Gisteren zijn Ibo en ik gaan fietsen in het Nationaal Park met de naam 'De Loonse en Drunense Duinen'. Wij gingen met onze eigen fiets per trein naar Den Bosch toe. Vanaf het treinstation was het nog circa 12 km fietsen en die afstand viel me enigszins tegen. In het natuurgebied zouden Ibo en ik namelijk een rondrit maken van 18 km. Al met al zou dit voor mij iets te veel van het goede zijn, 2 keer 12 km en dan nog de rondrit van 18 km. Ik ben met mijn opbouwende fietstrainingen nog niet verder dan 30 km.
Het was prima fietsweer, zonnig en niet warmer dan 20 graden met een matige noordenwind.
Tegen 13.00 uur kwamen we, na een rit door mooie groenrijke gebieden, aan bij restaurant De Rustende Jager'. Dit was het vertrekpunt van onze fietsrondrit door het natuurgebied van de Loonse en Drunense Duinen en we zijn hier eerst gaan lunchen.
Toen we weer gingen fietsen, zagen we al snel de bekende zandduinen. We zijn weer van de fiets afgestapt en vervolgens het zand opgelopen. In de verte zagen we een soort van oase en zijn daar naar toe gelopen. Hier zagen we een aantal mensen met hun honden die in en rond het water aan het spelen waren. Er waren veel mensen in dit gebied aanwezig, zoals gezinnen met kinderen, wandelaars met of zonder hond, mountainbikers, paarden met hun berijders en natuurlijk ook de gewone fietsers. Na enkele foto`s gemaakt te hebben, fietsten we weer verder.
Tijdens de rondrit zijn we nog een aantal keren afgestapt om o.a. de zandduinen in te gaan, om bij een groot meer te kijken naar veel spelende honden die in en uit het water renden en met elkaar aan het spelen waren. Er bleek een grote groep mensen te zijn die allemaal een Labrador bij zich hadden en die gezamenlijk aan het wandelen waren. Later zag ik nog een groep mensen die allemaal een Saarloos wolfshond bij zich hadden.
Op het laatste stuk van onze fietsrondrit zijn Ibo en ik van de route afgegaan en al in de richting van Den Bosch gaan fietsen. Dit fietspad werd goed aangegeven via de ANWB-paddestoelen. Naar Den Bosch was het bijna 13 km fietsen, anders zouden we eerst weer terug gaan naar De Rustende Jager en dan vanaf daar wéér 12 km terug fietsen. Dit vond ik onzin, vandaar dat we na driekwart van de fietsrondrit al terug gingen naar Den Bosch.
We reden langs een kaarsrecht aangelegd kanaal, De Drongelen Kanaal.
Het was een erg lang stuk en op dit lange stuk zijn we ook nog enkele keren van de fiets gestapt; ik was inmiddels erg moe en mijn benen voelden zwaar en pijnlijk aan. In het gras langs het water zag ik meerdere keren paddenstoelen staan, dus dit was meteen een goede reden om van de fiets te stappen en die te fotograferen. Ik heb deze paddestoel (het was steeds hetzelfde soort, namelijk de Parasolzwam) in 3 groeistadia op de foto gezet.
Grappig detail: vandaag zag ik 'betonnen paddestoelpaaltjes' van de ANWB en 'natuurlijke paddenstoelen' in het gras.
Tegen 18.00 uur waren we weer terug bij het treinstation van Den Bosch. Uiteindelijk kwam ik tegen 20.30 uur thuis, een reis van 2½ uur en had ik 41 km op de kilometerteller van mijn fiets staan. Door het overstappen met de fietst van het ene perron naar het andere en het moeizame proces van het in - en uitchecken van de OV-card, misten we 2 keer de trein.
Het was prima fietsweer, zonnig en niet warmer dan 20 graden met een matige noordenwind.
Tegen 13.00 uur kwamen we, na een rit door mooie groenrijke gebieden, aan bij restaurant De Rustende Jager'. Dit was het vertrekpunt van onze fietsrondrit door het natuurgebied van de Loonse en Drunense Duinen en we zijn hier eerst gaan lunchen.
Toen we weer gingen fietsen, zagen we al snel de bekende zandduinen. We zijn weer van de fiets afgestapt en vervolgens het zand opgelopen. In de verte zagen we een soort van oase en zijn daar naar toe gelopen. Hier zagen we een aantal mensen met hun honden die in en rond het water aan het spelen waren. Er waren veel mensen in dit gebied aanwezig, zoals gezinnen met kinderen, wandelaars met of zonder hond, mountainbikers, paarden met hun berijders en natuurlijk ook de gewone fietsers. Na enkele foto`s gemaakt te hebben, fietsten we weer verder.
Tijdens de rondrit zijn we nog een aantal keren afgestapt om o.a. de zandduinen in te gaan, om bij een groot meer te kijken naar veel spelende honden die in en uit het water renden en met elkaar aan het spelen waren. Er bleek een grote groep mensen te zijn die allemaal een Labrador bij zich hadden en die gezamenlijk aan het wandelen waren. Later zag ik nog een groep mensen die allemaal een Saarloos wolfshond bij zich hadden.
Op het laatste stuk van onze fietsrondrit zijn Ibo en ik van de route afgegaan en al in de richting van Den Bosch gaan fietsen. Dit fietspad werd goed aangegeven via de ANWB-paddestoelen. Naar Den Bosch was het bijna 13 km fietsen, anders zouden we eerst weer terug gaan naar De Rustende Jager en dan vanaf daar wéér 12 km terug fietsen. Dit vond ik onzin, vandaar dat we na driekwart van de fietsrondrit al terug gingen naar Den Bosch.
We reden langs een kaarsrecht aangelegd kanaal, De Drongelen Kanaal.
Het was een erg lang stuk en op dit lange stuk zijn we ook nog enkele keren van de fiets gestapt; ik was inmiddels erg moe en mijn benen voelden zwaar en pijnlijk aan. In het gras langs het water zag ik meerdere keren paddenstoelen staan, dus dit was meteen een goede reden om van de fiets te stappen en die te fotograferen. Ik heb deze paddestoel (het was steeds hetzelfde soort, namelijk de Parasolzwam) in 3 groeistadia op de foto gezet.
Grappig detail: vandaag zag ik 'betonnen paddestoelpaaltjes' van de ANWB en 'natuurlijke paddenstoelen' in het gras.
Tegen 18.00 uur waren we weer terug bij het treinstation van Den Bosch. Uiteindelijk kwam ik tegen 20.30 uur thuis, een reis van 2½ uur en had ik 41 km op de kilometerteller van mijn fiets staan. Door het overstappen met de fietst van het ene perron naar het andere en het moeizame proces van het in - en uitchecken van de OV-card, misten we 2 keer de trein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten