Rosandse Polder

Op dinsdagochtend en woensdagavond ben ik met Mike gaan wandelen in het natuurgebied met de naam: Rosandse polder.

Dit gebeurde min of meer toevallig omdat ik op de dinsdag nog niet wist dat ik mee zou gaan met een IVN-excursie.

Het was een zonnige avond, niet al te veel wind en de temperatuur voelde nog aangenaam zacht aan.

Met een IVN-gids zouden we meer informatie te horen krijgen over de zwarte stern. Voor deze vogel zijn speciale vlotjes aangelegd zodat ze kunnen broeden in de vele 'waaien' in deze streek. 

De belangstelling was behoorlijk groot, er waren bijna 20 mensen en 2 gidsen.

De wandeling begon bovenop de dijk zodat we de flora en fauna in en achter de weilanden goed konden zien. Er bloeit genoeg in de randbegroeiing langs de dijkweg. Bij het gemaal Rosandse polder hebben we nog even stil gestaan en in het water, tussen witte waterbloemen, zagen en hoorden we kikkers. Vervolgens zijn we door de weilanden heen naar het wandelpad langs het moerasachtige gebied van de waterplassen (waai) gelopen. Op grote afstand zag ik dat er een witte natuurkoe naar ons stond te kijken.

Op een gegeven moment zag een man, met wie Mike en ik toevallig samen liepen, in de verte een ree het struikgewas inrennen. Mike zag nog net de achterkant van de ree en ik heb helaas niets gezien.

Doordat de groep redelijk ver uit elkaar gevallen was, hebben Mike en ik weinig mee gekregen van wat de gids vertelde.

Maar waar het deze excursie om te doen was: waren de zwarte sterns. Deze vogels komen rond eind april vanuit Z.Afrika naar Nederland om hier te gaan broeden. Ze doen dit in moerasachtige gebieden. Tegenwoordig worden de zwarte sterns geholpen met kunstmatige broedvlotjes omdat de vroegere waterplanten waarop de vogels hun nesten bouwden, zijn verdwenen. De laatste jaren nemen de zwarte sterns weer in aantal toe, mede door de hulpmiddelen in de vorm van de drijvende vlotjes.

Op dinsdagochtend waren Mike en ik dit gebied vanaf de andere kant in gegaan en niet verder dan de waterplas met de broedende zwarte sterns gelopen. Voordat we bij deze waterplas waren, zagen we een eindje daarvoor, bij het begin van die waterplas, nog iets anders. We zagen een nat grondgebied waar heel veel karpers op zoek waren naar eten in het gras dat daar in het water stond. 

Het was moeilijk om op het juiste moment een foto te maken; dat er een karper boven water te zien was.

Het lukte me een keer, zie hieronder

Onderweg kregen we te maken met regen en hebben we beschutting gezocht bij een paar hoge struiken.

Het is een mooi gezicht om de vele broedende en opvliegende zwarte sterns op het water te zien en om ze laag over het water te zien vliegen. Dit gebied staat tevens vol met bloeiende (gele)lissen aan de waterkant of nèt in het water en de de gele dwergplomp: gele bollen in het water, die bijna in bloei waren. Verder zijn er veel rietplanten te zien.

We wandelden door een gebied dat volop in bloei staat en de gids wees ons op een struik die vol zat met een wittige en plakkerige massa: hier zitten de toekomstige vlinder in. We zagen meerdere struiken en er waren al een aantal rupsen te zien.

Mike en ik constateerden dat we in ieder geval nog droge en schone schoenen hadden, aan het eind van de avondwandeling. 

Op de dinsdag kwam ik thuis met modderige schoenen, vieze broekspijpen en natte sokken. Toen hadden we ook te maken met een andere lichtintensiteit. Dit kwam door de dreigende donkere luchten boven ons en na de regenbui kwamen de opklaringen er weer aan. Met het fotograferen viel de rode gloed van de bloeiende riethalmen beter op die samen met de in grote getalen aanwezige boterbloemen de witte gipskruidplanten in sommige delen van de weilanden te zien waren. En ook de kleur van het water met de bloeiende waterplanten oogt beter.

Na bijna 2 uur waren we weer terug bij het beginpunt.

Noordhollands Duinreservaat

Gisteren, op de 1e Pinksterdag, zijn Ibo en ik gaan fietsen in Noordholland. We gingen met de trein naar Castricum en hadden onze fietsen ook weer meegenomen.
Het was een zonnige zondag, ongeveer 18-20 graden met een zwakke west-noordwesten wind.
Ik had een fietsroute gevonden van ongeveer 33 km. Maar deze bleek achteraf toch wat langer te zijn.
Via de zoekmachine op internet heb ik wat meer informatie over het Noordhollands Duinreservaat gevonden.
Je kan via de link hierover meer lezen: Noordhollands - Duinreservaat

Nadat we vertrokken waren, merkte we al snel dat er wel erg veel mensen actief waren. Het bleek dat er een wandel- en fietstocht was georganiseerd, vanaf de rand van Castricum met Bakkum. Dit was niet zo leuk maar gelukkig ging onze route op een gegeven moment een andere kant op en werd het rustiger.

We verlieten Castricum en gingen naar het noorden. Hier fietsten wij over het terrein van een voormalig psychiatrisch ziekenhuis Bosch & Duin. Dit terrein is / wordt nu opnieuw ingericht met nieuwbouw woningen en enkele authentieke gebouwen zijn blijven staan en opgeknapt. Ik vond het herkenbaar wat ik op dit terrein zag qua indeling van allerlei gebouwen; van 1980 - 1987 heb ik in de Psychiatrie in Wolfheze gewerkt. De naam Bosch & Duin is me dus wel bekend.

Via Bakkum gingen we richting Egmond-Binnen. Nog vóórdat we hier aankwamen, merkte ik dat we van onze fietsknooppunten waren afgeweken. We besloten om de knooppuntnummers te wijzigen zodat we niet terug hoefden te fietsen. Tsja, dat gebeurd als je door de drukte van de mensenmassa het overzicht kwijt raakt. De wijziging hield wel in dat we later een stuk weg dubbel zouden rijden.
Op fietsknooppuntnummer 25, nog onder Egmond-Binnen, fietsten we door het duinreservaat van Castricum aan Zee. Onderweg zagen we op een aantal plekken dat je naar een uitkijkpunt kon lopen; het pad ging via een trap omhoog. Dit hebben we één keer gedaan en we zagen van bovenaf de zee liggen.

In het gebied dat aan de zuidkant van Castricum a. Zee ligt, zagen we in een open vlakte, tegen de rand van de duinen, een zweefvliegveld liggen. Mijn aandacht werd getrokken toen ik daar een groep mensen zag staan. Nèt op dat moment kwam er een zweefvliegtuig naar beneden. We zagen dat er een aantal mensen bezig waren om nog een zweefvliegtuig de lucht in te laten gaan. De rondvlucht was erg kort en we zagen hem ook weer landen. Het is meteen een rustmoment geworden en uiteraard hebben we een paar foto`s ervan gemaakt. 

De fietsroute ging richting Noorddorp, via het duinreservaat Heemskerkerduin. Onderweg zagen we geregeld grote en kleine waterplassen liggen. 
In de buurt van Heemskerk lag het fietspad naast een provinciale weg en we zagen een aantal keren bloemenkassen met daarbij de bloemenvelden met o.a. Alliums. De velden kleurden veelal van licht paars tot donkerpaars.

Bij Wijk a. Zee gingen we door het duinreservaat weer naar het noorden, naar Castricum a. Zee. Ter hoogte van Heemskerk a. Zee zijn we even van onze fietsroute afgeweken om naar de zee te gaan.
Ik wist niet eens dat er een plaatsnaam is dat Heemskerk a. Zee heet; ik ken alleen maar Heemskerk. Op deze manier leer ik nog eens nieuwe plaatsnamen kennen.
Aan het strand van Heemskerk a. Zee was maar 1 strandtent waar men wat kon drinken / eten en het was er superdruk. Gelukkig lukte het ons om 2 lege stoelen te vinden en die aan een tafel te schuiven waar maar 1 persoon aan zat. We hebben hier de tijd genomen om uit te rusten en we genoten van het mooie strand en het uitzicht op zee. Op het strand was het niet al te druk en op een gegeven moment landden er 2 parasailers voor ons terras op het zand.

Nadat we ons drinken en hartige snack ophadden, gingen we weer verder. Bij het gebied van de waterwinning zagen we op meerdere plaatsen grote hoeveelheden aalscholvers in de bomen. Het bleek een zeer grote kolonie te zijn die aan broeden waren. Het was een bijzonder gezicht: veel kale bomen die vol zaten met zwarte vogels. Gelukkig zijn hier genoeg grote waterplassen om al die vogels te voorzien van voeding. Het blijkt hier een beschermd natuurgebied te zijn.

Na een rondrit van 45 km waren we weer terug in Castricum en we besloten om eerst ergens te gaan eten voordat we weer de trein in zouden gaan. We vonden in het centrum een Indonesisch afhaalwinkel die ook enkele zitplaatsen hadden en hier hebben we een gezonde Indische maaltijd gegeten.
Het eten werd voor ons opgewarmd en we hebben hier betrekkelijk rustig kunnen eten. 
Met een goed gevulde maag zijn we om 19.21 uur op de trein gestapt en om 21.00 uur kwamen we aan in Arnhem. 
Al met al was het een mooie dag geweest. (foto`s worden later geplaatst)

Wildpark in Anholt

Gistermiddag ben ik voor de 2e keer gaan wandelen in Anholt-dierenpark.
Het was aangenaam weer: de zon scheen, het was ongeveer 18 graden bij een frisse noord / noordoostenwind.
Ik was benieuwd hoe het park er zou uitzien nu de bomen in het blad staan en ik was ook benieuwd naar alle jonge dieren. Ik zag o.a. jonkies bij de grijze wilde kat, de geiten, de reeën, de moeflons, de ezels, de wilde zwijnen, ganzen en nog een aantal waarvan ik de naam helaas niet weet.

Er waren veel bezoekers mede omdat het Hemelvaartsdag was. De drukte concentreerde zich met name bij het deel waar de speeltuin was en het weidegebied daar vlakbij met de geiten en hun pas geboren jongen. 
In de rest van het park viel het mee met de drukte, het park is groot genoeg om de vele bezoekers aan te kunnen. Ik kon rustig rond wandelen en genieten van de frisgroene natuur en de dierenverblijven van het klein-wild.

Het viel me op dat er veel pauwen in het park zijn en een daarvan liet bij de speeltuin regelmatig zijn uitgestrekte verenpracht zien.
Bij de bruine beren zag ik dat er in ieder vak 2 bruine beren waren; in het totaal zag ik er dus 4. De vorige keer zag ik er maar 2. In het vak met de jongere bruine beren zag ik dat ze actief met elkaar aan het stoeien waren.
Ook bij de zwarte beren waren er 2 beren actief bezig, de andere 4 lagen lekker te luieren in de zon.
Bij de wolven zag ik geen jongen; ze waren nog steeds met zijn tweeën.
Bij de grote vijver, in het midden van het park, waren veel karpers actief en goed zichtbaar. Veel mensen hadden voer voor de karpers en strooiden dat regelmatig in het water. Het was een mooi gezicht, al die oranjeachtige geopende bekken.

In het deel waar de ezels, geiten / bokken en herten lopen was het grappig om te zien dat de beesten erg gericht waren op de voederpalen. Als iemand er geld in wilden doen om er voer uit te halen, stonden de ezels er met hun neus bovenop en elkaar te verdringen. Een aantal geiten deden dit ook maar die werden door de ezels makkelijk weg geduwd. De uitzondering hierop waren de herten, zij bleven op grote afstand aan de rand van deze weide. Gelukkig liep hier wel een parkmedewerker om de boel in de gaten te houden. Tenslotte lopen hier ook mensen met kleine kinderen rond. 

Al met al ben ik 2½ uur in het park geweest en ik heb genoten van de wandeling in het park en ook van de dieren.

Hier kun je de foto`s zien: Anholt wildpark

Spijk

Het was gisteren een zonnige zondag, het zou ongeveer 18 graden worden, er stond niet al te veel wind en die kwam vanuit het zuidwesten. 
De fietsroute ging richting Spijk omdat ik wilde weten waar de dijkweg vanaf Spijk verder naar toe ging. Toen ik eind april in Spijk was, zag ik dat de dijkweg richting Duitsland ging maar ik wilde met eigen ogen zien waar ik zou uitkomen. 
Ik begon mijn fietstocht vanaf de dijk bij Herwen en via de Europakade in Tolkamer ben ik doorgefietst naar Spijk. Onderweg viel het mij op dat het water in de Rijn behoorlijk hoog staat; veel bomen die aan de Rijnkant staan, staan nog steeds in het water. 

Inmiddels had ik al een uur gefietst en ben ik ter hoogte van Spijk aan de waterkant gaan pauzeren. Ik zat bij een voormalige hijskraan bij een aanlegsteiger. In Spijk zijn langs de waterkant nog steeds restanten van steenfabrieken te zien. 
Terwijl ik hier zat, werd mijn aandacht getrokken door een ooievaar die in de lucht rond cirkelde. Even later zag ik er nog 1 en die vloog een heel stuk hoger dan de eerste. Weer iets later zag ik nog een 3e ooievaar en die cirkelde ook al rond op een enorme hoogte. Vervolgens zag ik nog een zweefvliegtuig boven de Rijn vliegen, ook al op een zeer grote hoogte.

Na mijn pauze ging ik weer verder en al snel ging de dijkweg bij Spijk over in een 'Privatweg'. Blijkbaar was ik op Duits grondgebied, ik zag een plaatsnaam staan met de naam Hüthum.

Het fietspad loopt over de grond van weilanden en is blijkbaar vrijgegeven voor fietsers en voetgangers. Ik zag inmiddels de Rijn niet meer omdat ik achter de dijk fietste, wel zag ik de rode Rijnbrug bij Emmerich am Rhein dichterbij komen. 

In Emmerich am Rhein aangekomen, ben ik naar de Rheinpromenade gegaan. Hier heb ik op een bankje gezeten en heb er ook nog wat rondgelopen. Ik had een mooi overzicht over de Rijn en het viel me op dat er zelfs op zondag veel vrachtschepen voorbij kwamen.

Na een half uur ben ik weer naar mijn fiets terug gegaan, het was inmiddels 16.30 uur en ik moest weer 20 km terug fietsen. Ik wilde niet via dezelfde weg terug en ik zag dat ik kon kiezen of via Elten of via Hoch Elten terug te fietsen.
Ik koos ervoor om naar Elten te gaan en ik kwam nu door het centrum van Hüthum. Het was wel een leuk dorp om door heen te fietsen.
Nadat ik Elten weer uit was, heb ik nog een korte pauze genomen omdat ik dorst had. Tevens merkte ik dat mijn benen nog pijnlijk en moe aanvoelden van de lange fietstocht van 4 mei in de Bollenstreek.
Toen ik bij Oud Zevenaar de dijk omhoog wilde fietsen viel net op dat moment mijn accu van mijn elektrische fiets uit. Leeg.
Al met al had ik 36 km gefietst.

Mijn elektrische fiets, die ik inmiddels al weer 6 jaar heb.

Fietsen in de Bollenstreek

Gisteren, op mijn verjaardag, ben ik met Ibo gaan fietsen. We zijn met onze fietsen in de trein naar Leiden gegaan.
De weersvoorspelling was gunstig: de bewolking zou in de loop van de ochtend minder worden en de zon zou de overhand krijgen. De temperatuur kon oplopen richting 19 of 20 graden, de wind was matig en kwam uit het zuidwesten.
Ik had op internet een fietsroute gevonden die vanaf Leiden richting de Bollenstreek ging.
De plaatsen die op de route lagen waren o.a.: Leiden, Warmond, Voorhout, Lisse, de bekende Keukenhof, Halfweg, Noordwijk aan Zee, Noordwijk Binnen, Oegstgeest en weer Leiden.
De rondrit was 45 km; meestal komt hier nog wel een aantal kilometers bij omdat we nog wel eens fout rijden of dat er iets niet blijkt te kloppen.

Het 1e stuk zou door een deel van het centrum in Leiden gaan, langs enkele bezienswaardigheden. We besloten om dit over te slaan omdat het druk was in het centrum; het was maandag en een gewone werkdag.
Ik vind het fijner om in de natuur te fietsen omdat het rustiger is.
Nadat we Warmond waren gepasseerd, zagen we al vrij snel de eerste bloemenvelden met tulpen. In veel bloemenvelden stonden mensen te werken.
Hoe verder we kwamen des te kleurrijker werden de tulpenvelden. De hyacinten en de narcissen waren inmiddels grotendeels uitgebloeid.

Op sommige bloemvelden konden mensen (toeristen) het veld oplopen om een foto te maken van zichzelf tussen de tulpen.
We zagen bij een bloemenkas een touringcar staan en de daarbij behorende toeristen stonden verderop in het tulpenveld.
Onderweg zag ik een aantal keren eenden en waterhoentjes met jonge kuikentjes zwemmen.

Na Halfweg fietsten we een mooi natuurgebied in, eerst gingen we langs het Oosterduinmeer en daarna door een bosgebied dat tegen de duinen aan ligt. Hier bevond zich aan de rand ook nog een golfterrein. 
De lage bomen met grillige en kronkelende boomstammen stonden volop in de knoppen, met nieuwe bladeren die op het punt stonden om uit te komen.

Tegen 17.30 uur kwamen we aan in Noordwijk aan Zee en zijn Ibo en ik eerst een pannenkoek gaan eten. We waren wel toe aan een langere rustpauze. Na het eten zijn we het strand opgelopen en ongemerkt liepen we een heel eind heen langs de waterlijn. Het was heerlijk, de wind was inmiddels minder sterk geworden en de zon scheen nog door de sluierbewolking heen. Na een half uur lopen zijn we weer omgedraaid om weer een half uur terug te lopen. Al met al: toch wel een beetje te veel van het goede.

Nadat we weer bij de fietsen terug waren, zijn we meteen verder gegaan. We zagen veel mooie kleine woningen in het centrum van Noordwijk Binnen en we gingen ook door het centrum van Oegstgeest. 
Direct nadat we Oegstgeest uit reden en het bord zagen 'einde bebouwde kom Oegstgeest', zagen we aan de overkant van de straat het bord staan met 'bebouwde kom Leiden'. Een snelle overgang, maar het was nog een heel eind fietsen voordat we weer terug waren bij het NS station van Leiden.
De bewegwijzering van de fietsknooppunten klopte niet meer en we kregen onverwachts te maken met een heel ander knooppuntnummer die niet op onze plattegrond stond. 
Bij een verkeerslicht hebben we het aan een groep jonge mensen gevraagd en toevallig ging 1 vrouw uit die groep ook richting het station. Zij verliet het groepje en wij konden met haar meefietsen.
Dit was erg prettig want het was nog een behoorlijk eind met vele malen links en rechts afslaan. Dank zij haar hulp waren wij net op tijd om in de trein van 20.51 uur te stappen.
Om 22.40 uur waren we terug in Arnhem en merkten we dat het hier inmiddels begonnen was met een zachte miezerregen.
Hebben wij toch een hele mooie dag gehad. 
Hier zijn de foto`s te zien: Fietstocht naar de Bollenstreek