroeid. Toen we bij het hek stonden, zagen we een heleboel
paarse rodekoolzwammen staan. Een eind verderop zagen we ook Vliegenzwammen
staan en vele Aardappelbovisten, Stobbezwammetjes, Honingzwammen, Russula`s,
bruine Boleten, Heksenzwammen, Wasplaatzwammen en oranje Trilzwammen en nog
vele andere soorten.
De
wandelroute ging door een afwisselend landschap en we liepen ook door open
vlaktes en door stukken heidevelden. We zagen dat er nog steeds heideplanten in
bloei stonden.
We
hoopten ook nog herten te zien maar helaas zagen we ze niet; wel omgewoelde
stukken grond waar de wilde zwijnen geweest waren en ook verse poep. (weet niet
of dit van wilde zwijnen of herten was)
Halverwege
de wandeling kwam toch nog de zon tevoorschijn en dat was een aangename verrassing. We
genoten van de natuur, tal van bomen hadden al mooi verkleurde bladeren. Het
was erg rustig in het park omdat het geen vakantieperiode is.
Tijdens
de hele wandeling was de bodem op veel plaatsen erg nat; blijkbaar had het de
avond en / of de nacht er voor veel geregend.
Mijn wandelschoenen die ik
dit voorjaar had aangeschaft voor de Nordic Walk blijken niet waterdicht te
zijn; dit had ik al eerder ondervonden toen ik over nat gras liep. Hier zal ik
toch aan moeten denken bij een volgende wandeling want dit is al de 3 of 4e
keer dat ik met natte voeten thuiskom.
Heleen
en ik zijn bijna 2 uur in het park aan het wandelen geweest en toen we om 16.00
uur weer bij de auto terug kwamen, was het nog steeds droog. Onderweg, toen we
weer terug reden in zuidelijke richting, kregen we ter hoogte van Velp een regenbui
over ons heen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten