Vanmiddag ben ik in de natuur gaan struinen. Het weer was goed, er waaide een frisse wind en de zon scheen. Ondanks dat er in de verte al bewolking aankwam, bleef de zon toch vrolijk door schijnen.
Ik ben de Gelderse Waard weer ingegaan en vervolgens een natuurpad ingelopen. Het begin was meteen al erg modderig en dat bleef de hele weg zo. Al wisselde het wel af met nauwelijks begaanbare gedeelten en beter te belopen gedeelten. Ik liep langs een aantal waterplassen met veel riet rondom en langs weilanden die terug gegeven worden (of al zijn terug gegeven) aan de natuur. Al zie je nog duidelijk de afscheidingen d.m.v. prikkeldraad. Het wandelpad loopt precies over het spoor waar veel 'wilde dieren' over heen lopen, oa. de Konikpaarden. Daarom is het er ook zo modderig.
Het pad was veel langer dan ik verwacht had en ik was bijna 1 uur bezig om aan de andere kant uit te komen. Dit was bij de dijk waar de Pannerdenseweg overheen loopt. Het natuurgebied waar ik doorheen gelopen was heet de Rosandsepolder.
Vooral het 1e deel was erg mooi, het was erg stil en ik zag en hoorde alleen maar overvliegende ganzen. Deze kwamen met 10-20 tegelijk over mij heen gevlogen.
Ik stond meerdere keren stil om foto`s te maken. Terwijl ik omhoog keek, kreeg ik in gedachten: ze zouden zomaar over me heen kunnen poepen. Opeens hoorde ik een iets ander geluid en net naast mij kwam er inderdaad 'ganzenpies' naar beneden. Later zag ik op de grond genoeg 'ganzenkeutels' liggen en zodoende wist ik in ieder geval zeker dat ik dat niet naast mij had horen vallen.
Bij de 2e waterpoel zag ik 2 wandelaars mij tegemoet komen en de man had vreselijk smerige modderschoenen. We raakten aan de praat en de man zei tegen me: 'verderop is het nog veel modderiger'.
En inderdaad: het werd erger en het lopen ging ook behoorlijk lastig. Om niet in de modder te lopen, ging ik aan de rand van het pad lopen maar dan liep ik met mijn voeten helemaal scheef of ik liep rakelings langs het prikkeldraad. Op een gegeven ogenblik vond ik het niet meer leuk, mijn voeten gingen pijn doen. Ik kreeg de neiging om om te draaien en hetzelfde pad weer terug te lopen. Aangezien ik al wel kon zien dat ik er bijna was, besloot ik toch maar om door te gaan.
Eenmaal op de dijk aangekomen, heb ik nog een half uur gelopen om weer thuis te komen. Al met al wel een behoorlijke tijd gewandeld. (1 uur en 45 minuten)
Hieronder zie je een paar foto`s die ik gemaakt heb.
Ik ben de Gelderse Waard weer ingegaan en vervolgens een natuurpad ingelopen. Het begin was meteen al erg modderig en dat bleef de hele weg zo. Al wisselde het wel af met nauwelijks begaanbare gedeelten en beter te belopen gedeelten. Ik liep langs een aantal waterplassen met veel riet rondom en langs weilanden die terug gegeven worden (of al zijn terug gegeven) aan de natuur. Al zie je nog duidelijk de afscheidingen d.m.v. prikkeldraad. Het wandelpad loopt precies over het spoor waar veel 'wilde dieren' over heen lopen, oa. de Konikpaarden. Daarom is het er ook zo modderig.
Het pad was veel langer dan ik verwacht had en ik was bijna 1 uur bezig om aan de andere kant uit te komen. Dit was bij de dijk waar de Pannerdenseweg overheen loopt. Het natuurgebied waar ik doorheen gelopen was heet de Rosandsepolder.
Vooral het 1e deel was erg mooi, het was erg stil en ik zag en hoorde alleen maar overvliegende ganzen. Deze kwamen met 10-20 tegelijk over mij heen gevlogen.
Ik stond meerdere keren stil om foto`s te maken. Terwijl ik omhoog keek, kreeg ik in gedachten: ze zouden zomaar over me heen kunnen poepen. Opeens hoorde ik een iets ander geluid en net naast mij kwam er inderdaad 'ganzenpies' naar beneden. Later zag ik op de grond genoeg 'ganzenkeutels' liggen en zodoende wist ik in ieder geval zeker dat ik dat niet naast mij had horen vallen.
Bij de 2e waterpoel zag ik 2 wandelaars mij tegemoet komen en de man had vreselijk smerige modderschoenen. We raakten aan de praat en de man zei tegen me: 'verderop is het nog veel modderiger'.
En inderdaad: het werd erger en het lopen ging ook behoorlijk lastig. Om niet in de modder te lopen, ging ik aan de rand van het pad lopen maar dan liep ik met mijn voeten helemaal scheef of ik liep rakelings langs het prikkeldraad. Op een gegeven ogenblik vond ik het niet meer leuk, mijn voeten gingen pijn doen. Ik kreeg de neiging om om te draaien en hetzelfde pad weer terug te lopen. Aangezien ik al wel kon zien dat ik er bijna was, besloot ik toch maar om door te gaan.
Eenmaal op de dijk aangekomen, heb ik nog een half uur gelopen om weer thuis te komen. Al met al wel een behoorlijke tijd gewandeld. (1 uur en 45 minuten)
Hieronder zie je een paar foto`s die ik gemaakt heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten