Nunspeet

Op zondag 17 juni ben ik weer in Nunspeet geweest; de vorige fietstocht was al weer een tijdje geleden, namelijk in september 2014. Toen schreef ik dat je in deze streek eigenlijk de bloeiende heide zou moeten zien. Echter, waren Ibo en ik toen te laat en nu was ik te vroeg. Vanaf half augustus zou ik hier nog weer een keer moeten komen. Ben benieuwd of mij dat gaat lukken.

Het weer: halfzware bewolking waar de zon af en toe wat wazig doorheen scheen en de temperatuur was niet al te hoog. (17 graden) Er was een kleine kans op een regenbui en het was aan de frisse kant. De wind kwam uit het westen en had een kracht van 4 of 5.
Mijn trein kwam om 12.15 uur in Nunspeet aan en ik had onderweg besloten om eerst de fietstocht van 25 km te gaan doen en daarna naar het Noord Veluwse Museum te gaan. Het 1e fietsknooppunt vond ik snel; deze lag aan de andere kant van de spoorbaan.

De fietsroute ging meteen al het bos in en daar bleef ik grotendeels in fietsen.
Vlak voor Vierhouten fietste ik een klein stukje over de verharde weg maar vóór de bebouwde kom ging ik al rechtsaf. Op dit punt zag ik een picknicktafel staan en ik besloot een lunchpauze te houden. Net op dat moment kwam de zon wat langer achter de bewolking vandaan en de lucht leek op te klaren.Vanaf hier zou ik door een heideveld gaan fietsen; het landschap was open en glooiend.
Toen ik weer op de fiets zat, zag ik in de verte op een heuvel de heideschapen liggen. Helaas kwam ik er niet dichterbij omdat mijn route er net vanaf ging. In plaats van de bloeiende heide zag ik wel andere heidebloemen in bloei staan. Ze staan op de foto maar door de stevige wind zijn ze niet erg scherp.

de heide bloempjes

Na de heide kwam ik weer in een bosgebied en even daarna in de volgende plaats, Elspeet. Hier raakte ik mijn fietsknooppunt kwijt en ben ik het centrum ingegaan. Er zou vast wel ergens een plattegrond staan van de fietsknooppunten. Het werd op dat moment erg druk omdat de Hervormde kerkdienst net klaar was en iedereen naar buiten ging. Ik zag een heleboel hoedjes en een aantal van de oudere pubermeisjes zag ik een alpinopet dragen. Dat mag blijkbaar wel.
Op een gegeven moment kwam ik inderdaad bij een paal met een plattegrond van de fietsknooppunten en kon ik mijn ontbrekende fietsknooppuntnummer opzoeken.

Ik verliet het dorp via de andere kant en het duurde niet lang voordat ik weer in het bos terug was.
Na enkele kilometers kwam ik weer langs een heideveld en ik ging er via de rand langs, terug richting Vierhouten. Deze heide ligt vlak naast het heidegebied waar ik op de heenweg doorheen gefietst was. Op mijn plattegrond zag ik dat het heidegebied doorsneden wordt door de Elspeterweg.
Na het heideveld reed ik weer door het bos heen en een paar kilometer verderop was ik weer terug op de weg waar ik mijn fietstocht begonnen was.
Inmiddels zag ik dat de lucht erg donker was geworden en vlak voor het eind ontkwam ik er niet aan: zachte miezerregen. Gelukkig was ik toen al weer terug in Nunspeet en het Noord Veluwse Museum was niet zo heel ver meer.
Ik was om 14.45 uur in het museum en ben daar begonnen met een kop thee om weer wat warmer te worden.

IVN-wandeling in Pannerden

Op zondag 10 juni was er een natuurwandeling georganiseerd door de IVN in Pannerden. De wandeling van circa 2 uur vond plaats in een natuurgebied dat ontstaan is na het gereed komen van een watergeul naast het Pannerdens Kanaal.
Het weer was zonnig en warm, een matige wind en de temperatuur in de middag oplopend naar ongeveer 25 graden. Er waren ondanks de voorspelde warmte toch een behoorlijk aantal mensen op afgekomen.

De wandeling werd begeleidt door 4 IVN-medewerkers en ieder van hen was specialist op een bepaald gebied. (o.a. de geschiedenis van De Liemers / Duitsland, de vroegere waterloop van de verschillende waterwegen en de begroeiing / bloemen)
De route die we zouden gaan volgen, loopt parallel aan de verharde dijkweg (Rijndijk) van Pannerden richting Groessen. We zouden alleen maar in dit gebied langs de watergeul lopen: 1 uur  heen en dan weer 1 uur teruglopen.
Omdat we tijdens de wandeling over prikkeldraad heen moesten klimmen, waren er zelfs 2 kleine opstapkrukjes meegenomen. Ja, ja, er was goed over nagedacht om het de 'gasten' zo makkelijk mogelijk te maken.

De wandeling begon naast de veerpontweg en na eerst een klein stukje naast de weg gelopen te hebben, gingen wij iets verderop over het prikkeldraad heen. Een deel van dit gebied is verpacht aan boeren en deze hebben hier hier grasweilanden gemaakt voor hun koeien.
We liepen bovenop een verhoging en zagen aan de linkerkant het water van het Pannerdens Kanaal en aan de rechterkant een brede grasstrook en daarachter de nieuwe watergeul. In het 1e stuk zagen we een groep jonge koeien, liggend / staan in het zand bij het water.

Tijdens de wandeling werd er steeds iets verteld over o.a. de geschiedenis van o.a. Pannerden en Doornenburg, het Kasteel bij Doornenburg, het ontstaan van het Pannerdens Kanaal en hoe het water jaren later een paar honderd meter verplaatst werd. Verder kregen we te horen hoe dit gebied nu ingericht wordt voor verschillende diersoorten. (o.a. een verhoogde oever / zandwal die de broedplaats zou moeten zijn voor de oeverzwaluwen zodat ze er een nest kunnen bouwen)
Toen we ter hoogte van het Kasteel Doornenburg waren; dat aan de andere kant van het Pannerdens Kanaal ligt, werd ons verteld over het restant van een oude boerderij en wat er nog van over is.

Nadat we 1 uur gelopen hadden, (inclusief het stilstaan en luisteren naar het verhaal van de IVN-medewerker) gingen we van het verhoogde stuk af om wat dichter bij de nieuwe watergeul te komen.
In de afgelopen 1 tot 1½ jaar heeft de natuur zichzelf kunnen ontwikkelen; al dan niet met de hulp van de IVN.
We zagen hier wat meer in bloei staande wilde bloemen en ik zag in het gras zelfs een paar kleine paddenstoelen staan. Nadat er weer iets verteld was over deze watergeul, liepen we over het gras aan de onderkant van het opgehoogde wandelpad weer terug.

Onderweg passeerden we een paar mensen die met hun jachthonden aan het oefenen waren; de honden moesten in - en langs het water zoek/ speuropdrachten uitvoeren. Hun begeleider werkte met gebaren en fluittonen. Toen wij er langsliepen werd de hond dusdanig afgeleidt, dat hij niet meer naar zijn baas luisterde.
Een van de hondenmedewerkers liep met kleding aan door het water om weer terug te gaan naar de andere kant; waar ze met zijn allen stonden. Hij trok zich niets aan van een beetje nattigheid; in het deel waar de man doorheen liep was het ondiep water.

Vanaf dit stuk zagen we een groot watergebied dat vol staat met waterplantjes en het watergebied krijgt vanaf hier de vorm van een meer. In de verte zagen we een zwanenpaartje in het water ronddobberen.

Ter hoogte van dit meer gingen wij weer omhoog om het laatste stuk weer bovenop het wandelpad te gaan lopen. Net voordat we weer over het prikkeldraad zouden gaan klimmen, is er nog een groepsfoto gemaakt.
Qua tijdsplanning klopte het precies: na bijna 2 uur waren we weer terug op de
P-plaats waar we begonnen waren.

Appeltern

Zondagmiddag 3 juni een wandeling gemaakt in de tuinen van Appeltern. Dit is een park van ongeveer 22 hectare groot. Het bestaat uit o.a. voorbeelden van aangelegde tuinen en voorbeeldborders. Het park bestaat al 30 jaar en het bevat inmiddels veel meer dan tuinen alleen. Er zijn speciale thema`s zoals: de Nationale Vaste planten tuin, de Wilde Weelde Wereld, het Appeltern Tuinenfestival en het Ontdekkingseiland.
Daarnaast staan er regelmatig workshops en evenementen op de kalender: vandaag zondag 3 juni, was het thema: 'rariteiten in de tuin'.
In deze tijd van het jaar staat er ontzettend veel in bloei en dat maakt het extra leuk om hier te wandelen.

Het werd in de middag steeds zonniger en geleidelijk aan voelde ik het steeds warmer worden. (tot 24 graden) Het waaide iets en dat gaf nog wat verkoeling.
Mijn kledingkeuze was niet helemaal juist geweest en in de gedeelten van het park waar ik uit de wind liep, begon ik halverwege de middag behoorlijk te zweten.
Ik had deze keer wel een plattegrond van het park en ik zag dat er met verschillende kleuren werd gewerkt. Ik koos er voor om eerst de roze en de blauwe kleur te volgen. (tuinen & planten en tuinen & trends)
In het roze deel stonden de 'rariteiten' en uiteraard heb ik een aantal ervan op de foto gezet. Op het eind van dit onderdeel staat ook de 'protestboom' die geplaatst was vanwege het 25 jaar bestaan van het park. Het diende toen tevens als statement om de ogen te openen over de aanschaf van allerlei spullen en veel te weinig over 'groen'. In dit deel van het park zag ik o.a. een kunstwerk gemaakt door Herman van Veen.

Kunstwerk van Herman van Veen

Andere kunstwerken

In het blauwe deel zag ik verscholen tuinen en 'natuurlijke vijvers' afkomstig van het polderlandschap Maas&Waal. Ook zag ik veel aangelegde tuinvijvers met veel verschillende soorten waterplanten (o.a. bloeiende waterlelies) of vijvers die dienden als zwembad. Er was een tuin van A.Vogel waar ik veel geneeskrachtige kruiden in zag staan en een deel waar ik veel prachtig in bloei staande 'wilde bloemen' zag.
Toen ik langs de rand van het park liep, zag ik dat er als afscheiding een sloot lag en aan de andere kant van de sloot zag ik weilanden en een veld met in bloei staande koolzaadplanten. Een mooi gezicht: de gele bloemen tegen het groen van het gras. Hier liep ik tevens onder een bomenhaag en ik was blij dat ik even in de schaduw van de bomen kon lopen. In dit deel zag ik aangelegd tuinen met veel afvalhout of stukken boomstronken. En op een van de boomstammen zag ik een mooie oranje paddenstoel.

Na een pauze ben ik naar het oranje deel gegaan en ik liep onverwachts een Kabouterbos in; heel grappig om al die beelden van grote en kleine kabouters te zien. Ik kwam een heus kabouterhuisje tegen met een 'kaboutertuintje' waar kinderen konden spelen; ook hier zag ik paddenstoelen.

In het oranje deel zag ik vooral materiaalverschillen en constructies zoals: bestrating, tuinafscheidingen, waterornamenten, kunstgras en stapelmuren.
Hier liep ik ook weer tegen de rand van het park aan, ik liep langs een kanaal. Er stond een witte prieel met bovenop de punt een kleine roofvogel. Via een houten brug kunnen bezoekers oversteken naar het ontdekkingseiland. Toen ik langs de waterkant liep, zag ik in het water een watervogel op een nest broeden. Omdat ik er te dichtbij kwam, vloog het beest van schrik het water in en ik zag 1 ei in het nest liggen.

Aan de andere kant van de brug, het ontdekkingseiland, heb ik niet alles gezien omdat het bijna sluitingstijd was. Ik zag o.a. het bamboebos en op de terugweg naar de uitgang zag ik nog 'prairieborders'. Wat een benaming!
Het was 16.45 uur toen ik terug was; om 13.30 uur was ik de wandeling begonnen.

Nog een aantal foto`s

Doorn - Gimborn bomenmuseum

Op zaterdag 12 mei moest ik nog 1 actiekaartje van de trein opmaken en de treinreis ging naar Driebergen - Zeist. Vanaf hier is het ongeveer 6 of 7 km fietsen naar Doorn. Thuis had ik een fietsroute gemaakt voor een rondrit van ongeveer 33 km, voor het geval ik snel klaar zou zijn met mijn bezoek aan het Gimborn bomenmuseum.
Ik had de kortste route er naar toe genomen: via het fietspad dat naast de provinciale weg ligt.
Het was lekker weer, in de ochtend overheerste de bewolking maar de zon scheen daar regelmatig doorheen. In de middag kwam de zon er beter door en werd het steeds warmer. (voorspelling was oplopend naar 25 of 26 graden)

Het kostte me enige moeite om het juiste adres te vinden omdat er vanaf het fietspad geen toeristenbordje te zien was. Na een keer de weg vragen, lukte het mij om de juiste toegangsweg te vinden.
Om 12.15 uur fietste ik de parkeerplaats op en nadat ik een entreekaartje had gekocht, kon ik beginnen aan de rondwandeling.
Ik zag op dat er 3 wandelroutes te volgen waren; alleen wist ik niet hoe lang en hoe ver de wandeling van de verschillende kleuren was. Ik had wel een informatiefolder van een rek gepakt maar hier had ik niets aan; het was er een met algemene informatie voor donateurs. Daarom besloot ik het op eigen houtje te gaan proberen en koos als eerste de blauwe route.

Ik ging het eerste stuk nog rechtdoor en daarna ben ik rechts af gegaan. Hier liep ik door een deel dat veel dennenbomen heeft; op praktisch alle bomen hangt een blauw bord met de naam van de boom erop. Jammer dat het vaak de Latijnse benaming was of een boom die vernoemd is naar een bekende persoon. (bijv. Winston Churchill) Hier kon ik dus niets mee.

Een Chinese papierusboom

  mini uitvoering van een Goudenregenboom

Gelukkig zag ik later in de middag, aan de andere kant van het park bomen staan met teksten zoals: Japanse esdoorn of Chinese esdoorn. Ook zag ik verschillende boomnamen beginnen met 'Treur'; ik kende alleen maar de Treurwilg maar nu weet ik dat er veel meer bomen met 'Treur' beginnen. (Treurbeuk, Treurden en nog een aantal die ik niet heb onthouden) En ik zag veel varianten van de Berk; ik wist niet dat er zoveel verschillende waren. (Goudberk, ruwe Berk, Bruine Berk, de rest weet ik niet meer)
Tijdens de wandeling kwam ik erachter dat het park breder is dan dat het lang is, want ik kwam al vrij snel bij het hek aan de achterkant uit.
In deze tijd van het jaar staan veel Rododendronstruiken in bloei; ik zag ze in vele kleuren.

 

Toen ik in het middenstuk van het park liep, kwam ik de Keramiek kunstwerken tegen; hiervoor was ik speciaal naar dit park gekomen.
De beelden stonden soms onder de bomen of hingen in de bomen en vaak ook in open gebied. Het was heel gevarieerd wat ik zag en ik heb veel beelden op de foto gezet.
Ik zal hier een aparte bewerking van plaatsen. (komt onderaan het verhaal te staan; komt later nog)
In het middenstuk passeerde ik een meer en er stonden rondom heen voldoende banken om uit te rusten. Aangezien ik al weer een uur aan het wandelen was, sinds ik mijn lunch op had, besloot ik hier een pauze te nemen. Omdat het inmiddels halverwege de middag was, zag ik dat er nu meer bezoekers rondliepen.

Het was intussen steeds warmer geworden en ik was blij dat ik verder kon lopen aan de linker kant van het park; in een bomenrijk gebied. In een stuk gebied met een open ruimte zag ik een informatief houten gebouw staan met de naam 'Boomhut van Max'. Ik ben er naar binnen gelopen en heb naar een beeldscherm gekeken die een korte film liet zien over een boom en alles wat er mee gebeurd in de verschillende seizoenen. Leuk om te zien.
Nadat ik weer verder wandelde kwam ik vele soorten Berken tegen en ik was verbaasd dat er zoveel verschillende waren.
Kort hierna kwam mijn wandelpad uit op het pad waar ik begonnen was.
Al met al ben ik 4 uur in het park Gimborn geweest en ik besloot om de middag te eindigen met een kop thee op het terras van het infocentrum bij de entree.

Een aantal doorkijkjes

Hier is de keramiek-kunst te zien

Kasteel Anholt

Donderdag 10 mei was het Hemelvaartsdag en een goede reden om ergens naar toe te gaan. Ik koos voor een wandeling in Wasserburg Anholt. Ik was al vaker in Anholt geweest, naar het Tierenpark Anholt Schweiz.
Het weer was bewolkt en net op deze feestdag was het weer omgeslagen. Vergeleken met de afgelopen paar dagen toen het zonnig en erg warm was, was het deze dag een stuk koeler.
Het was al bijna 15.00 uur toen ik bij het kasteel aankwam, gelukkig is het niet al te groot.

Nadat ik de mooi gesnoeide bomen op de parkeerplaats bekeken had, liep ik het voorterrein van het kasteel op.
Ik zag aan de linkerkant een paar fotogenieke gebouwen staan en een mooi hekwerk dat de uitgang bleek te zijn van de wandelroute door de baroktuinen en het landschapspark. Verder zag ik een waterplas en een gracht rondom het gehele kasteel. In de grote waterplas zag ik een weerspiegeling van de 2 kasteelgebouwen en dat was wel de moeite waard om er een foto van te maken.

Het kasteel

Vervolgens ben ik via de ophaalbrug het terrein van het kasteel opgelopen en hier zag ik dat er een museum te bezoeken was.
Dit heb ik niet gedaan en al kijkend over het water vroeg ik me af hoe ik in de mooie baroktuinen moest komen. Er zat maar een ding op: ik moest weer terug lopen naar het beginpunt. Hier zag ik aan de andere kant nog een mooi hek en een klein rond gebouw waar ik een entreekaartje kon kopen om door de kasteeltuinen te mogen wandelen.
Er bevinden zich hier 3 baroktuinen, een landschapspark dat ook nog een doolhof heeft en nog een aantal kleine waterplassen.
Op mijn plattegrond die ik had gekregen, zag ik 3 wandelroutes staan en ik besloot de blauwe route te nemen die langs de buitenrand van het park loopt. De groene route kon ik erbij nemen omdat hij makkelijk te combineren is met de blauwe route. De blauwe route duurt circa 1 uur en de groene route circa 45 minuten; ik ben ongeveer 1½ uur in het park geweest.

Kunst (fotografie)

In het park stonden de vele Rododendronstruiken in bloei en aan de zijkanten van het park liep ik door een bomenrijk gebied heen. In het begin zag ik, net aan de buitenkant van het park, een smalle waterstroom lopen en dat is een waterstroom van de Oude IJssel dat de waterplassen in het park van water voorziet.
Achterin het park is het terrein meer open en hier heb ik nog een klein stukje op de groene route gelopen; dit was 2 x langs een kleine waterplas. Hierna ben ik weer het bosgebied ingegaan en liep ik o.a. langs een donkere haagbeuken heen. Onderweg had ik besloten om niet het doolhof in te gaan.

Tijdens de wandeling onder de bomen had ik al meerdere keren kunstbeelden gezien en bijna op het eind, in een van de baroktuinen zag ik er nog veel meer. In een andere baroktuin zag ik verschillende bloeiende voorjaarsbloemen in vakken die omgeven waren door lage en strak gesnoeide buxushagen.
Ik zag her en der nog een aantal bloeiende tulpen in verschillende kleuren; het waren er niet veel meer omdat de meeste al waren uitgebloeid.

Na de baroktuinen ging de wandelroute via een donkere bomenlaan naar de uitgang. Net buiten de poort zag ik een waterhoentje op een nest zitten en onder moeders vleugels zat ik een een heel jong kuikentje dat met het kopje boven de vleugel uitstak. Was wel de moeite waard om er een foto van te maken.
Na bijna 1½ uur wandelen was ik weer terug bij de uitgang.

Het kuikentje onder moeders vleugels

De bomen op de parkeerplaats

Betuwe in bloei

Net zoals vorig jaar ging ik weer met Eveline fietsen door de Betuwe; wij gingen op zondag 22 april. Dit jaar staan de fruitbomen in volle bloei precies in het weekend dat de bekende Bloesemwandeltocht van 21 april wordt gehouden.
Na een lange periode van kou, was het sinds 10 dagen steeds warmer geworden. Zelfs zomers warm met steeds hogere temperaturen, tot aan 28 graden.
Zondag 22 april zou het later op de dag broeierig warm worden, ongeveer 25 graden met een kans op onweer. Dat gebeurde aan het eind van de middag inderdaad; het was tegen 17 uur. Gelukkig viel het mee in de omgeving van Geldermalsen: het was slechts een korte onweersbui met weinig regen en alleen maar donderslagen.

We vertrokken tegen 11.00 uur vanaf NS station Culemborg en ik wist nu meteen het 1e fietsknooppunt te vinden. Ik herinnerde mij nog de fietstocht van vorig jaar hoeveel moeite het mij toen kostte om het begin van de route te vinden.
We gingen door het centrum van Culemborg en daarna het buitengebied in. We fietsten over een dijk langs de Lek richting Beusichem en al snel merkten we dat het druk was op de dijk. Er waren meer toeristen die de in bloei staande Betuwe wilden zien.
Gelukkig verlieten we al vrij snel de dijkweg en gingen richting Beesd. Hier ging de route langs het natuurgebied De Regulieren en aansluitend kwamen we in het mooie landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt terecht. Aan het eind hiervan zouden we door een ontzettende mooie laan fietsen die helemaal vol staat met laagstam fruitbomen en aan de rechterkant zie je het riviertje de Linge.
Voordat we deze laan zouden doorgaan, besloten we eerst te gaan lunchen. We vonden een houten tafel met bankjes erom heen en toen wij er onze spullen neerzetten, kwamen er nog een aantal mensen aangefietst. Het bleken een viertal Belgen te zijn die ook toe waren aan de lunch en zij wilden graag bij ons aan de tafel zitten. Geen probleem hoor, er was plek genoeg.
Onze lunchpauze duurde 1 uur omdat Eveline en ik nogal veel tijd nodig hadden om bij te praten. We zaten op een beschutte plek onder de bomen waar toch nog wel wat zon door heen scheen.

Eenmaal weer op de fiets, waren we vrij snel in de mooie fruitbomenlaan; hier wilde ik een paar foto`s maken en we stapten weer van de fiets af.
De volgende plaats waar we doorheen kwamen, was Tricht en vrij snel erna fietsten we weer over een dijk langs de Linge. Omdat het inmiddels behoorlijk warm was geworden, besloten we om aan de waterkant een pauze te nemen. We gingen, net buiten Tricht met onze fietsen de dijk af naar beneden en gingen liggen / zitten op een vlonder/aanlegkade van boten. Af en toe zagen we kleine boten voorbijgaan en ik heb in een liggende positie nog een foto gemaakt van een passerende boot. Toen we weer verder wilden gaan moesten we eerst elkaar helpen om de fiets weer naar boven te krijgen; het pad was nogal stijl.

De foto vanuit een liggende positie genomen

Vervolgens reden we naar Buurmalsen en daarna naar het bekende plaatsje Buren, de Oranjestad. We zagen dat in het centrum en er vlak omheen alles was versierd met slingers en vlaggetjes. Zou dit al zijn voor de aanstaande feestdag 'Koningsdag'?
Eveline en ik zijn door het centrum heen gefietst en we zijn even stil blijven staan aan de waterkant. Hier zagen we een paar jongens met een touw die hoog aan een boomtak was bevestigd om de beurt. Ook zagen we een hond het water inspringen, vanaf het terras dat langs de waterkant was aangelegd. Het terras hoorde bij een restaurant en het zat vol met toeristen.

We fietsten vervolgens door open landbouwgebieden heen en zagen regelmatig fruitboomgaarden. Onderweg zagen we bij een grote luxe boerderij, op 2 zuilen bij de oprijlaan een kunstappel en een kunstpeer staan. Leuk bedacht en zeer passend in deze streek. We hadden trouwens ook 2 keer een vrij grote kip als kunstwerk in de tuin zien staan. En in een buurtschap van Geldermalsen zag ik ergens in een voortuin een kunstwerk van een bij staan. Heel toevallig is het dit weekend de nationale bijentelling en ik heb er maar een foto van gemaakt.

de kunstige bij

De volgende plaatsen waren Erichem en Twee Sluizen en daarna gingen we richting Kerk Avezaath. Hier gingen we een stukje langs de snelweg A15 en daarna door de vlakke landbouwgebieden en nog een stuk langs de Linge.
Op de plek waar wij ons bevonden scheen de zon nog deels langs de wolken maar in de verte zagen we een donkere lucht aankomen. Op een gegeven ogenblik kwam de donkere lucht steeds dichterbij en hebben we de wolkenpartij en het mooie licht eromheen gefotografeerd.

de lucht net voor de onweersbui

Hierna duurde het niet lang meer of we hadden de donkere lucht boven ons hangen en kregen we wat lichte regen over ons heen. Gelukkig waren we in de buurt van een aantal woningen en konden we daar naar toe om eventueel te schuilen. Bij een huis met een open carport ernaast bleven we stilstaan om af te wachten of het nodig zou zijn om echt te gaan schuilen. Naast het huis zagen we een bloeiende fruitbomen en we zijn hier even gaan kijken. Ondertussen was het gaan onweren; althans het waren alleen donderslagen. De harde regen bleef achterwege en uiteindelijk zijn we weer verder gaan fietsen. We lieten de donkere lucht achter ons en de zon was al weer snel terug.

Bij binnenkomst in Geldermalsen zagen we nog steeds een zeer donker lucht achter ons, die heel mooi afstak bij de schijnende zon en de witte bloesem van de fruitbomen. Het viel mij op dat de bloesem in en rondom Geldermalsen royaler en voller in bloei staat dat de plaatsen rondom Culemborg.
We zijn bij het plaatsnaambord van Geldermalsen weer van de fiets gestapt om een foto te maken. Het verbaasde ons dat we geen regenboog zagen.

de donkere lucht bij Geldermalsen

Eenmaal in Geldermalsen moesten we op zoek naar het treinstation; we hadden verwacht dat we het station in het centrum zouden vinden. Maar dat bleek niet zo te zijn en uiteindelijk heb ik het gevraagd aan een man die zijn hond uitliet. We moesten via een industriegebied naar de andere kant van Geldermalsen; hier kwamen we tegen 17.40 aan en na een kwartier wachten konden we in de trein stappen.
Om 19.30 uur was ik thuis en op mijn fietsteller stond de afstand van 47 km.

Culemborg

Zaterdag 7 april was het een zonnige lentedag; de eerste van dit jaar met een temperatuur van boven de 20 graden. De wind was matig, kracht 4 en kwam uit het zuidoosten.
Om 12 uur kwam ik met de trein aan in Culemborg en het plan was om een fietstocht van ongeveer 34 km te gaan fietsen. Grotendeels over de dijk langs de Lek.
Ik had vrij snel het 1e bord met de fietsknooppuntnummer gevonden; ik hoefde alleen maar langs de spoorbaan een stukje terug te fietsen naar de dijk.

Deze dijkweg waar mijn route begon, heeft een bijzondere naam waar ik nog nooit van had gehoord: Goilberdingerdijk.
Na een paar honderd meter fietsen op de dijk, besloot ik om eerst te gaan lunchen. Ik ging onderaan een trap zitten zodat ik uit de wind zou zitten. Opzij kijkend zag ik de spoorbrug, een kerk en een molen en voor me zag ik een natuurgebied in de uiterwaarden van de Lek.

de spoorbrug bij Culemborg

Boven mij raasden regelmatig motorrijders voorbij en dat zou gedurende mijn hele fietstocht zo blijven. Niet echt leuk. Degene met toermotoren rijden wel rustig;  het zijn de groepen met ronkende motoren die de rust verstoren. Ondanks de waarschuwingsborden met de tekst: 'rustig rijden en rekening houden met de aanwonenden', trekt men zich er niets van aan. Dan is het ook niet zo raar dat op sommige plaatsen een verbod is ingesteld om in het weekend over de dijken te rijden.

Ik had de helft van mijn boterhammen op en besloot toen om eerst een korte wandeling te maken door het gebied wat ik voor me zag liggen.
Het wandelpad liep helemaal door tot aan het water en ik zag dat het erg helder was.

Het heldere water in de Lek

Meerdere mensen liepen hier met hun hond en een aantal van hen gingen geregeld het water in.
Een half uur later was ik weer terug bij mijn fiets en vervolgde ik mijn route weer.

Voorbij het plaatsje Everdingen besloot ik het 2e deel van mijn boterhammen op te eten. Dit keer zat ik op een bank, boven op de dijk en had weer een mooi uitzicht op de rivier.
Op een gegeven moment komen er 2 mensen aanlopen die de bewoners bleken te zijn van de woning die ik achter de banken zag staan. De man had een schop bij zich en een paal; deze plaatste hij precies achter de grote rotsblok die tussen de 2 banken staat. De mensen vertelden mij dat ze een gesloten box op de paal wilden maken en een logboek er in willen leggen. De bedoeling is dat voorbijgaande fietsers of wandelaars iets in het logboek kunnen schrijven.
Aan het eind van het fietsseizoen wordt het logboek er weer uit gehaald en gaan ze alle teksten lezen.
Ze vertelden dat ze dit ergens hadden gezien tijdens hun fietstochten en ze hadden besloten om dit zelf ook te gaan doen. Ik vond het een leuk idee en in mijn enthousiasme vroeg ik of ze dat logboek vandaag al hier neer zouden leggen.
Zo snel was het 'geheel' niet klaar maar de vrouw wilde voor mij wel alvast het logboek halen zodat ik er als eerste iets in kon schrijven. Dit heb ik gedaan en het voelde goed dat ik de eerste schrijver was.

Ik vervolgde mijn tocht en reed al vrij snel langs het museum van de Hollandse Waterlinie; buiten zag ik o.a. bunkers, oorlogsrestanten van de verdedigingswerken en een terrein waar men door heen kan wandelen. En een eind verderop passeerde ik fort Everdingen.
Bij Vianen ging ik door het oude stadscentrum heen en zag ik een mooi gebouw staan met een onderdoorgang en iets verderop zag ik een nest met broedende zwanen.
Weer terug op de dijkweg passeerde ik een drietal sluizen waarvan er 2 ingepakt zijn. (renovatiewerkzaamheden)
Voordat ik met de pont zou gaan oversteken, heb ik eerst nog weer op een bankje ervoor gezeten. Even de omgeving in me opnemen: het verkeer boven op de brug, de overstekende pont en ik zag enkele vrachtschepen passeren.

doorkijkje centrum Vianen

de ingepakte sluizen voorbij Vianen

de pont bij Vreeswijk

Aan de overkant ging ik langs de dokwerken / sluizen van Vreeswijk en één ervan, de prinses Beatrixsluis wordt op dit moment verbouwd. Dit gaf een onoverzichtelijke situatie omdat de weg verlegd was en toen ik eenmaal over de sluis heen was, zag ik nergens een fietsknooppuntnummerbord staan. Jammer dat men hier niet beter oplet, als ze de weg een stuk omleggen. Met hulp van een ander fietsend stel kwam ik uiteindelijk weer terecht op de goede weg richting de dijk.

Via de bebouwde kom van Vreeswijk kwam ik weer op de dijk langs de Lek en ik passeerde meerdere recreatiestranden langs het water. Er was genoeg volk te zien; ik zag een aantal grote groepen moslim-mensen die de BBQ hadden meegenomen en vlees stonden te braden. Helaas stond de wind mijn kant op; af en toe moest ik mijn adem inhouden vanwege de vele rook.
Een eind verderop passeerde ik het plaatsje Tull en `t Waal en in deze buurt ben ik nog een keer van de dijkweg afgegaan om een korte pauze te nemen. Ik zat uit de wind, in het gras aan de waterkant.

Op het eind van de dijk  reed ik me vast tegen het terrein van fort Honswijk. Een paar vrouwen legden mij de route uit om weer bij de pont uit te komen die mij weer in Culemborg zou brengen.
Tijdens het terug fietsen zag ik aan beide kanten van de weg bontkleurige schapen met lammetjes in de wei staan. Toen ik er een paar op de foto wilde zetten, zag ik door de lens van mijn camera dat er een lammetje vastzat in een stuk gaas. Het beest stond al een tijdje te jammeren en ik besloot om te gaan proberen het dier te bevrijden. Dat ging mij alleen niet lukken en ik kreeg hulp van een jonge man op een motor. Hij stapte over de lage afzetting heen en ik probeerde dat aan de zijkant te doen. Het lammetje schrok van onze activiteiten en in de paniek lukte het wel om zichzelf te bevrijden. Dus uiteindelijk hoefden wij niets te doen.

De bonte schapen

Ik vervolgde mijn weg richting Culemborg en net voordat ik opnieuw de dijkweg op fietste, zag ik weer een zwanennest. Het grappige was dat zowel pa als moe op het nest zaten. Een van de 2 was bezig om het grote nest steviger te maken.
Vlak bij de spoorbrug over de Lek, ging ik over een smalle weg naar de pont toe en al vrij snel kon ik de pont op. Tijdens de overtocht zag ik een tweetal mannen op een waterjet waarbij er één zichzelf met een slang omhoog schoot. Hij stond met een waterstraal een eind boven het water. Leuk om te zien.

de waterjet

Het laatste stuk vanaf de pont fietste ik achter een groep fietsers aan omdat mij niet duidelijk was op welke manier ik richting het centrum moest gaan. Via een binnendoor pad dat onder het treinbaan door ging, fietsten we over een smal fietspad onder een smalle haag van bomen door. Het pad was verschrikkelijk hobbelig door de omhoogkomende boomwortels. Nadat we dit laantje uit waren, zag ik de weg terug die ik op de heenweg ook had gezien en kon ik op eigen houtje weer terug fietsen naar het NS station. Om 16.40 uur stond ik op het perron richting Utrecht en de wachttijd was amper 10 minuten.
Anderhalf uur later was ik weer thuis en zag ik op mijn fietsteller dat ik 34 km had gefietst.