Hattem-Wezep-Wapenveld

Op zondag 13 augustus kwam ik om 11.20 uur aan in Zwolle en de bedoeling was om een fietstocht te gaan maken aan de andere kant van de IJssel. Ik had een route uitgestippeld die via Hattem naar de natuurgebieden van Wezep ging en via Wapenveld zou ik over de dijk terug fietsen naar Zwolle; een afstand van bijna 43 km.
Het was prima fietsweer: zonnig en af en toe bewolking, weinig wind die uit het westen kwam en de temperatuur zou 20 graden zijn.

Ik had al snel mijn 1e fietsknooppunt gevonden en ik fietste via de zuidwestkant van Zwolle naar het buitengebied. Aan de rand van Zwolle reed ik door een straat met aan beide kanten een bomenrij op een grasstrook en al snel zag ik paddenstoelen staan. In de loop van deze tocht werd ik verwend met de vele verschillende paddenstoelen; ik zag ze in vele kleuren zoals: oranje, roze, rood, wit, geel, grijs en bruin.
Toen ik Zwolle achter mij liet, ging ik over een rood metalen spoorbrug heen waar tevens een fietspad naast lag. Op het moment dat ik op de brug reed, zag ik rechts van mij in de verte nog 2 bruggen over de IJssel liggen. Dit deed mij aan Arnhem denken; hier liggen op betrekkelijke korte afstand ook 3 bruggen over het water maar dan over de rivier De Rijn.

Aan de andere kant van de IJssel kwam ik al snel in Hattem en ik fietste er via de noordkant met een grote boog omheen. Onderweg raakte ik mijn fietsknooppuntnummerbord kwijt en ben ik tijdelijk op een ander nummer door gefietst. Maar het voelde niet goed en toen ik in de plaats Hattemerbroek uitkwam, ben ik toch maar terug gegaan want anders klopte mijn fietsroute helemaal niet meer. Gelukkig hoefde ik maar 2½ km terug te fietsen en op de terugweg zag ik het bord wel duidelijk zichtbaar op een lantaarnpaal vlak voor een kruispunt. Als ik achteraf terugkijk, ben ik blij dat ik ben teruggegaan want anders had ik de vele mooie paddenstoelen niet gezien.
Weer terug op de goede weg ging ik in de richting van de Vuursteenberg, een natuurgebied dat opzij van Wezep ligt. De weg er naar toe gaat door de bossen van De Veluwe en ik zag dat de grond langs naast het fietspad overal was omgewoeld door de wilde zwijnen. Hier naast het fietspad zag ik meermaals mooie paddenstoelen en ik stapte steeds vaker van mijn fiets af om mijn fotocamera te pakken.
Een eindje verderop ging ik via een viaduct over de snelweg A 50 heen en tot mijn verbazing zag ik bloeiende heide in de bermen van de autoweg. Dit was bij de afslag Wezep en Hattem.
Tussen Arnhem en Ede (A12) en bij Schaarsbergen richting Apeldoorn (A50) is ook een lang stuk heidegebied te zien langs de autosnelweg. Leuke verrassing want ik had niet verwacht dat de heide in het noorden van Nederland al in bloei zou staan; het is nog maar net half augustus.

Nadat ik over het viaduct van de A50 heen was, ging ik op zoek naar een bankje waar ik kon lunchen. Ik was al een tijdje flauw van de honger en het lukte mij niet om een goede plek te vinden. Op een gegeven moment zag ik aan de rand van een bospad een witte paddenstoel staan die helemaal onbeschadigd was. Ik stapte weer van de fiets af en omdat ik hier op dit bospad nog veel meer paddenstoelen zag staan, besloot ik om hier een rustplek te zoeken. Op een zacht stuk mosgrond dat verhoogd was, ben ik gaan zitten; met mijn rug tegen een dennenboom aan en naast een paar grijze paddenstoelen. Om geen energiedip te krijgen moest ik iets eten want het was inmiddels 12.50 uur; ik had een koude macaronimaaltijd bij me en die smaakte heerlijk.

Na de lunch zag ik het bord van de bebouwde kom van Wezep; hier ging ik links af en na korte tijd zag ik aan de rechterkant een groot heideveld. Het was een natuurgebied waar mensen via een poort naar binnen kunnen gaan om er te gaan wandelen; ik zag 2 kleuren wandelroutes. Ik ben met mijn fiets door het hek gegaan en daarna op een bank gaan zitten om de bloeiende heide te bekijken. Vrij snel nadat ik was gaan zitten werd mijn aandacht getrokken door een vrij grote paddenstoel en ik ben er naar toe gelopen. Hierna zag ik nog veel meer paddenstoelen en ik ben een tijd lang onder de bomen rondgelopen, langs de rand van dit gebied.
Een half uur later zat ik weer op de fiets en ik passeerde het toegangsbord van het gebied De Vuursteenberg. Hier ging mijn fietspad doorheen en in het licht glooiende landschap zag ik wederom de bloeiende heide. Vervolgens kwam ik weer in een bosrijk gebied en fietste langs het landgoed Petrea.

De bloeiende hei

In het buitengebied van Heerde veranderde het landschap en reed ik over smalle geasfalteerde landwegen en zag ik overwegend weilanden en boerderijen. Via Wapenveld ging ik richting de IJssel, via de Werverdijk kwam ik nog langs een watergebied, De Bottenstrank. Ik zag dat de dijk net weer was opengesteld na werkzaamheden; helaas ging mijn fietsroute er langs heen en kwam ik pas een eind verder bovenop de dijk. Iets verder ging ik de dijk al weer af en vervolgde ik mijn weg naar een smalle weg (Hoenwaardseweg) die parallel aan de IJssel ligt. Ik zag in ieder geval regelmatig de IJssel en de niet meer in gebruik zijnde IJsselcentrale.
Deze had ik op 24 juni tijdens een fietstocht met Eveline ook al gezien; toen stonden wij aan de overkant van de IJssel. Het gebouw wordt ontmanteld maar ik zag dat men niet veel verder was gekomen met de werkzaamheden.

Eenmaal op de dijk ging mijn fietsroute rechtstreeks naar Hattem. In de zomermaanden vaart er een kleine pont over voor voetgangers en fietsers en ik besloot om hier gebruik van te maken. Voordat ik met de pont over zou gaan, heb ik eerst weer een pauze genomen en zittend op een bank had ik een mooi overzicht over de IJssel. Nadat de pont één keer heen en weer was geweest, stapte ik na 20 minuten pauze erop om mee over te gaan.
Aan de andere kant van de IJssel ging ik naar links en had zicht op de rode spoorbrug, in de verte.
Voordat ik de dijk afging, zag ik een bord staan met de verwijzing naar IJssel - Biënnale en ik ben er even naar toe gereden. Helaas was er niet zo heel veel te zien, het merendeel van de kunstwerken was verdwenen. Ik zag een paar hoge palen en op 4 ervan zat nog een kunstwerk aan bevestigd. Ik ben erlangs gefietst en verder doorgegaan naar het water; hier heb ik nog een kwartier gezeten met uitzicht op de rode spoorbrug. Leuk gezicht om de trein erover zien te rijden.

De rode spoorbrug over de IJssel

witte vlinder, net naast het water

Toen ik weer terug was op de dijk, ging ik er een eind verderop weer af om uit te komen op dezelfde weg als de heenweg: de straat met de bomenrij waar ik de grote paddenstoelen had gefotografeerd. Het was nu nog ongeveer 3½ km fietsen naar het NS station.
Aangekomen bij het station hoefde ik niet al te lang meer te wachten op een trein; om 17.50 uur vertrok mijn trein.
Mijn totale fietsafstand was 47 km; 4 km meer dan de planning.

Nationaal park Kennemerland

Op zondag 6 augustus startte ik mijn fietstocht vanaf treinstation Haarlem. Ik kwam om 11.15 uur aan en toen ik buiten het station kwam, ging ik eerst op zoek naar een fietsknooppuntnummerbord of een gewoon fietsrichtingsbord. Het werkt het snelst om iemand aan te spreken en al gauw vond ik een persoon die bekend was in deze streek. De man wees mij naar de fietsborden met Bloemendaal erop en dan zou ik vanzelf wel bij Overveen komen.
De route die ik bij mij had was van vorig jaar en het 1e fietsknooppunt van die fietsroute begon bij het treinstation van Overveen. Omdat ik een NS-actiekaartje naar Haarlem had, durfde ik er niet mee verder te reizen naar Overveen.
Het was prima fietsweer: zon die werd afgewisseld door witte stapelwolken, niet al te veel wind en een temperatuur van 19-20 graden.

Al snel had ik een ANWB-fietsbord gevonden richting Bloemendaal en ik fietste door een woonwijk heen met veel vrijstaande woningen in een mooie bouwstijl; ook de woningen die aan elkaar vastgebouwd waren, hadden een bijzondere afwerking van de daken.
Na het verlaten van de woonwijk reed ik op een fietspad langs een provinciale autoweg en ik passeerde het pannenkoekenrestaurant waar Ibo en ik bijna een jaar geleden hebben gegeten. Hier zag ik mijn 1e fietsknooppuntnummer en werd het makkelijker omdat ik nu op mijn eigen route kon fietsen. Een eindje verderop sloeg ik rechts af en kwam ik al vrij snel bij het Bezoekerscentrum van het Nationaal Park Kennemerland.
Ik besloot hier van de fiets af te stappen en even naar binnen te gaan om naar een wc te gaan; daarna heb ik nog even rondgekeken in de winkel van Staatsbosbeheer. Omdat het buiten erg druk was met gezinnen met kleine kinderen, ben ik weer verder gegaan.
Het fietspad ging het park in en iets verderop zag ik aan de rechterkant een open veld met een picknicktafel staan, waar de zon op scheen. Het was bijna 12.00 uur en ik had wel zin om te lunchen. Het was weer een koude rijstmaaltijd die ik bij me had en die smaakte heerlijk. Af en toe kwamen er mensen uit het bos lopen die via de open zandvlakte overstaken en weer het bos ingingen; het bleek een wandelroute te zijn.

Na de lunch had ik weer genoeg energie en fietste ik, veelal in de schaduw van de lage bomen, richting de plaatsen Bloemendaal, Santpoort Zuid en Santpoort Noord. Bij deze 3 plaatsen reed ik meerdere keren langs de buitenrand van de bebouwde kom en het fietspad had regelmatig hoogteverschillen. En....... ik zag een aantal keren paddenstoelen staan.
Bij Santpoort Noord sloeg ik links af en fietste ik in het open duinlandschap en in de verte zag ik de hoge fabriekstorens van IJmuiden. Vorig jaar waren Ibo en ik nog verder naar het noorden gefietst naar Driehuis en daarna pas links af het duinengebied in, maar dat was deze zondag niet mijn bedoeling.

Ik ging vandaag eerder richting de zee, door het duinengebied en passeerde onderweg meerdere waterrijke gebieden. Op een gegeven moment kwam ik bij de smalle en langgerekte waterplas waar Ibo en ik vorig jaar een vos uit het struikgewas zagen komen. Op deze plek ben ik op een bank gaan zitten om te genieten van de omgeving. Helaas zaten er op de bank naast mij 2 mannen die geen minuut de mond dicht hielden; dus genieten van de stilte of natuurgeluiden was er niet bij.

Uitzicht over de waterplas  (vanaf het hoge uitkijkpunt gefotografeerd)

Omdat het vroeg in de middag was, waren er veel fietsers en wandelaars die langs mij heen kwamen. Vanwege mijn donkere spijkerbroek die ik aan had, werd de zonnewarmte op mijn benen te heftig en ik besloot, na 20 minuten, weer verder te fietsen.
Voorbij de lang gerekte waterplas zag ik een wandelpad naar een uitkijkpunt en het leek me wel leuk om de omgeving van bovenaf te bekijken. Het was een pittige klim naar boven, middels een zandpad. Bovenop was het uitzicht geweldig, ik zag de waterplas waar ik net geweest was, het uitgestrekte duinengebied en aan de andere kant zag ik de zee. De afstand was niet zo heel ver meer en het zou mijn volgende stop worden, want ik wilde nog wel even genieten van het uitzicht over de zee.

Bloeiende struiken naast het zandpad

Bij het strand Parnassia was het druk, mensen die van het strand afkwamen en mensen die er nog naar toe wilden gaan. Ik had geen zin om het strand op te lopen en ik ben boven blijven zitten op een bank met uitzicht over het water.

Uitzicht over zee

Na bijna een half uur ben ik weer verder gegaan en de route ging onderlangs de duinenrand richting Zandvoort. Maar daar wilde ik niet naar toe en ik sloeg voor die tijd links af, richting Haarlem. Dit hield in dat ik een tijd lang langs een autoweg fietste, die behoorlijk druk was. Gelukkig kon ik een paar km verderop rechts afslaan.

Ik fietste weer door een bosgebied heen en nog een tijdje vlak langs de spoorbaan. Bij het plaatsje Overveen kwam ik het bos uit en nadat ik het centrum had verlaten, zag ik al vrij snel de plaatsnaambord van Haarlem. Het was nu nog slechts een paar km fietsen naar het NS station van Haarlem en om 15.30 uur was ik er al.
Mijn fietstocht was slechts 30 km, vandaar dat ik zo vroeg in de middag al klaar was. Ik besloot om niets meer te gaan doen in Haarlem en meteen met de trein richting Arnhem te gaan. Dan zou ik op tijd thuis zijn voor de finale van het damesvoetbal: de Oranje-leeuwinnen tegen Denemarken.
Ik dacht dat het om 18.00 uur zou beginnen maar dat bleek niet te kloppen; het was de start van de 2e helft. Het was geweldig: Nederland won met 4-2 en werd Europees kampioen!