Rozendaalse heidewandeling

Nogmaals over de bloeiende hei gewandeld, deze keer op het Rozendaalse veld.
Ik liep vanmiddag samen met een kennis en uiteraard was Benni ook van de partij.
Het viel mij op dat er verschil in zat in de grootte van de heideplanten. In Ede waren de planten veel hoger als op het Rozendaalse veld.
Zie hieronder een foto gemaakt van een heideplant in Ede.

We zijn bijna 1½ uur op de hei geweest en hebben onderweg nog op een bankje zitten genieten van de rust.
Het was heerlijk weer, zonnig en niet al te warm. Er waren maar weinig mensen aanwezig omdat we pas aan het eind van de middag daar waren.
Benni was nog korte tijd onvindbaar maar gelukkig kwam hij uit zichzelf weer tevoorschijn, nadat we toch wel een aantal keren hadden geroepen. Hij kwam er aan rennen en hij zat helemaal onder het gele zand. Heel triomfantelijk kwam hij met een gevonden tennisbal aanrennen.

Bloeiende heide

Ik heb vanmiddag gewandeld over de bloeiende heide in Ede.
Deze week was precies het goede tijdstip omdat nu het merendeel van de heideplanten bloeit.
Ik had in dit stuk van de Edese heide nog niet eerder gewandeld. Wel wist ik van eerdere info dat in dit stuk een groot gebied is waar de honden los mogen lopen.
Omdat ik vanmiddag in Ede bij iemand iets ging ophalen, had ik besloten om daarna met Benni op de hei te gaan wandelen. Het was wel eng om te bepalen hoe ik zou gaan lopen want ik kende de weg niet en ik zag best wel veel wandelpaden. Gelukkig zag ik na een tijdje hoe het in elkaar zat omdat het pad omhoog ging en ik hierdoor het wandelgebied beter kon overzien.
Het was heerlijk weer en ik zag dat aan de andere kant van de provinciale weg (N224) er activiteiten waren, zoals een paardenevenement en een vliegshow.

Knakkende knieën

Tijdens de wandeling naar het park Angerenstein merkte ik dat mijn knieën zeer deden. Blijkbaar het gevolg van de wandeling van gisteren.
In plaats van knikkende knieën had ik last van knakkende knieën. Het lopen ging moeizaam en ik kon niet snel lopen. Nu hoefde dat gelukkig ook niet want ik zag weer genoeg paddenstoelen in het park staan. De mooie oranje houtzwammen waren er weer; vorig jaar trof ik deze ook. Ik hield de boomstam al geregeld in de gaten als ik in het park liep. Vorig jaar waren de houtzwammen al beschadigd, maar nu had ik geluk. Ik trof 'verse' zwammen aan die nog onbeschadigd waren.
Uiteraard heb ik ze op de foto gezet. Verder zag ik nog een gele schimmelsoort en wat donkerrode paddenstoelen, helaas waren deze allemaal beschadigd.

Heb een paar foto`s hieronder geplaatst; voor de liefhebber.

Rozendaalse heide

Vanmiddag met Benni naar het Rozendaalseveld gegaan. Het was lekker weer en omdat Benni vandaag jarig is, besloot ik hem te plezieren door daar heen te gaan. Benni is sinds vandaag 14 jaar.
Hij kan op de heide zo heerlijk rondrennen en zich vermaken in de vele konijnenholen. Af en toe een modderpoel in om af te koelen en te drinken. Het verbaast mij dat Benni zo goed omgaat met de vele vreemde honden die we daar tegenkomen.
Ik genoot van de bloeiende heidestruiken en ik heb zelfs een paddenstoel op de foto gezet.

Hond en brillenkoker met zonnebril kwijt

Het was een rare wandeling vanmiddag in het bos van Rozendaal, dat grenst aan Arnhem-oost. Eerst was Benni nergens meer te bekennen en doordat het struikgewas / onkruid zo hoog is in het bos, kon ik niet ver vooruit kijken. Ik stond op een splitsing waar ik 3 keuzes had en welke kant ik ook opkeek, er was geen Benni te zien. Na 3x Benni roepen, koos ik ervoor om het pad te nemen dat naar beneden liep. Halverwege dat pad is er aan de linkerkant een pad dat weer omhoog gaat; hier was ik op de heenweg naar boven gegaan. Ik was aangenaam verrast toen Benni daar naar beneden kwam lopen. Hij was mij dus ook aan het zoeken geweest.
Ik besloot Benni meteen aan de riem te doen en ik pakte de hondenriem uit mijn jaszak. Ik hoorde wel een geluid maar lette er verder niet op. Toen ik aan de rand van het bos mijn zonnebril wilde opzetten, kwam ik erachter dat de brillenkoker niet meer in mijn jaszak zat. Ik schrok behoorlijk en dacht: nee hè, niet weer.
Vorig jaar ben ik ook al 2 keer een zonnebril - met sterkteglazen erin kwijtgeraakt in het bos. Dus er zat niets anders op om weer terug te lopen tot het punt waar ik mijn jas uit had gedaan en om mijn middel had gebonden. Gelukkig zag ik de brillenkoker al eerder op de grond liggen, namelijk bij het punt waar Benni uit het zijpad kwam lopen. Dus dat was het geluid wat ik hoorde toen ik de hondenriem uit mijn jaszak haalde.
Hierna kon ik met een goed gevoel naar huis terugkeren.