Paddenstoelenwandeling

Op zaterdag 12 november was het ideaal weer om een Paddenstoelenwandeling te maken. Het was zonnig en aangenaam zacht weer en in de voorafgaande dagen had het een aantal keren geregend. Ideaal om op zoek te gaan naar paddenstoelen in een bosrijk gebied; ik koos voor een gebied in Arnhem. Het werd het heuvelachtige Mariëndaal dat op de grens van Arnhem en Oosterbeek ligt en het is bekend om zijn mooie Beukenhaag in een T-vorm. Men kan er wandelen over bredere bospaden met aan beide kanten grote / dikke bomen of men kan lopen over smallere paden die regelmatig hoogteverschillen hebben.

Ik heb hier al vaker gewandeld en ik koos ervoor om naar de mooie Beukenhaag te gaan. Nog voordat ik hier was, had ik al meerdere keren paddenstoelen gezien en gefotografeerd. Gelukkig ook een soort die ik niet vaak tegenkom. Het was de 'Pracht Vlamhoed' die op een Berkenboomstam zat en waarvoor ik een klein stukje van een weiland in moest. Ik kon tussen het prikkeldraad heen klauteren om er een foto van te maken.

Pracht Vlamhoed

Een eindje verderop lag de Beukenhaag en toen ik erdoor liep, zag ik op een van de takken, die de boog vormen, een paar Porseleinzwammen zitten. Het leek me leuk om die van onderen te fotograferen met de grillige takken van de boog erboven. Helaas zijn die foto`s niet goed gelukt. (ze waren bewogen en het was te donker)
Voor de verandering besloot ik eens een keer rechts af te gaan, een bospad in te gaan dat ik nog niet kende. Nadat ik er een klein eindje in was gelopen, keek ik opzij en ik had een geweldig uitzicht over een deel van Mariëndaal. Veel bomen hadden inmiddels de mooie herfstkleuren en ik keek over de T-vormige Beukenhaag heen.

De Beukenhaag

Op een gegeven moment zag ik aan de linkerkant een gebouw achter een ommuurde tuin en ik liep er voorbij. Iets verder op zag ik een pad dat naar de weg toe liep en ik zag aan beide zijden van de weg de palen met de borden erop dat je de bebouwde kom van een plaats binnengaat. Ik was nieuwsgierig en wilde weten wat erop stond en liep er naar toe, tot mijn verbazing zag ik de plaatsnaam Oosterbeek erop staan. Dit had ik niet verwacht; ik wist niet dat ik al zover gelopen had. Gezien de tijd leek dat wel zo maar het was meer de afstand over de breedte. Qua kilometerafstand tussen Arnhem en Oosterbeek viel wel mee. En juist op dit bospaadje zag ik een paar roze paddenstoelen staan, verborgen onder de struiken. Is mijn nieuwsgierigheid toch nog ergens goed voor geweest.

Gewoon Elfenschermpje

Ik bevond mij op de rand van het bos en moest hierdoor een klein stukje teruglopen en vervolgens kwam ik via een smal en hobbelig bospad (veel boven de grond liggende boomwortels) uit bij de P-plaats van de ingang vanaf de Utrechtseweg.
Hierdoor besefte ik dat ik nu een nieuw stuk bosgebied had leren kennen. Vlak bij deze P-plaats loopt een smalle beek dat uitkomt in een grotere waterplas; ideaal voor de honden. Benni, mijn Jack Russell, zwom hier ook graag in.

Via een bruggetje ging ik de beek over en volgde mijn pad naar links en ik ging een heuveltje op. Ik wist dat hier meerdere boomstronken liggen die er al een aantal jaren liggen. (of nog recht op staan) En ja hoor.....ik vond hier vele paddenstoelen op de stronken.
Mijn route ging steeds verder omhoog en voor mijn gevoel moest ik iets meer naar rechts gaan om weer uit te komen bij het pad waar ik begonnen was. (ingang via de scholengemeenschap Mariëndaal) Ik besloot om ergens rechts af te slaan en kwam uit op een verhard pad dat behoorlijk ongelijk van constructie was. Opeens hoorde ik een trein; even later zag ik hem ook. Oeps, ik bleek veel te ver naar rechts te zijn gegaan. Ik moest in ieder geval weg van de spoorlijn en ik koos ervoor om de klim omhoog te maken en weer naar links te gaan; nu over een hobbelige grintpad. Het was toch wel een pittige klim en door mijn moeheid werd het alleen maar zwaarder. Uiteindelijk zag ik aan de rechterkant een boerderij staan, deze had ik al eens eerder gezien. Nu wist ik dat ik de goede kant op ging en uiteindelijk kwam ik uit bij het pad waar ik begonnen was. Al met al was ik bijna 2 uur aan de wandel geweest.

Strandwandelingen

Gek genoeg ben ik dit jaar niet vaak naar de zee geweest; in het vroege voorjaar was dat in maart (Scheveningen) en in mei (Den Helder)
In oktober en in november ben ik een nog aantal keren bij een strand geweest, 3 keer.
De 1e keer was op 29 oktober tijdens een fietstocht vanaf Overveen (bij Haarlem), de 2e keer op 6 november in Scheveningen en de 3e keer was op 13 november in Hoek van Holland. Ik wil ze hier toch in het kort beschrijven en een paar foto`s erbij plaatsen.

Tijdens de fietstocht door de Kennemerduinen (eind oktober) kwamen Ibo en ik aan het eind van de middag aan bij de strandtent van Parnassia (Bloemendaal aan Zee). De zon scheen nog uitbundig en het was heerlijk weer. We zijn over het brede strand naar de zee gelopen en dat was voor mij al genoeg, in combinatie met een fietstocht. Heerlijk aan de rand van het opkomende zeewater staan en kijken naar de golfslag. We zagen toen een bijzondere vogeltje; de drieteenstrandloper, een zomergast in Nederland.

De 2e strandwandeling was op 6 november in Scheveningen: het was toen behoorlijk fris en er stond een harde koude wind. Het was in de namiddag en we hebben voornamelijk op de Boulevard gelopen. Vooraf waren we naar het museum De Beeldentuin geweest, deze ligt aan de strandboulevard. In het museum zagen wij een leuke animatiefilm over een paar standbeelden die op de Boulevard staan. Vervolgens heb ik een van die reusachtige standbeelden gefotografeerd met de zee op de achtergrond.

De 3e strandwandeling was op 13 november in Hoek van Holland. Het weer was koud en miezerig met laaghangende bewolking en een temperatuur van 3 of 4 graden. Gelukkig miezerde het niet de hele tijd.

Hier hebben Ibo en ik een langere wandeling gemaakt. We liepen over het zand naar de Pier van de De Nieuwe Waterweg. De koude wind kwam gelukkig van achteren dus het was goed te doen.

Op de pier zagen we dat het beton in zeer slechte staat verkeerd; vooral bij de betonnaden zaten veel gevaarlijke gaten. Ondanks dat het zondag was, kwamen er toch regelmatig vrachtschepen voorbij. Enkele waren zeer groot. Tevens zagen we een grote groep zwanen in het water dobberen; die ik op de foto gezet heb.

Nationaal Park Zuid Kennmerland

Op zaterdag 29 oktober zijn Ibo en ik met de fiets in de trein naar Haarlem gegaan. We gingen eerst naar het museum Dolhuys en namen daarna de lunchpauze. Vervolgens gingen we met de trein naar Overveen en vanaf hier begonnen we aan een fietstocht van ongeveer 26 km. De route ging richting Bloemendaal en daarna door het natuurgebied Zuid Kennemerland.
Het was prima fietsweer, zonnig, een strak blauwe hemel, ongeveer 14 graden en er was nauwelijks wind.

Het was 14.50 uur toen we vertrokken van NS station Overveen. We gingen door boomrijke lanen waar de bomen allemaal gele bladeren hadden; de zon scheen erop en het was prachtig om te zien. We fietsten langs veel mooie vrijstaande grote woningen, gebouwd in oude stijl. Al snel kwamen we langs de rand van Bloemendaal en hier begint ook de grens van het Nationaal Park Zuid Kennemerland.
Wij gingen naar het noorden richting Santpoort Zuid, Santpoort Noord en omdat het nog niet zo laat was besloten we om nog iets verder naar het noorden door te fietsen, naar Driehuis. In de buurt van die plaats ging onze route met een bocht naar links en fietsten we dwars door de Kennemerduinen weer zuidwaarts. We kwamen zelfs nog bij het strand van Bloemendaal aan Zee terecht. Af en toe zagen we bekende plekken en door even terug te gaan in mijn geheugen ontdekte ik dat we 2 jaar geleden vanuit Zandvoort ook in de Kennemerduinen waren geweest. Gelukkig reden wij deze keer grotendeels over andere fietspaden / fietsknooppuntnummers. Ik kon halverwege deze tocht al de conclusie trekken dat ik deze route mooier vind.

De fietspaden hadden regelmatig hoogteverschillen en af en toe was het stevig doortrappen om boven op een duin te komen.
We zagen regelmatig boomstronken en omgevallen bomen en ik was al meerdere keren van de fiets gestapt om paddenstoelen te fotograferen. Bij een zeer grote boom die al langere tijd geleden was omgevallen, zag ik op een van de grote zijtakken zeer veel witte paddenstoelen. Het waren Porseleinzwammen en ik ben op een van de lagere takken geklauterd om ze te fotograferen. Ik wilde ze vanaf de onderkant op de foto hebben en dat kostte enige moeite en ik moest uitkijken om niet van de tak af te vallen. Het ging niet makkelijk omdat ik met een hand mezelf moest vasthouden aan de stam waar ik tegen aanstond en met de andere hand moest ik mijn fototoestel vasthouden, goed naar boven richten, kijken of het beeld goed op het scherm kwam en de knop indrukken. Het is allemaal goed gegaan en ik ben niet van de tak gevallen waar ik opstond.

Toen we in de buurt van Driehuis waren, waren we onderhand wel toe aan een rustpauze en gingen we op zoek naar een bank in de zon. Helaas lukte dat niet; de bank die we vonden stond precies bij een vrij grote groep Parasolzwammen en had hierdoor ook een mooi uitzicht. Ze waren allemaal nog onbeschadigd en een aantal waren al volgroeid en een drietal moest nog opengaan; ze stonden precies in een rij achter elkaar.

Mooi rustpunt om even iets te drinken en van de omgeving te genieten. In de verte zagen we een stuk of 3 witte wolken die steeds hoger de lucht ingingen en ze ontstonden van achter de boomgrens. Er vlak naast zag ik de uiteinden van 2 lange smalle torens.
Toen we 1 uur later op het strand bij Bloemendaal aan Zee stonden, zagen we weer die 2 torens en daar ontdekten we dat de opbollende witte wolken uit de fabriek kwam die naast de torens staat.  Het was de industrie van IJmuiden.

Op een van de fietspaden zagen we 4 Schotse Hooglanders; ze liepen net het fietspad over en 2 runderen bleven toen op het fietspad stilstaan. Deze runderen zijn wel gewend dat mensen hun dicht benaderen en ze bleven dan ook rustig staan. De mensen moesten er maar met een boog omheen zien te komen als ze verder wilden. Ibo en ik zijn bij de runderen even van de fietst gestapt om er een foto van te maken.

Voordat we bij het strand aankwamen, namen we nog een korte pauze bij een bank dat een schitterend uitzicht had over een vrij grote waterplas. Ik herkende deze plek van 2 jaar geleden en ik vond het wel leuk om hier weer even van het mooie uitzicht te genieten. In het water stonden ook een paar Schotse Hooglanders te drinken en er zaten veel watervogels in. We zagen een paar witte reigers, een groep kleine donkere vogels en in de verte zaten Aalscholvers op de takken van veel dode bomen die in het water staan.
Terwijl we op de bank zaten, zag Ibo opeens een dier uit de struiken en over het wandelpad komen. Het dier kwam onze kant opgelopen en toen zag ik dat het een vos was. Doordat Ibo en ik stil zaten, durfde de vos wel dichterbij te komen maar helaas kwam er op dat moment net een paar wandelaars aan en de vos verdween weer de struiken in. Iets later kwam er een man aan die zijn fiets naast de bank parkeerde en met een verrekijker over de waterplas ging kijken. Hij zag de vos ook staan, zover was de vos dus niet weggelopen; hij stond nog vlak voor ons, in het struikgewas. Ik heb even door de verrekijker mogen kijken.
Dit is de 1e keer dat Ibo en ik de vos tegen komen in de natuur; dus dit gaf ons een geweldig (wow)gevoel.

Een paar km verderop kwamen we aan bij het strand Parnassia; het kwam mij meteen bekend voor. Het was bijna 17.00 uur en op het buitenterras was het erg druk; veel mensen zaten met de stoelen in een lange rij over de gehele breedte van het terras met het gezicht naar de zee. Dit omdat ze dan de zon op hun gezicht hadden en misschien ook wel om op de naderende zonsondergang te wachten. Hier konden wij niet op wachten omdat wij nog zeker 10-11 km moesten fietsen en in het bos is het snel donker.
Ibo en ik zijn het strand opgelopen tot aan de zee en we hebben een paar foto`s gemaakt. We stonden er een tijdje en op een gegeven ogenblik zagen we een kleine zwart/ wit/ grijze vogel. Het diertje liep steeds langs de rand van het opkomende en terugtrekkende golven op zoek naar eten. Een man die vlak achter ons stond, vertelde ons dat het een drieteenstrandloper was. Deze vogeltjes zijn zomergasten en hij vertelde waar ze vandaan kwamen.
Zie hier voor info en beeld: Drieteenstrandloper-www.vogelbescherming.nl

Rond 17.30 uur zijn Ibo en ik weer op de fiets gestapt en we reden een tijdje direct naast de duinenrij richting Zandvoort. We zagen de zon geleidelijk aan achter de hoge duinen zakken en ik vond het jammer dat we op deze manier de zonsondergang misten. Bij fietsknooppuntnummer 18 sloegen wij links af en lieten we de duinen achter ons. Het fietspad was er een met regelmatige hoogteverschillen en het was af en toe zwaar trappen. We kwamen langs natuurgebieden met de namen: Landgoed Koningshof en Landgoed Elswout.

Van fietsknooppunt 37 naar 36 was er een lange steile klim en in de buurt van Elswout zijn we van de fiets gestapt, het was inmiddels 18.00 uur. Via een trap zijn we omhoog gelopen naar een uitkijkpunt. Vanaf hier zagen we dat de zon inmiddels onder was en dat de lucht nog een mooie verkleuring gaf. We hebben hier ongeveer 10 minuten gezeten om iets te drinken met nog een versnapering erbij; maar we gingen vrij snel weer verder omdat het inmiddels behoorlijk afgekoeld was. We moesten weer een bomenrijk gebied in en het werd steeds schemeriger; we waren nog steeds een aantal kilometers verwijderd van Overveen. Op het laatste stuk was het echt donker en tegen 18.45 uur kwamen we aan bij een pannenkoekrestaurant in Overveen.
Het was wel spannend om helemaal in het donker door het bos te fietsen. Bij het restaurant stond er 33 km op de fietsteller.