Hoek van Holland

Afgelopen zondag 16 augustus, hebben Ibo en ik een wandeling gemaakt over de boulevard bij de Nieuwe Waterweg in Hoek van Holland. Lees voor meer informatie over dit gebied - Wikipedia: Nieuwe_Waterweg
De weersvoorspelling was niet zo geweldig voor deze dag; alleen in het uiterste zuidwesten van het land was er een kans dat de zon te voorschijn zou komen. Het zou in het oosten en noorden van Nederland de hele dag regenachtig zijn. De temperatuur zou amper 18 graden zijn bij een stevige west-noordwesten wind.
Toen wij in Rotterdam uit de trein stapten was het droog. We begonnen ons uitstapje met een wandeling via de Beeldenroutewandeling naar het museum 'Boijmans en van Beuningen'.
Rond 15.30 uur verlieten we het museum weer en het was nog steeds droog, daarom besloten we met de trein naar Hoek van Holland te gaan. Hier is het altijd leuk om naar passerende grote vrachtschepen te kijken.
Nadat we de korte wandelroute vanaf het treinstation in Hoek v. Holland hadden gemaakt en bij het water- De Nieuwe Waterweg waren aangekomen, gingen we eerst op een bankje zitten. Inmiddels was de zon ook tevoorschijn gekomen en uit de wind werd het zelfs nog warm genoeg om de jas uit te trekken. Het duurde niet lang voordat we de 1e grote boot zagen verschijnen, een ferry van Stena Line. Vervolgens besloten we om eerst te gaan eten en daarna onze wandeling over de pier, Noorderhoofd, te gaan maken.

Na het eten scheen de zon nog steeds en we zijn het duingebied ingelopen. Halverwege de pier Noorderhoofd kwamen we het zanderige bosgebied weer uit.
Het waaide stevig en ik zag dat de lucht achter ons helemaal dicht trok. Grappig om aan de zeekant nog lichtblauwe lucht met enkele wolken en de zon te zien terwijl de landzijde zwaarbewolkt is.

Maya op de Pier, in de harde wind

Aan de waterkant zagen we veel vissers staan en er waren erg veel zwanen. (ik telde er 18). Aan de andere kant van de boulevard, bij het stranddeel en bij de rotsblokken, zag ik behoorlijk veel meeuwen.
We besloten om helemaal naar het einde van de pier Noorderhoofd te lopen, tot aan de vuurtoren. Hoe dichter we bij de vuurtoren kwamen, des te harder de wind waaide. Gelukkig kwam al die tijd de zon regelmatig achter de wolken vandaan. Bij de vuurtoren aangekomen, hebben we een tijdje staan genieten van de mooie lucht om ons heen. En eindelijk kwamen er nu ook weer meer zeer grote schepen in- en uit de Nieuwe Waterweg varen.

Enkele vrachtschepen

We moesten de tijd in de gaten houden om in ieder geval de laatste trein van 20.53 uur te halen. Bij de vuurtoren zei Ibo plotseling: het is bijna 20.00 uur. Oeps..... en we moesten het lange stuk over de pier Noorderhoofd nog helemaal terug lopen. In een hoog wandeltempo zijn we toen terug gelopen; onderweg hebben we toch nog een paar passerende grote vrachtschepen gefotografeerd. We waren op tijd terug aan het begin van de pier Noorderhoofd en hadden nog wat tijd over om nog even op een bank te gaan zitten en te genieten van de ondergaande zon.
De laatste trein richting Rotterdam hebben we dus met gemak gehaald. In de trein zagen we een mooie zonsondergang.

Gedonder

Het was afgelopen zaterdagmiddag nog aangenaam weer qua temperatuur ondanks de afkoeling na 2 warme dagen. Het waaide stevig, het was bewolkt en af en toe scheen de zon.
Ik besloot om een fietstochtje te gaan maken, te beginnen langs het treinspoor. De komende 2 weken is er geen treinverkeer tussen Arnhem en Doetinchem wegens uitgebreide werkzaamheden aan het spoor. Aangezien ik de herrie die ze maken vrij goed kan horen vanaf mijn woning, wilde ik met eigen ogen zien wat er allemaal gebeurde. Ik zag veel mensen op en rondom het spoor en veel werkvoertuigen.
Aan het eind van de Zuiderlaan ben ik linksaf gegaan en via de Leuffensestraat ben ik naar de dijk gegaan. Onderweg zag ik een groot stuk akkerland met geheel verdroogde gewassen staan. Helaas weet ik niet welke groente het was. De omliggende akkers zagen er wel goed uit en ik herkende de uienplanten.

Op de dijk aangekomen, ging ik richting de Jezuietenwaay en in de verte zag ik een tractor het land bewerken. De boer had gezelschap van een grote groep meeuwen. Ik zag in de hele lengte van zijn akker één witte lijn van meeuwen en ook nog een groep meeuwen die rondom de tractor heen cirkelden. Iets verderop zag ik een ooievaar in het weiland staan; op zoek naar eten.
Bij de Jezuietenwaay aangekomen, zag ik in- en naast het water veel bruine ganzen en er zaten ook nog andere vogels in het water.
Toen ik achterom keek, zag ik dat de lucht achter mij een rare blauw / grauwe kleur had en iets later hoorde ik gerommel. Ai, een onweersbui zat er aan te komen. Ik zag dat de groep vogels in het water ook schrok van het gerommel in de lucht.
Ik besloot om toch verder te fietsen en mijn rondje af te maken omdat ik mijn regenbroek bij me had.
Een eind verderop ben ik nog van mijn fiets gestapt om de dijk af naar beneden te lopen. Een grote zwam in een boomstam had mijn aandacht getrokken. Uiteraard een foto van gemaakt.

Vervolgens ben ik met de fiets de Rijndijk opgedraaid en bij het Gemaal Kandia zag ik dat het water hier wel heel erg laag was. Er stond een jonge blauwe reiger op een droge bodem tussen de vele grote keien die nu goed zichtbaar waren. Jammer genoeg vloog hij weg toen ik er een foto van wilde maken. De droge kanaalbedding heb ik wel op de foto gezet.

Op de Rijndijk zag ik dat de nieuw uitgegraven geul ook al een zeer lage waterstand had en weer hoorde ik gerommel in de lucht. Omdat ik nu op de weg terug was, had ik de donkere lucht recht voor me.

Toen ik bijna bij de Berghoofdseweg was, begon het licht te regenen. Ik twijfelde nog of ik zou gaan schuilen onder een van de carports van de huizenrij waar ik langs fietste. Ik besloot om toch maar even door te fietsen, maar nadat ik de Berghoofdseweg was opgedraaid heb ik wel mijn regenbroek aangetrokken. Net op tijd want even later ging het wat harder regenen. Gelukkig duurde dat niet al te lang en ging het hierna over in een lichte regen. Wel hoorde ik het nog een keer donderen maar ik zag geen lichtflitsen.
Ik ben in ieder geval niet met doorweekte schoenen thuis gekomen.

De Biesbosch

Vorig jaar waren Ibo en ik al in de Biesbosch geweest; vanaf de Brabantse plaats Drimmelen hadden we toen een rondvaart met de boot gemaakt. En ik had me toen voorgenomen om nog een keer terug te gaan naar dit mooie natuurgebied.
Op zondag 10 augustus jl. was het dan zover, vanuit Dordrecht (Zuid Holland) zijn we gaan fietsen richting het Bezoekerscentrum De Biesbosch.
Het was vorige week zondag een warme zomerdag met weinig wind en de temperatuur was 25 - 27 graden. Jammer genoeg verdween in de middag de zon steeds vaker en bleef ook steeds langer afwezig.

De fietsroute ging eerst een stuk door het centrum van Dordrecht. Het was leuk om een deel van het oude binnenstad weer terug te zien. Hierna ging de fietsroute over een stadsdijk met aan de ene kant het water en aan de andere kant stonden luxe laagbouwwoningen.
Onderweg kregen we te maken met een fietspadomleiding omdat men nog steeds bezig is met de herindeling van het verloop van de waterwegen. Er wordt grondgebied terug gegeven aan de natuur en de waterloop wordt verlegd.
Het was jammer dat we het mooie fietspad moesten verlaten omdat er een in slechte staat verkerende fiets - en voetgangersbrug was afgesloten. We moesten door een woonwijk naar de weg die ons naar de pont leidde.

Bij Kop van `t Land staken we met een pont de Nieuwe Merwede over. Hierna was het niet meer zo ver fietsen naar de Biesbosch Museum.
Bij binnenkomst in het museum konden we een combikaart kopen: museumbezoek en een rondvaart van 5 kwartier met een fluisterboot. We besloten om dit gaan te doen; de eerstvolgende boot vertrok al vrij snel.
Terwijl we stonden te wachten op de aanlegsteiger, raakten we aan de praat met 2 vrouwen. Zij vertelden ons over de opening van dit nieuwe gebouw en dat er vorig jaar dit hele terrein op de schop lag en veel plekken waren afgesloten. Ik was blij dat wij niet meteen vorig jaar voor de 2e keer naar De Biesbosch waren gegaan. Wij hadden onderweg maar 1 wegomlegging gehad en het gebied rondom het bezoekerscentrum is zo goed als af en wordt over een paar weken geopend. Het was me onderweg al wel opgevallen dat we over een nieuw geasfalteerde weg fietsten. Maar verderop was de weg richting de uitkijktoren nog afgesloten voor auto`s.
Ibo en ik zijn later in de middag nog een eindje die afgesloten weg opgegaan; met de fiets kon je langs de wegafzetting. Lees hier over het vernieuwde bezoekerscentrum:
Spectaculaire-transformatie-biesbosch-museum

De boottocht was erg mooi en omdat het een kleinere (fluister)boot is, werd er door de schipper niet hard door de microfoon gepraat. Hij legde uit hoe het in elkaar zit met het ontstaan van de Biesbosch, over het uitzetten van bevers omdat de kwaliteit van het water sterk verbeterd is, de ijsvogel en de terugkeer van de zeearenden. Deze grote roofvogels hebben al 3 jaar op rij met succes, een nest met jongen groot gebracht.
Na de boottocht zijn Ibo en ik het museum doorgelopen en we zagen o.a. oud filmmateriaal van vroegere Biesbosch-bewoners, een kort filmpje over de zeearend en het kuiken in hun nest; verder een opgezette bever en grote afbeeldingen van de natuur in bloei.
Toen we weer buiten stonden, was de tijd te kort om nog verder te gaan met onze rondrit door de Biesbosch. We zijn nog naar de uitkijktoren gereden over de net nieuw aangelegde weg; bij de uitkijktoren zijn we niet meer geweest omdat het toch verder weg was dan we dachten. De nieuw geasfalteerde weg ging een heel eind langs een grote waterplas waar heel veel dode bomen in staan. Een raar gezicht was dat.

Nadat we weer met de pont waren terug gegaan, zijn we via een andere dijk terug gefietst. Het was een mooie smalle dijkweg met aan beide kanten rijen met kaarsrechte bomen. De dijkweg heeft grappig genoeg de naam: 'Zeedijk' en is alleen bedoeld is voor auto`s van aanwonende mensen, landbouwvoertuigen en de fietsers.
Het laatste stuk van onze fietsroute ging weer door een woonwijk van Dordrecht en via het centrum kwamen we na een fietstocht van ongeveer 25 km bij het treinstation aan.

Rondje Soesterberg

Het was gisteren een fietstocht met hindernissen. Ibo en ik waren met de trein naar Driebergen-Zeist gegaan; onze fietsen waren ook weer mee.
Het was een zonnige zondag, de temperatuur zou oplopen richting de 27 graden en er stond niet veel wind.
Bij aankomst in Driebergen-Zeist was het, zoals wel vaker bij treinstations, lastig om het juiste fietsknooppunt te vinden. Later zou blijken dat het deze zondag nog vaker mis zou gaan om de juiste fietsknooppuntnummers te volgen. Het zat ons niet mee, deze zondag.
Ik had een rondrit uitgestippeld van ongeveer 25 km en we zouden in ieder geval naar de voormalige vliegbasis Soesterberg gaan. Met onze museumjaarkaart konden we gratis naar binnen.

Voordat we bij het museum Soesterberg aankwamen, hadden we al verschillende keren verkeerd gereden. De 1e keer hadden we niet goed opgelet en moesten we weer een aantal kilometers terug fietsen om nogmaals bij het treinstation Driebergen-Zeist te beginnen. Verderop in onze fietsroute bleek een aantal keren dat de borden met de knooppuntnummers onduidelijk waren.
De 1e keer was de pijl 'links af' onduidelijk, want toen hadden we 'meteen' moeten afslaan. Dit hadden we niet gedaan. De 2e keer toonde het bord weer een pijl met 'links af', terwijl de straat een eind verderop was en het bleek te gaan om een flauwe bocht op een soort van een kruispunt / rotonde. Terwijl we éérst nog een straat passeerden die duidelijk 'links af' was in onze beleving. Toen hebben we aan een paar mensen de weg gevraagd. Gelukkig bleken zij de omgeving te kennen en tevens bekend te zijn met de fietsknooppuntnetwerk konden ze ons verder op weg helpen.
Vervolgens bleek het tussen knooppunt 80 naar 82 niet te kloppen; er zat nog een knooppuntnummer 11 tussen. Dit zagen wij toen we op een routebord van het fietsknooppuntnetwerk (tsjonge..... wat een lang woord is dit toch) keken. Op de website van 'planjeroute' werd nummer 11 niet aangegeven toen ik bezig was om de route samen te stellen.
Het bleek dat wij toch op de goede weg hadden gereden want we moesten eerst nummer 11 volgen om daarna met nummer 82 verder te kunnen. We hebben dit stuk weg dus 2 keer heen en weer gereden.
Een eind verderop, ergens tussen Zeist en Soesterberg, werden we weer onzeker over de juistheid van onze fietsrichting. We misten borden met een pijl die aangaven dat we nog steeds rechtdoor moesten gaan. Bij een goede bewegwijzering staat er voor iedere splitsing en zeker de grote kruispunten, een nieuw bord met daarop het fietsknooppunt dat je aan het volgen bent.
Kortom, we waren blij dat we eindelijk bij de vliegbasis Soesterberg aankwamen.

De aankomst op de vliegbasis is zeer bijzonder: je fietst over de voormalige start- en landingsbanen. Het is één grote, lege vlakte met brede, nieuw en strak geasfalteerde wegen. In de verte zagen we enkele hangars en op de voorgrond een zeer groot en hoog gebouw met veel glazen wanden. Verder zagen we aan de zijkant een aangelegde 'stormbaan'  en een speelplaats voor kinderen  Een eindje daarachter staat een bijzonder houten gebouw met de naam 'Gebouw 1945'. Later zijn we hier nog even ingegaan. Het is aan de onderkant helemaal open gelaten en we konden met een trap naar de bovenverdieping lopen. Hier hadden we een mooi overzicht over het terrein.
In de grote museumhal bevindt zich ook nog een uitkijktoren. In de hal zagen we veel oude vliegtuigen, een behoorlijk aantal hingen aan het plafond met stalen kabels. Op de grond zagen we ook veel legervoertuigen, zoals tanks en jeeps. Zelfs nog enkele vehicles uit de 1e wereldoorlog. Verder zagen we een overzicht van de vele munitiesoorten, gebruikte uniformen en ook enkele raketten. Een hoek was ingericht met hoe een vliegtuigmotor in elkaar zit en buiten zagen we een restant betonnen muur van de bekende Berlijnse muur.
Ibo en ik hebben nog een kleine rondwandeling gemaakt rondom het museum, buiten de museumhal staan ook nog een aantal vliegtuigen. We hebben een kijkje genomen op het Herdenkingsplein en in de Herdenkingstuin van de Koninklijke Luchtmacht en zijn langs Commandobunker 43 gelopen.
In de verte zagen we dat er steeds zweefvliegtuigjes de lucht ingingen; er cirkelden er steeds 2 tot 4 boven de vliegbasis.
Dit museum is echt de moeite waard om er een bezoek te brengen; Ibo en ik zijn er bijna 3½ uur geweest. Dit komt doordat we een tijd hebben gezeten in de filmruimte en in het restaurant nog soep en een broodje hebben gegeten.

Toen we weer terug wilden fietsen, besloten we om onze rondrit niet verder af te maken. Het zou te laat worden. We zouden de rood-witte bewegwijzeringsborden van de ANWB gaan volgen om wat eerder in Driebergen-Zeist terug te zijn.
Grappig genoeg fietsten we over precies dezelfde fietspaden als op de heenweg. Gelukkig ging het sneller dan eerder op de dag.
Voordat we in de trein terug naar Arnhem zouden stappen, wilden we eerst nog een pannenkoek gaan eten. Het pannenkoekrestaurant Princenhof, vlakbij het NS station, hadden we op de heenweg al gezien.

Opmerkelijk was dat we vandaag veel last hadden van bijen die steeds op de huid gingen zitten. Dit gebeurde toen we op een bank bij het museum in Soesterberg waren en op het terras van Princenhof waren ook erg veel bijen. Blijkbaar is de hoeveelheid bijen weer sterk vermeerderd na een aantal jaren van afname en bijna uitsterven.