Sneeuw

Op zaterdag was er sneeuw gevallen en dat lag er de volgende dag, zondag 28 december nog. In de ochtend ben ik gaan wandelen en `s middags ben ik gaan fietsen.
Er stond gisteren een matige noordoosten wind en de gevoelstemperatuur was zeer koud, de lucht was strakblauw en de zon scheen de hele dag. De ontdooide sneeuw van de dag ervoor was hard aangevroren. Dit maakte het wandelen in het plantsoen en fietsen op de dijk lastig. 

`S middags ben ik over de dijk naar de Jezuieten Waay gefietst en op de dijk ben ik een paar keer van de fiets gestapt om een klein stukje te lopen. Onderweg zag ik in de verte een heteluchtballon en ik kreeg medelijden met de mensen die daar op grote hoogte inzaten. Volgens mij hadden die het nog kouder als dat ik het had. Mijn kleding was dik genoeg maar mijn voeten en vingers hadden wel last van de kou.
Het was voor mij de 1e keer sinds ik in De Liemers woon dat ik de omgeving in een sneeuwlaag zag. Het was slechts een bescheiden sneeuwdek maar het was wel een mooi gezicht en ik genoot ervan.

Op de terugweg, aan de rand van Pannerden zag ik een overwegend zwarte koe in een besneeuwd weiland en dit vond ik een mooi contrast om er een foto van te maken. Ik liep over het gras langs de dijk naar het prikkeldraad van de wei om er dichterbij te komen; helaas bleef de koe niet staan. Toch heb ik er wel een foto van; dan maar van de achterkant.
In een ander weiland dat vlak bij de provinciale weg ligt, zag ik een grote buizerd laag over het gras vliegen. Iets verderop zat er nog een in een boom. Omdat de zon een mooi licht gaf over de rij bomen, heb ik geprobeerd om de buizerd in de boom te fotograferen. De 1e foto heb ik ver ingezoomd en bij de 2e foto was ik dichter naar die vogel toe gelopen. Echter hier ook weer hetzelfde als bij de koe: de vogel bleef niet op mij wachten en ging een eindje verderop boven op een lantaarnpaal zitten.

Het laatste stuk over de dijk naar huis was zwaar omdat ik inmiddels zeer koude voeten en vingers had. Ik had er al een tijdje last van en het werd langzamerhand steeds pijnlijker.
Ik had 16 km gefietst, was 1½ uur buiten geweest en tegen 16.00 uur was ik weer thuis.
Het was nog net iets te vroeg om de zon onder te zien gaan en ik had geen zin meer om er op te wachten. Ik verlangde naar een warme huiskamer en een kop hete thee.

Het besneeuwde landschap

Hoog in de boom: de buizerd

Kerstwandelingen

We hebben met de Kerstdagen 2 dagen de zon gezien, het was droog, de temperatuur was ongeveer 5-7 graden en er stond niet al te veel wind. Op beide Kerstdagen ben ik buiten geweest; het zijn 2 heerlijke zonnige wandelingen geworden.

Op 1e Kerstdag ben ik in Doesburg, samen met mijn moeder en zusje aan de wandel geweest. In de middag gingen we door het park heen. De ingang ligt aan de Meipoort en aan de andere kant, waar we weer het park uitgelopen zijn, heet de straat Lindewal. We zijn vervolgens naar de IJsselkade gelopen en langs het water gelopen. Dit hebben we in een rustig tempo gedaan en halverwege hebben we een theepauze genomen, bij de Brasserie aan de IJsselkade. Mijn moeder loopt door haar ouderdom niet al te snel meer en mijn zusje loopt sinds de afgelopen week weer zonder krukken. In september 2014 had zij haar rechter enkel gebroken. 
Na de theepauze zijn we door het centrum van Doesburg terug gelopen naar moeders huis. Al met al zijn we 1½ uur buitenshuis geweest.

De IJsselkade in Doesburg

Op 2e Kerstdag ben ik rond de klok van 13.00 uur al naar buiten gegaan om te wandelen. Dit omdat ik zag dat de zon steeds zwakker ging schijnen. Het had sinds gisteravond behoorlijk gevroren en de temperatuur was lager dan gisteren. 
Mijn wandeling begon erg rustig qua geluiden maar langzamerhand kreeg ik steeds meer geluiden te horen. Het begon met een langdurige luide sirene van een ambulance en het geluid stopte pas toen het vlak bij was. Ik liep toen ter hoogte van de toegangsweg naar het Breulymeer. 
Voor de verandering liep ik over het pad dat direct aan het water ligt. Vervolgens werd ik geconfronteerd met tal van andere geluiden zoals: kinderstemmen, mensen die met hun honden bezig waren, fluitende vogels, geluiden van eenden en waterhoentjes die in het Breulymeer zwommen en toen ik later boven op de dijk liep, hoorde ik de ganzengeluiden en enkele passerende auto`s.
Er waren behoorlijk veel mensen buiten om te wandelen of te fietsen. Na 40 minuten was ik weer thuis.

Tegenwind op de dijk

Vanmiddag even naar buiten gegaan om een frisse neus te gaan halen. Het waait de hele dag al erg hard en er zitten regelmatig stevige rukwinden bij en af en toe wat regendruppels.
Ik besloot om naar de molen te lopen om daar in de bijbehorende winkel eens rond te kijken. Helaas was ik te laat omdat de winkel om 16.00 uur de deuren al sluit. Daarom besloot ik een stukje langs de drukke provinciale herrieweg te lopen om vervolgens het Bettestraatje in te gaan en naar de dijk te gaan.
Eenmaal op de dijk voelde ik dat ik moest uitkijken om niet omver geblazen te worden. Toen er een auto aankwam, ben ik bewust even stil blijven staan. Aangezien ik vrij snel door de wind omver geblazen kan worden, zou het zomaar kunnen gebeuren dat ik voor de auto terecht kom. Zekerheid voor alles, bedacht ik mij ter plekke.
Op de dijk had ik het zwaar want ik had de wind van voren en ik moest me behoorlijk schrap zetten om vooruit te komen. Ik had nog niet eerder met zo`n harde wind op de dijk gelopen. Toch wel een bijzondere ervaring.
Na een wandeling van bijna 45 minuten kwam ik weer thuis en dan smaakt een kop warme chocomelk toch wel erg lekker.

Donker

Dit is het 2e deel van de zondagwandeling omdat het vorige verhaal van Emmerich anders te lang zou worden.
Nadat we bij `t Peeske in Beek thee hadden gedronken, gingen Ibo en ik nog een korte wandelroute lopen. Het werd de paarse route van 4 km. We hadden niet al te veel tijd meer want het was al eind van de middag. Om 15.40 uur vertrokken we en jammer genoeg liepen we net van de zon af, we gingen het bos in. Jammer dat we de zon niet meer zagen ondergaan. 

Volgens de planning zouden we met 4 km lopen toch zeker vóór 17.00 uur terug moeten zijn omdat het dan zo goed als donker is. Ik wist dat het laatste stuk van de route over een kaal verhard zandpad zou lopen. We zouden dan in ieder geval nog in het schemerlicht lopen als we al aan de late kant zouden terugkomen. 
Ibo en ik hebben vlot doorgelopen en je zou denken dat we er niet langer dan 1 uur over zouden doen. (bij een normaal tempo van 5 km per uur)
Ik heb wel een aantal keren stil gestaan om paddenstoelen te fotograferen maar dit is, alles bij elkaar geteld, niet langer dan 15 minuten geweest. 
Helaas gebeurde het dat we het laatste stuk in het donker moesten lopen. Want na het onverharde zandpad kwam er toch nog een laatste stuk waarbij we wéér in het bos liepen. Het was weliswaar aan de rand maar het was lastig lopen in het donker.

We kwamen tot de conclusie dat de aangegeven kilometerstand van 4 km niet klopt. We zijn 1 uur en 25 minuten onderweg geweest en als ik er dan 15 minuten afhaal vanwege het fotograferen, blijft er toch nog 1 uur en 10 minuten over. Normaal gesproken loop ik in deze tijd een afstand van ongeveer 5½ km. 

In het afgelopen voorjaar had ik deze wandelroute al een keer gelopen en toen was het mij niet opgevallen dat het niet klopte. Ik had toen geen haast en had 1 of 2 keer rust genomen. Nu hadden Ibo en ik de route aan een stuk door gelopen.
Ik was blij dat we weer bij het beginpunt terug waren.

Hieronder het laatste licht na de zonsondergang  

                                   enkele paddenstoelen

Stadswandeling in Emmerich am Rhein

Gisteren was het een koude dag, gelukkig brak na half 11 de zon door en de mist verdween hierdoor. Ibo en ik waren van plan om naar Emmerich te fietsen. Op het laatst besloten we hiervan af te zien vanwege de afstand die we in de kou zouden moeten fietsen. Het is heen en terug toch 36 km en ik fiets mijn spieren niet warm genoeg.

Om 11.15 uur liepen Ibo en ik al op de Rheinpromenade in Emmerich. We begonnen bij de St.Martinikerk en we zijn helemaal tot het einde gelopen. De St.Martinikerk staat wel heel erg dicht bij het water. Naast de kerk konden we op een toeristenzuil informatie lezen en foto`s zien van de geschiedenis van vroeger. O.a. foto`s van een grote overstroming van vroeger en de bouw van de Rijnbrug. We lazen op deze zuil dat de rode Rijnbrug, die we vanaf dit punt goed konden bewonderen, is gebouwd tussen 1962 en 1965. Deze brug is qua stijl hetzelfde als de Golden Gatebridge in San Francisco. Verder zagen we op de wandelpromenade her en der standbeelden en mooi aangelegde natuurterrassen. Op het laatste stuk van de Rheinpromenade lag een park en we zagen dat een grote boom was ingepakt met een breiwerk. Later zagen we in het centrum nog een keer dat er een aantal palen waren ingepakt met een mooi breiwerk. Vervolgens zijn we het centrum van Emmerich ingegaan en over een kleine Kerstmarkt heen gelopen.

Na een lunchpauze in een café waar we heerlijke erwtensoep hebben gegeten, zijn we met de auto de Rijnbrug overgereden. Aan de andere kant zijn we, net buiten het plaatsje Griethausen, aan de waterkant van de Rijn gaan wandelen.
We gingen al vrij snel van het zandpad af om naar de waterkant te gaan. Door het struikgewas heen liepen we naar een soort strandje waar zowel grint als schelpen lagen. Langs de rand hiervan stonden lage bomen met grillige stammen en hiertussen zag ik toch weer paddenstoelen staan. Zelfs halverwege de maand december zie ik ze nog steeds en ik heb ze gefotografeerd omdat ze in goede staat verkeerden. Op een gegeven moment zagen we aan de overkant van de Rijn het Nederlandse plaatsje Spijk liggen. Ibo herkende het aan de steenfabriek waar hij in de vorige eeuw een periode heeft gewerkt.
We besloten om niet al te ver door te lopen omdat we dan ter hoogte van Tolkamer zouden uitkomen. Maar dan moesten we dat hele eind ook weer over dezelfde weg teruglopen. Ik vind dat saai en ik had daar niet zo`n zin in.

We liepen terug over een zandpad toen we een zwarte hond in de verte naar ons toe zagen komen. Hij rende in een behoorlijk tempo en toen hij ons passeerde, begon ik tegen hem te praten. Hierdoor stopte de hond even om in een plas water te gaan drinken. Er was nergens een eigenaar te zien. Al gauw rende de hond weer verder en we zagen dat er in de verte een tweetal mensen aankwamen. Ik riep van een afstand of het misschien hun hond was; dit was echter niet zo. De vrouw pakte de hond bij de halsband om te kijken wat er op de hondenpenning stond; toevallig bleef de hond bij hun ook stilstaan om weer te drinken in een plas water. De vrouw besloot te bellen naar het telefoonnummer wat op die hondenpenning stond. Net op dat moment zagen we in de verte een man met een aangelijnde hond onze kant opkomen. Het bleek dat de hond van hem was en toen hij bij ons was aangekomen, deed hij de hond meteen aan de riem. Daarna liep hij weer terug in de richting waar hij vandaan was gekomen.Wij waren in ieder geval blij dat de hond weer terug was bij de eigenaar.

Wij zijn, nadat we weer terug bij de auto waren, terug gereden naar Beek in Nederland. We wilden bij `t Peeske in Beek een kop thee drinken en daarna nog een korte wandelroute gaan maken. (zie bij het volgende verhaal met de titel: 'Donker')

Hieronder al vast een paar foto`s van Emmerich (bron: wikipedia)

Een van de standbeelden op de Rheinpromenade: Poortekerl

Hieronder 2 van mijn eigen foto`s:

 Emmerich-Rheinpromenade (Rijnbrug nog gedeeltelijk in de ochtendmist)

 Langs de Rijn tegenover het Nederlandse dorp Spijk

Ierse wolfshond

Vandaag was de teckel Olivia weer bij mij en dat betekende dat ik naar buiten moest met het slechte weer. In de ochtend was het stormachtig en nat, gelukkig was het in de middag droog.
Vanochtend hadden we geluk om net op tijd weer binnen te zijn voordat de regenbui goed doorzette. Vanmiddag kwam de zon er weer bij maar het bleef wel erg hard waaien. 
Olivia en ik zijn een half uur aan de wandel geweest en ik liep het laatste stuk over een zandpad dat langs weilanden ligt. Dit deed ik om niet over de dijk te hoeven lopen en ook omdat ik niet dezelfde weg terug wilde lopen. In het begin van dat zandpad was er een klein deel erg modderig omdat de boer op dat stuk zijn tractor het erf oprijdt. Ik kon nog net op een iets hogere grasrand lopen en ik verwachtte dat Olivia mij precies achterna zou lopen. Dit deed ze niet, zij besloot om gewoon door het natte modderspoor te lopen. Tsja......dan thuis de hond maar goed afdrogen. De rest van het pad was redelijk goed begaanbaar maar een aantal keren liep Olivia toch net door het modderige deel heen terwijl ze ook op het gras naast de karrensporen kon lopen.
Bijna thuis gekomen, zag ik de vrouw weer lopen met haar zeer grote hond. Een goed moment dus om haar te vragen wat voor ras haar hond is en hoe hij heet. Hij behoort tot de wolfshonden: Ierse wolfshond en hij heet Hendrik en hij is 6 jaar oud. Zeer grote honden worden vaak niet ouder dan 6 of 7 jaar, hij is dus al vrij oud.
Terwijl ik met de vrouw sprak, ging Olivia een eind van ons af zitten. Ze zat met de rug naar ons toe en bijna 5 meter verderop, precies op het eind van de lengte van de rolriem. Ze moest niets hebben van Hendrik. 

Hieronder nog een paar foto`s van grote honden die ik in mijn vorige woonplaats Arnhem heb gefotografeerd. Ik heb in 2012 een fotoproject gemaakt van alle honden die ik regelmatig tegen kwam bij mij in de wijk en ook van honden rondom mijn woonwijk.

Als laatste nog een keer Olivia met Hendrik
(eigenaresse van de hond is wegens privacy zwart gemaakt)

Late middagwandeling

Vanmiddag ben ik op tijd vertrokken om nog een wandeling te maken. Na een natte ochtend was rond de klok van 11 uur de zon te voorschijn gekomen. Wel bleef de harde zuidwestenwind aanwezig en gelukkig voor mij bleef de rest van de middag de zon aanwezig. 
Tegen 16.15 uur vertrok ik naar de dijk om daar de zon te zien ondergaan. Ik was nog net op tijd en ik heb een aantal foto`s kunnen maken.
Ik ben boven op de dijk blijven lopen om mijn schoenen schoon te houden. Toen ik bijna bij het Breulymeer was, zag en hoorde ik een grote groep ganzen. Het blijft een mooie gebeurtenis om dit te aanschouwen.
Het leek me wel leuk om zo`n grote groep ganzen te fotograferen met de gekleurde achtergrond van de inmiddels verdwenen zon. Helaas stond er net een rij bomen voor me, dus dat ging niet door.
Ik ben bij het Breulymeer de dijk afgegaan en toen voelde ik de koude en harde wind niet meer zo sterk.Wel bleef ik last houden van koude handen en ook koude voeten.
Ik ben het pad langs de visvijver ingegaan en bijna op het eind trof ik nog een groep grote inktzwammen aan. En nog iets verderop lag een kleine tak op het pad en hierop zag ik behoorlijk veel oorzwammetjes zitten. Beide paddenstoelsoorten heb ik toch weer op de foto gezet. Ik blijf ze steeds weer zien en ik kan het nog steeds niet laten om er een foto van te maken.
Intussen werd het steeds donkerder en dat dwong mij om de rest van de terugweg in één keer door te lopen. Al met al ben ik bijna 1 uur buiten geweest; in ieder geval weer genoeg beweging in de buitenlucht gehad.

IJzige koude wind

Het was afzien deze hele week met de temperatuur. Sinds zaterdag 29 november is het grijs en koud weer met een ijzige wind uit het oosten en / of noordoosten.
Afgelopen woensdag fietste ik over de dijk naar Pannerden en achteraf gezien constateerde ik, dat de fietstocht om 12.00 uur op de terugweg een heel stuk kouder was dan de heenrit tussen 8.30 uur en 9.00 uur. Op de heenweg had ik het geluk dat ik de koude wind schuin van achteren had en de wind was toen nog niet al te hard.
Toen ik om 12.00 uur klaar was met mijn vrijwilligerswerk, ben ik al vrij snel afgestapt om een regenbroek aan te trekken. Dit om mezelf te beschermen tegen de snerpende koude wind. Ik had dikke handschoenen aan en een muts op, maar dit voorkwam niet dat mijn voorhoofd steeds pijnlijker aanvoelde. Het was een zware fietstocht en ik was blij dat ik thuis was, na 25 minuten fietsen.

Gisteren, op donderdag, had ik de oppashond Olivia weer en moest ik wel naar buiten om te wandelen in de kou. Dit zou ik anders niet zo vroeg gedaan hebben in de ochtend, om 9.45 uur liep ik voor de 1e keer buiten. In het plantsoen liep ik nog redelijk beschut tegen de koude wind en de ronde was niet al te lang, maar 20 minuten. Alleen bij het begin van dit plantsoen is het helaas een kaalslag geworden. Aan de rand van dit plantsoen zijn dit jaar al 2 keer vele bomen gekapt en de 2e keer betrof het een grote blunder van de gemeente Zevenaar. ( lees hier het artikel )
In het begin van de middag ging ik voor de 2e keer wandelen en vanwege de kou ben ik niet langer dan 30 minuten aan de wandel geweest. 

Hieronder een indruk van de bomenkap in begin 2014

Koud

Ik was van plan om op de laatste zondag van november een fietstocht te maken, samen met Ibo, vanaf Winterswijk. We zouden onze fietsen meenemen in de trein en dan vanaf het treinstation een fietsroute van ongeveer 31 km gaan doen.
Jammer genoeg kwam de weersvoorspelling voor een zonnig weekend niet uit. Op de zaterdag bleef het al de hele dag bewolkt en op zaterdagavond gaf het weerpraatje op RTL4 aan dat de zondag wederom een dag met laaghangende bewolking en een koude oostenwind zou worden. 
Dan is het niet echt lekker om 31 km te gaan fietsen. Dus we besloten om iets anders te gaan doen. 
Toch heb ik op zondagmiddag wel een zeer korte rondwandeling, in mijn badjas, gemaakt. We waren naar Sanadome in Nijmegen gegaan en nadat we uit de Mintkamer (een sauna met een temperatuur tot 65 graden) waren gekomen, zijn we ter afkoeling een rondje buiten gaan lopen.

Vandaag was het weer een koude en grijze dag, toch ben ik aan het eind van de middag wel een wandeling van ruim 30 minuten gaan maken. Effe een frisse neus halen en de spiertjes in beweging zetten. Ik had mijn dunne winterjas aangetrokken, dikke handschoenen aan, een haarband op en de hoge wandelschoenen aangetrokken.
Het was 16.45 uur toen ik van huis vertrok en eigenlijk was dat aan de late kant want het werd steeds donkerder. Terwijl ik bovenop de dijk liep, bedacht ik mij dat ik eigenlijk zo`n reflecterend hesje aan had moeten doen. Lijkt me iets veiliger lopen.
Nadat ik bij het Breulymeer van de dijk afgegaan was, zag ik daar in het schemerdonker een auto staan. Ik liep er langs en keek naar de auto en op dat moment zag ik een paar witte voeten tegen de zijkant van de ramen ophoog komen. Oeps, daar schrok ik toch wel even van. Het waren witte sokken en de autoruiten waren nogal beslagen, dus dat zette me wel aan het denken. Gelukkig stond de auto aan de andere kant van de weg en was ik er niet zo heel dicht langs gelopen.
Na een half uur was ik weer thuis en ik heb me voorgenomen om niet meer later dan 16.15 uur van huis te gaan als ik over de dijk ga wandelen.