Winter in Nederland

De afgelopen 10 dagen is het, uiteindelijk, echt winter geweest. Er viel sneeuw in het noorden van het land, dat langere tijd is blijven liggen. Helaas in het midden van Nederland waar ik woon, viel er nauwelijks sneeuw. Alleen op zondag 17 januari lag er gedurende 1 dag een dun laagje sneeuw.
Toevallig stond er op zondag 17 januari een uitstapje naar Groningen gepland en heb ik toch een besneeuwd landschap gezien. Vanuit de trein zagen we vanaf Zwolle het mooie sneeuwlandschap aan ons voorbij gaan.
Nadat Ibo en ik de tentoonstelling van David Bowie in het Groningermuseum hadden bekeken, zijn we een korte stadswandeling gaan maken. Achter de Martinitoren zagen we een besneeuw grasveld, dat ik op de foto gezet heb.

De afgelopen 10 dagen ben ik meerdere keren gaan fietsen en gaan wandelen in de vrieskou, soms waren de bomen en weilanden wit van de 'rijp'. Toch een beetje een idee van sneeuw :-)
Afgelopen dinsdag heb ik een rondje om de kerk gelopen met mijn oppashond Olivia, een ruwharige teckel van 14 jaar oud. Het was die dag zonnig en lekker koud. Gezien haar leeftijd is het steeds weer spannend of we een grotere afstand kunnen lopen. De laatste weken gaat het echter steeds goed; regelmatig kan ik met haar naar de dijk toe lopen en er bij de volgende afslag weer eraf. Ik loop dan niet het 'processiepad' op, maar ga er voor langs. Dit keer ben ik wel het 'processiepad' op gegaan en dat vond Olivia niet zo geweldig. Waarom niet? De straatklinkers liggen al langere tijd niet meer gelijk. Het ligt allemaal schots en scheef en dat vindt Olivia vervelend voor haar pootjes. Ze probeerde op de rand te lopen, op de grasrand. Maar dat vindt ze ook niet zo geweldig want dan voelt ze het natte gras, aan de buik. Halverwege het pad, bleef Olivia staan, maar ze had weinig keus: ze moest toch over dat ongelijke wandelpad verder.

 een foto van Olivia op het processiepad, die ik in oktober 2015 gemaakt heb

Mijn fietstochten van de afgelopen 10 dagen waren o.a. naar Babberich, Feldhausen, Elten en naar Pannerden.
Ik had niet echt last van de vrieskou omdat ik mij dik aankleedde, goed beschermd tegen de koude wind. Alleen na langere tijd, kreeg ik toch last van koude voeten.

Afgelopen woensdag toen ik, na mijn vrijwilligerswerk in Pannerden naar huis fietste, zag ik in een weiland 5 ooievaars staan. Ik weet dat er in het najaar van 2015 een tweetal ooievaars niet waren vertrokken naar het warme zuiden; net zoals het jaar daarvoor. Nu vroeg ik me af of de eerste ooievaars inmiddels alweer terug zijn. Dat zou dan wel erg vroeg zijn.
Deze woensdag zag ik veel gebarsten ijsplaten langs het fietspad waar veel knotwilgen en rietplanten staan. Al lange tijd staan de wilgen met hun stam in het hoge water en door de zonneschijn brak het ijs en misschien ook wel omdat het waterpeil gezakt was. Het was een bijzonder mooi gezicht en ik bedacht me dat ik er foto`s van zou moeten maken. Zie hier: Winter in Pannerden

Foto`s maken in dit natuurgebied heb ik afgelopen vrijdag gedaan. Het was weer een ijskoude en zonnige dag en het moest wel op deze dag gebeuren omdat de weersvoorspelling had aangekondigd dat het vanaf zaterdag zou gaan dooien.
Ter hoogte van het natuurpad, zag ik de 5 ooievaars weer in een weiland staan. Nu stonden ze precies aan de goede kant in het weiland; namelijk aan de kant van de weg. Ik kon ze nu goed fotograferen.
Ik ben het natuurpad ingegaan en ik zag meteen dat een groot deel van de wilgen al geknot waren. Er lagen veel takken, netjes opgestapeld aan de rand van het wandelpad.
Op dit wandelpad had ik nog niet eerder gelopen en ik zag dat het pad naar de waterplas loopt. Het fietspad gaat met een viaduct over deze waterplas heen. Dus ik zie deze waterplas iedere keer als ik naar Pannerden fiets.
Aan het eind van het korte wandelpad, kom je bij de plek waar je kunt oversteken met een trekpontje.
Dit wordt geregeld gedaan door wandelaars en soms zie ik er ook kinderen spelen. Is een goeie krachtoefening voor de armen.
In dit natuurgebied heb ik mooie ijsfoto`s gemaakt en heb ik in ieder geval een herinnering aan de winter van 2016.

De foto die ik op 17 januari in Groningen heb gemaakt

Winterkou

Vanmiddag ben ik een eindje gaan fietsen. De route ging over de dijk richting de Jezuieten waay en daarna ben ik nog een eind over de dijk naar Loo doorgefietst. 
Er stond een frisse wind en die had ik op de heenweg grotendeels schuin voor. Het was helder weer, lichte bewolking en een wazige zon erbij. 
Onderweg zag ik behoorlijk wat wandelaars en fietsers op de dijk en ik hoorde in de verte nog steeds het geknal van vuurwerk. 
Het viel me verder op dat er nog behoorlijk wat paarden en schapen buiten lopen, zelfs 2 keer een weiland gezien met 2 koeien erin. In verschillende weilanden zag ik grote groepen bruine ganzen in het gras eten. Bij de Jezuietenwaay zag ik een paar grote groepen kleine vogels opvliegen; dit omdat er iemand vlak bij het water liep.
Nadat ik ter hoogte van Loo, de Boerboom waay gepasseerd was, ben ik van de dijk afgegaan en het dorp in gefietst. 
Zo groot is Loo niet en ik kwam al snel aan de huizenrand van Duiven. Ik ben op dit punt rechtsaf gegaan en ik fietste het buitengebied van Groessen in. Omdat ik geen zin had in passerende auto`s langs me heen te krijgen, besloot ik weer richting de dijk te fietsen. 
Onderweg zag ik nog steeds verschillende struiken in bloei staan en zelfs een grote Agave stond bijna in bloei. Ik zag een bloemstengel erin zitten, die over niet al te lange tijd open zal gaan.

Hieronder een afbeelding van de Agave

Op de terugweg kreeg ik het door de koude wind te maken met pijnlijke bovenbenen. Ik was al een behoorlijke tijd aan het fietsen en af en toe had ik de stevige wind recht voor me.

Het laatste stuk op de dijk, waar de wind grotendeels van opzij kwam, was het toch wel even afzien.

In totaal heb ik 18 km aan een stuk door gefietst en ik was blij dat ik weer thuis was. Al die tijd is de zon blijven schijnen, al was het maar wazig.