In de eerste paar dagen, maakte Olivia kennis met verschillende buurtbewoners en hun honden. Ze vond het allemaal maar niets; veel honden kwamen erg hard en enthousiast op haar aflopen. Een paar grote jachthonden liepen haar bijna omver.
Doordat ik nu in de vroege uitlaattijd buiten liep, (tussen 8.00 - 8.30 uur) kwam ik zelf in gesprek met buurtbewoners. Het bleek wel weer dat ik met een hond makkelijker contact krijg.
In de 1e week ging het wandelen met haar nog redelijk goed. Op donderdag 4 juni ben ik met de hond een eindje gaan fietsen. Eerst naar het centrum van Zevenaar en daarna richting Pannerden gegaan. Toen links af geslagen en over de dijk weer terug naar het Breulymeer. Aangezien het zonnig en aangenaam warm weer was, leek het mij een goed idee om rondom het Breulymeer te lopen. Ik hoopte dat Olivia met haar korte pootjes het water in zou gaan, om af te koelen.
De ronde om het Breulymeer ging goed, de hond kwam goed mee. Halverwege de wandeling zag ik een teek op mijn linkerarm zitten. Het wegslaan lukte niet meteen en ik voelde dat ik geprikt werd. Daarna jeukte het en er ontstond een rode vlek die later op de avond vuurrood werd en nog meer jeukte. Gelukkig had ik wel 'antiprikzalf' in huis en dat heb ik er op gesmeerd.
Toen Olivia en ik om het Breulymeer waren gelopen, ging ik naar het zandgedeelte. Ik probeerde Olivia naar het water te lokken; ze kwam wel en ze snuffelde even aan het water. Maar ze ging er niet in, wat ik ook probeerde.
Op woensdag 10 juni ben ik met Olivia naar Elten gefietst. Onderweg merkte ik aan haar dat ze het wel leuk vond om achterop in de fietsmand te zitten. Ze zat relaxed en ze keek zowel links als rechts langs mij heen. Ik vond het leuk om haar kop met de lange oren in de wind te zien wapperen.
Op de terugweg heb ik Olivia een stuk laten lopen; ik was aangekomen bij het zandpad dat tussen Babberich en de Oud Zevenaarse dijk ligt. Ik durfde hier namelijk niet zo goed te fietsen omdat ik boodschappen in de fietstas had zitten en op mijn stuur lag een pak wc-papier. Olivia is best wel zwaar en ik was bang om weg te glijden in het grind-zandpad. Ik deed haar aan de riem en ik ging naast de fiets lopen. Olivia kwam vlot achter me aanlopen. Toen ik op de dijk was aangekomen, zijn we op een bankje gaan zitten. Dit bankje kijkt uit op een kleine waterplas en het is een rustige plek om te zitten. Olivia plofte onder de bank neer en was blijkbaar toch wel moe.
De volgende dag, donderdag liep Olivia erg moeilijk en ik dacht dat de oorzaak de lange wandeling van de dag ervoor was.
Weer een dag later, vrijdag, ging Olivia op de grond zitten met haar pootje omhoog. Het deed te zeer om verder te lopen en ik kwam erachter dat er iets tussen de voetzoolkussentjes zat; het was een klein stokje. Op deze vrijdag (12 juni) zou het tropisch heet worden, dus ik kon toch al niet zo ver met haar lopen.
In de 2e week liep Olivia nog steeds moeizaam en kon ik niet meer zo ver met haar wandelen. Op een gegeven moment kwam ik op het idee om nog een keer tussen de voetzoolkussentjes te kijken. En ja hoor...... zat er toch nog (of weer) iets in: ik haalde er een ieni-mini stekel uit. Toen ging Olivia de dagen erna duidelijk weer beter lopen.
Olivia voor mijn fiets, na de wandeling rondom Breulymeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten