Sneeuw in De Liemers

In het weekend van vrijdag 8 december tot en met maandag 11 december hadden we te maken met sneeuw. Het toeval wilde dat ik mijn oppashond Olivia, een ruwharige teckel van 16 jaar te logeren had. Voor haar was het wandelen geen pretje en voor mij gaf het meer werk dan dat ik er lol van had.
Het uitlaten ging moeizaam: ik kwam niet verder dan het eind van mijn straat. En dat was jammer.

Olivia

Op zondag, aan het eind van de middag toen het niet meer zo heel hard sneeuwde, ben ik alleen naar buiten gegaan. Het was al 16.15 uur toen ik buiten liep en ik had mijn fototoestel meegenomen. Dat was aan de late kant om nog optimaal van het daglicht gebruik te kunnen maken. Uiteraard heb ik wel foto`s gemaakt en dat lukte best wel aardig.
Mijn wandelroute ging eerst door het Tichelplantsoen waar ik probeerde om mijn poppetje 'Maya de Bij' te fotograferen en ook een huis met een kerstverlichting aan, door de besneeuwde takken van een struik heen. Omdat het inmiddels begon te (sneeuw)regenen liep ik weer terug naar huis. Bij mijn huis aangekomen was het weer droog en ik besloot om verder te wandelen naar de dijk.

Bij weinig daglicht, in het Tichelplantsoen

Via het wandelpad dat rondom de kerk loopt, ben ik de dijk over gegaan. In de verte zag ik 'iets' en ook dat er meerdere mensen op de dijk stonden. Het leek op een voertuig dat van de dijk was afgegleden. Dichterbij gekomen bleek het een tractor te zijn die op de op/afrit vast stond en het laatste stuk niet omhoog kon komen door de gladheid. Ik ben er even blijven staan en al snel kwam er hulp in de vorm van een andere tractor. Inmiddels werd het steeds donkerder en ik kreeg het koud dus ben ik niet blijven wachten om te zien of het de boeren zou lukken om de tractor bovenop de dijk te krijgen.
Na een uitje van bijna 45 minuten was ik weer thuis.

Op de maandag ben ik `s middags weer gaan wandelen; zonder hond omdat zij inmiddels al weer was opgehaald door de eigenaar.
Ik ben bij de kerk het pad naar beneden gelopen en heb een stuk onderlangs gelopen. Onderweg bij een aantal opgestapelde boomstammen, heb ik mijn poppetje Maya de Bij er bovenop gezet om een paar foto`s te maken.

Maya de Bij in de sneeuw

Vervolgens ben ik bij het pad waar op de dag ervoor de tractor vast zat, weer naar boven gelopen. Het was zwaar lopen op het drassige en modderige pad waar nu ook een sneeuwlaag op lag.
De basisschool was inmiddels uit en er kwamen een aantal kinderen met hun sleetje aan. Ze gingen hier met hun slee naar beneden en ik heb er even naar staan kijken.

Mijn wandeling ging verder boven over de dijk en bij de weg van de Geldersewaard ben ik naar beneden gegaan. Hier op het hoekje bevindt zich een waterpoel waar aan het einde ervan een paar omgevallen boomstammen liggen. Het leek mij wel leuk om bij de boomstammen nog een paar foto`s te maken. Ik had een groene porseleinen vogeltje mee genomen om die als blikvanger in de sneeuw te fotograferen. Alleen maar om te oefenen met wat instellingen van de camera.
Na de fotosessie ben ik de dijk weer opgelopen, de dijk overgestoken en weer naar beneden gelopen; langs het Breulymeer heen en daarna het pad ingeslagen dat langs een aantal visvijvers loopt. Het poppetje Maya de Bij had ik ook bij mij en ik besloot haar op de reling van het bruggetje te zetten en te fotograferen. Het ene moment zat ze er en een volgend moment was ze weg....... een windvlaag blies haar van de reling af in het water. Ik keek in het water en omdat het helder water was, zag ik het poppetje liggen op de boden. Het was was niet zo heel diep maar ik had geen zin om met mijn arm het koude water in te gaan om het eruit te halen. Dat was balen.

Na een nachtrust had ik de volgende ochtend een oplossing bedacht: ik gebruik mijn stok met de grijparmen. (zo`n ding waarbij je dingen van de vloer kan oprapen als je niet meer kan bukken)
Op dinsdag ging ik, rond het middaguur terug naar de visvijver en bij de 1e poging lukte het meteen; ik had Maya de Bij weer terug.

Op de dinsdag was het lekker koud en zonnig weer en er lag nog voldoende sneeuw ondanks dat de temperatuur boven nul was.
Halverwege de middag ben ik nog een wandeling gaan maken en ik had het geluk dat ik tegen zonsondergang buiten was. Ik was weer in de buurt van de visvijvers en ik had nu een ander voorwerp mee genomen: een kikker.
Ik kwam langs een sloot waar nog volop sneeuw lag en de zon, die bijna onderging, scheen met een mooie gloed over het water heen. Omdat ik geen zin had om met mijn knieën in de drassige sneeuw te zitten, bleef ik gebukt staan en hierdoor kreeg ik het scherptepunt niet goed op de kikker gericht. Gelukkig zijn ze wel mooi geworden.

Kikker bij ondergaande zon