Doetinchem

Zondag 23 april ben ik gaan wandelen in Doetinchem, over het landgoed Slangenburg. Deze ligt aan de provinciale weg tussen Doetinchem en Westerdorp.
Het kasteel wordt tegenwoordig gebruikt als gastenhuis van de St Willibrordsabdij. Er is ook nog een kapel van het klooster en beiden zijn toegankelijk voor bezoekers. Landgoed Slangenburg heeft een zeer oud en statig lanenstelsel, in de vorm van een trapezium. Voor de wandelliefhebbers zijn er op dit terrein 4 wandelroutes uitgezet.

Het was koud weer, amper 8-9 graden bij een matige NW wind, gelukkig kwam de zon af en toe door de bewolking heen. De kans op een regenbui was groot en een enkele keer voelde ik wat licht gespetter.

Eind januari en in de 1e week van februari was ik ook al op het landgoed Slangenburg geweest; de 1e keer had ik mijn oppashond bij me. Het was toen behoorlijk koud en er lag ook wat sneeuw. Door de kou en het langzame lopen van de hoog bejaarde hond, heb ik slechts de helft van de korte wandelroute gelopen. (helft van de Abdij rondwandeling van 3½ km)
In de 1e week van februari ben ik weer terug gegaan en heb toen de Abdijroute in zijn geheel gelopen. Hierbij passeerde ik o.a. de Abdij van de paters.

Gisteren besloot ik twee rondwandelingen van 4 km te gaan lopen en ik begon met de gele route, de Trapeziumroute. Later bleek dat ik een groot deel van de Onlandroute  ( onlandroute.pdf ) gelopen had; deze liep voor een groot deel gelijk op met de okergele route die ik volgde.
Ik kwam er al snel achter dat ik mijn gele routewijzer met witte driehoek kwijt was; het klopte niet en ik ben weer terug gelopen omdat ik nergens mijn gele route terugzag. Bij een zijweg naar rechts zag ik wel een okergeel bordje met een zwarte driehoek erop maar die moest ik niet hebben.
Op het moment dat ik voor een T-splitsing stond en ik nog steeds nergens een geel routebordje met een witte driehoek erop zag, besloot ik de okergele borden met de zwarte driehoek te gaan volgen. Ik had geen andere keus want helemaal teruglopen wilde ik ook niet. Tijdens een groot deel van de wandeling zag ik ook een blauwe routebord en die bleek van de Onlandroute te zijn.

Mijn route ging door een gebied met veel omgevallen bomen en ik bedacht me dat het hier in de herfst als het paddenstoelentijd is, op veel van die boomstammen paddenstoelen zullen staan. Ik wandelde afwisselend over smallere bospaden en dan weer over brede lanen met veel oude bomen. Regelmatig stonden er afgebroken en kale boomstammen tussen; deze waren in het verleden vermoedelijk getroffen door de bliksem. Af en toe moest ik een straat oversteken en dat vond ik wel jammer. Rondom dit landgoed liggen meerdere wegen en regelmatig hoor je voorbij rijdend autoverkeer,
Op 3/4 van de route kwam ik op open terrein en aan mijn rechterkant zag ik een moerrassig open veld. Ik bleef er een tijd langs lopen totdat mijn route weer afsloeg en terug ging naar het bos. Ik liep nu weer door een brede boslaan heen en al vrij snel zag ik de oprijlaan naar kasteel Slangenburg. Toch was dit niet meteen het einde van mijn wandeling; ik werd er omheen geleid.
Op een gegeven moment zag ik een rode routebord en iets verder zag ik zowaar het gele routebord terug, met de witte driehoek erin. Ik bedacht: dat is dan voor een volgende wandeling; ik ga het toch nog weer een keer proberen.
Na 5 kwartier was mijn wandeling voorbij en was ik weer terug op de P-plaats. Ik heb in mijn auto pauze genomen, even iets drinken en wat opwarmen. Doordat de lucht er inmiddels erg dreigend uitzag, besloot ik om de 2e wandelroute van 4 km niet meer te gaan doen. Ik kom nog wel een keer terug.

kasteel Slangenburg

Bloesemtocht in de Betuwe

Op zondag 9 april was het een warme en zonnige voorjaarsdag en ideaal fietsweer. De lucht was strakblauw, er stond weinig wind uit het zuidwesten en het zou 20 - 22 graden worden. Ik had met Eveline afgesproken om samen de Bloesemroute te gaan fietsen, deze had ik uitgestippeld rondom Tiel. Om 11.15 uur zouden we elkaar treffen op het NS station in Tiel en het was grappig dat onze treinen tegelijkertijd aankwamen, dus we hoefden niet op elkaar te wachten.

We waren een half uur verder voordat we het 1e fietsknooppuntnummer hadden bereikt omdat deze behoorlijk ver van het treinstation vandaan ligt. Toen we het fietspad hadden gevonden, fietsten we eerst enkele kilometers langs een provinciale weg waar een aantal keren luidruchtige motoren ons passeerden. De fietsroute ging eerst richting Zoelen en verder zouden we door of langs de volgende plaatsen gaan: Kerk-Avezaath, Erichem, Buren, Buurmalsen, Geldermalsen, Meteren, Est, Ophemert, Zennewijnen en dan weer terug naar Tiel.

In de buurt van Zoelen konden we het fietspad langs de herrieweg verlaten en was het prettiger fietsen. We zagen al snel een kersenboomgaard met jonge en bloeiende kersenboompjes, de hele 'kersenbongerd' was voorzien van een houten frame waarover men plastic kan leggen ter bescherming van de vrieskou. In en rondom Zoelen zagen we zeer veel kersenboomgaarden en af en toe een appel- of perengaard. Deze bomen stonden nog net niet in bloei; de knoppen staan al wel op uitbarsten. De Kastanjebomen stonden ook nog niet in bloei. Onderweg zagen we in veel tuinen al wel bloeiende tulpen.

een jonge kersenboom volop in bloei

Aangekomen in het plaatsje Zoelen zagen we in het centrum een park met daarin een mooi gebouw staan en we besloten om hier te gaan lunchen. Het was een voormalig kasteel uit de 13e eeuw dat helemaal gerestaureerd is (landgoed Soelen) en waar nu woonappartementen in zitten.
We gingen zitten op een van de boomstammen die daar pas waren omgezaagd en we keken uit op een voormalig portierwachthuisje en vlak ernaast het voormalige kasteel. We hebben hier 1 uur gezeten en tegen half 2 besloten we om maar weer eens verder te fietsen. Na amper een paar honderd meter te hebben gefietst, stapten we alweer af: we zagen een grote bloeiende kersenbongerd met veel oude laagstam kersenbomen. Hier moest een foto van gemaakt worden.
Toen we weer verder fietsten ging onze route veelal over rustige landwegen en we passeerden geregeld kersenboomgaarden.

De mooie kersenbongerd

Bij Geldermalsen namen we onze 2e rustpauze, weer in een park en daarna gingen we op zoek naar een wc. Deze vonden we in het treinstation van Geldermalsen; toevallig liep onze fietsroute hierlangs. Nadat we onze blaas hadden geleegd, ging de fietsroute een klein stukje terug richting het centrum en we raakten toen even de kluts kwijt over de rijrichting. Gelukkig kwamen we er snel uit en we vervolgden onze weg weer. Niet veel later, in het buitengebied van Geldermalsen raakten we weer in verwarring. Fietsknooppuntnummer 71 leidde ons onverwachts een verhard zandpad op en omdat we al lange tijd geen knooppuntbord hadden gezien, vertrouwden we het niet. We besloten voor de zekerheid weer terug te gaan naar plek waar we het laatste bord hadden gezien. Het was hooguit 500 meter terug en het bleek toch wel te kloppen. Dus gingen we weer over dezelfde weg naar het zandpad terug. Jammer dat ze bij het kruispunt waar wij een verkeersweg moesten oversteken, geen knooppuntbord hadden geplaatst.

We reden over het zandpad en kwamen we eerst langs een kersenbongerd en hierna fietsten we door een mooi natuurgebied. Aan de ene kant weilanden en aan de andere kant zagen we een middelgrote waterplas en aan de rand daarvan stond een steenfabriek. En een eindje verderop fietsten we langs een molen.
Intussen begon bij mij de vermoeidheid toe te slaan en helaas duurde het even voordat we een vrijstaande bank hadden gevonden. Met het mooie weer namen veel mensen een rustpauze in dit gebied; bijna op het eind van dit gebied vonden we dan toch eindelijk een vrije bank. Pauze: even wat drinken, een versnapering naar binnen werken, van het uitzicht genieten (o.a. van de molen) en naar de vogelgeluiden luisteren.

Na bijna 20 minuten gingen we weer verder en we verlieten het natuurgebied en de route leidde ons de dijk op die langs De Waal loopt. Aan de rechterkant van de dijk zagen we weiland en iets erachter een watergeul met daarin een strook grond met een rij bomen waarvan de wortels goed zichtbaar waren. Nog wat verder hierachter zagen we de rivier De Waal en een aantal keren zagen we middelgrote vrachtschepen voorbij varen.
We hebben ongeveer 5 km over de dijk gefietst en besloten vanwege het mooie uitzicht en het nog steeds zonnige en warme weer om weer op een bank te gaan zitten. We hadden geen haast.
Vanaf de bank keken we uit over weilanden en zandstranden langs het water van de nevengeul van De Waal; vlak voor ons stond een boom met een nestkast voor uilen. We hadden het wel leuk gevonden als we werkelijk een uil zouden zien, maar dat gebeurde jammer genoeg niet.

Toen we weer op de fiets verder gingen, zagen we al snel de hoogbouw van de buitenwijken in Tiel. Onze fietsroute ging van de dijk af en we fietsten richting het centrum. Bij toeval kwamen we langs een Pannenkoekenrestaurant en omdat er amper gasten waren, besloten we om hier een pannenkoek te gaan eten. Het was inmiddels 18.15 uur en ik had wel trek in een warme hap en een kop thee.
Een uur later vertrokken we weer en het was nog lastig om het NS station te vinden; na meerdere keren de weg vragen lukte het ons. Bij aankomst hadden we nog tijd genoeg over voordat onze treinen vertrokken; iets meer dan een half uur moesten we wachten.
In totaal hebben we 42 km gefietst en we kunnen terug kijken op een schitterende fietsronde in de Betuwe. We hebben zeer veel bloesem gezien en het was echt de moeite waard.

 mooi met een strak blauwe lucht er doorheen

Paleis Het Loo

Zondagmiddag 2 april, ben ik naar Apeldoorn gegaan om te wandelen in de tuin(en) van Paleis Het Loo en er was ook nog een speciale Oranje wandelroute opgezet. Een korte route door het bos dat grenst aan het paleis en voorzien was met oranje pijlen.
Het weer was zonnig, er stond een lichte wind die niet koud of fris aanvoelde, de zon werd regelmatig afgewisseld met wat bewolking en het was ongeveer 15 graden.
De reden waarom ik hier naar toe ging was de tentoonstelling in het paleis: 'de hoeden van Koningin Beatrix - Chapeaux'; dit kon ik mooi combineren met een buitenactiviteit. De hoedententoonstelling bevatte 100 hoeden en het geheel was gecombineerd met tekst en filmmateriaal van de situaties waar Beatrix een bepaalde hoed droeg. De mallen waar mee gewerkt werd om de hoed op maat te maken waren te zien en zelfs de vele hoedenspelden in allerlei kleuren, passend bij de kleur van een hoed. Helaas mocht niemand hier fotograferen.

Vanwege de zon ben ik na mijn bezoek aan de 'hoedententoonstelling' weer naar buiten gegaan en buiten gebleven. Op het plein voor het paleis staan tegen alle muren een aantal banken en op 1 ervan ben ik gaan zitten om mijn boterhammen op te eten. Ik had uitzicht op de traptreden van het paleis waar een bruidspaar gefotografeerd werd. Na mijn lunch ben ik weer naar binnen gegaan en via een gang naar de achterkant gegaan. Hier liep ik langs een groot gazon en in de volgende tuin zag ik 4 afzonderlijke stukken tuin die in een vierkant uit 4 stukken bestaan. Het deel waar je als eerst komt, ligt lager en heeft een hoge muur als afscheiding. Tegen deze muur zag ik allerlei laagsoortige fruitbomen staan, o.a. appel - en perenbomen, kersen, moerbei en vijgen. Volgens de informatie die erbij staat zijn de meesten al honderden jaren oud; aan de stammen te zien klopte dit wel. De fruitbomen stonden bijna in bloei; een kersensoort - de Morel - stond al wel in bloei.
Eigenlijk was ik 1 week te vroeg, dit gold ook voor de meeste bloeiende voorjaarsbloemen: de narcissen bloeiden wel, alsmede de mini tulpen, een deel van de hyacinten en een deel van een oranje bloemensoort. (soort bellenplant uit de Middellandse Zeegebied)

De oranje bellenplant

Aan de zijkant van het paleis zag ik een plantenboog: een framewerk waar je onderdoor kon lopen. De begroeiing was er nog niet; de boomstammen (of het kunnen ook struiken zijn) waren net begonnen om blaadjes te vormen. Ik ben er doorheen gelopen en hier zag ik weer een tweetal waterfonteintjes met gouden beelden.

De (nog) kale bogenframe

Via een trap kwam ik op de verdieping erboven en ik zag een middenpad dat een heel eind naar achteren liep. Het wandelpad was aangelegd in de vorm van een groot vierkant met aan de zijkanten ook een wandelpad en in het midden was er een dwarspad. Ik zag her en der vijvers met spuitende gouden kunstbeelden en zowel aan de linker- als de rechter kant een wereldbol met verschillende waterspuitgaten. Helemaal aan het eind van het dwarse middenpad staat aan beide kanten nog een waterkunstwerk: dit keer met witte beelden en een waterterras dat van boven naar beneden stroomt. Ik probeerde foto`s te maken van de waterfonteinen maar het zonlicht was zo verschrikkelijk fel dat de foto`s allemaal overbelicht waren. Gelukkig lukte het later in de middag wel toen de bewolking vaker voor de zon schoof.
In het achterste deel van de Paleistuin zag ik een zuilengalerij, gevormd in 2 halve bogen en er stonden tafels en stoelen zodat mensen hier konden zitten. Aan de zijkanten bevindt zich een trap zodat de bezoekers van bovenaf een blik over de gehele tuin kunnen werpen en op de achtergrond het Paleis zien. Na de Oranjewandeling ben ik voor de 2e keer naar boven gegaan om te proberen foto`s te maken. Er was inmiddels meer bewolking gekomen zodat ik in ieder geval geen overbelichte foto`s zou krijgen.

Het wandelpad liep nog wat verder door naar achteren en ik kon via een poort naar het bos wat hier achter ligt. Dit bos heet het Kroondomein en hier begon de Oranjewandelroute van 3 of 5 km. De wandeling liep langs de rand van het bos en ging eigenlijk alleen maar om een langgerekte vijver heen. Her en der zag ik goed onderhouden prieeltjes, een botenhuis, meerdere aanlegsteigers. Toen ik over een van de aanlegsteigers liep, zag ik in het water zeer grote karpers rondzwemmen.
In het begin van de wandelroute zag ik een kunstwerk staan: een zuil met daarop de plaatsnamen van verschillende grote studentensteden. Jammer genoeg stond er een steiger omheen; het beton had op meerdere plaatsen scheuren.

Het kunstwerk

Hier vlakbij zag ik op een boomstronk ook enkele paddenstoelen staan.
Nadat ik al even onderweg was, kwam ik erachter dat er iets niet klopte: de routepaaltjes had ik aan de verkeerde kant staan en de nummers die er op staan liepen van boven naar beneden. De routepaaltjes behoren altijd aan de rechterkant te staan; ik had ze aan de linkerkant staan. Ik liep de route dus verkeerd om, maar ik had geen zin om terug te gaan en besloot verder te lopen. Dit kon ook wel omdat ik eigenlijk al door had dat de wandeling alleen maar om de vijver heen zou gaan.
Na 3 kwartier was ik weer terug bij de draaipoort van het paleis en kon ik met de barcode van mijn entreebewijs weer naar binnen.
Doordat er inmiddels meer bewolking was gekomen, kon ik in de paleistuinen de foto`s maken die op de heenweg allemaal waren mislukt.

Nadat ik de paleistuinen had verlaten, ben ik vlak voor de in / uitgang op een bank in de zon gaan zitten. Even een pauze voordat ik de Koninklijke stallen in zou gaan. In de stallen zag ik een aantal goed onderhouden 'oude' automobielen staan, zelfs nog een houten kinder-trapauto die prins Claus had gemaakt voor zijn 3 zonen. In een ander deel van de stallen stonden een drietal Koninklijke koetsen en nog weer wat verderop zag ik nog in gebruik zijnde paardenboxen. Hier staan 2 hoog bejaarde paarden in; een ervan heet Benito en is van prinses Beatrix.
Tegen 16.30 uur verliet ik Paleis Het Loo; door de vele indrukken was ik toch wel moe.