Ik heb hier al vaker gewandeld en ik koos ervoor om naar de mooie Beukenhaag te gaan. Nog voordat ik hier was, had ik al meerdere keren paddenstoelen gezien en gefotografeerd. Gelukkig ook een soort die ik niet vaak tegenkom. Het was de 'Pracht Vlamhoed' die op een Berkenboomstam zat en waarvoor ik een klein stukje van een weiland in moest. Ik kon tussen het prikkeldraad heen klauteren om er een foto van te maken.
Pracht Vlamhoed
Voor de verandering besloot ik eens een keer rechts af te gaan, een bospad in te gaan dat ik nog niet kende. Nadat ik er een klein eindje in was gelopen, keek ik opzij en ik had een geweldig uitzicht over een deel van Mariëndaal. Veel bomen hadden inmiddels de mooie herfstkleuren en ik keek over de T-vormige Beukenhaag heen.
De Beukenhaag
Op een gegeven moment zag ik aan de linkerkant een gebouw achter een ommuurde tuin en ik liep er voorbij. Iets verder op zag ik een pad dat naar de weg toe liep en ik zag aan beide zijden van de weg de palen met de borden erop dat je de bebouwde kom van een plaats binnengaat. Ik was nieuwsgierig en wilde weten wat erop stond en liep er naar toe, tot mijn verbazing zag ik de plaatsnaam Oosterbeek erop staan. Dit had ik niet verwacht; ik wist niet dat ik al zover gelopen had. Gezien de tijd leek dat wel zo maar het was meer de afstand over de breedte. Qua kilometerafstand tussen Arnhem en Oosterbeek viel wel mee. En juist op dit bospaadje zag ik een paar roze paddenstoelen staan, verborgen onder de struiken. Is mijn nieuwsgierigheid toch nog ergens goed voor geweest.
Gewoon Elfenschermpje
Ik bevond mij op de rand van het bos en moest hierdoor een klein stukje teruglopen en vervolgens kwam ik via een smal en hobbelig bospad (veel boven de grond liggende boomwortels) uit bij de P-plaats van de ingang vanaf de Utrechtseweg.
Hierdoor besefte ik dat ik nu een nieuw stuk bosgebied had leren kennen. Vlak bij deze P-plaats loopt een smalle beek dat uitkomt in een grotere waterplas; ideaal voor de honden. Benni, mijn Jack Russell, zwom hier ook graag in.
Via een bruggetje ging ik de beek over en volgde mijn pad naar links en ik ging een heuveltje op. Ik wist dat hier meerdere boomstronken liggen die er al een aantal jaren liggen. (of nog recht op staan) En ja hoor.....ik vond hier vele paddenstoelen op de stronken.
Mijn route ging steeds verder omhoog en voor mijn gevoel moest ik iets meer naar rechts gaan om weer uit te komen bij het pad waar ik begonnen was. (ingang via de scholengemeenschap Mariëndaal) Ik besloot om ergens rechts af te slaan en kwam uit op een verhard pad dat behoorlijk ongelijk van constructie was. Opeens hoorde ik een trein; even later zag ik hem ook. Oeps, ik bleek veel te ver naar rechts te zijn gegaan. Ik moest in ieder geval weg van de spoorlijn en ik koos ervoor om de klim omhoog te maken en weer naar links te gaan; nu over een hobbelige grintpad. Het was toch wel een pittige klim en door mijn moeheid werd het alleen maar zwaarder. Uiteindelijk zag ik aan de rechterkant een boerderij staan, deze had ik al eens eerder gezien. Nu wist ik dat ik de goede kant op ging en uiteindelijk kwam ik uit bij het pad waar ik begonnen was. Al met al was ik bijna 2 uur aan de wandel geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten