Nationaal park Kennemerland

Op zondag 6 augustus startte ik mijn fietstocht vanaf treinstation Haarlem. Ik kwam om 11.15 uur aan en toen ik buiten het station kwam, ging ik eerst op zoek naar een fietsknooppuntnummerbord of een gewoon fietsrichtingsbord. Het werkt het snelst om iemand aan te spreken en al gauw vond ik een persoon die bekend was in deze streek. De man wees mij naar de fietsborden met Bloemendaal erop en dan zou ik vanzelf wel bij Overveen komen.
De route die ik bij mij had was van vorig jaar en het 1e fietsknooppunt van die fietsroute begon bij het treinstation van Overveen. Omdat ik een NS-actiekaartje naar Haarlem had, durfde ik er niet mee verder te reizen naar Overveen.
Het was prima fietsweer: zon die werd afgewisseld door witte stapelwolken, niet al te veel wind en een temperatuur van 19-20 graden.

Al snel had ik een ANWB-fietsbord gevonden richting Bloemendaal en ik fietste door een woonwijk heen met veel vrijstaande woningen in een mooie bouwstijl; ook de woningen die aan elkaar vastgebouwd waren, hadden een bijzondere afwerking van de daken.
Na het verlaten van de woonwijk reed ik op een fietspad langs een provinciale autoweg en ik passeerde het pannenkoekenrestaurant waar Ibo en ik bijna een jaar geleden hebben gegeten. Hier zag ik mijn 1e fietsknooppuntnummer en werd het makkelijker omdat ik nu op mijn eigen route kon fietsen. Een eindje verderop sloeg ik rechts af en kwam ik al vrij snel bij het Bezoekerscentrum van het Nationaal Park Kennemerland.
Ik besloot hier van de fiets af te stappen en even naar binnen te gaan om naar een wc te gaan; daarna heb ik nog even rondgekeken in de winkel van Staatsbosbeheer. Omdat het buiten erg druk was met gezinnen met kleine kinderen, ben ik weer verder gegaan.
Het fietspad ging het park in en iets verderop zag ik aan de rechterkant een open veld met een picknicktafel staan, waar de zon op scheen. Het was bijna 12.00 uur en ik had wel zin om te lunchen. Het was weer een koude rijstmaaltijd die ik bij me had en die smaakte heerlijk. Af en toe kwamen er mensen uit het bos lopen die via de open zandvlakte overstaken en weer het bos ingingen; het bleek een wandelroute te zijn.

Na de lunch had ik weer genoeg energie en fietste ik, veelal in de schaduw van de lage bomen, richting de plaatsen Bloemendaal, Santpoort Zuid en Santpoort Noord. Bij deze 3 plaatsen reed ik meerdere keren langs de buitenrand van de bebouwde kom en het fietspad had regelmatig hoogteverschillen. En....... ik zag een aantal keren paddenstoelen staan.
Bij Santpoort Noord sloeg ik links af en fietste ik in het open duinlandschap en in de verte zag ik de hoge fabriekstorens van IJmuiden. Vorig jaar waren Ibo en ik nog verder naar het noorden gefietst naar Driehuis en daarna pas links af het duinengebied in, maar dat was deze zondag niet mijn bedoeling.

Ik ging vandaag eerder richting de zee, door het duinengebied en passeerde onderweg meerdere waterrijke gebieden. Op een gegeven moment kwam ik bij de smalle en langgerekte waterplas waar Ibo en ik vorig jaar een vos uit het struikgewas zagen komen. Op deze plek ben ik op een bank gaan zitten om te genieten van de omgeving. Helaas zaten er op de bank naast mij 2 mannen die geen minuut de mond dicht hielden; dus genieten van de stilte of natuurgeluiden was er niet bij.

Uitzicht over de waterplas  (vanaf het hoge uitkijkpunt gefotografeerd)

Omdat het vroeg in de middag was, waren er veel fietsers en wandelaars die langs mij heen kwamen. Vanwege mijn donkere spijkerbroek die ik aan had, werd de zonnewarmte op mijn benen te heftig en ik besloot, na 20 minuten, weer verder te fietsen.
Voorbij de lang gerekte waterplas zag ik een wandelpad naar een uitkijkpunt en het leek me wel leuk om de omgeving van bovenaf te bekijken. Het was een pittige klim naar boven, middels een zandpad. Bovenop was het uitzicht geweldig, ik zag de waterplas waar ik net geweest was, het uitgestrekte duinengebied en aan de andere kant zag ik de zee. De afstand was niet zo heel ver meer en het zou mijn volgende stop worden, want ik wilde nog wel even genieten van het uitzicht over de zee.

Bloeiende struiken naast het zandpad

Bij het strand Parnassia was het druk, mensen die van het strand afkwamen en mensen die er nog naar toe wilden gaan. Ik had geen zin om het strand op te lopen en ik ben boven blijven zitten op een bank met uitzicht over het water.

Uitzicht over zee

Na bijna een half uur ben ik weer verder gegaan en de route ging onderlangs de duinenrand richting Zandvoort. Maar daar wilde ik niet naar toe en ik sloeg voor die tijd links af, richting Haarlem. Dit hield in dat ik een tijd lang langs een autoweg fietste, die behoorlijk druk was. Gelukkig kon ik een paar km verderop rechts afslaan.

Ik fietste weer door een bosgebied heen en nog een tijdje vlak langs de spoorbaan. Bij het plaatsje Overveen kwam ik het bos uit en nadat ik het centrum had verlaten, zag ik al vrij snel de plaatsnaambord van Haarlem. Het was nu nog slechts een paar km fietsen naar het NS station van Haarlem en om 15.30 uur was ik er al.
Mijn fietstocht was slechts 30 km, vandaar dat ik zo vroeg in de middag al klaar was. Ik besloot om niets meer te gaan doen in Haarlem en meteen met de trein richting Arnhem te gaan. Dan zou ik op tijd thuis zijn voor de finale van het damesvoetbal: de Oranje-leeuwinnen tegen Denemarken.
Ik dacht dat het om 18.00 uur zou beginnen maar dat bleek niet te kloppen; het was de start van de 2e helft. Het was geweldig: Nederland won met 4-2 en werd Europees kampioen!