Nunspeet

Op zondag 17 juni ben ik weer in Nunspeet geweest; de vorige fietstocht was al weer een tijdje geleden, namelijk in september 2014. Toen schreef ik dat je in deze streek eigenlijk de bloeiende heide zou moeten zien. Echter, waren Ibo en ik toen te laat en nu was ik te vroeg. Vanaf half augustus zou ik hier nog weer een keer moeten komen. Ben benieuwd of mij dat gaat lukken.

Het weer: halfzware bewolking waar de zon af en toe wat wazig doorheen scheen en de temperatuur was niet al te hoog. (17 graden) Er was een kleine kans op een regenbui en het was aan de frisse kant. De wind kwam uit het westen en had een kracht van 4 of 5.
Mijn trein kwam om 12.15 uur in Nunspeet aan en ik had onderweg besloten om eerst de fietstocht van 25 km te gaan doen en daarna naar het Noord Veluwse Museum te gaan. Het 1e fietsknooppunt vond ik snel; deze lag aan de andere kant van de spoorbaan.

De fietsroute ging meteen al het bos in en daar bleef ik grotendeels in fietsen.
Vlak voor Vierhouten fietste ik een klein stukje over de verharde weg maar vóór de bebouwde kom ging ik al rechtsaf. Op dit punt zag ik een picknicktafel staan en ik besloot een lunchpauze te houden. Net op dat moment kwam de zon wat langer achter de bewolking vandaan en de lucht leek op te klaren.Vanaf hier zou ik door een heideveld gaan fietsen; het landschap was open en glooiend.
Toen ik weer op de fiets zat, zag ik in de verte op een heuvel de heideschapen liggen. Helaas kwam ik er niet dichterbij omdat mijn route er net vanaf ging. In plaats van de bloeiende heide zag ik wel andere heidebloemen in bloei staan. Ze staan op de foto maar door de stevige wind zijn ze niet erg scherp.

de heide bloempjes

Na de heide kwam ik weer in een bosgebied en even daarna in de volgende plaats, Elspeet. Hier raakte ik mijn fietsknooppunt kwijt en ben ik het centrum ingegaan. Er zou vast wel ergens een plattegrond staan van de fietsknooppunten. Het werd op dat moment erg druk omdat de Hervormde kerkdienst net klaar was en iedereen naar buiten ging. Ik zag een heleboel hoedjes en een aantal van de oudere pubermeisjes zag ik een alpinopet dragen. Dat mag blijkbaar wel.
Op een gegeven moment kwam ik inderdaad bij een paal met een plattegrond van de fietsknooppunten en kon ik mijn ontbrekende fietsknooppuntnummer opzoeken.

Ik verliet het dorp via de andere kant en het duurde niet lang voordat ik weer in het bos terug was.
Na enkele kilometers kwam ik weer langs een heideveld en ik ging er via de rand langs, terug richting Vierhouten. Deze heide ligt vlak naast het heidegebied waar ik op de heenweg doorheen gefietst was. Op mijn plattegrond zag ik dat het heidegebied doorsneden wordt door de Elspeterweg.
Na het heideveld reed ik weer door het bos heen en een paar kilometer verderop was ik weer terug op de weg waar ik mijn fietstocht begonnen was.
Inmiddels zag ik dat de lucht erg donker was geworden en vlak voor het eind ontkwam ik er niet aan: zachte miezerregen. Gelukkig was ik toen al weer terug in Nunspeet en het Noord Veluwse Museum was niet zo heel ver meer.
Ik was om 14.45 uur in het museum en ben daar begonnen met een kop thee om weer wat warmer te worden.

IVN-wandeling in Pannerden

Op zondag 10 juni was er een natuurwandeling georganiseerd door de IVN in Pannerden. De wandeling van circa 2 uur vond plaats in een natuurgebied dat ontstaan is na het gereed komen van een watergeul naast het Pannerdens Kanaal.
Het weer was zonnig en warm, een matige wind en de temperatuur in de middag oplopend naar ongeveer 25 graden. Er waren ondanks de voorspelde warmte toch een behoorlijk aantal mensen op afgekomen.

De wandeling werd begeleidt door 4 IVN-medewerkers en ieder van hen was specialist op een bepaald gebied. (o.a. de geschiedenis van De Liemers / Duitsland, de vroegere waterloop van de verschillende waterwegen en de begroeiing / bloemen)
De route die we zouden gaan volgen, loopt parallel aan de verharde dijkweg (Rijndijk) van Pannerden richting Groessen. We zouden alleen maar in dit gebied langs de watergeul lopen: 1 uur  heen en dan weer 1 uur teruglopen.
Omdat we tijdens de wandeling over prikkeldraad heen moesten klimmen, waren er zelfs 2 kleine opstapkrukjes meegenomen. Ja, ja, er was goed over nagedacht om het de 'gasten' zo makkelijk mogelijk te maken.

De wandeling begon naast de veerpontweg en na eerst een klein stukje naast de weg gelopen te hebben, gingen wij iets verderop over het prikkeldraad heen. Een deel van dit gebied is verpacht aan boeren en deze hebben hier hier grasweilanden gemaakt voor hun koeien.
We liepen bovenop een verhoging en zagen aan de linkerkant het water van het Pannerdens Kanaal en aan de rechterkant een brede grasstrook en daarachter de nieuwe watergeul. In het 1e stuk zagen we een groep jonge koeien, liggend / staan in het zand bij het water.

Tijdens de wandeling werd er steeds iets verteld over o.a. de geschiedenis van o.a. Pannerden en Doornenburg, het Kasteel bij Doornenburg, het ontstaan van het Pannerdens Kanaal en hoe het water jaren later een paar honderd meter verplaatst werd. Verder kregen we te horen hoe dit gebied nu ingericht wordt voor verschillende diersoorten. (o.a. een verhoogde oever / zandwal die de broedplaats zou moeten zijn voor de oeverzwaluwen zodat ze er een nest kunnen bouwen)
Toen we ter hoogte van het Kasteel Doornenburg waren; dat aan de andere kant van het Pannerdens Kanaal ligt, werd ons verteld over het restant van een oude boerderij en wat er nog van over is.

Nadat we 1 uur gelopen hadden, (inclusief het stilstaan en luisteren naar het verhaal van de IVN-medewerker) gingen we van het verhoogde stuk af om wat dichter bij de nieuwe watergeul te komen.
In de afgelopen 1 tot 1½ jaar heeft de natuur zichzelf kunnen ontwikkelen; al dan niet met de hulp van de IVN.
We zagen hier wat meer in bloei staande wilde bloemen en ik zag in het gras zelfs een paar kleine paddenstoelen staan. Nadat er weer iets verteld was over deze watergeul, liepen we over het gras aan de onderkant van het opgehoogde wandelpad weer terug.

Onderweg passeerden we een paar mensen die met hun jachthonden aan het oefenen waren; de honden moesten in - en langs het water zoek/ speuropdrachten uitvoeren. Hun begeleider werkte met gebaren en fluittonen. Toen wij er langsliepen werd de hond dusdanig afgeleidt, dat hij niet meer naar zijn baas luisterde.
Een van de hondenmedewerkers liep met kleding aan door het water om weer terug te gaan naar de andere kant; waar ze met zijn allen stonden. Hij trok zich niets aan van een beetje nattigheid; in het deel waar de man doorheen liep was het ondiep water.

Vanaf dit stuk zagen we een groot watergebied dat vol staat met waterplantjes en het watergebied krijgt vanaf hier de vorm van een meer. In de verte zagen we een zwanenpaartje in het water ronddobberen.

Ter hoogte van dit meer gingen wij weer omhoog om het laatste stuk weer bovenop het wandelpad te gaan lopen. Net voordat we weer over het prikkeldraad zouden gaan klimmen, is er nog een groepsfoto gemaakt.
Qua tijdsplanning klopte het precies: na bijna 2 uur waren we weer terug op de
P-plaats waar we begonnen waren.

Appeltern

Zondagmiddag 3 juni een wandeling gemaakt in de tuinen van Appeltern. Dit is een park van ongeveer 22 hectare groot. Het bestaat uit o.a. voorbeelden van aangelegde tuinen en voorbeeldborders. Het park bestaat al 30 jaar en het bevat inmiddels veel meer dan tuinen alleen. Er zijn speciale thema`s zoals: de Nationale Vaste planten tuin, de Wilde Weelde Wereld, het Appeltern Tuinenfestival en het Ontdekkingseiland.
Daarnaast staan er regelmatig workshops en evenementen op de kalender: vandaag zondag 3 juni, was het thema: 'rariteiten in de tuin'.
In deze tijd van het jaar staat er ontzettend veel in bloei en dat maakt het extra leuk om hier te wandelen.

Het werd in de middag steeds zonniger en geleidelijk aan voelde ik het steeds warmer worden. (tot 24 graden) Het waaide iets en dat gaf nog wat verkoeling.
Mijn kledingkeuze was niet helemaal juist geweest en in de gedeelten van het park waar ik uit de wind liep, begon ik halverwege de middag behoorlijk te zweten.
Ik had deze keer wel een plattegrond van het park en ik zag dat er met verschillende kleuren werd gewerkt. Ik koos er voor om eerst de roze en de blauwe kleur te volgen. (tuinen & planten en tuinen & trends)
In het roze deel stonden de 'rariteiten' en uiteraard heb ik een aantal ervan op de foto gezet. Op het eind van dit onderdeel staat ook de 'protestboom' die geplaatst was vanwege het 25 jaar bestaan van het park. Het diende toen tevens als statement om de ogen te openen over de aanschaf van allerlei spullen en veel te weinig over 'groen'. In dit deel van het park zag ik o.a. een kunstwerk gemaakt door Herman van Veen.

Kunstwerk van Herman van Veen

Andere kunstwerken

In het blauwe deel zag ik verscholen tuinen en 'natuurlijke vijvers' afkomstig van het polderlandschap Maas&Waal. Ook zag ik veel aangelegde tuinvijvers met veel verschillende soorten waterplanten (o.a. bloeiende waterlelies) of vijvers die dienden als zwembad. Er was een tuin van A.Vogel waar ik veel geneeskrachtige kruiden in zag staan en een deel waar ik veel prachtig in bloei staande 'wilde bloemen' zag.
Toen ik langs de rand van het park liep, zag ik dat er als afscheiding een sloot lag en aan de andere kant van de sloot zag ik weilanden en een veld met in bloei staande koolzaadplanten. Een mooi gezicht: de gele bloemen tegen het groen van het gras. Hier liep ik tevens onder een bomenhaag en ik was blij dat ik even in de schaduw van de bomen kon lopen. In dit deel zag ik aangelegd tuinen met veel afvalhout of stukken boomstronken. En op een van de boomstammen zag ik een mooie oranje paddenstoel.

Na een pauze ben ik naar het oranje deel gegaan en ik liep onverwachts een Kabouterbos in; heel grappig om al die beelden van grote en kleine kabouters te zien. Ik kwam een heus kabouterhuisje tegen met een 'kaboutertuintje' waar kinderen konden spelen; ook hier zag ik paddenstoelen.

In het oranje deel zag ik vooral materiaalverschillen en constructies zoals: bestrating, tuinafscheidingen, waterornamenten, kunstgras en stapelmuren.
Hier liep ik ook weer tegen de rand van het park aan, ik liep langs een kanaal. Er stond een witte prieel met bovenop de punt een kleine roofvogel. Via een houten brug kunnen bezoekers oversteken naar het ontdekkingseiland. Toen ik langs de waterkant liep, zag ik in het water een watervogel op een nest broeden. Omdat ik er te dichtbij kwam, vloog het beest van schrik het water in en ik zag 1 ei in het nest liggen.

Aan de andere kant van de brug, het ontdekkingseiland, heb ik niet alles gezien omdat het bijna sluitingstijd was. Ik zag o.a. het bamboebos en op de terugweg naar de uitgang zag ik nog 'prairieborders'. Wat een benaming!
Het was 16.45 uur toen ik terug was; om 13.30 uur was ik de wandeling begonnen.

Nog een aantal foto`s