Fietsen van Putten naar Ermelo

Op zondag 8 mei gingen Ibo en ik met de fiets in de trein naar Putten. Dit is een plaats dat ligt aan de noordwestkant van de Veluwe. De bedoeling was om naar de zandsculpturen in Garderen te gaan. Helaas kwam ik op de zaterdagavond 22.00 uur erachter dat het evenement niet open is op de zondag. Waarom niet? Vanwege het feit dat deze streek een streng gelovige gemeenschap is die de zondagrust nog steeds in acht houdt. Dit was een tegenvaller en ik had na 22.00 uur geen zin meer om de fietsroute nog te gaan veranderen.
Zondag was het aangenaam warm en zonnig, ongeveer 25 graden zou het worden. Wel stond er een stevige wind vanuit het zuidoosten. Zelfs in het bos was dit goed te merken. Op de open wegen langs de akkers waaide het zand regelmatig over ons heen.

Om 11 uur kwam onze trein aan in Putten en we vonden vrijwel meteen ons fietsknooppuntnummer. Toen gingen we op zoek naar een restaurant voor een koffie / theepauze. Helaas was in het centrum van Putten alles gesloten; gelukkig vonden we in het buitengebied een tennisbaan waar volop getennist werd. Die hadden vast wel een kantine..... en ja hoor. De thee bleek een stuk goedkoper te zijn dan die in restaurants, cafés, brasseries, enz. Het was leuk om naar de tennissende jeugd te kijken.
Nadat we Putten hadden verlaten, fietsten we door het buitengebied van de Gemeente Barneveld. Het is een open gebied met veel weilanden en akkerbouw. Vervolgens kwam Garderen in zicht en we reden we door een bosgebied heen; we passeerden hier veel bungalowparken.
Bij knooppunt 58 ging onze route langs de Veluwse zandsculpturenfestijn en hier is tevens een beeldentuin te bezichtigen. We zagen bij de toegangspoort een echtpaar zitten die er onverwachts mee geconfronteerd werd, dat het gesloten was. We hebben er een tijdje mee staan praten en daarna zijn Ibo en ik naar de P-plaats gegaan en op een mooie uitgesneden houten bank gaan zitten om onze lunch te nuttigen.

Na de lunch ging onze fietsroute richting Ermelo en die zou deels over een heidegebied gaan.
`S middag werd het steeds warmer en op de heide werd de warmte nog erger.
In de verte zagen we op ons fietspad een groep runderen lopen en toen we dichterbij kwamen, zagen we dat het 2 verschillende soorten waren. We zagen Schotse Hooglanders en witte Natuurkoeien. De groep witte Natuurkoeien hadden 3 kleine kalveren bij zich en ze stonden al bij een waterpoel om te drinken. Omdat de groep nogal verspreid stond, ook op het fietspad, zijn wij van de fiets gestapt om te kijken en te wachten op wat er zou gaan gebeuren. Even later kwamen de Schotse Hooglanders dichterbij en deze wilden ook drinken uit dezelfde poel. Er ontstond enige machtsvertoon tussen een aantal runderen omdat de Schotse Hooglanders de witte Natuurkoeien wilden wegjagen maar deze beschermden hun kalveren en die gingen niet zo snel weg. Het was best wel eng om daar zo dicht bij te staan.

Een eind verder op de hei kwamen we onverwachts uit bij de Ermelose schaapskooi. Dit lag niet op onze route, maar het toeval wilde dat wij niet goed hadden opgelet en op een ander knooppuntnummer terecht waren gekomen. We besloten om hier onze theepauze te houden en dit kon in een prettig gekoelde ruimte. Hier konden bezoekers kijken naar videobeelden van de schaapskudde en tevens was er beeld te zien van een webcam die stond opgesteld in de schapenstal en met zicht op een vogelnest waar 4 eitjes inlagen. Welke vogel? Waarschijnlijk van een boerenzwaluw.

Na de theepauze hebben we een wijziging in onze route aangebracht en zijn we nog een kort stuk langs een heideveld gefietst en daarna weer door een bosgebied. Vrij snel kwamen we aan in het woongebied van Ermelo; we waren net op tijd om de trein van 15.35 uur te halen. De planning was om ergens in Zwolle te gaan eten en vanaf daar met de trein terug te gaan naar Arnhem.

Dankzij wifi in de trein vonden we een soort van pannenkoekenrestaurant; deze lag aan de buitenkant van het centrum. Omdat we onze fietsen bij ons hadden, was het te doen om daar heen te gaan.
Bij restaurant 'Holland, meer dan pannenkoeken' hebben we buiten op het terras gezeten met uitzicht op een gracht. De pannenkoeken smaakten ons goed; ik had een Lentepannenkoek besteld.
Om 18.45 uur zaten we weer in de trein richting Arnhem en de totale fietsafstand die op de dagteller stond toen ik thuis kwam, was: 40 km.

Leiden - Hillegom

Vanwege mijn verjaardag op woensdag 4 mei, gingen Ibo en ik weer fietsen in de Bollenstreek. De bedoeling was een fietstocht vanuit Leiden naar Lisse te maken en hier een klein museum met de naam Zwarte tulp te bezoeken en dan verder fietsen naar Hillegom.
Het was goed fietsweer, zonnig en gelukkig minder koud dan op zondag 1 mei. Er stond een zwakke wind uit het zuidwesten en het zou ongeveer 16 graden worden.

De lengte van de fietsroute die ik had uitgezocht was 28 km. Halverwege de fietstocht kwamen we erachter dat er een aantal oversteken met een pont in de route zaten. Pech voor ons: de 2e pont bij het plaatsje Kaag en Braassem voer niet. De pont was alleen maar in de vaart tijdens de weekenden en op feestdagen. En 4 mei is géén feestdag. Ter plekke moesten we onze fietsroute aanpassen en een grote omweg maken om weer op onze uitgekozen route uit te komen.
Dan is het toch wel prettig dat er regelmatig een knooppunt is waar een paal staat met een plattegrond van de omgeving en men er te plekke een route op knooppunten kan uitstippelen. De lengte van mijn uitgezochte fietstocht werd nu een stuk langer, namelijk 48 km.

Om 10.30 uur kwam onze trein in Leiden aan en we vertrokken in de richting van Oegstgeest; hier zouden we pas onze 1e fietsknooppuntnummer vinden. Ergens buiten Oegstgeest zijn we op een bank gaan zitten, met uitzicht op de spoorbaan. Hier kwamen regelmatig treinen voorbij.
Het begin van de route was dezelfde als vorig jaar en waar we vorig jaar knooppuntnummer 77 niet konden vinden, lukte het dit jaar weer niet. We hebben iemand om hulp gevraagd en het bleek dat wij nog verder moesten fietsen tot aan aan de rand van Oegstgeest-noord.
Hierna kwamen we al vrij snel in Warmond en we fietsten lange tijd door een vlak en groen gebied met veel weilanden, sloten en kanalen erom heen, veel molens en we zagen regelmatig zeilmasten in de verte voorbij schuiven.

Door onze grote omweg hebben we lange tijd gefietst in de gemeente Haarlemmermeer. We zagen regelmatig vliegtuigen rondjes vliegen voordat ze op Schiphol konden landen. We kwamen door veel dorpen met totaal onbekende namen.
Onze lunchpauze hebben we genomen in het plaatsje Oude Ade. Het was bij een kleine winkel met verkoop van 'alles en nog wat' annex botenverhuur annex mini lunchroom. We zaten buiten op een houten vlonder, zeer dicht aan de waterkant en we kregen gratis een 2e kop thee aangeboden. Zeer gastvriendelijk was deze man.
Het was in dit dorp heerlijk rustig en we genoten van het kabbelende water, fluitende vogels, we zagen ook een aantal futen in het water zwemmen. Aan de andere kant van het water zagen we kleine huizen staan waarvan er 1 versierd was met een 'geboorte-versiering'. En aan de andere kant van de dorpsweg zagen we een bijzonder mooie kleine kerk. Zie hieronder

Na de lunchpauze fietsten we lange tijd langs een kanaal dat opviel door de vele stenen die langs de kant lagen. Ons fietspad lag aan de kant van de weilanden en we zagen regelmatig weidevogels. Het is broedtijd en we hadden het geluk dat we een kievit met een kuiken zagen lopen in het weiland. Ik heb er een foto van gemaakt, maar moeder kievit vond dat niet leuk.

Bij fietsknooppuntnummer 54 naar 55 kregen we moeite om nummer 55 te vinden. We zagen op het bord met de plattegrond dat de lijnen van de fietsroutes een eind verderop zich splitsen. Het was de bedoeling dat wij naar de andere kant van het kanaal moesten om verder te kunnen fietsen. Wij gingen onder het viaduct door en hoopten een eind verder op via een bruggetje te kunnen oversteken maar het bleek dat wij net vóór het viaduct rechtsaf hadden moeten slaan. Er stond hier geen bord met knooppunt 55 die ons de rechterkant op liet gaan; net voor de scherpe draai naar boven, zagen we het bord met nummer 55 pas staan.
Bovenop het viaduct was het erg druk en lawaaierig van het vele autoverkeer en ik was blij dat we aan de andere kant meteen weer naar beneden gingen en verder konden fietsen over een rustige landweg.
Niet veel later kwamen we eindelijk in de omgeving van Lisse aan en zagen we al vrij snel de eerste tulpenvelden.

Tulpenvelden

Het was inmiddels 15.30 uur toen we in Lisse waren en het lukte ons niet meteen om het museum te vinden. Het was 16.00 uur toen we in het museum waren, de theepauze moesten we maar later nemen. Gelukkig dat dit museum niet al te groot is want om 17.00 uur ging het dicht. Na 45 minuten waren we uitgekeken en hebben we nog een kwartier in de museumtuin kunnen zitten. Uit de wind was het lekker warm.

Hierna zijn Ibo en ik naar Hillegom gefietst, dit was nog zo`n 10 km. We hadden ons voorgenomen om eerst ergens te gaan eten voordat we met de trein naar huis zouden gaan. We zijn gaan eten bij restaurant De Soete Suikerbol.
Met een goed gevulde maag fietsten we de laatste kilometer naar het NS-station. Inmiddels was het bijna 20.00 uur en er werd omgeroepen dat alle treinen 2 minuten zouden stilstaan vanwege de Dodenherdenking. Onze trein kwam hierdoor met een vertraging van 5 minuten aan in Hillegom.
Gelukkig ging dit niet ten koste van onze overstaptijd in Amsterdam; de trein  naar Arnhem konden we nog net halen.
Al met al was het een leuke maar vermoeiende dag geweest.

Den Helder - Julianadorp

Op zondag 1 mei zijn Ibo en ik naar de bloemenvelden gegaan die tussen Den Helder en Julianadorp liggen. Dit is de tijd dat de meeste narcissen zijn uitgebloeid en de tulpen volop te bewonderen zijn.
Ik had van mijn moeder gehoord dat er in dit gebied ook veel bloemenvelden lagen.
De fietsroute die ik had gevonden in het dikke fietsboek van Planjeroute was 35 km.

Het was een zonnige zondag, wel aan de frisse kant met een noordenwind en hooguit 12 graden.
Om 8.00 uur waren we vanuit Arnhem vertrokken en tegen 10.30 uur kwamen aan we in Den Helder. Nadat we uit de trein waren gestapt, zijn we eerst op zoek gegaan naar een restaurant dat open was. De eerste die we vonden, stond op de dijk en in de hoek vanwaar de veerboten van en naar Texel aanlegden. Het terras lag aan de achterkant met uitzicht op zee en het lag uit de wind. Door de warme zon hebben we hier een lange tijd gezeten en we genoten van het mooie uitzicht over de Noordzee. Omdat het zicht helder was, zagen we in de verte Texel liggen.

Toen we weer op de fiets zaten, ging de route de eerste paar kilometers over een verhard pad aan de onderkant van de dijk heen. Onderweg zagen we een paar keer een groepje kleine vogels met bruin / witte veren aan de waterkant zitten. Op de plek waar de dijkweg niet meer verder ging, moesten we behoorlijk steil omhoog fietsen om over een duin heen te gaan. Bovenop de duin zagen we aan de andere kant een mooi natuurgebied liggen, waar o.a. Konikspaarden aan het grazen waren en er was ook een grote waterplas te zien. Op het infobord stond dat dit gebied was onderverdeeld in 3 namen, o.a. de donkere duinen, Mariëndal en de Duinse Nordkop. We gingen het asfaltpad naar beneden en vervolgens op het fietspad verder. Iets verderop passeerden we een uitkijktoren en we zijn erop gegaan. Van bovenaf hadden we een goed overzicht, aan de ene kant het duingebied en in de verte zagen we de zee. Aan de andere kant keken we over de provinciale weg richting Callantsoog en de kleurrijke bloemenvelden.

Ter hoogte van Julianadorp aan zee ging onze fietsroute links af en we kwamen op een paralelweg te fietsen. Links van ons een brede sloot met daarnaast een autoweg en aan de rechterkant reden we langs de bloemenvelden. Halverwege deze weg sloeg de honger toe en we gingen op zoek naar een plek uit de (frisse) wind. Bij een bouwvallig uitziende schuur zijn we gestopt en omdat we nog in de wind zaten, zijn we aan de achterkant van het gebouw gaan zitten. Hier hadden we zicht op een narcissenveld en een zwaar verwaarloosde tuin die bij de schuur hoorde. We waren bijna klaar met onze lunch toen er een man met een kleine blaffende hond van de andere kant van de bouwval kwam aanlopen. Het bleek dat de andere kant van de schuur een woonhuis was en die was wel bewoond. Gelukkig werd de man niet boos en wij vertelden waarom we hier waren gaan zitten. Intussen kregen Ibo en ik de hond stil door stukjes brood op de grond te gooien. De hond was er een van het soort Jack Russell - Black tan.

Na een praatje met de man, zijn we weer verder gegaan en toen kwamen we erachter dat het niet meer klopte met onze fietsknooppuntennummers.
We zagen op onze plattegrond dat we 'ergens' naar links moesten om via Julianadorp weer terug te gaan in de richting van Den Helder. Op goed geluk sloegen wij een eind verderop af naar links en wij fietsten door een mooie nieuwbouwwijk van het dorp heen. Maar we zagen nergens een volgend fietsknooppuntnummer en dat maakte het wel erg lastig om prettig verder te fietsen.
Dus toen we aan de andere kant van Julianadorp stonden, besloten we om weer naar het punt terug te gaan waar we onze laatste fietsknooppuntnummer gezien hadden. Zo gezegd, zo gedaan en we kwamen weer op de plek waar we de dijk achter ons lieten liggen en links af sloegen en op de parallelweg terecht kwamen.
Op deze parallelweg zijn we vervolgens bij de 1e zijweg die we zagen, ter hoogte van de 1e brug over de sloot, de weg overgestoken. We zagen dat dit een fietspad was en precies hier, aan een paal was ons fietsknooppuntnummer gevestigd. Dit is wel een heel onduidelijke plek, die vanaf de parallelweg niet te zien is. Foutje van de mensen die deze borden hebben opgehangen!
Dus we gingen weer door Julianadorp heen, deze keer over een fietspad dat door een park heen liep en aan de achterkant van woonhuizen ligt. Nu klopte het weer en we kwamen uit aan de noordkant van Julianadorp; aan de rand van dit dorp fietsten we weer langs de vele kleurrijke bloemenvelden. Op een gegeven moment zagen we dezelfde velden die we van bovenaf de uitkijktoren hadden gezien.

Den Helder kwam al snel in zicht; we kwamen aan de zuidkant binnen en we besloten om in Den Helder-zuid de trein terug te nemen naar Arnhem. Het was wel een abrupt einde van de fietstocht maar de moeheid sloeg toe en in de trein konden we uitrusten en opwarmen.
We hadden het geluk dat de weg die we insloegen ons al vrij snel het NS station liet zien en we waren precies op tijd om de trein van 15.35 uur te halen.
Om 18.00 uur waren we terug in Arnhem, waar we besloten om nog naar een Indonesisch restaurant te gaan. Na zo`n actieve dag in de buitenlucht moet je toch goed eten.

Hieronder de kleurrijke tulpenvelden