Afgelopen zaterdag ben ik met Ibo gaan wandelen in Kinderdijk. We waren met de trein naar Rotterdam gegaan en vanaf daar met een toeristische boot verder gegaan. De boottocht duurde 5 kwartier en toen konden we gedurende 1½ uur rondwandelen in Kinderdijk. Dit dorp is erg toeristisch omdat er veel molens te zien zijn; iets waar Nederland zo bekend om is.
De temperatuur was fris, amper 17 graden. Het was bewolkt maar de weersvoorspelling had gezegd dat het droog zou blijven vandaag. In de loop van de middag kwam de zon er gelukkig nog bij.
Nadat we van de boot af waren, liepen we eerst door het centrum van Kinderdijk en daarna zagen we in de verte de molens staan. Dichterbij gekomen, zagen we dat er een aantal bussen stonden waar erg veel mensen uitkwamen. Dus het was druk.
Er liep een fiets- en wandelpad langs het water waar iedereen dichter bij de molens konden komen. Het was zelfs nog mogelijk om met een kleine boot langs de molens te varen. Dit hebben wij niet gedaan, we zijn lekker gaan wandelen.
Op een gegeven moment konden we een mooi aangelegd wandelpad ingaan; deze lag naast het fiets-en wandelpad. Het was hier in ieder geval wat rustiger met de hoeveelheid toeristen.
Aan beide kanten van dit wandelpad zagen we mooie bloeiende begroeiing, net boven het water vlogen een paar zwarte sterns op zoek naar vis. Een eind verderop zagen we een echtpaar futen met 2 jongen, alsmede bloeiende waterlelies en de gele plomp.
Het viel mij op dat bijna alle molens bewoond zijn en wat ook wel leuk is om hier te vermelden: de molens staan op de Wereld Erfgoedlijst.
Jammer genoeg is 1½ uur te kort en we moesten al terug naar de boot terwijl we dat eigenlijk nog niet wilden. De terugweg zijn we over een voetgangerspad gelopen dat over een dijk liep, langs woonhuizen. Deze route was korter dan op de heenweg, hierdoor waren we net op tijd terug bij de boot.
We waren een van de laatste mensen die terug kwamen bij de boot.
Er komen nog een aantal foto`s hieronder.
De eigenaars van mijn oppashond Olivia gingen met vakantie en daarom had ik de hond te logeren van 3 juni tot en met 18 juni. Ik zal over een paar uitstapjes iets vertellen. Door de ouderdom loopt Olivia niet al te goed meer en ik kon daarom niet zo heel ver meer met haar wandelen.
In de eerste paar dagen, maakte Olivia kennis met verschillende buurtbewoners en hun honden. Ze vond het allemaal maar niets; veel honden kwamen erg hard en enthousiast op haar aflopen. Een paar grote jachthonden liepen haar bijna omver.
Doordat ik nu in de vroege uitlaattijd buiten liep, (tussen 8.00 - 8.30 uur) kwam ik zelf in gesprek met buurtbewoners. Het bleek wel weer dat ik met een hond makkelijker contact krijg.
In de 1e week ging het wandelen met haar nog redelijk goed. Op donderdag 4 juni ben ik met de hond een eindje gaan fietsen. Eerst naar het centrum van Zevenaar en daarna richting Pannerden gegaan. Toen links af geslagen en over de dijk weer terug naar het Breulymeer. Aangezien het zonnig en aangenaam warm weer was, leek het mij een goed idee om rondom het Breulymeer te lopen. Ik hoopte dat Olivia met haar korte pootjes het water in zou gaan, om af te koelen.
De ronde om het Breulymeer ging goed, de hond kwam goed mee. Halverwege de wandeling zag ik een teek op mijn linkerarm zitten. Het wegslaan lukte niet meteen en ik voelde dat ik geprikt werd. Daarna jeukte het en er ontstond een rode vlek die later op de avond vuurrood werd en nog meer jeukte. Gelukkig had ik wel 'antiprikzalf' in huis en dat heb ik er op gesmeerd.
Toen Olivia en ik om het Breulymeer waren gelopen, ging ik naar het zandgedeelte. Ik probeerde Olivia naar het water te lokken; ze kwam wel en ze snuffelde even aan het water. Maar ze ging er niet in, wat ik ook probeerde.
Op woensdag 10 juni ben ik met Olivia naar Elten gefietst. Onderweg merkte ik aan haar dat ze het wel leuk vond om achterop in de fietsmand te zitten. Ze zat relaxed en ze keek zowel links als rechts langs mij heen. Ik vond het leuk om haar kop met de lange oren in de wind te zien wapperen.
Op de terugweg heb ik Olivia een stuk laten lopen; ik was aangekomen bij het zandpad dat tussen Babberich en de Oud Zevenaarse dijk ligt. Ik durfde hier namelijk niet zo goed te fietsen omdat ik boodschappen in de fietstas had zitten en op mijn stuur lag een pak wc-papier. Olivia is best wel zwaar en ik was bang om weg te glijden in het grind-zandpad. Ik deed haar aan de riem en ik ging naast de fiets lopen. Olivia kwam vlot achter me aanlopen. Toen ik op de dijk was aangekomen, zijn we op een bankje gaan zitten. Dit bankje kijkt uit op een kleine waterplas en het is een rustige plek om te zitten. Olivia plofte onder de bank neer en was blijkbaar toch wel moe.
De volgende dag, donderdag liep Olivia erg moeilijk en ik dacht dat de oorzaak de lange wandeling van de dag ervoor was.
Weer een dag later, vrijdag, ging Olivia op de grond zitten met haar pootje omhoog. Het deed te zeer om verder te lopen en ik kwam erachter dat er iets tussen de voetzoolkussentjes zat; het was een klein stokje. Op deze vrijdag (12 juni) zou het tropisch heet worden, dus ik kon toch al niet zo ver met haar lopen.
In de 2e week liep Olivia nog steeds moeizaam en kon ik niet meer zo ver met haar wandelen. Op een gegeven moment kwam ik op het idee om nog een keer tussen de voetzoolkussentjes te kijken. En ja hoor...... zat er toch nog (of weer) iets in: ik haalde er een ieni-mini stekel uit. Toen ging Olivia de dagen erna duidelijk weer beter lopen.
Olivia voor mijn fiets, na de wandeling rondom Breulymeer.
