Stormschade

Op zondag 21 januari heb ik een rondwandeling gemaakt in mijn woonomgeving. Het was zonnig weer en behoorlijk koud, ongeveer 5 graden bij een noordwesten wind en de gevoelstemperatuur was lager dan de werkelijkheid.

De bedoeling van deze wandeling was om een indruk te krijgen van de stormschade van afgelopen donderdag. Ik was benieuwd naar de hoeveelheid omgevallen bomen.
Toen ik donderdagmiddag thuis kwam, had ik al vrij snel gezien dat aan de tuinkant van mijn woning één van de 2 Sparren was gehalveerd. Tijdens de avondwandeling op donderdag zag ik in de straat naast mijn huis een jong boompje dat ook gehalveerd was.

Mijn fotocamera had ik mee genomen om onderweg te oefenen met enkele instellingen van mijn camera. Nadat ik de afgeknakte Spar naast mijn huis had gefotografeerd ben ik eerst even naar de andere kant van mijn woning gelopen, naar de rand van het Tichelplantsoen. Vooraan bij het deel waar enkele speeltoestellen staan, zag ik dat meerdere bomen beschadigd waren. Dit was me nog niet eerder opgevallen omdat ik toevallig een paar dagen met mijn auto via de andere kant kwam aanrijden om naar mijn woning te gaan.
Een grote boom naast de wipwap was gehalveerd en het bovenstuk van die boom had een ernaast staande jonge boom ook gehalveerd tijdens de val. Het viel me op dat alle bomen die ik tot nu toe had gezien halverwege waren afgebroken.

afgebroken bomen

Hierna ben ik naar de Poelwijkerlaan gegaan en er doorheen gewandeld. Alle bomen stonden in deze laan nog rechtop, wel waren er her en der takken afgewaaid. Gek genoeg lagen ze allemaal aan de zelfde kant in het gras.
Vervolgens heb ik een stuk langs de spoorbaan gewandeld en zag ik dat er aan de Duitse spoorbaan gewerkt werd; 2 mannen op een hoogwerker die met de bovenleidingen bezig waren.

Ter hoogte van het voormalige uitgaanscentrum WipInn, ben ik langs het gebouw gelopen en zag ik dat op 2 plaatsen de natuurlijke dakbedekking eraf gewaaid was. Opzij van dit gebouw ligt een verhoogd grasveld en ik ben hier omhoog gegaan en kon zo het Tichelplantsoen inkijken. Toen zag ik de eerste omgevallen boom met een enorme wortelkluit vlak naast het geasfalteerde voetpad. Hier ben ik wat gaan experimenteren met het proberen diepte in de foto te krijgen door in de lengte van de boomstam mee te fotograferen en met het juiste scherpstelpunt.

afgewaaide dakbedekking

de omgevallen boom, compleet met wortels

Halverwege het park ben ik de straat overgestoken en via een achterlangs pad naar het Breulymeer en de visvijvers gelopen. Ik sloeg het grindpad in dat vorig jaar vernieuwd is zodat ik niet over de straat hoefde te lopen. In het begin zag ik een kleinere boom die was omgewaaid maar ik kon er goed langs lopen. Het grindpad komt uit op een T-splitsing en ik ben rechtsaf gegaan en zag tot mijn verbazing dat er een hek voor de kleine houten brug was gezet; aan de andere kant stond het hek bij het begin van het wandelpad.
Er was niets te zien aan de brug en ik zag dat het hek aan één kant iets opzij geschoven was door iemand. Aangezien de houten planken van de kleine brug met een hoge boog over het water heen gaat, besloot ik er toch over heen te lopen. Het ging goed, ik ben niet in het water gevallen.
Net over de brug heen zag ik aan de waterkant een paar 'verse' paddenstoelen staan met een oranje kleur. Uiteraard werden deze ook gefotografeerd en kon ik nogmaals oefenen met het scherpstelpunt.

De paddenstoelen

Na het passeren van het 2e hek ben ik rechtsaf gegaan en langs het Breulymeer gelopen en daarna omhoog de dijk op. Aan de andere kant van de dijk zag ik dat het natuur-voetpad nog steeds gedeeltelijk onder het water stond. Boven op de dijk had ik een mooi overzicht over de vele knotwilgen en ik zag dat hier slechts 1 van de knotwilgen gedeeltelijk was afgescheurd.
Een eindje verderop, in het waterrijke deel van de Rijnsprangen (stuk dat net voor de Martinuskerk ligt) lagen wel weer enkele omgevallen bomen. Ik ben hier niet meer naar toe gelopen omdat ik op de tijd moest letten. Om 15.20 uur zou ik mijn moeder van het NS station gaan ophalen en ik moest voortmaken om nog op tijd bij het treinstation te zijn.
Al met al ben ik toch 1 uur aan de wandel geweest.


De volgende dag zie ik de opgeruimde boomstam aan de tuinzijde die liggen te wachten totdat ze worden opgehaald

Pannerden: hoog water

Op zondag 7 januari was het zonnig en helder weer en ongeveer 4 graden. Vergeleken met de zaterdag ervoor stond er vandaag een stevige noordoosten wind die ervoor zorgde dat het kouder aanvoelde dan het werkelijk was.

Ik wilde weer naar het hoge water gaan kijken en deze keer ging de fietstocht naar Pannerden.

Toen ik 14.30 uur over de dijk fietste, viel het mij meteen al op dat het druk was. Ik zag wandelaars, fietsers en opvallend veel auto`s. Na 3 km kon ik gelukkig verder op een stuk dijk waar geen auto`s mogen rijden en kwam de rust terug.

Op de heenweg had ik de koude wind voornamelijk aan de rechterkant van mij en soms iets van schuin achter; afhankelijk van de slingerende dijkweg. Bij de Jezuietenwaay en de stukken weilanden die niet onder water stonden, zag ik grote groepen Kolganzen die in het gras aan het eten waren of aan het rusten. Ik vroeg me af waar de witte Natuurrunderen zouden zijn; ik heb ze tijdens mijn rondrit nergens zien staan.

Op de T-splitsing, ter hoogte van het buitengebied van Groessen, ben ik links af gegaan en iets verder op weer naar links. Vanaf hier zie ik aan de rechterkant de nieuw aangelegde watergeul, die parallel naast het Pannerdens Kanaal loopt. Het is bedoeld als overloop van het overtollige water van het kanaal. Door de komst van deze geul komt het water niet helemaal meer tot aan de rand van het fietspad.

Bij het Kandia Gemaal ben ik van de fiets gestapt om enkele foto`s te maken van het ondergelopen gebied rondom het gemaal. 

Het Kandia Gemaal

Toen ik hierna weer verder fietste merkte ik dat het harder was gaan waaien en het voelde daardoor steeds kouder aan. Doordat de wind nu aan de linkerkant tegen mij aanwaaide en soms ook een beetje schuin voor, voelde de linkerkant van mijn gezicht aan als bevroren.

Ik was blij dat ik bij het kruispunt aankwam en rechtsaf kon slaan, richting de pont tussen Pannerden en Doornenburg. Er stonden veel mensen te wachten voor de oversteek en ik besloot om niet die kant op te gaan maar links het zandpad op te gaan dat direct naast het Pannerdens Kanaal ligt. Ik kwam er achter dat het pad stopt bij een soort van sluisdeuren. Dit is in 2016 gebouwd en in 2017 geopend.

Wat info opgezocht:

Regelwerk Pannerden is van grote betekenis voor de hoogwaterveiligheid in Nederland. Dat komt door de ligging aan het beginpunt van de Nederlandse delta: ingrijpen op deze plek is van grote invloed op de rest van het rivierengebied, van het IJsselmeer in het noorden tot de delta in het westen.

Het regelwerk is 175 meter breed en vijf meter hoog. Door meer of minder betonnen balken in het regelwerk te plaatsen, kan de hoeveelheid water die er bij hoogwater doorheen kan stromen, worden gereguleerd.

Ik kon met mijn fiets niet verder maar ik zag dat je als wandelaar wel verder kan; ik ben hier dus weer omgedraaid. Vervolgens ben ik naar het centrum van Pannerden gefietst en daarna weer in de richting van Zevenaar gegaan. 

Inmiddels was ik behoorlijk verkleumd geraakt terwijl ik net iets langer dan 1 uur buiten was. Mijn handen waren als ijsklompen en mijn gezicht voelde ook al niet al te prettig aan: mijn ogen deden pijn door de koude wind.

Vanaf Pannerden is het nog 25 minuten fietsen en ik was blij dat ik thuis was. In totaal ben ik 1 uur en 20 minuten buiten geweest. Brrrr.

Doesburg hoog water

Op zaterdag 6 januari ben ik vanwege het hoge water in Nederland, o.a. van de Rijn, Waal en IJssel naar Doesburg gegaan. Ik ben hier geboren en heb er tot mijn 19e jaar gewoond en ik ken de omgeving goed. Het toeval wilde dat er in het museum De Roode Tooren een tentoonstelling is dat gaat over de IJssel, dus ik kon het een met het ander combineren.

Het was zwaar bewolkt weer en de temperatuur van 6 graden voelde aangenaam, als je goed gekleed was. Er was geen of nauwelijks wind.
Ik begon de wandeling over de kade van het voormalige havengebied, de IJsselkade. Voorbij de niet meer in gebruik zijnde opslagloodsen zijn nieuwe woningen gebouwd. Vanaf hier loopt er een nieuw aangelegde wandelpromenade en men kan kiezen om bovenop of onderlangs te lopen. Het was mooi om over het vele water heen te kijken. Het toeval wilde dat de lucht net wat lichter begon te worden en er enkele lichte gaten tevoorschijn kwamen. En heel voorzichtig kwam er een wazige zon tevoorschijn; dit gaf een mooie glans over het water.

Vanwege het hoge water was het wandelpad dat onderlangs loopt verdwenen en moest ik wel bovenlangs lopen. Ik liep richting de IJsselbrug en passeerde onderweg de brede beige trap waar het water helemaal tegenaan stond.

De IJsselkade 

De IJsselbrug op de achtergrond

Vervolgens moest ik via de straat Contre Escarpe lopen omdat het wandelpad stopte en ik niet onderlangs kon vanwege het hoge water. Vlak voor de aanlegsteiger van de toeristenboten heb ik een panoramafoto gemaakt, van het water en de IJsselbrug erbij.
Hierna ben ik het centrum van Doesburg in gewandeld, richting het Gemeentehuis. Schuin tegenover het Gemeentehuis en net aan de voet van de hoge Martinikerk is het kleine museum te vinden.

Na bijna 45 minuten stond ik weer buiten en wandelde ik door het centrum heen, door smalle straten met mooie kleine woningen en ging ik weer terug naar de IJsselkade. Hier heb ik wederom een aantal foto`s gemaakt en daarna besloot ik naar de ophaalbrug te lopen. Om te zien hoe hard het water door de sluizen dendert.
Bij de sluizen is de aftakking van de IJssel naar de rivier de Oude IJssel, dat naar Laag Keppel en Doetinchem stroomt en dan verder de Achterhoek in.
Het water dat ik zag was smerig bruin en het stroomde inderdaad hard door de sluizen heen.
Toevallig vloog er net een helikopter over het water heen die een zeer grote groep bruine ganzen de stuipen op het lijf joeg. De groep vloog in paniek, vrij laag, over de ophaalbrug heen en ik vreesde onder gescheten te worden. Gelukkig bleef ik schoon. Toen de rust weer terug gekeerd was, ben ik terug gelopen naar mijn auto.

Ter hoogte van het voormalige Gemeentehuis van Angerlo ben ik weer gestopt en heb daar de auto geparkeerd. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de IJssel, in de verte zie je de hoge kerktoren van de Martinikerk in Doesburg, de vrachtschepen die langs varen in de richting van Giesbeek en Westervoort. De weilanden stonden vol met water, bijna tot aan het prikkeldraad toe. En ernaast loopt het fietspad van Doesburg naar Giesbeek. Op deze plek is het mooi om de passerende vrachtschepen te zien en ik heb nogmaals een panoramafoto gemaakt.

de IJssel bij Angerlo

Panorama van de IJssel